Papież Franciszek podziękował narodowi polskiemu i Kościołowi za serdeczne przyjęcie w Polsce. Światowe Dni Młodzieży w Krakowie nazwał „wielkim świętem młodości” i „mozaiką braterstwa”. Do Polaków mówił: „jesteście wspaniali!”. Wszystko to wybrzmiało w czasie audiencji środowej, podczas której Ojciec Święty poświęcił całą katechezę podsumowaniu swej podróży do Polski. W Auli Pawła VI wysłuchało jej kilka tysięcy pielgrzymów, w tym grupa Polaków. 

„Po raz kolejny wyrażam moją wdzięczność tym wszystkim, którzy na różne sposoby przygotowali i sprawili, że stało się możliwe to wydarzenie, które dało Polsce, Europie i światu znak żywej wiary, znak braterstwa i pokoju - mówił Papież. –  Proszę Boga, aby ci młodzi ludzie, których spotkałem w Krakowie, zanieśli w swoich sercach iskrę Jego miłosierdzia całemu światu”.

Papież modlił się za zmarłego wczoraj kard. Franciszka Macharskiego i przypomniał, że odwiedził go w czasie wizyty w Krakowie. Następnie zauważył, że zainicjowane przez Jana Pawła II światowe spotkania młodzieży stały się odpowiedzią na wyzwania dnia dzisiejszego, dały znak nadziei. „Ma on na imię – braterstwo” – mówił Papież, przypominając spotkanie w Częstochowie, tuż po upadku żelaznej kurtyny. 

„W tym świecie naznaczonym wojną potrzebne są braterstwo, bliskość, dialog i przyjaźń. A braterstwo jest właśnie znakiem nadziei – mówił Franciszek. – Zacznijmy właśnie od młodych, którzy byli pierwszym motywem tej podróży. Kolejny raz odpowiedzieli na wezwanie: przybyli z całego świata, aby obchodzić święto kolorów, różnych twarzy, języków, różnych dziejów. Ja nie wiem jak to robią: mówią różnymi językami, ale udaje im się porozumieć! A dlaczego tak jest? Ponieważ mają wolę, by podążać razem, budować mosty i braterstwo! Przybyli także ze swoimi ranami, ze swoimi pytaniami, ale przede wszystkim z radością spotkania. Po raz kolejny utworzyli mozaikę braterstwa”.

Franciszek przywołał też swoją wizytę na Jasnej Górze. Wyznał, że pod matczynym spojrzeniem Maryi, można zrozumieć duchowy sens pielgrzymowania narodu polskiego, którego dzieje są nierozerwalnie związane z Krzyżem Chrystusa. 

„Tutaj dotyka się namacalnie wiary świętego wiernego ludu Boga, który strzeże nadziei poprzez próby; i strzeże także owej mądrości, która jest równowagą między tradycją a innowacją, między przeszłością a przyszłością – mówił Franciszek. – A Polska przypomina dziś całej Europie, że nie może być mowy o przyszłość kontynentu bez jego wartości założycielskich, których z kolei centrum stanowi chrześcijańska wizja człowieka. Wśród tych wartości znajduje się miłosierdzie, którego szczególnymi apostołami było dwoje wielkich Polaków: św. Faustyna Kowalska i św. Jan Paweł II”.

Ojciec Święty podkreślił, że jego podróż miała także perspektywę globalną, świata wezwanego do odpowiedzi na wyzwania związane z grożącą mu wojną „w kawałkach”. Franciszek przypomniał, że wielkie milczenie wizyty w Auschwitz-Birkenau było bardziej wymowne, niż jakiekolwiek słowa. 

„W tym wielkim milczeniu modliłem się za wszystkie ofiary przemocy i wojny. I tam, w tym miejscu, bardziej, niż kiedykolwiek dotąd zdałem sobie sprawę z wartości pamięci nie tylko jako pamięci wydarzeń minionych, ale jako ostrzeżenia i odpowiedzialności za dziś i za jutro, aby ziarno nienawiści i przemocy nie zakorzeniło się w bruzdach historii – mówił Franciszek. –  W tej pamięci wojen, tak wielu ran, doświadczonego cierpienia są także ludzie dnia dzisiejszego, którzy cierpią z powodu wojen: tak wielu naszych braci i sióstr. Patrząc na okrucieństwo w tym obozie zagłady, natychmiast pomyślałem o współczesnym okrucieństwie. Jest ono tak podobne, choć nie jest skoncentrowane, tak jak tam w jednym miejscu, ale obejmuje cały świat. Nasz świat jest chory na okrucieństwo, ból, wojny, nienawiść, smutek. Dlatego nieustannie proszę was o modlitwę: niech Bóg obdarzy nas pokojem”.  

Franciszek wspomniał też 18-letnią uczestniczkę Światowych Dni Młodzieży z Rzymu, która zmarła w Wiedniu, w drodze powrotnej z Krakowa na zapalenie opon mózgowych. Przypomniał również dziennikarkę telewizji RAI Annę Marię Jacobini; zmarła ona nagle w Krakowie, dokąd pojechała jako wysłanniczka.

bz/ rv

Podczas audiencji Franciszek pozdrowił też uczestników rozpoczynających się w piątek Igrzysk Olimpijskich w Rio de Janeiro. Życzył im, by budowali kulturę solidarności. 

„Życzę, aby w świecie spragnionym pokoju, tolerancji i pojednania duch Igrzysk Olimpijskich mógł zainspirować wszystkich, uczestników i widzów, do walki w «dobrych zawodach» i wspólnego ukończenia biegu, pragnąc osiągnąć jako nagrodę nie medal, ale coś o wiele bardziej cennego: tworzenie cywilizacji, w której panuje solidarność, oparta na uznaniu, że wszyscy jesteśmy członkami jednej rodziny ludzkiej, bez względu na różnice kultury, koloru skóry czy religii – mówił Franciszek. –  A Brazylijczykom, którzy z ich charakterystyczną radością i gościnnością organizują święto sportu, życzę, aby było ono okazją do przezwyciężenia trudnych chwil i zaangażowania się w «pracę zespołową» na rzecz budowy kraju bardziej sprawiedliwego i bezpieczniejszego, stawiając na przyszłość pełną nadziei i radości”.

bz/ rv

Nigdy przedtem tak wiele dzieci nie było przedmiotem równie brutalnej przemocy. Dzieci wykorzystywane są jako żołnierze, zwiadowcy, samobójcy w atakach bombowych i seksualni niewolnicy – podkreślił przedstawiciel Stolicy Apostolskiej podczas oenzetowskiej debaty na temat dzieci i konfliktów zbrojnych, zorganizowanej przez Radę Bezpieczeństwa. 

Prałat Simon Kassas zauważył, że niszczenie szkół i szpitali stało się częścią strategii wojennej. „Trzeba się temu sprzeciwić przez zobowiązanie Rządów do położenia kresu i zapobiegania tego typu praktykom” – powiedział watykański dyplomata. Przypomniał on, że Stolica Apostolska jest stałym partnerem Organizacji Narodów Zjednoczonych nie tylko w przeciwstawianiu się wykorzystywaniu dzieci jako żołnierzy, ale też w niesieniu pomocy tym, które padły ofiarą konfliktów. Watykański dyplomata wyraził nadzieję, że ich trudna sytuacja obudzi sumienia, doprowadzi do przemiany serc, i zachęci wszystkie strony do złożenia broni i wejścia na drogę dialogu. Mając zaś na uwadze najlepszy interes dzieci oraz fundamentalną rolę rodziców zachęcił Rządy do wsparcia rodzin dzieci, które padły ofiarą działań zbrojnych. Zaznaczył, że „chociaż w przypadku dzieci-żołnierzy ich powrót do społeczeństwa wymaga uznania popełnionych przez nie okrucieństw, to musimy budować drogę wsparcia i pojednania prowadzącą do pełnej reintegracji”.

mg/ rv

To, co robimy dziś w naszych rodzinach i parafiach zmieni historię Kościoła i naszych społeczeństw – powiedział na otwarcie dorocznej konwencji Rycerzy Kolumba Carl Andreson. Od 2000 r. stoi on na czele tej największej organizacji świeckich mężczyzn.

Mówiąc o jej dokonaniach w ubiegłym roku, szczególną uwagę zwrócił na program Budowanie Domowego Kościoła. Była to odpowiedź na synodalny proces o duszpasterstwie rodzin. Rycerze Kolumba wyszli z własną inicjatywą, podejmując działania na rzecz wzmocnienia swych małżeństw, przezwyciężenia ich problemów oraz wychowania dzieci w wierze. W sposób szczególny skupiono się na młodych ojcach, aby pokazać im, jak mają zbliżać swe rodziny do Boga.

Na otwarcie konwencji Carl Anderson przedstawił też najnowsze statystyki. Wynika z nich, że liczba Rycerzy Kolumba wzrosła w ubiegłym roku do 1,9 mln. Szybki rozwój organizacji odnotowuje się między innymi w Polsce, na Litwie i na Ukrainie. Rośnie też zaangażowanie charytatywne Rycerzy. W ubiegłym roku przeznaczyli na to 175 mln dolarów i ponad 73 mln godzin pracy w wolontariacie. Szczególnym wsparciem otoczyli prześladowanych chrześcijan.

Carl Anderson wskazał też na potrzebę jednoznacznego opowiedzenia się za życiem. Katolicy muszą skończyć z oddawaniem głosu na polityków, którzy popierają aborcję. Nie jest to tylko jedna z wielu kwestii politycznych, ale porządek prawny, który doprowadził do śmierci 40 mln osób – przypomniał Andreson. Zauważył on, że politycy manipulują katolikami. Nie zbudujemy kultury życia, jeśli będziemy głosować na polityków, którzy popierają kulturę śmierci – powiedział zwierzchnik Rycerzy Kolumba.

kb/ rv

Choć Państwa Islamskiego nie można utożsamiać z całym islamem, a zatem nie można stawiać znaku równości między ISIS i islamem, to jednak jest prawdą, że jest to jeden z islamów – uważa prof. Rémi Brague. Ten francuski filozof i znawca myśli arabskiej, laureat Nagrody Ratzingera, aktywnie włączył się do debaty po niedawnych zamachach w Europie Zachodniej. W wywiadach, których udzielił w tych dniach różnym mediom pokazuje, że sytuowanie islamistów poza islamem jest nieuprawnione.

W rzeczywistości ich działania są próbą naśladowania zachowań, które najstarsze biografie przypisują Mahometowi. To też stanowi największy problem w postulowanej reformie islamu. Prof. Brague zauważa, że dla muzułmanów wzorem nie może być posoborowa odnowa Kościoła, bo Sobór miał być powrotem do idealnych początków chrześcijaństwa. W islamie natomiast najgorszy jest właśnie początek, do którego odwołują się dziś islamiści. W Ewangeliach nie ma nawoływania do przemocy, a w Koranie i Hadisie tak, jeśli czyta się je dosłownie – zauważa w wywiadzie dla Le Figaro prof. Brague.

Francuskiego filozofa nie dziwi też tak szybka radykalizacja młodych muzułmanów. Bardzo często noszą oni w sobie poczucie winy, bo za bardzo ulegli mentalności zachodniej. W takiej sytuacji terroryzm jawi się im jako szybka droga oczyszczenia poprzez ofiarę z własnego życia. Zdaniem prof. Brague’a niedawny zamach na kapłana w Rouen nie był przypadkowy. Islamiści mają świadomość, że podstawą cywilizacji zachodniej jest chrześcijaństwo, dlatego ich celem stał się ksiądz, bo chcą nas ugodzić w samo serce.

Prof. Brague przypuszcza, że celem islamistów jest wywołanie wojny domowej we Francji. Liczą, że po kolejnych zamachach nasilą się represje, które zmobilizują i scalą wszystkich żyjących tam muzułmanów. Z drugiej strony francuski filozof zauważa, że najgorszym dla Europy rozwiązaniem byłaby bezczynność i brak reakcji. W rzeczywistości bowiem „Państwo Islamskie i umiarkowani muzułmanie mają ten sam cel: podporządkowanie świata prawu szariatu. Przemoc nie jest jedynym środkiem i przynosi efekty odwrotne od zamierzonych, bo może doprowadzić do przebudzenia zaatakowanych narodów. Środki miękkie, dyskretne, cierpliwe, takie jak presja społeczna, propaganda, są chyba najbardziej niebezpieczne, bo są najskuteczniejsze” – zauważa w wywiadzie dla dziennika Il Foglio laureat Nagrody Ratzingera.

kb/ rv, le figaro, valeurs actuelles, il foglio

Miesiąc sierpień tradycyjnie w Kościele w Brazylii poświęcony jest powołaniu. Hasło tegorocznego miesiąca powołań nawiązuje do obchodzonego Roku Miłosierdzia: „Miłosierni jak Ojciec”. Krajowa Konferencja Biskupów Brazylii (CNBB) stara się wzbudzić wśród wiernych potrzebę modlitwy o powołania we wszystkich wspólnotach, a także wzbudzić zainteresowanie młodzieży powołaniem do służby w Kościele.

Tradycyjnie w miesiącu sierpniu, pierwsza niedziela poświęcona jest modlitwie i refleksji o powołaniu do posługi wypływającej z przyjętych święceń, druga niedziela – powołanie do życia małżeńskiego, trzecia – powołanie do życia konsekrowanego i czwarta – powołanie osób świeckich. 

Każde powołanie do życia konsekrowanego jest przejawem Bożego miłosierdzia. Jest ono owocem miłosiernego spojrzenia Jezusa i Bożym darem dla Kościoła. Ponadto, jak podkreśla papież Franciszek, każde powołanie rodzi się, rozwija i jest podtrzymywane w Kościele. W sposób szczególny doświadczenie św. Pawła  podkreśla znaczenie Kościoła dla narodzin i rozwoju powołania – zaznacza biskup José Roberto Fortes Palau – odpowiedziany za duszpasterstwo powołań. 

Komisja duszpasterska miejscowego episkopatu przygotowała specjalne pomoce do wykorzystania w celu budzenia i promocji powołań. Na szczególną uwagę zasługują materiały przeznaczone dla małych wspólnot, aby w ramach spotkań w kręgu rodzin podjęto modlitwę i refleksję w trakcie trzech spotkań odnośnie:  „Powołania, które się rodzi w Kościele”, „Powołania wzrastającego w Kościele” i „Powołania pielęgnowanego w Kościele”.

W ostatnich latach odczuwamy powolny wzrost powołań do kapłaństwa w posłudze diecezjalnej, ale liczba kapłanów ciągle jest niewystarczająca, aby zapewnić dobrą opiekę duszpasterską wiernym.

ks. Z. Malczewski, Brazylia / rv

14 września będzie ważną datą dla całego kontynentu afrykańskiego. Właśnie tego dnia Czarny Ląd zostanie zawierzony Bożemu Miłosierdziu. Ten wyjątkowy akt odbędzie się w szczególnym miejscu, jakim jest sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Kigali, stolicy Rwandy. Ten kraj bowiem będzie gościł III Kongres o Miłosierdziu dla Afryki i Madagaskaru. Specjalnym papieskim wysłannikiem na to wydarzenie został mianowany arcybiskup Kinszasy w Demokratycznej Republice Konga, kard. Laurent Monsengwo Pasinya.

„Kongres da nam możliwość pojednania zakorzenionego w Miłosierdziu; to właśnie ono jest źródłem nadziei dla nowej ewangelizacji Czarnego Lądu” – podkreśla koordynator afrykańskiego kongresu ks. Stanisław Filipek. Ten polski pallotyn, od kilkudziesięciu lat pracujący w naznaczonej dramatem ludobójstwa Rwandzie, jest jednocześnie rektorem sanktuarium w Kigali. W czasie kongresu, wpisującego się w obchody Jubileuszowego Roku Miłosierdzia, zaplanowano też pielgrzymkę do afrykańskiego Lourdes, jak popularnie nazywa się sanktuarium w Kibeho, gdzie objawiła się Matka Słowa. Są to jedyne uznane przez Kościół objawienia maryjne w Afryce. Tam, dzień po zawierzeniu tego kontynentu Bożemu Miłosierdziu, wznosić się będzie szczególne modlitwy o pokój dla całego świata.

bz/ rv

Słuchaj:      

W Magazynie: „Światowe Dni Młodzieży i co dalej? – czyli o oczekiwaniach młodych wobec Kościoła” – Radio RDN Małopolska i Nowy Sącz.

Słuchaj: