Papież Franciszek rozpoczął swą 10. podróż apostolską. Tym razem obejmie ona dwa kraje: Kubę i Stany Zjednoczone. Jej głównym celem jest udział Ojca Świętego w Światowym Spotkaniu Rodzin w Filadelfii. Nawiedzi on także siedzibę Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku.

W przeddzień podróży Franciszek tradycyjnie udał się na chwilę modlitwy do rzymskiej Bazyliki Matki Bożej Większej. Natomiast 19 września, tuż przed wyjazdem na lotnisko, przyjął w Domu św. Marty rodzinę uchodźców z Syrii, którzy otrzymali schronienie w Watykanie. Chcieli oni osobiście podziękować Ojcu Świętemu za gotowość ich przyjęcia i życzyć dobrej podróży.

Papieski samolot wystartował z rzymskiego lotniska Fiumicino tuż po godzinie 10:30. Podróż trwa 12 godzin i liczy blisko 9 tys. km. W jej trakcie Franciszek znajdzie się w przestrzeni powietrznej siedmiu krajów: Włoch, Francji, Hiszpanii, Portugalii, Stanów Zjednoczonych, Bahamów i Kuby, wysyłając z pokładu samolotu specjalne telegramy do szefów wszystkich tych państw. Planowany przylot na lotnisko José Martí w Hawanie planowany jest na godz. 22:00 czasu środkowoeuropejskiego.

Kubańczycy z niecierpliwością oczekują już na przybycie następcy św. Piotra do ich kraju. Jak mówił sam Franciszek, przybywa on tam jako „misjonarz miłosierdzia”. Pod takim też hasłem będzie przebiegać cała jego wizyta na wyspie. O atmosferze panującej na Kubie tuż przed przybyciem Ojca Świętego mówi nasz specjalny korespondent ks. Marek Raczkiewicz CSsR:

Za kilka godzin Papież Franciszek wyląduje w Hawanie. Na Kubę przybywa jako „misjonarz miłosierdzia” i pod takim hasłem przebiegnie jego wizyta. Zdjęcie uśmiechniętego Papieża wraz z hasłem pielgrzymki można zobaczyć na budynkach, ale na także na wielu samochodach. Bardzo ciepło zostało przyjęte wideoprzesłanie Franciszka do Kubańczyków, które miejscowa telewizja wyemitowała wczoraj i wciąż je powtarza. Granma, oficjalna gazeta Komunistycznej Partii Kuby, pisze z uznaniem o „światowym podziwie”, jakie wzbudza papieskie orędzie pokoju, równości, troski o środowisko  naturalne i walki z ubóstwem. Szeroko komentuje też papieski życiorys. Władze kubańskie robią wszystko, aby wizyta przebiegła sprawnie i, co ważne, bez niespodzianek. „Każda papieska wizyta coś nam zostawiła – mówi taksówkarz Miguel. – Papież Franciszek doprowadził do pojednania z USA. Kuba po 50 latach ma już swojego ambasadora w Waszyngtonie. Franciszek daje nam nadzieję”.

Franciszek jest trzecim Papieżem, który odwiedza Kubę. W 1998 r. była  historyczna wizyta Jana Pawła II. Polski Papież prosił, aby „Kuba otworzyła się na świat, a świat na Kubę”. Do owoców tej wizyty można zaliczyć m. in. powrót księży cudzoziemców na wyspę, ustanowienie Bożego Narodzenia dniem świątecznym oraz zezwolenie na organizowanie procesji publicznych. W 2012 r. na Kubę przybył Benedykt XVI.  Papież wyraził nadzieję, że Kuba „będzie domem dla wszystkich Kubańczyków, gdzie zapanuje sprawiedliwość i wolność w klimacie braterstwa”. Franciszek przybywa tu jako pierwszy Papież latynoamerykański. Doskonale zna swój region i otwarcie mówi o jego największych bolączkach, takich jak m. in. ubóstwo, korupcja, handel narkotykami czy przemoc. Na Kubie zastanie Kościół katolicki, który odgrywa obecnie ważną rolę w dialogu z rządem Raula Castro. Jednak jego wielkim wyzwaniem jest zdobycie więcej miejsca i przestrzeni w życiu publicznym na wyspie, która nadal jest komunistyczna.

W ciągu czterech najbliższych dni spędzonych na Kubie Franciszek uda się najpierw do Hawany, gdzie odprawi Mszę na Placu Rewolucji i spotka się z prezydentem Raulem Castro. Następnie odwiedzi Holguín, a więc będzie w regionie, który przyjmie Papieża po raz pierwszy. Trzeci etap to Santiago de Cuba i sanktuarium Matki Bożej Miłosierdzia del Cobre, patronki kraju. Papież spotka się tam z kapłanami, seminarzystami i osobami zakonnymi, a także z rodzinami i młodzieżą.

lg/ rv

Na kilka godzin przed rozpoczęciem obecnej podróży apostolskiej amerykańska telewizja CNN nadała rozmowę Ojca Świętego z młodzieżą ze szkół Nowego Jorku i Hawany. Zrealizowano ją drogą satelitarną z pomocą papieskiej rozgłośni i Watykańskiego Centrum Telewizyjnego z inicjatywy międzynarodowego projektu współpracy placówek wychowawczych „Scholas Occurrentes” – czyli w wolnym tłumaczeniu „Bliskie Szkoły” – zapoczątkowanego w Buenos Aires jeszcze przez kard. Jorge Bergoglio.

Wśród sześciu pytań postawionych Papieżowi jedno dotyczyło jego zdolności przywódczych. Zadała je dziewczyna z Hawany. Odpowiadając, Franciszek podjął szerzej problem przywództwa.

„Powiem ci tylko jedno: przywódca jest dobrym liderem, o ile potrafi sprawić, że wśród młodych wyrosną inni liderzy. Jeśli jakiś przywódca chce tylko sam być liderem, jest dyktatorem. To znaczy, prawdziwe przywództwo jest owocne, a każdy z was nosi w sobie ziarno przywództwa. Zadbajcie o to, by ono wzrastało. Bądźcie liderami w tym, co do was należy. Liderami myślenia, działania, radości, nadziei, budowania lepszego świata. To jest droga dla was, a ziarno macie wy sami. Przywódcy z niepodzielną władzą dzisiaj są, a jutro ich nie ma. Jeżeli nie zasiewają przywództwa w innych, okazują się niepotrzebni, są dyktatorami. Ja nie mam ochoty być dyktatorem. Dlatego lubię zasiewać” – powiedział Papież.

Odpowiadając na pytanie jednej z dziewcząt z Nowego Jorku Ojciec Święty rozwinął temat prawa do edukacji.

„Edukacja jest jednym z praw człowieka. Dziecko ma ludzkie prawo, by je kochać, by się bawić, uczyć, uśmiechać, prawo do edukacji. Moglibyśmy jeszcze wymienić inne jego prawa. Wydaje mi się, że świat przeżywa obecnie kryzys edukacji. Pomyślcie: ile dzieci w krajach, gdzie jest teraz wojna, nie może się uczyć? Tyle tysięcy dzieci pozbawionych jest tej możliwości. Trzeba odpowiedzieć na to wyzwanie, zaczynając od nas samych, samemu prowadząc edukację. Nie można czekać na uzgodnienia państw i rządów, bo minie wiele lat, ponieważ nie jest to łatwe. Iluż waszych rówieśników wykorzystuje weekendy i dni wolne, by uczyć innych. Naród, który nie ma edukacji z powodu wojny czy z innych przyczyn, popada w coraz większą degradację. Dlatego, jak chcecie coś zrobić, organizujcie się, by pomóc rządom i państwom w kształceniu młodych, którzy nie mają bezpośredniego dostępu do edukacji. Edukacja to prawo człowieka” – powiedział Papież w satelitarnym dialogu z amerykańska i kubańską młodzieżą.

ak/ rv

W Hawanie wszystko jest już gotowe na przyjęcie Papieża Franciszka, który wyląduje na lotnisku José Marti ok. godz. 16:00. Papieża powita prezydent Kuby Raúl Castro. Po ceremonii powitania Franciszek przejedzie do nuncjatury. Wzdłuż 18-kilometrowej trasy już od rana gromadzą się tłumy.

Kubańskie media podkreślają znaczenie Kościoła w procesie normalizacji stosunków z USA oraz wyjściu kraju z izolacji. W 1998 r. Papież Jan Paweł II wołał, aby “Kuba otworzyła się na świat, a świat  na Kubę”. Te historyczne słowa polskiego papieża wciąż przypominają miejscowe media. Fakt, że w orszaku papieskim jest abp Paul Richard Gallagher, watykański sekretarz ds. stosunków z państwami, zdaniem mediów kubańskich podkreśla “znaczenie polityki zagranicznej tej dziesiątej podróży papieża Franciszka”. Wznowienie stosunków dyplomatycznych pomiędzy Kubą i USA kończy z “barierą ideoogiczną” na kontynencie amerykańskim, powiedział  w swoim czasie szef dyplomacji watykańskiej, który istotną rolę w tym procesie.

Znany historyk Eusebio Leal podkreślił, że Papież Franciszek jest posłańcem miłosierdzia i współczucia w świecie, w którym dominuje wojna, niszczenie zabytków, terroryzm, niesprawiedliwość, głód i brak nadziei. “Papież jest człowiekiem prostym, wyjątkowym i pozbawionym wszelkich dóbr materialnych. W wideoprzesłaniu mówił do Kubańczyków prosto, jak prawdziwy ojciec”.

Na zaproszenie Raula Castro do Hawany przybyła Cristina Kirchner. Prezydent Argentyny weźmie udział we mszy, który w niedzielę Papież Fraciszek odprawi w Hawanie na Placu Rewolucji.

Zwracają uwagę nadzwyczajne środki bezpieczeństwa. W rozmowach można usłyszeć, że rząd chce za wszelką cene uniknąć sytuacji, które miały miejsce podczas poprzednich wizyt papieskich, kiedy ktoś spontaniczne prosił o wolność. Komunistyczny rząd Kuby chce pokazać papieżowi, że naród jest zdyscyplinowany i duchowy. 

M. Raczkiewicz CSsR, Madryt/ rv

Modlitwa za Papieża Franciszka i jego podróż na Kubę

Boże, Ojcze dobry i bogaty w miłosierdzie:
Za wstawiennictwem Matki Bożej Miłosierdzia,
Matki Twojego Syna i Matki naszej,
Spojrzyj z miłością i obdarz łaską
Twojego sługę Papieża Franciszka,
Którego ustanowiłeś Pasterzem Kościoła Powszechnego.
Spraw, aby jego słowa i świadectwo miłości
Dotarły do serca narodu kubańskiego,
Który przybywa odwiedzić jako Misjonarz Miłosierdzia.
Prosimy o to Ciebie, który żyjesz i królujesz z Jezusem Chrystusem, Twoim Synem,
W jedności Ducha Św. przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Tłum. M. Raczkiewicz CSsR, Madryt/ rv

Franciszek jest trzecim papieżem, który odwiedzi Kubę. Mało kto wie o tym, że pielgrzymka św. Jana Pawła II do tego karaibskiego kraju w 1998 r., zrobiła na Jorge Bergoglio tak wielkie wrażenie, że napisał o niej książkę.

„Dialog między Janem Pawłem II i Fidelem Castro” – to tytuł książki pierwszego urodzonego w Ameryce Południowej papieża, opublikowanej zaledwie kilka miesięcy po tym, jak Bergoglio został mianowany arcybiskupem Buenos Aires.  Książka zdecydowanie krytykuje komunistyczną dyktaturę Fidela Castro, a zarazem negatywnie ocenia amerykańskie embargo handlowe wobec Kuby. Według autora najlepszym rozwiązaniem kubańskiego kryzysu jest dialog, zgodnie ze słynnymi słowami polskiego papieże: „aby Kuba otwarła się na świat, a świat otwarł się na Kubę”. Socjalizm jest określony w książce jako fałszywy system, który nie może zaspokoić duchowych potrzeb człowieka, błędnie zakładając, że państwo może rozwiązać wszystkie problemy społeczeństwa. Na zakończenie Bergoglio konkluduje, że „Kuba powinna zamienić skorumpowany, dyktatorski i  autorytarny system rządzenia na demokratyczny”.

dw / rv, washington post

Do bliskości ludziom z ich lękami i oczekiwaniami zachęcił Franciszek młodych zakonników i zakonnice na Węgrzech. W związku z obchodami Roku Życia Konsekrowanego 18 i 19 września zorganizowano w Budapeszcie w ramach inicjatywy „Życie konsekrowane na placu” spotkanie osób żyjących radami ewangelicznymi. Bierze w nim udział ponad 100 zgromadzeń. Hasło tych dni brzmi: „Jest nam dobrze być z Tobą”.

Do uczestników spotkania specjalne wideoprzesłanie wystosował Papież Franciszek. Dziękuje w nim osobom konsekrowanym za posługę dla węgierskiego społeczeństwa. Zachęca także do dalszego trwania w tej bliskości do ludzi.

„Myślę, że w różnych formach życia konsekrowanego powinniście być blisko obaw i oczekiwań przeżywanych przez ludzi. Sądzę, że powinniście być zaangażowani w tych obszarach, gdzie zostaliście posłani, z ich problemami i znakami nadziei. Zachęcam was do radowania się z tymi, którzy się weselą, i płakania z tymi, którzy płaczą. Proście Boga o serce zdolne do współczucia, abyście pochylali się nad ranami ciała i ducha, prowadząc wielu ludzi do Bożego pocieszenia” – powiedział Papież.

Franciszek zachęcał również do prostego stylu w codziennym życiu.

„Myślę, że najpiękniejszą «twarzą» jakiegoś kraju czy miasta jest to, że uczniowie Pana – biskupi, kapłani, zakonnicy i wierni świeccy – żyją w prostocie, w życiu codziennym, stylem Miłosiernego Samarytanina. I stają się zbliżać się do ciała i ran braci, w których rozpoznają ciało i rany Jezusa. Ta miłość pełna miłosierdzia, jak dobrze wiemy, pochodzi z serca Chrystusa. Czerpiemy ją trwając w modlitwie, zwłaszcza adoracji, oraz przystępując z wiarą do sakramentów Eucharystii i pokuty” – powiedział Papież.

lg/ rv 

Kościół ma nowego błogosławionego. W San Miniato w środkowych Włoszech [o 10:00] został wyniesiony do chwały ołtarzy zmarły przed stu laty, w roku 1912, biskup tego miasta Pio Alberto del Corona. Ten dominikanin, założyciel zgromadzenia Sióstr Dominikanek Ducha Świętego, „był gorliwym przewodnikiem i roztropnym nauczycielem powierzonego mu ludu” – powiedział Papież Franciszek w środę 16 września na audiencji ogólnej. Życzył, by „jego przykład i wstawiennictwo pomagały Kościołowi postępować w duchu Ewangelii, przynosząc owoce dobrych uczynków”.

Dzisiejszej uroczystości beatyfikacyjnej przewodniczył w imieniu Ojca Świętego prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. [Kardynała] Kard. Angelo Amato zapytaliśmy, jaki przykład posługi kapłańskiej i biskupiej pozostawił po sobie bł. Pio Alberto del Corona.

„Nieraz podczas wizyt pasterskich w parafiach diecezji San Miniato spowiadał od czwartej rano do północy, z małymi tylko przerwami. Starał się przygotować wiernych do zrozumienia obrzędów Mszy św. W listach pasterskich podkreślał mocno, że modlitwa jest istotna dla umacniania wiary. Do jego apostolskich trudów należało też rozwijanie zgromadzenia Sióstr Dominikanek, które założył celem zgłębiania Pisma Świętego oraz edukacji moralnej i religijnej dziewcząt. Prowadził szczególną batalię kulturalną przeciw ateistycznym i antychrześcijańskim ideologiom. Dlatego zachęcał wiernych i księży do rozwijania wykształcenia religijnego jako obrony przed nauczycielami fałszu. Przyczynił się do powstania licznych inicjatyw, by obecność katolików w społeczeństwie była bardziej wyrazista. Założył np. Stowarzyszenie Wzajemnej Pomocy, by pomagać potrzebującym robotnikom, szerząc znajomość ich obowiązków i praw oraz broniąc ich. Utworzył też Katolickie Stowarzyszenie Żeńskie Promowania Dobrych Dzieł. Miało ono cele charytatywne i kultowe oraz wychowywało do życia rodzinnego” – powiedział kard. Amato.

ak/ rv

„Jako pasterze czujemy się głęboko zranieni atakiem na rodzinę, na wszystko co święte, atakiem na prawidłowy rozwój naszej młodzieży, która jest przyszłością Afryki, atakiem na godność kobiety i szacunek dla starszych” – to fragment apelu wystosowanego przez 45 biskupów, wśród nich 10 kardynałów, reprezentujących 41 krajów Czarnego Lądu. Biskupi sprzeciwiają się zdecydowanie ideologicznemu neokolonializmowi i jak piszą: „obrzydliwej kampanii promującej w Afryce cywilizację śmierci”.

Afrykańskich hierarchów oburza szczególnie próba zaszczepienia przez Zachód swoich idei po pretekstem okazywania pomocy humanitarnej, propagowania idei wolności i równości  oraz „prawa na zdrowie seksualne i reprodukcyjne”. Biskupi pytają się na jakiej podstawie „zachodnie organizacje, które reprezentują wyłącznie własne interesy ideologiczne, roszczą sobie prawo do narzucania krajom afrykańskim swojej wizji świata”? Biskupi sprzeciwiają się zdecydowanie inwestowaniu miliardów dolarów w szerzenie antykoncepcji i aborcji na ich kontynencie. Szczególnie niepokoi ich propaganda gender, która traktuje macierzyństwo oraz małżeństwo kobiety i mężczyzny jako “dyskryminacyjny stereotyp”.

“My, Afrykańczycy mówimy zdecydowanie NIE tym planom, które chcą zabić nasz kontynent. Papież Franciszek polecił nam byśmy byli „bojownikami przeciw kolonizacji prowadzonej przez nowe ideologie, których celem jest zniszczenie naszych rodzin. Te ideologie nie są owocem modlitwy i zażyłości z Bogiem, lecz nowym niewolnictwem”.  Afrykańscy biskupi zwracają też uwagę światowych liderów na ich odpowiedzialność przed Bogiem za kierowanie ludzkością. Apel został przesłany do wszystkich rządów w Afryce i Sekretarza Generalnego ONZ w związku z zaczynającym się 25 września w Nowym Jorku Szczytem Zrównoważonego Rozwoju podczas którego wystąpi Ojciec Święty.

dw / rv, aleteia

Zaniepokojenie Kościołów Europy aktualnym kryzysem na naszym kontynencie, związanym z napływem uchodźców i udzielaniem im pomocy oraz azylu, wyrazili kard. Reinhard Marx i biskup Christopher Hill. Niemiecki purpurat jest przewodniczącym Komisji Episkopatów Wspólnoty Europejskiej (COMECE), a duchowny anglikański – Konferencji Kościołów Europejskich (KEK), skupiającej wspólnoty innych wyznań. Spotkali się oni 18 września w Monachium. Zastanawiali się nad konsekwencjami humanitarnymi tej sytuacji, potwierdzając solidarność reprezentowanych przez siebie Kościołów z ludźmi, którzy usiłują dotrzeć do Europy, by znaleźć tu schronienie i bezpieczeństwo.

„Los tych, którzy cierpią na Bliskim Wschodzie, w tym chrześcijan tego regionu, atakowanych z różnych stron, pozostaje priorytetem naszych modlitw i naszego stałego poparcia we współpracy z instytucjami europejskimi” – zauważył po spotkaniu bp Hill. Natomiast kard. Marx powiedział: „Ludzie, które przybywają do Europy, nie mogą obwiać się utonięcia czy uduszenia. Trzeba im też zapewnić sprawiedliwe postępowanie przy rozpatrywaniu prośby o azyl. Są to minimalne standardy, które powinny obowiązywać w całej Europie” – dodał arcybiskup Monachium.

Na spotkaniu bp Hill i kard. Marx mówili również o takich problemach, jak bezrobocie ludzi młodych czy kryzys ekologiczny w Europie i poza nią. Obaj przewodniczący przedyskutowali wspólne stanowisko KEK i COMECE wobec kryzysu gospodarczego w Europie. Zwrócili uwagę na jednomyślność obu organizacji, które stanowią wspólny głos chrześcijan w rozmowach z Unią Europejską, jak też ich wysiłek, aby Kościoły były konstruktywnymi partnerami stałej realizacji projektu zjednoczonej Europy. Wyrazili także nadzieję na dalszy rozwój dialogu z instytucjami UE oraz zadowolenie z dobrze układającej się współpracy między sekretariatami Konferencji Kościołów Europejskich i Komisji Episkopatów Wspólnoty Europejskiej w Brukseli.

mh/ rv, COMECE-CEC

Abp Heiner Koch rozpoczął posługę ordynariusza archidiecezji berlińskiej. Dziś odbył się jego ingres do miejscowej katedry św. Jadwigi Śląskiej, którą w 1773 r. konsekrował abp Ignacy Krasicki, ówczesny metropolita gnieźnieński. W uroczystości wzięli udział m.in. przedstawiciele świata polityki, kultury i nauki oraz ponad 30 biskupów z różnych stron świata, w tym nuncjusz apostolski w Niemczech abp Nikola Eterović i przewodniczący niemieckiego episkopatu kard. Reinhard Marx, a z Polski arcybiskupi Andrzej Dzięga i Józef Kupny oraz biskupi Ignacy Dec i Krzysztof Zadarko. Zaproszono też gości innych wyznań.

W homilii abp Koch przypomniał swoje biskupie zawołanie. To słowa św. Pawła z Listu do Filipian: „Radujcie się zawsze. Pan jest blisko!. I to jest centrum Dobrej Nowiny, którą my chrześcijanie mamy wszędzie głosić” – mówił metropolita stolicy Niemiec. Wobec zlaicyzowanego świata, w którym przyszło mu głosić Chrystusa, nowy ordynariusz Berlina stwierdził: „Po to właśnie jest Kościół, by pomóc ludziom odkryć Boga w ich własnym życiu, czasem po długich poszukiwaniach”.

Już we wcześniejszych wywiadach abp Koch podkreślał, że nie chce być biskupem niedostępnym. „Pierwsze, co zrobię, to odwiedzę jak najwięcej parafii. Ludzie muszą wiedzieć, że biorę ich na serio i chcę z nimi rozmawiać” – powiedział abp Koch.

A problemów w archidiecezji Berlina nie brakuje. Nowego ordynariusza czeka rozpoczęta jeszcze przez kard. Woelkiego reforma parafialna, katolicy wciąż domagają się przywrócenia religii do szkół państwowych, a świat polityki oczekuje konstruktywnego dialogu. Pochodzący z Nadrenii 61-letni arcybiskup zapowiedział też, że będzie popierał starania niemieckiego episkopatu, by Berlin stał się ważnym ośrodkiem katolickim tego kraju.

T. Kycia, Berlin/ rv

Po niedawnych starciach między bojówkami muzułmańskimi i chrześcijańskimi oddziałami samoobrony w Bambari w Republice Środkowoafrykańskiej abp Dieudonné Nzapalainga wezwał władze do „wypełniania swoich obowiązków, aby złagodzić cierpienia ludności”. W wyniku ostatnich walk zginęło tam 20 osób, a tysiące uciekło ze swoich domów. Ordynariusz Bangui skrytykował również bezczynność misji ONZ i francuskich oddziałów pokojowych, które powinny w sposób zdecydowany przeciwdziałać przemocy. Odkładanie przez rząd tymczasowy zapowiedzianych na październik wyborów prezydenckich i parlamentarnych może być według niego jedynie przyczyną nowego niezadowolenia i wybuchu kolejnych fal przemocy.

W Republice Środkowoafrykańskiej 90 proc. mieszkańców to chrześcijanie, z czego ponad 1/3 to katolicy. W 2013 r. muzułmańscy partyzanci z ugrupowania Séléka, wywodzący się z koczowniczych plemion z północy kraju, obalili prezydenta. Rozpoczęło to spiralę przemocy między muzułmanami a chrześcijańskimi bojówkami Antybalaka. Dzięki międzynarodowej mediacji udało się jednak opracować między zwalczającymi się ugrupowaniami program wyjścia z kryzysu.  Od uzyskania niepodległości w 1960 r. Republika Środkowoafrykańska jest jednym najbardziej niestabilnych krajów kontynentu. Pośród kolejnych dyktatorów szczególnie złą sławą zapisał się cesarz Bokassa. Uczestniczył on osobiście w torturach, egzekucjach i aktach kanibalizmu na 200 dzieciach, które protestowały przeciw przymusowi noszenia mundurków szkolnych zaprojektowanych przez cesarzową.

dw/ rv

W wigilię 49. Dnia Środków Społecznego Przekazu, obchodzonego w Polsce w trzecią niedzielę września, na Jasnej Górze trwała dziś szczególna modlitwa za wszystkich polskich dziennikarzy. Przy okazji pielgrzymki czytelników i pracowników Tygodnika Katolickiego Niedziela abp Wacław Depo apelował o posłuszeństwo mediów w sprawach wiary i moralności. Jak przekonywał, nie trzeba się bać Ewangelii i Kościoła, bo Chrystus przyszedł, by nas zbawić, a nie potępić.

Przewodniczący Rady Konferencji Episkopatu Polski ds. Środków Społecznego Przekazu zauważył, że kiedy przeminęło już pokolenie papieskich pielgrzymek, pierwsze tzw. pokolenie Solidarności, powraca pytanie o dziedzictwo prawdy i wolności, które decydują o tożsamości narodu i Kościoła: „Przypomnijmy, że niemal wszystkie narody Europy z obojętnością przyjęły brak odwołania się do chrześcijaństwa w preambule do Traktatu Konstytucyjnego Unii Europejskiej, pomimo przymilnych spotkań z Janem Pawłem II, a dzisiaj to samo gremium uczy nas rachunku sumienia na fundamencie miłości Boga i bliźniego”.

Nawiązując do hasła pielgrzymki Niedzieli abp Depo podkreślił, że Polsce „potrzebne jest nowych ludzi plemię”, które nie będzie usiłowało rozdzielać świata Bożego i ludzkiego, i które w każdej pracy dla dobra Ojczyzny będzie potrzebowało modlitwy. Do dziennikarzy katolickich przewodniczący Rady ds. Środków Społecznego Przekazu apelował, by byli ludźmi wiary i misji Kościoła, świadkami, a nie głosicielami własnych, choćby najbardziej błyskotliwych teorii.

I. Tyras, Radio Jasna Góra/ rv

Ojciec Święty przyjął rezygnację biskupa pomocniczego diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej Pawła Cieślika, złożoną ze względu na wiek. Urodzony w 1940 r. w Czernicach k. Zakrzewa, święcenia kapłańskie przyjął w 1964 r., a sakrę biskupią w 1995 r. Jest m.in. opiekunem Ruchu Szensztackiego w Polsce. Jego dewiza biskupia to: Evangelizare misit me, czyli „Posłał mnie Pan, abym głosił Dobrą Nowinę”.

lg/ rv 

W Magazynie: „Uchodźcy z Syrii we Wrocławiu” – Radio Rodzina, Wrocław

Słuchaj:  

Słuchaj: