Każdy z nas jest żebrakiem, bo zawsze potrzebujemy zbawienia. Jednakże każdy z nas, i to codziennie, z żebraka musi się stawać uczniem Chrystusa, by wychwalać wspaniałe dzieła Pana – mówił Franciszek na audiencji ogólnej.

Papież rozważał dziś Boże Miłosierdzie, omawiając uzdrowienie niewidomego w Jerychu. Ewangelia św. Łukasza podaje, że ów człowiek był żebrakiem, bo ze względu na swoje upośledzenie był zdany na łaskę innych ludzi. Siedział na skraju drogi, mijały go tłumy, lecz on był osamotniony. Ulica, która może być miejscem spotkania, dla niego była miejscem osamotnienia.

„Jest to smutny obraz człowieka usuniętego na margines, zwłaszcza na tle miasta Jerycha, pięknej, bujnej oazy na pustyni. Wiemy, że właśnie do Jerycha dotarł lud Izraela na zakończenie długiej wędrówki z Egiptu: to miasto jest bramą do Ziemi Obiecanej. Przypomnijmy słowa, które Mojżesz wypowiedział przy tej okazji: «Jeśli będzie u ciebie ubogi któryś z twych braci, w jednym z twoich miast, w kraju, który ci daje Pan, Bóg twój, nie okażesz twardego serca wobec niego ani nie zamkniesz swej ręki przed ubogim swym bratem. Ubogiego bowiem nie zabraknie w tym kraju, dlatego ja nakazuję: Otwórz szczodrze rękę swemu bratu uciśnionemu lub ubogiemu w twej ziemi» (Pwt 15,7.11). Jakże jaskrawy jest kontrast między tym zaleceniem Prawa Bożego a sytuacją opisaną w Ewangelii” – powiedział Papież. 

Franciszek zauważył, że obecność żebraka krępuje przechodniów, zwłaszcza, gdy zaczyna on wołać do Jezusa, prosząc Go o pomoc. Zamiast okazać mu współczucie, usiłują go uciszyć, jakby nie miał prawa głosu.

„Ileż to razy nam, kiedy widzimy ludzi na ulicy – potrzebujących, chorych, głodnych – przeszkadza ich obecność? Ileż to razy czujemy niesmak w obecności tak wielu uchodźców i uciekinierów? Jest to pokusa, wszyscy ją mamy, nieprawdaż? Wszyscy, ja również. Dlatego Słowo Boże nas poucza. Obojętność i wrogość odbierają nam wzrok i słuch, nie pomagają nam zobaczyć braci i rozpoznać w nich Pana. Obojętność i wrogość. Niekiedy obojętność i wrogość prowadzą do agresji i obelg: «Wyrzućcie ich stąd, przesuńcie ich gdzie indziej». To jest agresja. To właśnie miało miejsce, kiedy niewidomy z Ewangelii zaczął krzyczeć. «Odejdź stąd. Nic nie mów, przestań krzyczeć!»” – powiedział Franciszek. 

Papież zwrócił uwagę, że niewidomy w odróżnieniu od tłumu patrzył na świat oczami wiary. To mu pozwoliło dostrzec w mijającym go Jezusie paschalne przejście Pana. Dlatego nie daje się uciszyć, ale coraz usilniej woła do Jezusa, który w końcu odpowiada na jego prośbę i każe przyprowadzić go do siebie.

„Czyniąc tak, Jezus bierze niewidomego, który był na skraju drogi, i umieszcza go w centrum uwagi swoich uczniów i tłumu. Pomyślmy i my, jak to było, kiedy znajdowaliśmy się w trudnej sytuacji, również w stanie grzechu, a Jezus wziął nas za rękę i wyciągnął nas, kiedy znajdowaliśmy się poza drogą zbawienia. (...) Jezus zobowiązuje wszystkich do uświadomienia sobie, że dobre głoszenie pociąga za sobą umieszczenie w centrum swojej drogi tego, kto został z niej wykluczony. (...) Przejście Pana jest spotkaniem miłosierdzia, które wszystkich jednoczy wokół Niego, aby umożliwić rozpoznanie, kto potrzebuje pomocy i pociechy. Również w naszym życiu Jezus przechodzi obok nas, a kiedy przechodzi i zdaję sobie z tego sprawę, odbieram to jako zachętę, by zbliżyć się do Niego, by być lepszym, by bardziej być chrześcijaninem, by pójść za Jezusem” – powiedział Ojciec Święty. 

Również w słowie do Polaków Papież nawiązał do tematu katechezy. Prosił nas, byśmy wyciągnęli wnioski z rozważanej dziś Ewangelii.

„Witam polskich pielgrzymów. Kochani, na drodze naszego ziemskiego pielgrzymowania często możemy spotkać ludzi, którzy z różnych powodów zostali zepchnięci na margines społeczny i – często bez słów – wołają o ratunek, pomoc, odrobinę zainteresowania, współczucia, gestu solidarności i włączenia w życie społeczne. Niech nam nigdy nie zabraknie wrażliwości i chęci wyjścia naprzeciw tym osobom, aby nasze słowa i czyny były skutecznym znakiem miłosierdzia Bożego. Z serca błogosławię Wam i Waszym rodzinom! Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus”. 

kb/ rv

Przed audiencją ogólną Ojciec Święty przyjął w salonie przy Auli Pawła VI premiera Holandii. Mark Rutte spotkał się następnie z kardynałem sekretarzem stanu Pietro Parolinem i z szefem watykańskiej dyplomacji abp. Paulem Richardem Gallagherem.

„Podczas serdecznych rozmów – jak czytamy w wydanym w Watykanie komunikacie – podkreślono dobre relacje między Holandią a Stolicą Apostolską. Zajęto się następnie kwestiami będącymi przedmiotem wspólnego zainteresowania, takimi jak zjawisko migracji. Dokonano też przeglądu pewnych problemów międzynarodowych”.

ak/ rv

Z oficjalną wizytą udał się dziś po południu na Ukrainę kard. Pietro Parolin. Watykański sekretarz stanu rozpoczyna ją od Kijowa, a jutro będzie na wschodzie tego kraju, w Zaporożu. Spotka się tam m.in. z uchodźcami, którymi opiekuje się Caritas tamtejszej diecezji charkowsko-zaporoskiej. Inne spotkanie z nimi przewidziane jest pojutrze w Kijowie, gdzie gość z Watykanu zostanie też przyjęty przez najwyższe władze państwowe, w tym prezydenta Petra Poroszenkę. Z kolei w sobotę i w niedzielę 18 i 19 czerwca będzie we Lwowie goszczony przez Kościół łaciński i greckokatolicki.

W poniedziałek 20 czerwca kard. Parolin uda się znowu do stolicy Ukrainy, gdzie m.in. odda hołd ofiarom manifestacji na Majdanie i wielkiego głodu lat 30. ub. wieku oraz spotka się w zabytkowym soborze Mądrości Bożej z Wszechukraińską Radą Kościołów i Organizacji Religijnych. Tam też odbędzie konferencję prasową. Wieczorem kardynał sekretarz stanu powróci do Watykanu. Jego wizyta na Ukrainie, podczas której niejednokrotnie spotka się on z uchodźcami i ubogimi, przypomni światu wciąż trwającą, a tak często zapominaną wojnę na wschodzie tego kraju.

ak/ rv

Kierowana przez polskich kapucynów misja w Republice Środkowoafrykańskiej kolejny raz znalazła się w centrum walk. Rebelianci z ugrupowania Seleka zaatakowali wioski leżące wokół misji w Ngaoundaye, tuż przy na pograniczu z Czadem. W obawie o swe życie okoliczna ludność zaczęła szukać ratunku na misji. Mimo napiętej sytuacji kapucyni nie zamierzają opuścić powierzonych im ludzi. Zostają na misji, a wszystkich proszą o modlitwę o pokój i bezpieczeństwo. Jest tam obecnie dwóch zakonników oraz dwie polskie misjonarki ze Zgromadzenia Służebnic Matki Dobrego Pasterza.

„Odprawiłem Mszę, jak co niedzielę, a potem ludzie jeden za drugim zaczęli przyjeżdżać i pytać, czy mogą schować u nas dobytek – relacjonuje pracujący na tej misji o. Benedykt Pączka. - Najpierw przynosili motory, maszyny do szycia, krzesła, materace i inne cenne dla nich rzeczy, a następnie zaczęły się chronić u nas całe rodziny”. Obecnie na terenie misji jest kilkaset osób. Do ostrej strzelaniny doszło także po dzisiejszej Mszy. „Ludzie chronili się w kaplicy, salkach i ubikacjach. Rebelianci wtargnęli na nasz teren, jednak nikomu nic się nie stało. Splądrowali tylko budynki i ukradli m.in. żywność” – opowiada o. Pączka.

W wyniku alarmu podniesionego przez kapucynów do wioski dotarł we wtorek wieczorem oddział oenzetowskich sił pokojowych MINUSCA, który ma przywrócić bezpieczeństwo na tym terenie. Nie przeszkodziło to jednak w strzelaninie w wyniku której zginęło 5 osób i spalono 30 domów. W środę przed południem żołnierze MINUSCA przybyli na misję, by ochraniać zgromadzonych tam ludzi i misjonarzy. Sytuacja jednak cały czas jest napięta. Rebelianci stacjonują na obrzeżach Ngaoundaye, a przysłane siły są niewystarczające, by w razie starcia mogły zagwarantować bezpieczeństwo misjonarzom i ludności cywilnej. Stąd też apel do zwierzchnictwa MINUSCA, a także do nuncjusza apostolskiego w tym afrykańskim kraju o wysłanie wsparcia.

Mimo że od kilku miesięcy mówi się głośno o tym, że w Republice Środkowoafrykańskiej nastał pokój i sytuacja się normalizuje, to na terenach graniczących z Czadem i Kamerunem ginie ostatnio dużo więcej ludzi niż w  czasie wojny.

Sytuacja w Ngaoundaye zaczęła eskalować w piątek 10 czerwca, gdy żandarmi zatrzymali grupę rebeliantów próbujących nielegalnie przegonić bydło do Kamerunu. Gdy ci nie zechcieli złożyć broni żandarmi otworzyli ogień do członków Seleki. Zginęło 14 rebeliantów. Trwające obecnie ataki są ich zemstą za akcję żandarmów.

bz/ rv

„Jeśli Jezus mógł pracować jako cieśla, możesz i ty”. Tymi słowami melchicki arcybiskup Aleppo przekonuje młodych chrześcijan do uczestnictwa w programie „Budować, aby pozostać”. Promowany jest on przez Kościół w Syrii i ma na celu powstrzymanie fali migracji z tego kraju, szósty rok wyniszczanego przez krwawą wojnę.

„Zaczęliśmy od umęczonego Aleppo, jednak projekt będzie realizowany w całym kraju. Dajemy ludziom możliwość odbudowania swych domów, a jednocześnie zdobycia pożytecznych zawodów” – podkreśla  abp Jean-Clément Jeanbart. Program realizowany jest dzięki wsparciu papieskiego Stowarzyszenia Pomoc Kościołowi w Potrzebie, które przekazało na ten cel ponad 260 tys. euro. Uczestniczy w nim 150 mężczyzn, którzy wkrótce zostaną budowlańcami, stolarzami i ślusarzami. Kobiety z kolei uczą się krawiectwa, kosmetyki, a także pielęgniarstwa, które jest w Syrii zawodem bardzo poszukiwanym. „Nauka zawodu obok wsparcia duchowego i materialnego to konkretna pomoc, jaką Kościół może dać swoim wiernym, by nie chcieli już emigrować” – podkreśla metropolita Aleppo. Przypomina zarazem, że w tym mieście przed wojną mieszkało 150 tys. chrześcijan, a dziś pozostało ich mniej niż 40 tys.

W ubiegłym roku Kościół katolicki przekazał do Syrii pomoc wysokości 150 mln dolarów, z której skorzystały ponad 4 mln ludzi. Dotyczyła ona głównie edukacji, wsparcia żywnościowego i medycznego,  a także pomocy w znalezieniu dachu nad głową. Kolejne 12 mln dolarów przeznaczono na dostarczanie potrzebującym wody, zapewnienie im sanitariatów oraz opieki psychologicznej.

bz/ rv

Patriarcha chaldejski zaproponował chrześcijanom Iraku, by przez jeden dzień pościli razem z wyznawcami islamu. „Solidarnie z muzułmanami, którzy zachowują post przez cały miesiąc ramadan, w piątek 17 czerwca będziemy razem pościli i modlili się o pokój i stabilizację naszego kraju i całego regionu” – czytamy w komunikacie patriarchatu.

Przypomniano w nim, że irackie Kościoły wobec tragedii powodowanych przez tzw. Państwo Islamskie niosą pomoc całej ludności bez żadnych różnic etnicznych czy religijnych. Wspierają uchodźców, leczą rannych i chorych, organizują też po zapadnięciu zmroku wieczorne posiłki dla wyznawców islamu, którzy w ciągu dnia poszczą. „W tym samym duchu patriarcha Louis Raphael Sako oraz jego biskupi pomocniczy i współpracownicy postanowili pościć tego dnia razem z muzułmanami i modlić się jak zawsze o pokój w Iraku, Syrii oraz całym regionie” – informuje komunikat patriarchatu chaldejskiego.

ak/ rv

„Koreańscy katolicy mają obowiązek działać na rzecz ewangelizacji Korei Północnej. Zadanie to jest tym ważniejsze, im bliżej jesteśmy granicy, a my jesteśmy bardzo blisko”. Tak uważa południowokoreański biskup Peter Lee Ki-Heon, który zainaugurował w stolicy swej przygranicznej diecezji Uijeongbu działalność Instytutu na rzecz Pokoju i Współpracy w Azji Północno-Wschodniej.

Do głównych zadań tej diecezjalnej placówki będzie należeć „urzeczywistnienie katolickiej koncepcji pokoju” wpisanej w konkretny kadr Korei podzielonej od czasu wojny domowej w 1950 r. Oczekuje się, że w pracach instytutu, zwłaszcza w zakresie filozofii, polityki, ekonomii i literatury, wezmą udział także naukowcy i badacze niekatoliccy, zwłaszcza protestanci i buddyści.

Opodal instytutu funkcjonuje już od kilku lat „katedra pokuty i pojednania”. Ozdobiona jest ona wykonanymi przez północnokoreańskich artystów mozaikami symbolizującymi dążenie do zjednoczenia półwyspu. Od 1997 r. działa tam także Centrum Pojednania Narodowego, prowadzone przez jedną ze wspólnot katolickich. Przyjmowani są w nim uchodźcy z Północy, którym oferuje się kursy integracji społecznej i pomoc w znalezieniu zatrudnienia. Ponadto szkoli się tam nowych misjonarzy, którzy przygotowywani są do ewentualnych przyszłych działań na rzecz dialogu religijnego z Koreą Północną.

lg/ rv

W Brukseli został oficjalnie opublikowany raport Komisji Episkopatów Wspólnoty Europejskiej COMECE na temat pokoju w świecie. Stanowi on konkretny wkład Kościoła na naszym kontynencie w refleksję nad przyszłą strategią wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony. 

Konflikty zbrojne na Bliskim Wschodzie i na Ukrainie, terroryzm i niebezpieczeństwo wojny hybrydowej destabilizują sytuację w regionie i stanowią zagrożenie dla państw członkowskich Unii Europejskiej. Stąd też biskupi COMECE przypomnieli, że jednym z celów Unii jest promowanie pokoju na świecie, co zostało ujęte w tytule raportu. Dokument zawiera strategiczne zalecenia dla polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, dlatego też biskupi mają nadzieję, że ich głos zostanie wzięty pod uwagę podczas czerwcowego szczytu Rady Europejskiej i przyczyni się do budowania autentycznej europejskiej polityki pokoju.

Raport został przedstawiony również wysokiej przedstawicielce Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa Federice Mogherini.

I. Nockiewicz, COMECE, Bruksela / rv

Choć mający się rozpocząć na Krecie Sobór nie zgromadzi wszystkich Kościołów prawosławnych, nadal są nadzieje, że Sobór wszechprawosławny jednak się odbędzie, choć w innym terminie i na innym miejscu. Zapewniają o tym między innymi przedstawiciele patriarchatu moskiewskiego, który zrezygnował z udziału w spotkaniu na Krecie. 

Reprezentujący patriarchat moskiewski metropolita Hilarion Ałfiejew odżegnywał się od przypuszczeń, jakoby odmowa pięciu lokalnych Kościołów prawosławnych, w tym Cerkwi rosyjskiej, oznaczała chęć zerwania Soboru. Stwierdził, że chodzi jedynie o przełożenie jego terminu i dopracowanie dokumentów niezbyt dokładnie przeanalizowanych i sporządzonych w trakcie przygotowań przedsoborowych.

Wątpliwości budzą głosy sugerujące przeniesienie Soboru na teren Rosji oraz zorganizowanie go pod egidą patriarchatu moskiewskiego. Podlegający Moskwie ukraiński arcybiskup tulczyński i bracławski Jonatan zaproponował przeprowadzenie Soboru w Petersburgu.

W. Raiter, Moskwa

Abp Celestino Migliore skierował list do wszystkich kardynałów, arcybiskupów i biskupów w Polsce. Kończący swą misję nuncjusz apostolski dziękuje za dziewięć lat posługi w naszym kraju.

„Błogosławię Pana, że pozwolił mi pracować na tej ziemi w służbie Kościoła i Narodu polskiego, wobec którego zachowam wielki szacunek i wdzięczność” – napisał abp Migliore. Dodał, że zawsze czuł się w Polsce „jak u siebie dzięki gościnności, braterstwu, przyjaźni i wspaniałej współpracy. Z radością dawałem o tym świadectwo i nadal będę to czynił, gdziekolwiek pójdę i kogokolwiek spotkam” – zaznaczył papieski dyplomata.

Po wizycie Papieża Franciszka w Polsce z okazji Światowych Dni Młodzieży abp Migliore opuści Polskę, aby podjąć misję nuncjusza apostolskiego w Federacji Rosyjskiej.

R. Łączny, KAI / rv

W Sekretariacie Episkopatu Polski w Warszawie odbyła się konferencja zatytułowana „Swoboda działalności gospodarczej a społeczna odpowiedzialność biznesu”. Jej inicjatorami byli: Konferencja Episkopatu Polski oraz Stowarzyszenie Chrześcijańskich Przedsiębiorców i Menadżerów „Nostra Res”.

Przewodniczący Komisji Duszpasterstwa Konferencji Episkopatu Polski wyraził przekonanie, że przedsiębiorcy oczekują ze strony Kościoła bardziej solidnego wsparcia merytorycznego i duchowego. „Pewnie oczekują od duszpasterstwa, które powinniśmy jeszcze bardziej zintensyfikować, właśnie takiego duchowego wsparcia, no i umocnienia na drodze budowania relacji między wolnością gospodarczą a społeczną odpowiedzialnością biznesu” – powiedział abp Wiktor Skworc.

To już druga konferencja Stowarzyszenia „Nostra Res” organizowana w Warszawie. Poprzednia dotyczyła encykliki papieża Franciszka „Laudato si’”.

R. Łączny, KAI / rv

Słuchaj:       

 „Wyjątkowy czas” – rozmowa z Piotrem Nowina-Konopką, ambasadorem Rzeczypospolitej Polskiej przy Stolicy Apostolskiej.

Słuchaj: