„Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary – uczynki miłosierdzia w Roku Jubileuszowym” – to tytuł tegorocznego papieskiego przesłania na zbliżający się Wielki Post. Franciszek nawiązuje w nim do bulli ogłaszającej Rok Święty, w którym zachęcał do jego intensywnego przeżywania, „by celebrować miłosierdzie Boga i go doświadczać”. Podkreśla przy tym, że choć jest to przesłanie skierowane do całego świata, to jednak każdy chrześcijanin jest powołany, by sam go doświadczać.

Franciszek nawiązuje do postaci Maryi, która po przyjęciu od archanioła Gabriela Dobrej Nowiny w Magnificat profetycznie sławi Boże miłosierdzie. „W tradycji prorockiej miłosierdzie – jak wskazuje etymologia tego słowa – ma ścisły związek z matczynym łonem (rahamim) i z dobrocią  wielkoduszną, wierną i współczującą (hesed), praktykowaną w związkach małżeńskich i w rodzinie” – pisze Papież.

W drugiej części dokumentu Ojciec Święty analizuje zawarte przez Boga przymierze z ludźmi widząc w nim historię miłosierdzia. „Tajemnica Bożego Miłosierdzia objawia się w dziejach Przymierza między Bogiem i Izraelem. Bóg jest bowiem zawsze bogaty w miłosierdzie, w każdych okolicznościach gotowy otoczyć swój lud wielką czułością i współczuciem, zwłaszcza w najbardziej dramatycznych momentach, gdy niewierność zrywa przymierze i trzeba je na nowo ustanowić, w sposób bardziej stabilny, w sprawiedliwości i prawdzie” – pisze Papież. Dodaje, że jest to prawdziwy dramat miłości, który osiągnął swój szczyt w Synu Bożym, który stał się człowiekiem. Franciszek zauważa, że to właśnie jest „pulsujące serce kerygmatu apostolskiego, w którym Boże miłosierdzie ma centralne i fundamentalne miejsce. On jest «pięknem zbawczej miłości Boga objawionej w Jezusie Chrystusie, który umarł i zmartwychwstał»” (Evangelii gaudium, 36). Dodaje także, że miłosierdzie wyraża zachowanie Boga w stosunku do grzesznika, ofiarując mu jeszcze jedną możliwość skruchy, nawrócenia i wiary, a tym samym odbudowania relacji z Nim. „W Jezusie Ukrzyżowanym Bóg pragnie dotrzeć do grzesznika, który odszedł najdalej, tam właśnie, gdzie się zagubił i od Niego oddalił. Robi to z nadzieją, że zdoła poruszyć zatwardziałe serce swojej Oblubienicy” – pisze Franciszek. 

W dalszej części przesłania Ojciec Święty podejmuje ważny problem pełnienia dzieł miłosierdzia. Zauważa, że to właśnie Boże miłosierdzie zmienia serce człowieka i pozwala mu doświadczyć wiernej miłości, sprawiając, że i on staje się zdolny do miłosierdzia. „Nasza wiara wyraża się w konkretnych, codziennych uczynkach, które mają pomagać naszemu bliźniemu w potrzebach jego ciała i duszy i na podstawie których będziemy sądzeni: karmienie, nawiedzanie, pocieszanie, pouczanie” – podkreśla Papież. Dodaje także, że będzie to sposób na obudzenie naszego sumienia, często uśpionego w obliczu dramatu ubóstwa, a także na wchodzenie coraz głębiej w serce Ewangelii, gdzie ubodzy są uprzywilejowani przez Boże miłosierdzie” (por. Misericordiae Vultus, 15).

Franciszek wskazuje, że w obliczu miłości najnędzniejszym ubogim jest ten, kto nie chce przyznać się, że nim jest. Wydaje mu się, że jest bogaty, a w rzeczywistości jest najuboższym z ubogich. A to dlatego, że jest niewolnikiem grzechu, który każe mu używać swego bogactwa i władzy nie po to, by służyć Bogu i bliźnim, ale by zagłuszyć w sobie myśl, że i on w rzeczywistości jest tylko ubogim żebrakiem. Im większym bogactwem i władzą dysponuje, tym większe może się stać jego kłamliwe zaślepienie.

Temu zaślepieniu towarzyszy pełna pychy żądza wszechmocy, w której rozlegają się złowieszczo szatańskie słowa: “będziecie jak Bóg” (Rdz 3, 5), będące źródłem  każdego grzechu. „Ta żądza może przyjąć formę społeczną i polityczną, jak pokazały systemy totalitarne XX w. i jak pokazują dzisiaj ideologie promujące jedyną słuszną myśl oraz technonaukę, dążące do tego, by Bóg stał się nieistotny, a człowiek został sprowadzony do masy, którą można posługiwać się w sposób instrumentalny. Obecnie mogą to pokazywać także struktury grzechu związane z modelem fałszywego rozwoju, opartego na kulcie pieniądza, który zobojętnia na los ubogich bogatsze osoby i społeczeństwa, które zamykają przed nimi drzwi, odmawiając nawet tego, by ich zobaczyć” – pisze Franciszek.

Konkludując Ojciec Święty podkreśla, że Wielki Post w tym Roku Jubileuszowym jest sprzyjającym momentem, by wreszcie móc wyjść z wyobcowania poprzez słuchanie Słowa Bożego oraz uczynki miłosierdzia. Chodzi tu zarówno o uczynki względem ciała, jak i uczynki duchowe, gdyż nigdy nie należy ich od siebie oddzielać. „Nie zmarnujmy tego czasu Wielkiego Postu, który sprzyja nawróceniu!” – apeluje Franciszek, polecając wszystkich macierzyńskiemu wstawiennictwu Maryi.

lg/ rv

Na specjalnej audiencji Papież Franciszek przyjął dziś prezydenta Islamskiej Republiki Iranu Hasana Rouhaniego. Następnie został on przyjęty przez watykańskiego sekretarza stanu kard. Pietro Parolina oraz sekretarza ds. stosunków z państwami abp Paula Gallaghera.

Jak podaje komunikat biura prasowego Stolicy Apostolskiej, podczas serdecznych rozmów wskazano na wspólne wartości duchowe. Odniesiono się także do dobrych relacji między obydwoma państwami, życia Kościoła w Iranie oraz działań Stolicy Apostolskiej na rzecz promowania godności człowieka i wolności religijnej.

Następnie skupiono się na rezultatach i wprowadzeniu w życie porozumienia nuklearnego. Podkreślono także ważną rolę, którą, jak się oczekuje, spełni Iran wraz z innymi państwami regionu na rzecz promowania odpowiednich rozwiązań politycznych dotyczących problemów, które nękają Bliski Wschód, przeciwdziałając rozprzestrzenianiu się terroryzmu i handlu bronią. W tym względzie przypomniano znaczenie dialogu międzyreligijnego i odpowiedzialności wspólnot religijnych w promowaniu pojednania, tolerancji i pokoju.

lg/ rv

Katolicy we Francji są zbyt defensywni i za bardzo ulegają autocenzurze. Wynika to z „mistyki zaczynu w cieście” i zapominania o lampie, której nie można ukrywać pod korcem – uważa Fabrice Hadjadj, francuski filozof i członek Papieskiej Rady ds. Świeckich. W ten sposób tłumaczy on zbyt słabe oddziaływanie Kościoła na młodzież we Francji. Jego zdaniem katolicy ponownie muszą nabrać męstwa w głoszeniu Ewangelii. „Chrystus to Baranek ofiarny, ale także Lew Judy. Chrześcijanin to człowiek, który wszystkim jest bratem, ale jest on także dobrym żołnierzem Jezusa (2 TM 2, 3)” – przypomina Hadjadj, który sam jest żydowskim konwertytą, a chrzest przyjął przed 18 laty.

Francuski filozof wypowiada te słowa w kontekście wywiadu dla tygodnika Famille chrétienne. Głównym tematem rozmowy jest atrakcyjność dżihadu dla młodego pokolenia francuskich muzułmanów. Hadjadj zauważa, że młodzi dżihadyści są w pewnym sensie podobni do pokolenia roku ’68, choć idą oczywiście w innym kierunku. Nie zgadza się on na stygmatyzowanie radykalizmu, który jego zdaniem jest dobry, bo, jak wskazuje etymologia tego słowa, stanowi powrót do korzeni i wyzwala w człowieku wielki dynamizm, chroni nas przed kompromisowością i postawą liścia, miotanego wiatrami opinii. Niebezpieczny jest natomiast ekstremizm,  bo pretenduje do posiadania ostatecznego rozwiązania.

Hadjadj wskazuje też na kompletną bezradność francuskiej edukacji wobec problemów z młodzieżą. Świeckość, wartości obywatelskie czy republikańskie na nic się tu nie zdadzą. Tym bardziej, że młodzi nie szukają dziś wiedzy i wykształcenia, lecz powołania i nadziei. Potrzebują oni sensu, chcą wiedzieć, dla czego warto żyć i umierać. Szczęścia bowiem nie daje człowiekowi dobrobyt czy wygodne życie, lecz wielkoduszność posunięta aż do ofiarności. Ten, kto żyje, musi żyć w pełni. Oznacza to przekazywać życie i oddawać własne życie. Jeśli się to zaniedba, życie staje się absurdalną parodią, prowadzi do zadawania śmierci innym i sobie – mówi Hadjadj.

Zdaniem członka watykańskiej dykasterii w obecnej sytuacji inspirujące okazują się dwa podstawowe teksty Papieża Franciszka: Evangelii gaudium i Laudato si. Pierwszy przypomina nam, że jeśli z woli Opatrzności pojawiliśmy się na świecie w tym określonym miejscu i czasie, to mamy też do wypełnienia zadaną nam przez Boga misję, pomimo naszych słabości i ograniczeń. „Misję niewykonalną, to prawda, ale Anioł powiedział przecież Maryi, że dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych” – przypomina Hadjadj.

Drugi tekst, o ekologii integralnej, jest zachętą do tworzenia małych wspólnot opartych na pracy i modlitwie uwielbienia, które odkrywając na nowo bliskość z drugim i z ziemią, mogą nas ponownie otworzyć na Niebo – przekonuje francuski konwertyta.

kb/ rv, famille chrétienne

W Rzymie zakończył się ośmiodniowy pobyt grupy studentów z Instytutu Ekumenicznego w Bossey w Szwajcarii. Od kilkudziesięciu lat młodzi ludzie różnych wyznań uczący się w tej placówce uczestniczą w trakcie Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan w specjalnym programie w Wiecznym Mieście. Jest on wspólnym przedsięwzięciem Światowej Rady Kościołów i Stolicy Apostolskiej.

O idei tego wielowyznaniowego projektu oraz o samych studentach pochodzących z różnych stron świata mówi ks. Andrzej Choromański z Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan.

„W programie biorą udział studenci ekumenizmu z Instytutu Ekumenicznego w Bossey, niedaleko Genewy w Szwajcarii, który należy do Światowej Rady Kościołów. Wizyty studentów z tego instytutu mają już przeszło 30 lat historii. W tym roku mamy ponad 30 studentów pochodzących z dwudziestu kilku krajów i reprezentujących kilkanaście wyznań chrześcijańskich. Jedna osoba jest muzułmanką, a więc grupa ma charakter nie tylko chrześcijański, ekumeniczny, ale też międzyreligijny. Celem tej wizyty jest stworzenie możliwości poznania Kościoła katolickiego. Wielu z nich nie ma jasnej wizji czym Kościół katolicki jest i jak funkcjonuje. Drugi cel jest taki, by promować ducha ekumenizmu. I z tej racji wizyta, o której mówimy, odbywa się zawsze w trakcie Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan. I to jest właśnie promowanie ducha ekumenicznego, część naszego katolickiego zaangażowania dla sprawy jedności chrześcijan” – powiedział ks. Choromański. 

lg/ rv 

Czechy przyjmują chrześcijańskich uchodźców z Bliskiego Wschodu. W niedzielę do Pragi przyleciały pierwsze dwie irackie rodziny. W najbliższych dniach dołączą do nich kolejni uchodźcy, w sumie 153 osoby. Ich przyjazd był możliwy dzięki oddolnej inicjatywie czeskich chrześcijan. Poruszeni prześladowaniami, jakich doznają wyznawcy Chrystusa w Syrii i Iraku, założyli Fundację Generace 21, która podjęła starania o przyjęcie uchodźców.

Zebrano fundusze, postarano się o mieszkania, a nawet o pracę w prywatnych firmach dla żywicieli bliskowschodnich rodzin. Równolegle prowadzono też negocjacje z władzami o zgodę na przyjazd do Czech i przyznanie azylu dla bliskowschodnich chrześcijan. Fundacja będzie łożyć na utrzymanie uchodźców, zapewni im naukę języka i integrację w nowym środowisku.

Dużo dobrej woli wykazały też czeskie władze, w tym lokalne samorządy. Dwie pierwsze irackie rodziny znalazły na przykład gościnę w Jihlavie na południu Czech. Miasto udostępniło im nieodpłatnie mieszkania komunalne.

kb/ rv, rc monitor

Włoscy biskupi apelują do swych rodaków, aby zadbali o rodziny i stali się społeczeństwem przyjaznym dla rodzin, w którym będą się rodzić dzieci. Przewodniczący Episkopatu kard. Angelo Bagnasco wygłosił płomienne przemówienie, w którym zdecydowanie włączył się do trwającej w tym kraju debaty społecznej.

Kontekstem tego przemówienia jest projekt legalizacji związków homoseksualnych, włącznie z przyznaniem im prawa do adopcji dzieci. Sprzeciwia się temu zdecydowana większość Włochów. Na przyszłą sobotę zwołana została do Rzymu ogromna demonstracja obrońców rodziny, tak zwane Family Day. Swój udział zapowiedziało ponad milion osób, w związku z czym organizatorzy musieli zmienić miejsce demonstracji.

Choć włoski episkopat nie jest organizatorem Family Day, to jednak wczorajszym wystąpieniem kard. Bagnasco zdecydowanie poparł starania obrońców rodziny.

„Prawdziwe dobro dzieci musi mieć zawsze pierwszeństwo, bo dzieci są słabe i bezbronne. Nigdy nie są czyimś prawem, bo nie są czymś, co się produkuje. To one mają prawo: do pierwszeństwa i poszanowania, bezpieczeństwa i stabilności. Potrzebują kompletnego mikrokosmosu, wraz z jego podstawowymi elementami. Jak powiedział Papież Franciszek, dzieci mają prawo wzrastać w obecności ojca i matki. Rodzina jest rzeczywistością antropologiczną, a nie ideologiczną” – powiedział kard. Bagnasco. 

Przewodniczący Episkopatu Włoch odniósł się również do trwającego od lat kryzysu demograficznego. Zaapelował o wdrożenie programów, które będą wspierać wzrost dzietności. Przytaczając słowa Papieża Franciszka podkreślił, że społeczeństwo, które nie lubi otaczać się dziećmi i postrzega je jako ciężar, problem czy ryzyko, jest społeczeństwem w stanie rozkładu.

kb/ rv 

W Rumunii Koalicja dla Rodziny zebrała już 825 tys. podpisów pod projektem mającym na celu wprowadzenie do tamtejszej konstytucji definicji małżeństwa jako związku mężczyzny i kobiety. Jest to znacznie więcej niż przewidywane przez prawo 0,5 mln, które jest wymagane do złożenia tego typu propozycji. Zdaniem organizatorów ma to być czytelny znak dla polityków, że społeczeństwo domaga się od nich znacznie większej ochrony instytucji rodziny.

Rumuński kodeks cywilny definiuje małżeństwo jako związek mężczyzny i kobiety, podczas gdy konstytucja tego kraju mówi jedynie ogólnie o „małżonkach”. Inicjatorzy zmian wskazują na konieczność zharmonizowania tych dwóch definicji. Podkreślają zatem, że nie chcą wprowadzenia żadnego nowego prawa ani też zniesienia już istniejącego. Koalicja dla Rodziny domaga się także prowadzenia polityki wspierającej rodzinę oraz jej skuteczniejszej ochrony socjalnej. Wskazuje, że powinien powstać rządowy plan rozwoju demograficznego kraju, którego populacja zmniejsza się w zastraszającym tempie.

lg/ rv, agerpres

Na dobiegającym końca w Chambesi pod Genewą spotkaniu zwierzchników światowego prawosławia patriarcha moskiewski Cyryl wyraził wątpliwości w sprawie planowanego na ten rok zwołania Powszechnego Soboru Prawosławia w Konstantynopolu.

Cyryl I wymienił kilka powodów i trudności związanych ze zwołaniem Powszechnego Soboru Prawosławia. Jednym z nich jest miejsce obrad. Pojawiły się propozycje zwołania Soboru na świętej górze Atos. Nie rozwiązany pozostaje konflikt między patriarchatami w Jerozolimie i Antiochii. Kilka prawosławnych Kościołów lokalnych nie wypowiedziało się jeszcze w sprawie programu Soboru. Zdaniem zwierzchnika rosyjskiego prawosławia nieaktualny  stał się też problem ustalenia dokładnej daty obchodów Wielkanocy.

W dokumencie na temat przeszkód zawarcia sakramentu małżeństwa zabrakło precyzyjnego określenia stanowiska Kościoła dotyczącego instytucji małżeństwa i rodziny we współczesnym świecie. Cyryl I wyraził przekonanie, że brak zgodności stanowisk lokalnych Kościołów Prawosławnych w stosunku do przygotowywanych dokumentów soborowych wynika z wadliwej metodologii przygotowań, pozbawionej jawności i otwartości. Nie ma bowiem powszechnego dostępu do projektów dokumentów, co wywołuje podejrzliwość  i uniemożliwia dyskusję.

Patriarcha moskiewski powiedział, że decyzja z 2014 r. o zwołaniu Powszechnego Soboru Prawosławia w Stambule w roku 2016 opatrzona jest zastrzeżeniem: „o ile nie zaistnieją nieprzewidziane okoliczności stanowiące przeszkodę dla zwołania Soboru”. Zdaniem Cyryla I takie okoliczności zaistniały. 

W. Raiter, Moskwa / rv

Eucharystia posiada ogromne znaczenie socjalne, m.in. w walce z biedą i okrucieństwem – tak twierdzi kard. Charles Maung Bo. Papieski wysłannik na trwający 51. Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny w Cebu na Filipinach wskazał także na tożsamość Eucharystii i sprawiedliwości.

Kardynał określił „masowym ludobójstwem” szerzące się na całym świecie niedożywienie i głód. Skrytykował fakt produkcji broni na szeroką skalę, kiedy równocześnie ponad pół miliarda osób na całym świecie cierpi z niedożywienia. W tym kontekście papieski wysłannik podkreślił, że „Eucharystia jest światłem dla godności ludzkiej i dla biednych”.

auk/ rv

„Kościół choć apartyjny, to nie jest aspołeczny” – mówi w swym komentarzu rzecznik KEP, ks. Paweł Rytel-Andrianik. Za kard. Stanisławem Dziwiszem podkreśla, że Kościół nie ma ambicji politycznych, ale pragnie tu na ziemi budować Boże królestwo miłości i solidarności, przebaczenia, pojednania i pokoju.

„Kościół jest zatem zaangażowany społecznie i popiera inicjatywy, które mają na celu poszanowanie godności człowieka, troskę o rodzinę oraz pomoc ubogim” – powiedział ks. Rytel-Andrianik. 

W kontekście 1050. rocznicy Chrztu Polski rzecznik Episkopatu przypomina, że coraz częściej podkreśla się, że chrzest w 966 r. miał znaczenie zarówno religijne jak i państwotwórcze.

R. Łączny, KAI/ rv

Podczas konferencji prasowej w Warszawie, zakonnicy i zakonnice, podsumowali kończący się Rok Życia Konsekrowanego. S. Krzysztofa Babraj, przełożona generalna Zgromadzenia Sióstr Albertynek Posługujących Ubogim podkreśliła, że dla niej była to okazja do pogłębienia swojego powołania zakonnego. 

„Zauważyłam, że Kościół jest zainteresowany życiem konsekrowanym, a o tym świadczą i list Ojca Świętego Franciszka, który do nas skierował, jak i dwa listy „Radujcie się” i „Rozpoznawajcie”, które mówią o wielkim zatroskaniu Papieża, a przez to i Kościoła, o życie konsekrowane” - powiedziała s. Babraj. 

W Roku Życia Konsekrowanego w Polsce miały miejsce dziesiątki wydarzeń, na co zwrócił uwagę bp Kazimierz Gurda, przewodniczący Komisji Episkopatu ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego. 

„Ten rok dał zapewne wewnętrzny impuls każdemu zgromadzeniu do tego, żeby poznając lepiej swój charyzmat mogli go realizować” - podkreślił bp Gurda. 

Rok Życia Konsekrowanego zakończy się 2 lutego. 

R. Łączny, KAI / rv

W Magazynie: „Półroczne odliczanie do Światowych Dni Młodzieży” – rozmowa z bp Damianem Muskusem, biskupem pomocniczym archidiecezji krakowskiej, koordynatorem generalnym Światowych Dni Młodzieży w Krakowie

Słuchaj:         

Słuchaj: