Nauczanie Kościoła i duszpsterstwo nie są względem siebie przeciwstawne. Ich wzajemne spotkanie było jednym z głównych postulatów Soboru. Również dziś nie jest ono czymś opcjonalnym, lecz elementem konstytutywnym dla teologii, która chce być teologią kościelną – powiedział Ojciec Święty w przesłaniu telewizyjnym do Międzynarodowego Kongresu Teologicznego w Buenos Aires. Został on zorganizowany z okazji stulecia tamtejszego wydziału teologicznego i 50-tej rocznicy zakończenia Soboru Watykańskiego II.

Papież mówił o zadaniach stojących przed teologiem. Ma on być synem swego ludu, znać jego korzenie, tradycje i język. Ma być człowiekiem wierzącym, czyli mieć żywe doświadczenie Jezusa Chrystusa. Zadaniem teologa jest także bycie prorokiem. Ma mieć na względzie zarówno tradycję, jak i wyzwania przyszłości. Nie może być uległy, lecz zawsze ma uważać na to, co przynieść szkodę jego ludowi.

Franciszek podkreślił, że teologia zawsze musi się rodzić ze spotkania z konkretną rzeczywistością i obecnym w niej Duchem Świętym.

„Nie rzadko stawia się w opozycji teologię i duszpasterstwo jak gdyby były to rzeczywistości sprzeczne, odrębne, które nie mają ze sobą nic wspólnego. Często utożsamiamy to, co doktrynalne z  tym, co konserwatywne, zacofane. Natomiast myślimy o duszpasterstwie z punktu widzenia adaptacji, redukowania, przystosowania. Tak jakby między nimi nie było nic wspólnego. W ten sposób dochodzi do błędnego przeciwstawiania między tak zwanymi ‹pastoralistami› i ‹akademikami›. Z jednej strony, ci, którzy są po stronie ludzi,  a z drugiej – ci, którzy są po stronie doktryny. Tworzy się fałszywą opozycję między teologią i duszpasterstwem; między refleksją wierzącego i  jego życiem. Życie zatem nie pozostawia już miejsca na refleksję, a w refleksji nie ma już przestrzeni dla życia. Wielcy Ojcowie Kościoła: Ireneusz, Augustyn, Bazyli, Ambroży, by wymienić tylko niektórych, byli wielkimi teologami ponieważ byli wielkimi pasterzami” - powiedział Franciszek.

Papież podkreślił też znaczenie Tradycji Kościoła. Jest ona niczym rzeka, która dociera do nas ze źródeł chrześcijaństwa nawadniając po drodze różne krainy. W tym kontekście Ojciec Święty podkreślił potrzebę właściwego zrozumienia napięcia między wymiarem lokalnym i uniwersalnym.

„Nie istnieje wyizolowany Kościół lokalny, który może określić się sam, chcąc pozostać właścicielem oraz jedynym interpretatorem rzeczywistości i działania Ducha Świętego. Nie ma wspólnoty, która miałaby monopol na interpretację lub inkulturację. Z drugiej strony nie istnieje także Kościół powszechny, który odwraca się plecami do rzeczywistości lokalnej, nie chce jej znać i ignoruje ją. Katolickość wymaga i domaga się tej pełnej napięcia polaryzacji między tym, co szczegółowe a tym, co powszechne, między tym, co jednostkowe a tym, co kolektywne, między tym, co proste a tym, co złożone. Niszczenie tego napięcia jest przeciwne życiu Ducha” - powiedział Papież.

kb, lg/ rv     

Plotkarstwo i sianie podziałów to choroba, na którą cierpi współczesny Kościół – uważa Ojciec Święty. Papież powrócił do tego tematu podczas Eucharystii w kaplicy Domu św. Marty. Podkreślił, że chrześcijanie, tak jak Chrystus, mają nieść pokój.

Punktem wyjścia papieskich rozważań był fragment z Listu do Kolosan, w którym Jezus został przedstawiony, jako ten, którego posłał Ojciec, by pojednał ludzkość z Bogiem i wprowadził pokój. Franciszek przypomniał, że pokój jest dziełem Jezusa, Jego uniżenia w posłuszeństwie aż po śmierć na Krzyżu. W kontekście tego wielkiego pojednania powinniśmy postrzegać wszystkie inne sytuacje, w których trzeba zaprowadzić pokój i pojednanie. Bez Jezusa jest to bowiem niemożliwe, a my chrześcijanie pośród napływających zewsząd wiadomości o wojnach i nienawiści, również w rodzinach, mamy być ludźmi pokoju i pojednania – mówił Papież.

„Dlatego warto postawić sobie pytanie: Czy ja sieję pokój? Na przykład moim językiem, sieję pokój czy niezgodę? Ileż to razy słyszeliśmy, że ktoś ma jaszczurczy język, jak wąż, bo zawsze robi to, co wąż uczynił z Adamem i Ewą, rozbija pokój. A to jest złe. Jest to choroba naszego Kościoła: sianie podziałów, sianie nienawiści. Dlatego codziennie warto się pytać: czy dziś siałem pokój, a może niezgodę? No tak, ale niekiedy pewne rzeczy trzeba powiedzieć, bo ten lub tamta... Ale co siejesz taką postawą?” – pytał Papież.

I tym razem Franciszek nie szczędził gorzkich słów pod adresem tych, którzy mają skłonność do plotkarstwa. Dziś nazwał ich terrorystami.

„Jeśli, ktoś przez całe swoje życie starał się tylko o pojednanie i pokój, to można go kanonizować, jest święty. Ale musimy w tym wzrastać, musimy się nawrócić: nigdy nie wypowiadać słów, które dzielą, wywołują wojny, nawet małe wojny, nigdy nie plotkować. Myślimy sobie, cóż to są plotki? Nic takiego. Jakieś słówko przeciw temu albo innemu, jakaś historia, bo ten zrobił to czy tamto... Nie! Plotkarstwo to terroryzm, bo ten kto plotkuje, zachowuje się jak terrorysta, który rzuca bombę i odchodzi, powodując zniszczenia. Niszczy językiem, nie wprowadza pokoju. Ale jest przebiegły. Nie jest terrorystą samobójcą. O nie, sam dobrze się chroniˮ - powiedział Franciszek.

Na zakończenie Papież zachęcił do modlitwy o łaskę bycia tym, kto niesie pokój i pojednanie. Zdradził nawet sposób, co zrobić, gdy przychodzą nam na usta słowa temu przeciwne.

„Zawsze ilekroć mamy na języku słowa, które sieją niezgodę i podziały, trzeba ugryźć się w język. To działa, gwarantuję! Ale jeśli będziecie to robić, jeśli ugryziecie się w język zamiast siać niezgodę, to na początku napuchnie wam język, bo diabeł nam w tym pomaga. To jego dzieło, jego specjalność: dzielićˮ - mówił Papież.

kb/ rv

„Wojna jest matką wszelkiej biedy, wielkim grabieżcą życia i dusz” – tym wpisem na Twiterze Papież Franciszek kolejny raz przypomina o jednej z przyczyn migracji. Na jej apokaliptyczny rozmiar wskazuje przewodniczący episkopatu Włoch, kraju który po Grecji, najbardziej mierzy się z falą migrantów. Przypomniana zarazem, że solidarność i udzielanie pomocy potrzebującym jest chrześcijańskim obowiązkiem, przed którym nie można się uchylać.

W podobnym tonie wypowiedział się w ostatnich dniach Kościół w Szwajcarii, Portugalii, Niemczech i na Węgrzech. Biskupi zaapelowali nie tylko o otwarcie serc na potrzebujących, ale i konkretnych struktur: klasztorów, ośrodków parafialnych, zakonnych i prywatnych domów, a nawet kościołów.

Warto przypomnieć, że ponad 7 tys. migrantów znalazło dotąd schronienie we włoskich klasztorach i strukturach zarządzanych przez zakony. Swe wsparcie oferują im tysiące wolontariuszy. W czasie wakacji w ich szeregach były prawdziwe rzesze młodzieży i studentów. Metropolita Turynu zaapelował, by parafie, domy pomocy społecznej i inne instytucje kościelne przygotowały po pięć miejsc dla przybyłych migrantów. Z podobnym apelem wystąpił arcybiskup Mediolanu otwierając jednocześnie dla potrzebujących drzwi wielu struktur diecezjalnych.

Biskupi Szwajcarii przypominają przemilczany fakt, że to wcale nie Europa najbardziej mierzy się z ciężarem uchodźców. Cytując dane ONZ wskazują, że aktualnie na świecie ok. 60 mln ludzi zmuszonych zostało do opuszczenia swych domów. Z 4 mln Syryjczyków, którzy opuścili swą ojczyznę aż 3,5 mln schroniło się w sąsiednich krajach, głównie w Libanie i Jordanii, gdzie uchodźcy stanowią ponad połowę mieszkańców kraju, a także w Iraku i Turcji. Kościół w Szwajcarii przypomina  Przypominają zarazem, że przede wszystkim trzeba ratować życie zagrożonych ludzi, a dopiero potem realizować programy długofalowej pomocy dążąc do ich pełnej integracji.

Natomiast patriarcha Lizbony prowokacyjnie stwierdza, że doskonałym sprawdzianem dla chrześcijan będzie ogłoszony przez Papieża Jubileusz Miłosierdzia. „Zobaczymy wówczas czy pozostaniemy w sferze pięknych słów, czy przejdziemy do konkretów także gdy chodzi o potrzebujących naszego wsparcia migrantów” – zauważa kard. Manuel Clemente.

Z kolei Prymas Polski pisze dziś na Twiterze: „Jesteśmy wezwani, by rozpoznać twarz Chrystusa w uchodźcach, bo byłem przybyszem – mówił – a przyjęliście mnie”. Abp Wojciech Polak podkreśla, że warto pamiętać też o tym, iż działania Kościoła w Polsce obejmują prowadzoną w ostatnich latach i bardzo intensywną pomoc dla uchodźców w Syrii, Iraku czy Libanie. Pomoc tam, w obozach przejściowych i wsparcie na miejscu prowadzą Caritas Polska oraz stowarzyszenie Pomoc Kościołowi w Potrzebie.

bz/ rv

„11 kardynałów o małżeństwie i rodzinie” – to tytuł książki, opublikowanej  przez wydawnictwo Ignatius Press z San Francisco, która będzie bez wątpienia ważnym głosem w dyskusji przed październikowym Synodem. Autorzy reprezentują wszystkie kontynenty i niektórzy z nich zostali wybrani przez swoje konferencje episkopatów jako delegaci na Synod Biskupów o rodzinie.

Emerytowany niemiecki kardynał Paul Cordes przestrzega przed teologiczną akrobatyką, która stara się o udzielanie komunii rozwodnikom, zamiast skutecznie głosić prawdę o nierozerwalności małżeństwa. Z „lekarzem, który pod wpływem źle rozumianego miłosierdzia bandażuje  ranę zamiast wpierw ją wyleczyć” porównuje kard. Carlo Caffarra z Bolonii propozycję dopuszczania do komunii rozwodników bez wcześniejszego wezwania ich do nawrócenia. A kard. Willem Eijk z Utrechtu zauważa, że udzielanie komunii tym, którzy nie uzyskali stwierdzenia nieważności pierwszego związku lub nie przyrzekli powstrzymania się od współżycia, byłoby niczym innym jak „legalizacją cudzołóstwa”. Kilku autorów książki podkreśla, że wielkim problem są nie tyle rozwodnicy, co rozwodniona i słaba katechizacja wiernych w ciągu ostatnich dziesięcioleci. „Młodzi nie wierzą, że małżeństwo może być na zawsze, ale to oznacza w rzeczywistości kryzys wiary w Boga, i zarazem kryzys wiary w ludzką miłość” – pisze w książce afrykański kard. Robert Sarah. 

kb/ rv, cns

W Rzymie zakończyła się 11 Międzynarodowa Konferencja Organizacji Ginekologów Katolickich MaterCare International. Tematem tegorocznego spotkania był „Katolicyzm i opieka nad zdrowiem matek”. Podczas Mszy dla uczestników spotkania przewodniczący Papieskiej Rady ds. Służby Zdrowia podziękował obecnym za ich troskę o życie i rodzinę. „Kościół patrzy na Was jak na uczniów Chrystusa, którzy postanowili przeżywać swoją profesję jako powołanie do ochrony i promocji życia” – podkreślił abp Zygmunt Zimowski wyrażając jednocześnie nadzieję, że będą oni zawsze głosicielami „ewangelii życia”.

W spotkaniu wzięli udział lekarze, położne oraz inni pracownicy służby zdrowia z kilkunastu krajów świata. O czterech głównych zasadach przyświecających  ginekologm katolickim zrzeszonym w MaterCare International mówi prof. Bogdan Chazan, przewodniczący Rady tej organizacji.

„Nasza organizacja MaterCare, a także obrady tej konferencji opierają się na czterech zasadach. Pierwszą są kompetencje. Katoliccy lekarze ginekolodzy mają być kompetentni w swojej opiece nad matką i dzieckiem. Muszą posiadać aktualną wiedzę, tak aby odpowiadać na potrzeby zdrowotne swoich pacjentów. Po drugie niezmiernie istotna jest niewzruszona wiara – podstawa ich pracy i życia. Po trzecie community, a więc widzenie pacjenta w szerszym kontekście środowiska, rodziny. I wreszcie po czwarte – współczucie, bycie blisko. Oprócz wiedzy medycznej i wsparcia lekarskiego potrzebne jest także pocieszenieˮ - powiedział prof. Chazan.

Uczestniczący w konferencji Polacy dzielili się m.in. doświadczeniami dotyczącymi rozpoznawania płodności. Mówi o tym Natalia Suszczewicz, członek zarządu Polskiego Stowarzyszenia Nauczycieli Naturalnego Planowania Rodziny.

„W czasie Międzynarodowej Konferencji zaprezentowano niezwykłe doświadczenie polskie. W naszym kraju na uniwersytetach medycznych wprowadzono innowacyjne zajęcia z metod rozpoznawania płodności i ochrony zdrowia prokreacyjnego. W Rzymie zaprezentowano również bardzo różne doświadczenia ginekologów położników z różnych krańców świata, gdzie zmagają się oni z wypełnianiem obowiązków ginekologa-położnika zgodnie z własnym sumieniem, niejednokrotnie będąc piętnowanymi. Niekiedy tylko jednostki są w stanie wytrwać w danym kraju nie zapisując antykoncepcji nie wykonując aborcji ani in vitroˮ - powiedziała Suszczewicz.

ac, mh, lg/ rv 

Stolica Apostolska przedstawiła na forum Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku uwagi dotyczące Agendy Zrównoważonego Rozwoju 2030. Watykańska delegacja wzięła udział w dyskusji nad raportem pt. „Nowe globalne partnerstwo: eliminacja ubóstwa i transformacja gospodarek zgodnie ze zrównoważonym rozwojem”.

Delegacja Stolicy Apostolskiej poparła główny cel Agendy, którym jest zapewnienie wolności i godnego życia każdemu mieszkańcowi naszej planety. Powinno to oznaczać m.in. ochronę prawa do życia od poczęcia do naturalnej śmierci. Plany rozwoju muszą integrować w sobie rozwój gospodarczy, walkę z ubóstwem, obronę wykluczonych i ochronę środowiska. Stolica Apostolska zgłosiła też kilka uściśleń dotyczących terminologii dyskutowanego dokumentu. „Zdrowie i prawa reprodukcyjne” nie mogą oznaczać aborcji. Pojęcie „płci” musi bazować na ludzkiej biologii oraz oznaczać mężczyznę i kobietę. Z kolei „edukacja seksualna dzieci” nie może być prowadzona wbrew woli rodziców i powinna szanować ich przekonania religijne.

dw/ rv

„Dzielić, by pomnożyć. Łamać chleb”  – taki jest temat ekspozycji pawilonu Caritas na światowej wystawie Expo 2015 w Mediolanie. Jak podkreślają organizatorzy chodzi o to, by zwiedzających zachęcić do podjęcia refleksji nad istniejącymi w świecie nierównościami dotyczącymi dostępu do podstawowych dóbr, w tym żywności.

Dwie ekspozycje w wymowny sposób ukazują istniejące na świecie niesprawiedliwości. Pierwsza prezentuje dzieło z 1973 r. Będący symbolem luksusu Cadillac obłożony jest chlebem, którego brakuje wielu mieszkańcom globu. We wnętrzu samochodu widać broń symbolizującą dążenie za wszelką cenę do zdobycia upragnionych dóbr. Druga prezentacja to góra monet przedstawiająca bogactwo całej ludzkości. Specjalna nota informuje, że aż połowa tych dóbr znajduje się w rękach zaledwie 1 proc. światowej populacji.

bz/ rv

65 lat temu komunistyczne władze Czechosłowacji przeprowadziły „Akcję zakonnice” w ramach, której prawie 2000 słowackich sióstr z 137 klasztorów przesiedlono do 16 obozów w Czechach, gdzie zmuszano ich do pracy w kołchozach lub zakładach włókienniczych. Z tej okazji pod pomnikiem Ofiar komunizmu  w Bratysławie odbyły się okolicznościowe uroczystości.  Już wcześniej, w kwietniu 1950 roku, w podobnej akcji uwięziono 881 zakonników. Tylko w 1968 słowaccy zakonnicy i zakonnice powrócili do swojej ojczyzny. Jednak dopiero po upadku komunizmu w 1989 r. mogli zamieszkać w swoich klasztorach i prowadzić normalne życie zakonne.

dw / rv, buongiornoslovacchia.sk

„Spotkanie rodzinˮ to temat rozmów prowadzonych przez przedstawicieli rządów Korei Północnej i Południowej. Chodzi o możliwość kontaktu mieszkańców obydwu krajów, jeśli udowodnią oni, że mają żyjącego krewnego, który mieszka po drugiej stronie granicy. Fakt ten musi być odnotowany w południowokoreańskim Ministerstwie ds. Zjednoczenia. Najbliższe tego typu spotkanie rodzin planowane jest 7 września. Ma się odbyć po raz kolejny w tzw. „Wiosce pokoju" w Panmunjon.

Negocjacje w tej sprawie zostały zawieszone w lutym 2014 r. Przez cały ten czas władze w Seulu deklarowały wolę ich kontynuowania. „Północ wie, że jesteśmy otwarci na rozmowy w tej sprawie. W przeszłości jednak rząd tego kraju zmieniał swoje zdanie w ostatniej chwili. Musimy zatem monitorować sytuacjęˮ ‒ stwierdził przedstawiciel południowokoreańskich władz.

Do spotkania rodzin doszło po raz pierwszy w 1985 r. Był to gest dobrej woli obu rządów koreańskich. Procedura ta jednak nigdy nie została formalnie zatwierdzona. Rejestr zgłoszonych osób pierwotnie zawierał ok. 130 tys. nazwisk. Obecnie jest takich osób nieco ponad 70 tys. Na jego podstawie rząd w Seulu przygotowuje dodatkowe listy systematyzowane w zależności od wieku i stopnia pokrewieństwa. Priorytetowo możliwością uczestnictwa w spotkaniu rodzin objęte są osoby starsze oraz osoby spokrewnione ze sobą najbliżej, czyli dzieci i rodzeństwo.

Spotkania rodzin są zawsze bardzo emocjonalne i wzbudzają duże zainteresowanie opinii publicznej. Są też częścią tych wspólnych działań, które Seul i Phenian chcą kontynuować w przyszłości. Należą do nich także wyjazdy turystyczne na Mount Keumagang w Korei Północnej czy zwiększenie obrotów gospodarczych i wymiany handlowej w strefie zdemilitaryzowanej.

mh/ rv, asia news

Katolicy charyzmatycy na Filipinach poprą w przyszłorocznych wyborach obecnego prezydenta Benigno Aquino. „Za rok znowu będziemy na skrzyżowaniu i mam nadzieję, że otrzymamy od naszych braci wskazówki jak wybrać właściwego lidera” – powiedział prezydent na całonocnym czuwaniu Ruchu Odnowy w Duchu Świętym El Shaddai.

Ta licząca 2 mln katolików wspólnota, świętowała niedawno 31 rocznicę powstania i 75 urodziny swojego założyciela Mariano Velarde, zwanego Bratem Mikiem. Velarde jest również kaznodzieją telewizyjnym i od 30 lat ma wielki wpływ na życie polityczne kraju. W 2013 r. razem z innymi organizacjami  katolickimi Velarde powołał stowarzyszenie, którego celem jest promowanie podczas kampanii wyborczych pro-katolickich polityków. Jak wyjaśnił lider charyzmatyków nie są oni zobowiązani głosować na określonych kandydatów, lecz jedynie otrzymują wskazówkę jaki kandydat jest najlepszy dla wszystkich obywateli. 

dw / rv, ucanews

Podobnie jak w wielu innych krajach Europy, także w Polsce toczy się dyskusja dotycząca sytuacji imigrantów z Bliskiego Wschodu. W opinii abp. Henryka Hosera nie możemy pozostawać obojętni wobec tragedii milionów uchodźców, a Europa ma obowiązek udzielić tym ludziom podstawowej pomocy, zapewniając im możliwość przeżycia.

„Myślę, że to jest odruch, który powinien wynikać po prostu z solidarności ludzkiej. Nie można ukrywać, że wiele tych osób jest w sytuacji dramatycznej. Jeżeli widać ich determinację, gdy matki z dziećmi przebijają się przez zasieki, ryzykują podróż na łodziach, które się wywracają i powodują masowe utonięcia, to świadczy o ich determinacji” – powiedział abp Hoser.

Ordynariusz warszawsko-praski dodał, że proces przyjmowania uchodźców w Polsce powinien jednak uwzględniać możliwości naszego kraju. Jak dotąd rząd zadeklarował przyjęcie nieco ponad 2 tys. uchodźców.

R. Łączny, KAI/ rv

Papieski Wydział Teologiczny w Warszawie otwiera Studium Animatorów Małżeństw w Parafii. Jest to odpowiedź na potrzebę stworzenia środowiska wspierającego małżeństwa, zwłaszcza te w kryzysie. 

„Po zakończeniu studium animatorzy będą mogli posługiwać w parafiach innym małżeństwom - podkreślił rektor PWTW ks. prof. Krzysztof Pawlina. – Jeśli jesteśmy wszyscy Kościołem to te małżeństwa, które przygotowałyby się do takiej posługi, posługują wraz z duszpasterzem jako Kościół Kościołowi. Chodzi o stworzenie zaplecza duchownego wśród ludzi świeckich, którzy będą profesjonalnie, pewnie lepiej niż księża, w takich sprawach się obracali, ze względu na to, że my duchowni małżeństwa nie znamy tak dobrze, jak sami małżonkowie, którzy wiedzą jak można pewne sprawy pokierować” - powiedział rektor PWTW. 

Szczegóły ten nowej inicjatywa znajdują się na stronach Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie.

R. Łączny, KAI/ rv

W Magazynie: „Jasnogórski Ośrodek Powołaniowy” – Radio Jasna Góra

Słuchaj:   

Słuchaj: