Od Maryi możemy uczyć się mocnej służebnej wiary, która jest w stanie przemienić nasze społeczeństwa coraz bardziej nieufne, a zarazem zaślepione dobrobytem. Papież mówił o tym w Bazylice Watykańskiej na specjalnej Mszy dla Latynosów i Filipińczyków. Odprawił ją we wspomnienie ich patronki, Matki Bożej z Guadalupe.  Zwyczaj ten wprowadził w 2011 r. Benedykt XVI.

Franciszek wskazał, że Maryja jest ikoną ucznia, kobiety wierzącej i modlącej się, która potrafi towarzyszyć naszej wierze i nadziei, umacniając je na różnych etapach życia, które przychodzi nam pokonywać. 

„Społeczeństwo, które budujemy dla naszych dzieci, coraz bardziej naznaczone jest znakami podziałów i rozpadu, wielu pozostawiając «poza grą», zwłaszcza tych, którzy mają problemy z uzyskaniem niezbędnego minimum, by móc godnie żyć – mówił Papież. - Społeczeństwo chlubiące się swymi osiągnięciami naukowymi i technologicznymi, które stało się ślepe i nieczułe na tysiące twarzy, jakie zostały w tyle, wykluczone przez oślepiającą zarozumiałość nielicznych. Społeczeństwo, które  ostatecznie tworzy kulturę rozczarowania i frustracji w wielu naszych braciach, a także niepokój w wielu innych, którzy doświadczają trudności, jakim muszą stawiać czoła, by nie zostać zepchniętymi poza jego ramy”.

Franciszek zauważył, że nawet nie zdaliśmy sobie z tego sprawy, jak przyzwyczailiśmy się żyć w „społeczeństwie nieufności”, co powoli generuje stany lenistwa i rozproszenia. 

„Jak trudno jest chwalić się społeczeństwem dobrobytu, kiedy widzimy, że nasz ukochany kontynent amerykański przyzwyczaił się do oglądania licznych tysięcy dzieci i młodzieży żyjących na ulicy, żebrzących i śpiących na dworcach, w podziemiach metra i wszędzie tam, gdzie znajdą miejsce. Dzieci i młodzież wykorzystywane do nielegalnej pracy lub zmuszone do szukania pieniędzy na skrzyżowaniach, myjąc szyby naszych samochodów i czując, że w «pociągu życia» dla nich nie ma miejsca. Ileż rodzin naznaczonych jest nadal bólem dlatego, że patrzą, jak ich dzieci padają ofiarą handlarzy śmierci – mówił Ojciec Święty. - Jakże trudno patrzeć na to, że czymś normalnym stało się dla nas wykluczać ludzi starszych, zmuszając ich do życia w samotności tylko dlatego, że nie są już produktywni. Czy też widzieć, jak dobrze powiedzieli biskupi w Aparecidzie, «niepewną sytuację, która uderza w godność licznych kobiet. Niektóre z nich, już jako dzieci i nastolatki, poddawane są różnorodnym formom przemocy w swych domach i poza nimi». Są to sytuacje, które mogą nas sparaliżować, sprawić, że zaczniemy mieć wątpliwości co do naszej wiary, a zwłaszcza naszej nadziei, naszego sposobu patrzenia i stawiania czoła przyszłości”.

W czasie watykańskiej liturgii we wspomnienie Matki Bożej z Guadalupe Papież podkreślił, że świętowanie Maryi przypomina nam, iż mamy matkę i przez to nigdy nie będziemy sierotami. „Tam, gdzie jest matka, zawsze jest obecność i ciepło domu. Tam, gdzie jest matka, bracia mogą się kłócić, ale zawsze zwycięży poczucie jedności. Gdzie jest matka, nie zabraknie walki o braterstwo” – podkreślił Franciszek. Zauważył zarazem, że Maryja to kobieta walcząca w obliczu społeczeństwa nieufnego i zaślepionego, nacechowanego słabością i rozpadami. „Kobieta, która walczy, by wzmocnić radość Ewangelii. Walczy by dać «ciało» Ewangelii” – zauważył Papież na Mszy w Bazylice Watykańskiej.

bz/ rv

„Wyrzeczenie się przemocy: styl polityki na rzecz pokoju” – to tytuł opublikowanego dziś w Watykanie papieskiego orędzia na przypadający 1 stycznia 2017 r. 50. już z kolei Światowy Dzień Pokoju. Po raz pierwszy obchodzono go z inicjatywy bł. Pawła VI w roku 1968. Franciszek zaczyna swe przesłanie noworocznymi życzeniami dla wszystkich ludów i narodów świata, szefów państw i rządów, a także zwierzchników religijnych: „Oby od szczebla lokalnego i powszedniego aż po światowy wyrzeczenie się przemocy stało się charakterystycznym stylem naszych decyzji, naszych relacji, naszych działań, polityki we wszystkich jej formach” – pisze Ojciec Święty.

Przedstawiając jego orędzie dziennikarzom w watykańskim biurze prasowym abp Silvano Tomasi, członek Papieskiej Rady „Iustitia et Pax”, a wcześniej przez wiele lat stały obserwator Stolicy Apostolskiej przy urzędach Organizacji Narodów Zjednoczonych w Genewie, powiedział: 

„Brak pokoju nie wyraża się jedynie w wojnie, ale także w wielu różnych zachowaniach naznaczonych przemocą. A przemoc rodzi się w sercu człowieka, szerzy się w rodzinie. Przemocy służy handel bronią, a kulminacją tego są wojny między państwami. Dziś toczy się kilkanaście wojen. W Jemenie, Syrii, w Sudanie Południowym, by wspomnieć tylko o niektórych. Jednakże jeśli popatrzymy pod względem procentowym na liczbę konfliktów po II wojnie światowej, to możemy stwierdzić, że mamy do czynienia ze stałym ograniczaniem skali przemocy. W pewnym sensie są więc powody do umiarkowanego optymizmu. Można mieć nadzieję, że dzięki naszej współpracy w promowaniu rezygnacji z użycia przemocy da się osiągnąć konkretne rezultaty w społeczeństwie”.

W orędziu na Światowy Dzień Pokoju Papież pyta: „Czy przemoc pozwala osiągnąć trwałe i wartościowe cele?”, po czym odpowiada: „Reagowanie przemocą na przemoc prowadzi w najlepszym wypadku do przymusowej migracji i ogromnego cierpienia, ponieważ znaczne zasoby przeznaczane są na cele wojskowe, zamiast zaspokajać codzienne potrzeby ludzi młodych, rodzin w trudnej sytuacji, osób starszych, chorych, zdecydowanej większości mieszkańców świata”. Ojciec Święty przypomina, że „również Jezus żył w czasach przemocy”. „Głosił On bezwarunkową miłość Boga, który przyjmuje i przebacza, a swoich uczniów nauczał, by miłowali nieprzyjaciół (por. Mt 5, 44)”.

„Jego propozycję wyrzeczenia się przemocy” ponawiali w naszych czasach Benedykt XVI, Matka Teresa czy Jan Paweł II. „Zastanawiając się nad wydarzeniami z 1989 r. w encyklice «Centesimus annus» (1991 r.), mój poprzednik wskazał – pisze Ojciec Święty – że epokowa zmiana w życiu ludów, narodów i państw dokonuje się poprzez «walkę pokojową, która posługuje się jedynie bronią prawdy i sprawiedliwości. Niech ludzie nauczą się walczyć o sprawiedliwość bez uciekania się do przemocy, wyrzekając się walki klas w sporach wewnętrznych i wojny w konfliktach międzynarodowych» – wzywał [ten] święty Papież Jan Paweł II.

Franciszek podkreśla ponadto, że „przemoc jest znieważaniem imienia Boga” i nie można jej łączyć z religią. A skoro „przemoc bierze początek w ludzkim sercu”, „polityka wyrzeczenia się przemocy musi zaczynać się w murach domowych, aby następnie rozprzestrzeniać się na całą rodzinę ludzką”. Ewangeliczne Błogosławieństwa z Kazania na Górze winny stać się „również programem i wyzwanim dla zwierzchników politycznych i religijnych” czy „mediów całego świata”. W swoim orędziu Ojciec Święty zapewnia, że Kościół katolicki będzie wspierał wszelkie wysiłki „budowania pokoju przez aktywne i twórcze wyrzeczenie się przemocy”. Właśnie 1 stycznia 2017 r., w Światowy Dzień Pokoju, rozpocznie działalność także na tym polu nowa watykańska Dykasteria ds. Integralnego Rozwoju Człowieka.

ak/ rv

Dziś rano Ojciec Święty zadzwonił do zwierzchnika Koptyjskiego Kościoła Prawosławnego, aby przekazać mu wyrazy współczucia po wczorajszym zamachu na jego katedrę w Kairze. W wyniku eksplozji śmierć poniosły 23 osoby, a 49 zostało zranionych. Franciszek zapewnił papieża Tawadrosa o swej bliskości ze wszystkimi: z ofiarami i ich bliskimi, a zwłaszcza z kobietami i dziećmi, które stanowią najliczniejszą grupę wśród poszkodowanych. Ojciec Święty powiedział, że widział zdjęcia z miejsca tragedii i jest nimi wstrząśnięty.

Patriarcha Tawadros podziękował Franciszkowi za modlitwę i obiecał, że przekaże jego kondolencje swym wiernym. Wspomniał też o ekumenizmie krwi. „To prawda, jesteśmy zjednoczeni we krwi naszych męczenników” – odpowiedział Ojciec Święty. Obiecał też, że będzie się modlił za chrześcijan w Egipcie podczas dzisiejszej Eucharystii.

kb/ rv

Koptyjski patriarcha Aleksandrii Tawadros II odprawił dziś 12 grudnia Mszę pogrzebową ofiar niedzielnego zamachu terrorystycznego w stolicy Egiptu. Udział w liturgii wzięli tylko krewni 23 zabitych. Wczorajszego ataku dokonano w kościele św. Piotra podczas udzielania wiernym komunii w części budynku przeznaczonej dla kobiet. Wydarzenie dla Radia Watykańskiego skomentował katolicki biskup Asjutu Kyrillos Kamal William Samaan OFM. 

„To smutne, ale cóż można zrobić. Od czasu do czasu islamiści próbują zakłócić pokój w Egipcie właśnie poprzez zamachy. Zabijają żołnierzy i policjantów. Tym razem celem stał się kościół, ale niedawno eksplodowała bomba przy meczecie. Robią to regularnie, aby przekonać ludzi, że w kraju nie ma bezpieczeństwa, a także by zasiać nienawiść między chrześcijanami i muzułmanami. Ale muszę powiedzieć, że reakcje ludzi są bardzo dojrzałe. Słuchałem tego, co mówią. Są zbulwersowani tym bestialstwem, ale zawierzają się Bogu i Jego Opatrzności, a przy tym zapewniają, że trzeba zwalczać terroryzm i nie wolno kapitulować”.

Po pochowaniu ciał również rząd zorganizował specjalne upamiętnienie ofiar przy Pomniku Nieznanego Żołnierza w Kairze. W jego trakcie prezydent Egiptu Abd al-Fattah al-Sisi złożył kondolencje rodzinom. „To niesłychany dotychczas przykład uhonorowania zabitych; nie dokonywano go nigdy po innych zamachach na chrześcijan” – powiedział bp Antonios Aziz Mina, katolicki ordynariusz Gizy. Nietypowe było również ogłoszenie trzech dni żałoby narodowej.

Egipski uniwersytet Al-Alzhar, jeden z najstarszych i najbardziej prestiżowych ośrodków nauczania islamu sunnickiego, potępił zamach, wyrażając ubolewanie, że do niego doszło. Władze uczelni odwołały też celebracje święta narodzin proroka Mahometa w niedzielę wieczorem. Również muzeum w Luksorze zdecydowało się nie świętować 41. rocznicy swojego istnienia.

Także Kościół katolicki w Egipcie wydał specjalne oświadczenie, w którym składa kondolencje rodzinom ofiar oraz wspólnocie koptyjskiej. Ks. Rafiq Greiche napisał w nim: „Niech Pan wybawi Egipt od wszelkiego zła”.

tm/ rv, sir, fides, asianews

Pośród nędzy, chłodu i cierpienia przygotowują się w tym roku do Bożego Narodzenia mieszkańcy włoskich miejscowości, które zostały zniszczone przez niedawne trzęsienia ziemi. Przeor benedyktyńskiego klasztoru w Nursji o. Benedetto Nivakoff przypomina o bardzo trudnych warunkach życia tamtejszej ludności. Niektórzy wciąż mieszkają pod namiotami, inni nie mają do czego wracać. A pomimo tego u mieszkańców Nursji nie brak radości, która jest właściwa dla ostatnich dni Adwentu. To nam przypomina, że w chrześcijaństwie każda radość wypływa z cierpienia, a zmartwychwstanie poprzedza krzyż – mówi o. Benedetto Nivakoff. 

„My przeżywamy Boże Narodzenie w sposób bardzo symboliczny. Stajenka, którą budowaliśmy i rozwijaliśmy przez ostatnie lata, została zniszczona, bo była umieszczona w wieży kościelnej, która się zawaliła. Ale nawet to nieszczęście stało się bodźcem, który rozbudził u ludzi dużo dobrej woli. Bo ludzie, kiedy się tym dowiedzieli, zaczęli się organizować, by pomóc nam stworzyć nową szopkę. Jest to piękne świadectwo mieszkańców Nursji. Pozostało ich tu niewielu, ale starają się nam pomóc. Gościł też u nas kard. Robert Sarah z Watykanu. I kiedy nas zobaczył, powiedział, że przypomina mu to Betlejem. Odebraliśmy to jako komplement i potwierdzenie, że to jest punkt wyjścia dla odrodzenia naszego klasztoru. Przekonujemy się bowiem, że ubóstwo musi zawsze zajmować centralne miejsce w życiu zakonnym. Po trzęsieniu ziemi przeżywamy nasze ubóstwo w sposób bardziej realny, tym bardziej, że sami doświadczamy solidarności naszych sąsiadów, którzy również niczego nie mają”.

kb/ rv

Uroczysta Msza z udziałem episkopatu Łotwy poprzedziła 10  grudnia prezentację łotewskiego wydania tłumaczenia dokumentów Soboru Watykańskiego II. Ceremonii w ryskiej katedrze przewodniczył nuncjusz apostolski w krajach bałtyckich. Abp Pedro López Quintana podkreślił aktualność Vaticanum II w kontekście wyzwań, przed jakimi staje współczesny Kościół. 

Należy wspomnieć, że pierwsze próby przełożenia dokumentów Soboru na łotewski miały miejsce tuż po zakończeniu jego obrad z inicjatywy przyszłego kardynała Juliana Vaivodsa. Ostatecznie sowieckie władze zgodziły się na wydanie jedynie niewielkiego nakładu Konstytucji duszpasterskiej o Kościele w świecie współczesnym Gaudium et spes. Kolejne dokumenty próbowano tłumaczyć we własnym zakresie w ryskim seminarium duchownym. Poważniejsze prace edytorskie podjęto dopiero w 2012 r.

Mówi o tym abp Zbigniew Stankiewicz, z którego inicjatywy zorganizowano zespół tłumaczy i redaktorów: „Naprawdę zrobiliśmy to na najwyższym poziomie, na jaki nas stać, bo nad tłumaczeniem pracowała grupa naszych najlepszych ekspertów – teologów i językoznawców. Miejmy zatem nadzieję, że te materiały będą teraz inspiracją i dużą pomocą dla sprostania wyzwaniom naszego czasu. Sobór, choć skończył się 51 lat temu, był ostatecznie wydarzeniem proroczym i jego dokumenty absolutnie nie straciły na aktualności”. Zdaniem abp. Stankiewicza dostępność dokumentów Vaticanum II po łotewsku zapobiega także naiwnemu postrzeganiu soborowego „otwarcia na świat”, ukazując nadprzyrodzony charakter Kościoła jako tajemnicy i miejsca spotkania z Bogiem, a nie jednej z ludzkich instytucji.

Warto dodać, że w komitecie redakcyjnym znalazł się również pracownik sekcji łotewskiej Radia Watykańskiego Jānis Evertovskis.

T. Cieślak SJ, Ryga/ rv

„Musimy zdać sobie sprawę, że rodzina stanowi pierwszą ofiarę usunięcia różnicy między pracą w tygodniu a pracą w niedzielę” – napisali biskupi słowaccy w swoim adwentowym przesłaniu. Podkreślili konieczność zachowania świętości dnia Pańskiego zarówno dla podtrzymania więzi z Bogiem, jak i z ludźmi. Trzeba bowiem umieć poświęcić czas drugiej osobie. „Nie mówiąc już o tym, że stresujące obciążenia zawodowe, nakładane bez przerwy i bez możliwości odpoczynku, odbijają się negatywnie na zdrowiu, a w końcu prowadzą do mniejszej produktywności” – czytamy w  liście episkopatu Słowacji.

tm/ rv

Do dzieci i młodzieży ze Szkolnego Punktu Konsultacyjnego przy ambasadzie Rzeczypospolitej Polskiej w Moskwie zawitało Boże Narodzenie. 10 grudnia w nawie głównej katolickiej katedry Niepokalanego Poczęcia NMP uczniowie zaprezentowali jasełka. 

Na jasełka przybyli rodzice uczniów, członkowie miejscowej Polonii, przedstawiciele Rosyjskiej Akademii Nauk, pracownicy ambasady Rzeczypospolitej Polskiej w Moskwie z żoną ambasadora panią Joanną Marciniak. Gościem honorowym był nuncjusz apostolski w Rosji abp Celestino Migliore, który w ciepłych słowach skierowanych do uczniów przybliżył znaczenie zbliżających się świąt i życzył wszystkim ich głębokiego przeżycia w łączności z Narodzoną Dzieciną.

Po słowie wstępnym nuncjusza apostolskiego uczniowie SPK w Moskwie w pięknych tekstach, kolędach i pastorałkach przedstawili historię Bożego Narodzenia. Po występie pani Joanna Marciniak podziękowała dzieciom, a chór złożony z pracowników ambasady i rodziców uczniów wykonał kilka  polskich kolęd. Bożonarodzeniowe spotkanie zakończyło podzielenie się opłatkiem i składanie życzeń.

W. Raiter, Moskwa/ rv

W warszawskim areszcie przy ul. Rakowieckiej otwarto dziś ekspozycję poświęconą śp. abp. Antoniemu Baraniakowi. W latach 50. przez 27 miesięcy ówczesny biskup pomocniczy gnieźnieński, późniejszy metropolita poznański, był w tym miejscu poddawany bestialskim torturom i psychicznym szykanom, które miały doprowadzić do wytoczenia procesu politycznego ówczesnemu prymasowi, kard. Stefanowi Wyszyńskiemu.

Przewodniczący episkopatu zwrócił uwagę na wewnętrzną siłę abp. Baraniaka, która pokazała, jak wielki może być człowiek, który wierzy: „W praktyce on nic nie mówił, tzn. nic nie opowiadał po wyjściu z więzienia o warunkach, jakie tu panowały – zauważył abp Stanisław Gądecki. – To lekarze przed śmiercią arcybiskupa odkryli pręgi na plecach, które przez całe lata się nie rozeszły. Myślę, że to jest coś, co młodemu człowiekowi powinno dzisiaj wiele powiedzieć: ile można znieść dla świętej sprawy” – powiedział obecny metropolita poznański. 

Abp Gądecki odprawił Mszę w więziennej kaplicy, a następnie poświęcił celę, w której przetrzymywano abp. Baraniaka.

R. Łączny, KAI/ rv

Rozpoczęła się wędrówka Betlejemskiego Światła Pokoju po Polsce. Harcerze otrzymali je z rąk skautów słowackich.

Wydarzeniu towarzyszy w naszym kraju hasło „Odważnie twórzmy pokój” – poinformował kapelan Związku Harcerstwa Polskiego: „Chcemy przypominać wszystkim, do których to Światło trafi, że nie chodzi tylko o ten zewnętrzny pokój, ale żebyśmy nie lękali się podejmować takich decyzji, które dadzą konkretny pokój w moim sercu, a później w każdym środowisku, w którym żyjemy na co dzień” – podkreślił ks. Wojciech Jurkowski.

Betlejemskie Światło Pokoju trafi do instytucji, firm i domów prywatnych w całej Polsce.

R. Łączny, KAI/ rv

Słuchaj:      

„Ziarno wiary, nadziei i miłości «caritas»” – wywiad z abp. Henrykiem Nowackim, nuncjuszem apostolskim krajów skandynawskich.

Słuchaj: