Pielgrzymki to szczególnie wymowny wyraz wiary Ludu Bożego – podkreślił Papież, spotykając się w Auli Pawła VI na Watykanie z rektorami sanktuariów i innymi osobami działającymi w ruchu pielgrzymkowym. Tym razem ci, którzy na co dzień prowadzą pielgrzymów do sanktuariów i tam ich przyjmują, sami przybyli do Rzymu jako pielgrzymi Roku Jubileuszowego.

Zwracając się do nich, Franciszek zauważył, że pielgrzymowanie ukazuje pobożność całych pokoleń ludzi, którzy z prostotą uwierzyli i zaufali wstawiennictwu Maryi czy innych świętych.

„Ta religijność ludowa jest autentyczną formą ewangelizacji, którą trzeba zawsze popierać i dowartościowywać, nie pomniejszając jej znaczenia. W sanktuariach bowiem nasi ludzie żyją swą głęboką duchowością, tą pobożnością, która od wieków kształtowała wiarę przez nabożeństwa proste, ale bardzo znaczące. Pomyślmy, jak gorąca jest w tych miejscach modlitwa do Chrystusa Ukrzyżowanego albo różańcowa czy też Droga Krzyżowa. Błędem byłoby uważać, że idący w pielgrzymce żyją duchowością «masową», a nie osobistą. W rzeczywistości pielgrzym niesie z sobą swoją historię, swoją wiarę, blaski i cienie własnego życia. Każdy nosi w sercu szczególne pragnienie i modlitwę w jakiejś określonej intencji. Kto wchodzi do sanktuarium, czuje od razu, że jest u siebie w domu, przyjęty, zrozumiany i wsparty” – powiedział Papież. 

Ojciec Święty wyznał, że w sanktuariach naprawdę dotyka się ręką Bożego miłosierdzia, a szczególnie doświadcza tego kapłan, kiedy tam spowiada. Wskazał na znaczenie, jakie ma przyjmowanie pielgrzymów, które musi być serdeczne i wymaga także, jak zauważył, dużo cierpliwości. Podkreślił, że sposób przyjęcia jest decydujący dla ewangelizacji.

„Pielgrzym, który przybywa do sanktuarium, jest często zmęczony, głodny, spragniony... Niejednokrotnie ten stan fizyczny jest również odbiciem sytuacji wewnętrznej. Dlatego tego człowieka trzeba dobrze przyjąć zarówno w sensie materialnym, jak duchowym. Ważne jest, aby pielgrzym, który wchodzi w progi sanktuarium, czuł się potraktowany nie jak gość, ale jak członek rodziny. Musi poczuć się u siebie w domu, doznać, że się na niego czeka, że się go kocha i patrzy na niego oczyma miłosierdzia. Oby każdy – młody czy stary, bogaty czy biedny, chory i cierpiący czy turysta kierujący się ciekawością – spotkał się z należnym przyjęciem, bo w każdym jest serce, które szuka Boga, nieraz nie zdając sobie z tego w pełni sprawy” – powiedział Papież. 

Papież zachęcił, by starać się okazać każdemu pielgrzymowi zrozumienie i miłość. Wówczas, kiedy znajdzie się on znowu w domu, będzie pragnął powrócić jeszcze do sanktuarium, ale przede wszystkim iść dalej drogą wiary w swoim codziennym życiu. Franciszek wskazał też zadania spowiedników.

„W sposób bardzo szczególny przyjmują pielgrzymów ci, którzy pełnią posługę Bożego przebaczenia. Sanktuarium jest domem przebaczenia, gdzie każdy spotyka się z czułością Ojca, który ma miłosierdzie dla wszystkich, nikogo nie wyklucza. Kto przystępuje do konfesjonału, czyni to, bo odczuwa skruchę, żałuje za swoje grzechy. Czuje potrzebę przystąpienia do spowiedzi. Wyraźnie rozumie, że Bóg go nie potępia, ale przyjmuje i bierze w ramiona, jak ojciec syna marnotrawnego, by przywrócić mu godność synowską. Kapłani, którzy pełnią posługę w sanktuariach, winni mieć serca przepojone miłosierdziem. Ich postawa ma być ojcowska” – powiedział Papież. 

ak/ rv

Zazdrość i zawiść stały w centrum papieskiej homilii podczas czwartkowej Mszy w kaplicy Domu św. Marty. Franciszek modlił się, żeby Bóg uchronił nas od tych odrażających grzechów. Podkreślił, że nie są od nich wolne nawet nasze chrześcijańskie wspólnoty. Posługujemy się niestety często językiem, by zabić innych.

Ojciec Święty nawiązał do czytania liturgicznego z Pierwszej Księgi Samuela. Opowiada ono o zazdrości Saula, króla Izraela, wobec Dawida. Po zwycięstwie nad Filistynami „kobiety ze wszystkich miast wyszły ze śpiewem i tańcami naprzeciw króla Saula, przy wtórze bębnów, okrzyków i cymbałów. I zaśpiewały kobiety wśród grania i tańców: «Pobił Saul tysiące, a Dawid dziesiątki tysięcy»”. Franciszek zwrócił uwagę, że od tego momentu król Saul podejrzliwie patrzył na Dawida, myśląc, że ten może go zdradzić. Postanawia zatem go zabić. Syn Saula próbuje odwieść ojca od tych zamiarów. I wydaje się, że go przekonał, jednak po jakimś czasie Saul ponownie wraca do swych złych zamiarów. Jak zaznaczył Papież, zazdrość jest chorobą, która powraca.

„Jak wstrętną rzeczą jest zazdrość! Ta postawa, ten grzech są okropne. A w sercu zazdrość czy zawiść rosną jak chwast. Sam wzrasta, a nie pozwala rozwijać się dobrym roślinom. Przeszkadza mu wszystko to, co, jak mu się wydaje, zacienia go. Nie doznaje pokoju! To jest serce udręczone, to jest serce niedobre. A serce zazdrosne, jak tu słyszeliśmy, prowadzi też do zabijania, do śmierci. Pismo Święte mówi to bardzo jasno: «Śmierć weszła w świat przez zawiść diabła» (Mdr 2, 24)” – powiedział Papież. 

Zawiść zatem zabija i „nie akceptuje, by ktoś miał coś, czego ja nie mam. I zawsze cierpi, ponieważ serce zawistne lub zazdrosne cierpi. To cierpienie serca” – podkreśla Franciszek. Zaznacza też, że jest to częste w naszych wspólnotach, bo ludzie zazdroszczą sobie różnych rzeczy. Zaczynają więc obmawiać, a to po prostu zabija.

„Zastanawiając się i rozważając ten fragment Pisma Świętego, siebie samego i wszystkich zachęcam, by poszukać, czy nie ma w sercu jakiejś zazdrości albo zawiści, które zawsze prowadzą do śmierci i nie dają szczęścia. Ta choroba bowiem zawsze sprawia, że patrzysz na to, co ktoś inny ma dobrego, tak jakby to godziło w ciebie. I to jest odrażający grzech! To jest początek wielu, wielu zbrodni. Prośmy Pana, by dał nam łaskę nie otwierania serca na zazdrość, nie otwierania serca na zawiść, ponieważ te rzeczy zawsze prowadzą do śmierci” – podkreślił Franciszek. 

Papież przypomniał także, że sam Piłat, który był człowiekiem myślącym, zdał sobie sprawę, iż arcykapłani wydali Jezusa właśnie przez zawiść.

„Zawiść, zgodnie z interpretacją Piłata, który był bardzo inteligentny, ale tchórzliwy, doprowadziła Jezusa do śmierci. Była narzędziem, ostatecznym narzędziem. Wydano Go przez zawiść. Prośmy zatem Boga o łaskę, by przez zazdrość nie wydać nigdy na śmierć brata czy siostry z parafii, ze wspólnoty, ani sąsiada z osiedla. Każdy ma swoje własne grzechy, każdy ma swoje zalety. Zważajcie na dobro i nie zabijajcie gadaniną przez zawiść czy zazdrość” – powiedział Papież. 

lg/ rv

„Eucharystia jednoczy niebo i ziemię, obejmuje i przenika całe stworzenie. Świat, który wyszedł spod ręki Boga, powraca do Niego w radosnej i pełnej adoracji”. Te słowa z encykliki Laudato si’ przytoczył Papież w liście nominacyjnym do swojego legata na 51. Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny, który rozpocznie się w niedzielę 24 stycznia w Cebu na Filipinach.

Na tym światowym spotkaniu, które potrwa tam przez cały tydzień, aż do 31 stycznia, Ojca Świętego będzie reprezentował birmański kardynał Charles Bo. Uczestników ma on zachęcić do odnowy życia duchowego przez Eucharystię – pisze Franciszek. Poleca też misję legata wstawiennictwu Matki Bożej. Przypomina przy tym to, co pisał o Niej św. Jan Paweł II w encyklice Ecclesia de Eucharistia: „Maryja jest «Niewiastą Eucharystii » w całym swoim życiu. Kościół, patrząc na Maryję jako na swój wzór, jest wezwany do Jej naśladowania także w odniesieniu do Najświętszej Tajemnicy”.

ak/ rv

Jak co roku w liturgiczne wspomnienie św. Agnieszki, Papieżowi zaprezentowano dwa baranki, z których wełny zostaną wykonane paliusze dla nowych arcybiskupów metropolitów. Jest to rodzaj stuł, które Franciszek przekaże im w uroczystość śś. Piotra i Pawła.

Zwierzęta przyniesiono Franciszkowi do kaplicy Urbana VIII w Pałacu Apostolskim na Watykanie. Wcześniej zostały one poświęcone podczas Mszy w rzymskiej bazylice wzniesionej nad grobem tej dziewicy i męczennicy.

ak/ rv

20 stycznia Franciszek przyjął na audiencji biskupów z obydwu państw sudańskich. Sudan Południowy odłączył się od Sudanu w 2011 r. Miało to zakończyć jedną z najdłużej trwających w Afryce wojen domowych. Niestety obydwa kraje wciąż pogrążone są w głębokim kryzysie. Nie ustają również walki zbrojne.

Po audiencji u Papieża w rozmowie z Radiem Watykańskim ordynariusz stołecznej Dżuby dzielił się troską Franciszka o losy Sudańczyków. Abp Paulino Lukudu Loro mówił m.in. o wielkim zainteresowaniu Ojca Świętego losami mieszkających tam ludzi i jego troską o przywrócenie pokoju w tym rejonie świata.

„Przede wszystkim rozmawialiśmy o kilku punktach, które dotyczą naszych krajów, Północnego i Południowego Sudanu. Papież zajął się kwestiami, które wcześniej zasygnalizowaliśmy, jak na przykład to, co dotyczy pokoju, którego tak bardzo potrzebujemy. W tej chwili trwa wojna, ludzie cierpią... Zaprosiliśmy także Franciszka, by odwiedził Sudan Południowy. A właściwie ponowiliśmy to zaproszenie. On odpowiedział: «Jestem gotowy, chciałbym, bardzo chciałbym, ale zostawmy wszystko w rękach Pana». Sprawa pokoju wciąż pozostaje priorytetem dla obydwu państw, zwłaszcza dla Sudanu Południowego, ponieważ u nas cały czas trwa wojna. Bez pokoju religia będzie przeżywać wielkie trudności. Zaprowadzenie pokoju w Sudanie Południowym pozostaje zatem priorytetem” – powiedział abp Lukudu.    

lg/ rv

Na wniosek Ojca Świętego zmienione zostały obrzędy umycia nóg podczas Mszy Wieczerzy Pańskiej, sprawowanej w Wielki Czwartek wieczorem. Dziś opublikowany został odnośny dekret Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów oraz list Papieża do prefekta tejże kongregacji, w którym polecił on zmienić ten rytuał. Zmiany dotyczą wyłącznie płci osób, którym kapłan obmywa w liturgii nogi. Do tej pory mięli to być wyłącznie mężczyźni. Od teraz duszpasterze mogą wybierać dowolnych przedstawicieli Ludu Bożego, a zatem również kobiety.

We wspomnianym liście Papież przyznaje, że od pewnego czasu zastanawiał się nad lepszym urzeczywistnianiem tego obrzędu, aby w pełni wyrażał on znaczenie gestu, który uczynił Jezus w Wieczerniku, dając się „do końca” dla zbawienia świata. Po uważnym namyśle Franciszek doszedł do wniosku, że należy dokonać zmiany. Zaleca też duszpasterzom, by osobom wybranym do tego obrzędu należycie wyjaśniono jego sens.

Znaczenie wprowadzonych zmian wyjaśnia sekretarz Kongregacji abp Arthur Roche. Pisze on, że obrzęd ten nie ogranicza się do odtworzenia historycznego gestu Jezusa, który umył nogi apostołom, lecz ma on pokazać, że zasięg tego gestu jest powszechny, a „Jego miłość obejmuje wszystkich i wszystkich brata w naśladowaniu Jego przykładu”. Abp Roche przypomina również, że obrzęd ten nie jest obowiązkowy. O jego stosowności orzekają sami duszpasterze.

Warto zauważyć, że sam Papież w swych liturgiach Wieczerzy Pańskiej antycypował wprowadzone dzisiaj zmiany, a nawet posuwał się jeszcze dalej. Franciszek umywał bowiem nogi nie tylko kobietom, ale również niechrześcijanom, czego nie przewiduje ogłoszony dziś dekret.

kb/ rv

Dyskusja o systematycznej i masowej eksterminacji chrześcijan oraz innych mniejszości religijnych przez tzw. Państwo Islamskie na terenie Iraku i Syrii odbyła się wczoraj w Parlamencie Europejskim w Strasburgu. Skala okrucieństw, rozmiar zniszczeń i liczba pomordowanych są aktualnie tak wielkie, że istnieje poważne ryzyko całkowitego zniknięcia chrześcijan i innych mniejszości z tego terenu. W debacie wzięła udział Federica Mogherini, pełniąca urząd wysokiego przedstawiciela Unii Europejskiej do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa.

Europosłowie wszystkich partii politycznych wezwali Komisję Europejską do podjęcia stosownych kroków podkreślając, że zmianę sytuacji trzeba zacząć od nazywania jej zgodnie z faktycznym stanem, tj. że trzeba mówić o ludobójstwie i zbrodniach przeciwko ludzkości, a nie tylko o terroryzmie. Nie chodzi tu zatem o zmianę słownictwa, ale o konkretne podjęcie rozwiązań prawnych. Parlament Europejski nie wykluczył uchwalenia rezolucji w tej sprawie. Eurodeputowani obawiają się, że zwłoka ze strony instytucji unijnych może doprowadzić do katastrofy. Posłowie postulowali też użycie interwencji zbrojnej, określając dotychczasową akcję humanitarną jako niewystarczającą. Zaznaczono również, że reakcja Unii Europejskiej w sprawie ludobójstwa chrześcijan i innych mniejszości w Syrii i Iraku leży w dobrze pojętym interesie samych państw członkowskich, nie tylko ze względu na możliwość ograniczenia napływu migrantów i uchodźców, ale przede wszystkim dlatego, że przestępczość musi być ścigana, a jej sprawcy nie powinni czuć się bezkarni, tym bardziej, że problemy z Bliskiego Wschodu przenoszą się do Europy. 

I. Nockiewicz, COMECE, Bruksela / rv

Dokładnie 25 lat temu przywrócono w Polsce Ordynariat Polowy. Mszy z tej okazji w stołecznej katedrze wojskowej przewodniczył nuncjusz apostolski w Polsce abp Celestino Migliore.

Jak powiedział na początku liturgii ordynariusz polowy, dzisiejszy jubileusz to przede wszystkim okazja do dziękczynienia: „Jubileusz to nade wszystko czas okazania wdzięczności dobremu Bogu, że żołnierze i ich rodziny oraz funkcjonariusze służb mundurowych mają swoją diecezję i swojego pasterza” – mówił bp Józef Guzdek.

W homilii abp Migliore podkreślił, że rolą ordynariatu polowego nie jest obrona terytorium i granic, ale obrona człowieka: „Posługa kapelanów sytuuje się w takiej właśnie wrażliwości wobec osoby ludzkiej. Jest to służba człowiekowi skoncentrowana na trosce i pasterskiej posłudze wobec żołnierzy i ich rodzin” – zauważył nuncjusz apostolski.

W diecezji wojskowej funkcjonuje obecnie 78 parafii, w których posługę duszpasterską pełni 115 zawodowych kapelanów wojskowych.

R. Łączny, KAI

W całym kraju trwa tygodniowy okres powszechnej modlitwy o jedność chrześcijan. W świątyniach różnych wyznań sprawowane są specjalne nabożeństwa ekumeniczne.

„Hasłem tegorocznego Tygodnia Modlitw jest zdanie wyjęte z 1 Listu św. Piotra: «Wezwani, by ogłaszać wielkie dzieła Pana» – mówi dyrektor Instytutu Ekumenicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. – Chodzi o to, żeby najpierw rozpoznać dzieła Boże, dokonane przez Pana Boga w historii zbawienia, a potem żebyśmy byli dobrymi i wiarygodnymi świadkami tych dzieł dla dzisiejszego świata” – podkreślił ks. Sławomir Pawłowski.

Zwyczajem przyjętym w Polsce na nabożeństwach ekumenicznych jest gościnna wymiana kaznodziejów.

R. Łączny, KAI

W Magazynie: „Rok Miłosierdzia – czego ma nas nauczyć ?” – Radio Victoria, Łowicz

Słuchaj:         

Słuchaj:      

Mszy przewodniczył i homilię wygłosił ks. Albert Warso z Watykanu.