Nawrócenie i odpuszczenie grzechów – to dwa aspekty określające miłosierdzie Boga, o których mówił dziś Franciszek na comiesięcznej audiencji jubileuszowej. Swoje rozważanie oparł na urywku Ewangelii św. Łukasza opisującym, jak Jezus ukazał się po zmartwychwstaniu uczniom i przypomniał im wcześniejszą zapowiedź swojej męki, śmierci i powstania z martwych. Uczniowie zaś są tego świadkami.

Ojciec Święty zwrócił uwagę, że Pan wskazuje tu zasadniczą treść przepowiadania, jakie apostołowie mieli zanieść światu. Jednym z jego aspektów jest nawrócenie.

„Czym jest nawrócenie? Jest ono obecne w całej Biblii, a zwłaszcza w przepowiadaniu proroków, którzy nieustannie zachęcają lud, by «powrócił do Pana», prosząc Go o przebaczenie i zmieniając styl życia. Nawrócić się znaczy według proroków zmienić kierunek drogi i ponownie zwrócić się do Pana w oparciu o pewność, że On nas kocha, a Jego miłość jest zawsze wierna. Wrócić do Pana” – mówił Papież. 

W przepowiadaniu Jezusa nawrócenie było pierwszym słowem: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (Mk 1, 15). Z tym właśnie orędziem staje On przed ludem wzywając, by przyjął Jego słowa jako ostateczne i definitywne przesłanie, jakie Bóg Ojciec kieruje do ludzkości. W porównaniu z nauczaniem proroków – podkreślił Franciszek – „Jezus kładzie jeszcze większy nacisk na wewnętrzny wymiar nawrócenia. Jest w nie bowiem zaangażowany cały człowiek, serce i umysł, aby stać się nowym stworzeniem, nową osobą. Zmienia się serce i człowiek się odnawia”.

„Kiedy Jezus wzywa do nawrócenia, nie staje jako sędzia ludzi, ale czyni to wychodząc od bliskości, od współuczestnictwa w ludzkim położeniu, a więc w sytuacji na ulicy, w domu, przy stole. Miłosierdzie wobec tych, którzy potrzebowali przemiany życia, urzeczywistniało się przez Jego pełną dobroci obecność, aby włączyć wszystkich w Jego historię zbawienia. Jezus tłumaczy to ludziom uprzejmie, z miłością. I taką swoją postawą Jezus dotykał dogłębnie serc ludzi, a oni czuli się pociągnięci miłością Boga i pobudzeni do przemiany życia. Na przykład nawrócenia Mateusza (por. Mt 9, 9-13) i Zacheusza (por. Łk 19, 1-10) dokonały się właśnie w ten sposób, ponieważ odczuli oni, że są kochani przez Jezusa, a poprzez Niego przez Ojca. Do prawdziwego nawrócenia dochodzi wówczas, gdy przyjmujemy dar łaski. A wyraźnym znakiem jego autentyczności jest to, że zauważamy potrzeby braci i jesteśmy gotowi wyjść im na spotkanie” – powiedział Papież. 

Franciszek wskazał także, że i my sami bardzo często odczuwamy potrzebę przemiany. Zachęcił zatem, by pójść za tym wezwaniem Pana i nie stawiać mu oporu. Podkreślił, że jedynie wtedy, gdy otworzymy się na Jego miłosierdzie, znajdziemy prawdziwe życie i prawdziwą radość.

lg/ rv

Do głównego tematu audiencji jubileuszowej Ojciec Święty nawiązał także w słowie do Polaków. Podkreślił, że nawracanie się to poważne zobowiązanie, które dotyczy każdego z nas.

„Słowo serdecznego pozdrowienia kieruję do pielgrzymów polskich. Dzisiaj ponownie usłyszeliśmy wezwanie Chrystusa: «Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!» (Mk 1, 15). To poważne wezwanie, zobowiązujące, dotyczy każdego! Niech wzbudzi w nas pragnienie przemiany życia. Odnowieni w duchu bądźmy dla świata ewangelicznym zaczynem prawdy, przebaczenia, miłosierdzia i pojednania. Życzę wam oraz waszym bliskim obfitych owoców Roku Jubileuszowego i z serca błogosławię” – powiedział Papież. 

lg/ rv

Świadectwo trwa tylko chwilę, ale jest ziarnem, które wydaje owoc – mówił Papież podczas popołudniowej wizyty w kościelnym akademiku w Rzymie. Ośrodek ten nosi nazwę Villa Nazareth. Został założony przez ks. Domenica Tardiniego, późniejszego kardynała i sekretarza stanu. Pierwotnie zajmował się sierotami i dziećmi z ubogich, wielodzietnych rodzin. Z czasem został przekształcony na elitarny akademik o wyraźnym jednak rysie socjalnym.

Papież przybył tam o godz. 17 i został powitany przez sędziwego kard. Silvestriniego, wieloletniego dyrektora tego ośrodka. W miejscowej kaplicy Franciszek wysłuchał wraz z młodymi przypowieści o Dobrym Samarytaninie, a następnie opatrzył ją krótkim komentarzem. Zwrócił uwagę na różne postaci, które występują w tej przypowieści. Przyznał, że zarówno kapłan, jak i uczony w Piśmie, którzy nie chcieli zająć się potrzebującym, mieli swoje racje. Ostatecznie pomocy udziela cudzoziemiec, grzesznik. Papież zastanawiał się, co musiał przeżywać właściciel gospody, kiedy zobaczył, że Samarytanin opiekuje się Żydem..

„Świadectwo tego grzesznika zasiało w sercu tego człowieka niepokój. Ewangelia nie mówi nam, co się z nim potem stało. Ale Duch Święty, kiedy sieje, dba też o rozwój, więc na pewno zadbał, by w tym człowieku rosło zainteresowanie, niepokój. A potem kiedy Samarytanin przyszedł po raz drugi i chciał zapłacić, może usłyszał: nie, nie to było na mój koszt. Być może taka była pierwsza odpowiedź na to świadectwo. Zatrzymuję się nad tym, bo nasze świadectwo nie jest wymierne. Świadectwo to życie w taki sposób, aby inni widzieli wasze dzieła i chwalili Ojca, który jest w niebie, czyli aby spotkali Ojca, aby widzieli... Tak o tym mówi Jezus. (...) A ten gospodarz na pewno jest w niebie. Tego jestem pewny. Bo to ziarno wzrosło, wykiełkowało. Widział coś, czego nigdy się nie spodziewał. Tym właśnie jest świadectwo. Świadectwo mija. Dajesz je i odchodzisz. Tylko Pan je zachowuje, pielęgnuje i daje wzrost, tak jak ziarnu. Kiedy rolnik śpi, roślina rośnie” – mówił Ojciec Święty. 

Na zakończenie tej ewangelicznej refleksji Papież modlił się, aby Pan Bóg wyzwolił nas od zbójców, których, jak zaznaczył, jest wielu, od księży, którzy ciągle się spieszą i od uczonych, którzy chcą przedstawić wiarę Jezusa Chrystusa z matematycznym rygoryzmem. „Niech Pan nas nauczy zatrzymać się, niech nas nauczy mądrości Ewangelii, czyli brudzenia sobie rąk” – dodał Papież.

W drugiej części wizy w ośrodku Villa Nazaerth, Franciszek odpowiadał na pytania młodych. Tym razem spotkanie miało miejsce przed budynkiem akademika i było otwarte dla szerszego grona uczestników. Papież znowu mówił o potrzebie świadectwa. Młodych zachęcał do podejmowania ryzyka.

„Kto nie ryzykuje, nie idzie na przód. A jeśli się pomylę? Błogosław Pana! Popełnisz większy błąd, jeśli pozostaniesz w stanie spoczynku. Oto najgorszy błąd. Zamknięcie. Ryzykuj dla szlachetnych ideałów. Ryzykuj, brudząc sobie ręce. Ryzykuj jak Samarytanin z przypowieści. Kiedy jesteśmy w naszym życiu mniej więcej spokojni, zawsze istnieje pokusa paraliżu. Jeśli nie będziesz ryzykować, twoje życie będzie ulegać stopniowemu paraliżowi. Będziesz szczęśliwy, zadowolony, będziesz mieć rodzinę, ale będziesz odstawiony na parking. I jest to smutny widok: ludzie, których życie zostało odstawione na parking. To smutny widok, kiedy ludzie bardziej są podobni do mumii w muzeum, niż do żywej istoty. Ryzykuj, a jeśli popełnisz błąd, błogosław Pana. Ale ryzykuj, idź na przód” – powiedział Franciszek. 

Kolejne pytanie dotyczyło świadczenia o swej wierze w kontekście prześladowań, których doświadczają chrześcijanie w różnych regionach świata. Papież przyznał, że nie podoba mu się wyrażenie: ludobójstwo chrześcijan, bo jest to redukcjonizm. W rzeczywistości są to prześladowania, które prowadzą chrześcijan do wierności, do konsekwentnego wyznawania własnej wiary. Nie można dokonywać redukcjonizmu socjologicznego względem męczeństwa, które jest tajemnicą wiary – powiedział Franciszek. Wspomniał on o męczennikach koptyjskich, którym poderżnięto gardło na plaży w Libii. Wszyscy oni umierali z imieniem Jezusa na ustach. „Nie byli to doktorzy teologii, ale doktorzy konsekwencji w wyznawaniu wiary” – dodał Ojciec Święty.

Papież zaznaczył, że okazją do takiego świadectwa wiary są nie tylko prześladowania, ale również codzienne życie, kiedy nie godzimy się na korupcje, na plotki i inne zachowania, które nie są zgodne z naszą wiarą. Niezbędne są do tego odwaga i cierpliwość, które daje nam Duch Święty.

Odpowiadając na kolejne pytania Papież mówił m.in. o różnych aspektach niesprawiedliwości społecznej. Podkreślił potrzebę otaczania szczególną opieką rodzin, aby miały czas na rozwijanie wzajemnych relacji. Mówiąc o przyszłości tego ośrodka, zachęcił do otwarcia na Ducha Świętego, bez którego wszystkie charyzmaty obumierają. Wyraził przekonanie, że szczególnym charyzmatem dzieła kard. Tardiniego jest gościnności. W tym kontekście zaznaczył, że bardzo go zasmuca widok zamkniętych kościołów. Przyznał, że zapewne są ku temu racje, jednakże zamknięty kościół wystawia złe świadectwo miejscowej wspólnocie chrześcijan.

kb/ rv

W dzisiejszy program papieski wpisuje się wizyta w Villi Nazareth, siedzibie stowarzyszenia „Wspólnota im. kard. Domenica Tardiniego” i prowadzonego przez nie domu akademickiego. Położona jest ona w jednej z południowo-zachodnich dzielnic Wiecznego Miasta.

Ośrodek założył w roku 1946 – z myślą o sierotach i o dzieciach z ubogich rodzin wielodzietnych – ks. Tardini, późniejszy sekretarz stanu. Stał się on potem fundacją, a z czasem, w 2004 r., Stolica Apostolska uznała „Wspólnotę Domenica Tardiniego” za międzynarodowe stowarzyszenie na prawach papieskich. Franciszek udaje się tam w późnych godzinach popołudniowych.

ak/ rv

Kardynał sekretarz stanu Pietro Parolin przybył do Lwowa, gdzie spędza dwa dni. Spotyka się z katolikami obrządku łacińskiego i grekokatolikami. Dziś rano odprawił Mszę w katedrze łacińskiej. Otworzył też muzeum archidiecezjalne w budynku kurii metropolitalnej obrządku łacińskiego i poświęcił teren pod budowę nowego rzymskokatolickiego kościoła parafialnego na obrzeżach Lwowa.

Czwarty dzień wizyty kard. Parolina na Ukrainie rozpoczął się wizytą we lwowskim kościele Matki Bożej Gromnicznej, o zwrot którego od wielu lat starają się katolicy obrządku łacińskiego. Potem gość z Watykanu przewodniczył Mszy w katedrze łacińskiej. W godzinach popołudniowych otworzył nowe muzeum archidiecezjalne, mieszczące się w budynku lwowskiej kurii metropolitalnej obrządku łacińskiego. Następnie wraz z licznie przybyłymi wiernymi udał się na obrzeża Lwowa, gdzie poświęcił teren pod budowę nowego rzymskokatolickiego kościoła parafialnego pod wezwaniem św. Jana Pawła II.

Wizyta kard. Parolina na Ukrainie ma ogromne znaczenie dla katolików obu obrządków, którzy żyją w kraju dotkniętym przez wojnę i liczne trudności ekonomiczne. Podsumowując swoje pierwsze wrażenia z wizyty na Ukrainie kard. Parolin podkreślił: „To, co zrobiło na mnie szczególne wrażenie, to cierpienie kraju, który stara się na wszelkie możliwe sposoby, by znaleźć pokojowe rozwiązanie trwającego na wschodzie kraju konfliktu zbrojnego. To także Kościół bardzo zaangażowany w dzieła pomocy społecznej i wspólnota chrześcijańska, tak łacińska, jak i greckokatolicka, bardzo żywa i pobożna, u której widzi się ogromną wiarę i zaangażowanie”.

Jutro kard. Parolin będzie uczestniczył w liturgii w greckokatolickim soborze katedralnym św. Jura we Lwowie. Spotka się też m.in. z seminarzystami i studentami instytutu teologicznego we Lwowie-Brzuchowicach.

M. Krawiec SSP, Lwów / rv

Kolejna zakonodawczyni została wyniesiona do chwały ołtarzy. Jest to bł. Maria Celeste Crostarosa. Ta włoska mistyczka założyła w XVIII wieku Zakon Najświętszego Odkupiciela, czyli redemptorystek, obecny dziś w różnych krajach, w tym od końca zeszłego stulecia również w Polsce.

Jej beatyfikacji w Foggi na południu Włoch przewodniczył w imieniu Papieża prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. W wywiadzie dla Radia Watykańskiego kard. Angelo Amato przypomniał, że Giulia Crostarosa, późniejsza s. Maria Celeste, urodziła się w Neapolu pod koniec XVII wieku, w 1696 r., w zamożnej, religijnej rodzinie jako dziesiąte z dwanaściorga dzieci.

„W dzieciństwie, ciekawa świata dorosłych, ubierała się modnie i śpiewała nie licujące z pobożnością piosenki, ale mając jedenaście lat nabrała do tego odrazy i odbyła spowiedź generalną. Było to prawdziwe nawrócenie. Pragnęła życia konsekrowanego, ale trzeba było wielu lat do realizacji tego projektu. Ostatnich 17 lat życia, aż do śmierci w 1755 r., spędziła w Foggi, dokąd poprowadził ją głos wewnętrzny, by tam założyła klasztor redemptorystek. Urzekający portret naszej błogosławionej zarysował wielki święty naszych czasów Jan Paweł II. Niezapomniany Papież pisząc do zakonnic założonego przez nią klasztoru w trzechsetlecie jej urodzin streścił duchowość bł. Marii Celeste w pięciu punktach: cześć dla Słowa wcielonego, miłość do Eucharystii, duch skupienia i kontemplacji, miłość braterska oraz wierność i wytrwanie w dobru” – powiedział kard. Amato. 

ak/ rv

Od 17 czerwca do 23 października w Kolonii oglądać można freski Michała Anioła z Kaplicy Sykstyńskiej. Reprodukcje na płótnach niemal wielkości oryginałów przedstawiają m.in. tak słynne malowidła, jak Stworzenie Adama i Sąd Ostateczny. Na otwarcie wystawy nuncjusz apostolski w Niemczech abp Nikola Eterović napisał, że „jest to podróżująca «Biblia pauperum», opowiadana w obrazach. Nowoczesny człowiek umie co prawda czytać, ale nie słyszy już Bożego Słowa, które chce go urzec”.

Na taki bezpośredni kontakt z Bożym pięknem jest szansa na tej właśnie wystawie, ponieważ reprodukcje są niemal na wyciągnięcie ręki, a zwiedzający nie muszą już odwracać głowy do góry, by z tej niewygodnej pozycji i z 22 metrów odległości podziwiać arcydzieła Michała Anioła.

W kolońskim Odysseum Museum ustawiono specjalne prawie dwumetrowe rusztowanie, z którego w przyciemnionych pomieszczeniach obserwator może patrzeć w dół na duże oświetlone płótna. Według ekspertów daje to możliwość lepszego wyeksponowania detali oraz bogactwa kolorów włoskiego artysty renesansu. W pozostałych salach ustawiono pionowo reprodukcje fresków ze ścian bocznych Kaplicy Sykstyńskiej.

Wystawa pt. „Inne spojrzenie” („Der andere Blick”) przygotowana została przez kolońską agencję AWC AG przy współpracy z Muzeami Watykańskimi. Patronem wystawy jest były przewodniczący Papieskiego Komitetu Nauk Historycznych kard. Walter Brandmüller; w komitecie honorowym jest też przewodniczący Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan kard. Kurt Koch.

T. Kycia, Berlin

Kalifornia jest piątym stanem Ameryki Północnej, który zalegalizował eutanazję. Przyjęte prawo pozwala na śmierć na życzenie osób dorosłych, nieuleczalnie chorych, które są w pełni władz umysłowych. Ustawa ta została skrytykowana przez Kościół lokalny. Metropolita Los Angeles abp José Horacio Gómez w dzienniku Angelus napisał, iż tym samym Kalifornia przekracza granicę między społeczeństwem opiekującym się starszymi i chorymi a takim, co zabija cierpiących, których nie potrafi już dłużej tolerować. „Zabijanie nie jest udzielaniem pomocy – napisał abp Gómez. – Prawdziwe współczucie oznacza bowiem towarzyszenie cierpiącym, dzielenie z nimi ich bólu, niesienie z nimi ich ciężaru życia. Miłość bliźniego nie wyraża się przecież podaniem mu pigułki śmierci”.

Prawo dopuszczające eutanazję jest zaprzeczeniem solidarności społecznej i powoduje wzrost i tak już bardzo obecnej samotności i obojętności. „Niebezpieczeństwo  nowego prawa – kontynuuje arcybiskup Los Angeles – polega także i na tym, że eutanazja, o którą dziś terminalnie chorzy muszą poprosić, w przyszłości może dotknąć także tych, którzy nie będą mogli się temu przeciwstawić, na przykład chorzy na Alzheimera czy inne rodzaje demencji”.

Abp Gómez zwrócił się także z apelem do lekarzy, pielęgniarek, osób zaangażowanych w pomoc medyczną o wierność swojemu sumieniu. Podkreślił, że prawo legalizujące eutanazję nie zobowiązuje ich do uczestniczenia w niej i współpracy. Jednocześnie zwrócił się z prośbą o modlitwę i współdziałanie w umacnianiu poszanowania ludzkiej godności. „Człowiek nie przestaje być człowiekiem ani nie traci swojej godności i prawa do życia z powodu utraty sił fizycznych czy umysłowych” – pisze ordynariusz Los Angeles.

pp/ rv

W Gnieźnie trwa IV Zjazd Dużych Rodzin. W trzydniowym spotkaniu bierze udział ponad tysiąc osób. Na hasło wydarzenia wybrano słowa: „Chrzest. Rodzina – Polskę zaczyna”. Do tego, że duże rodziny warto promować, jest przekonany Prymas Polski: „Są bowiem tą cząstka życia społecznego, która je bardzo konkretnie buduje, w wielu relacjach: jedności, braterstwa, współpracy, szkoły życia buduje to, czego w tym społeczeństwie często nam brakuje, do czego rzeczywiście musimy dorastać – zauważył abp Wojciech Polak. – Jeżeli w rodzinach te wartości będą pielęgnowane, jeśli się ich nauczymy, to będziemy także społeczeństwem mocniejszym, bogatszym, bardziej solidarnym między sobą”.

W ramach zjazdu odbywają się zajęcia warsztatowe przygotowane z myślą o konkretnych grupach wiekowych, w tym o dzieciach. Spotkanie zakończy się w niedzielę 19 czerwca Mszą w gnieźnieńskiej katedrze pod przewodnictwem Prymasa Polski.

R. Łączny, KAI / rv

Polscy biskupi ponawiają zaproszenie do udziału w Światowych Dniach Młodzieży w Krakowie. Specjalny komunikat zostanie odczytany w najbliższą niedzielę 19 czerwca w kościołach całego kraju. Koordynator generalny Komitetu Organizacyjnego ŚDM Kraków 2016 podkreśla, że lipcowe spotkanie będzie wyjątkową okazją, by dać świadectwo swojej wiary.

„Bardzo nam zależy, żeby w Krakowie pojawiło się bardzo wiele młodych osób, bardzo wielu Polaków – powiedział bp Damian Muskus. – To będzie wyjątkowa okazja, by po pierwsze dać świadectwo swojej wiary, miłości do Kościoła, do Papieża Franciszka, a po drugie, żeby pokazać także młodym całego świata, że polska młodzież jest Jezusowa, że jej bardzo na przyjaźni z Jezusem zależy”.

Polscy biskupi zachęcają, by młodzi nie bali się przyjąć tego zaproszenia i „wziąć udział w spotkaniu, które jest czasem wspólnego wyznania wiary i miłości do Pana Jezusa”.

R. Łączny, KAI/ rv

Słuchaj:      

W Magazynie: „Armenia – oczekiwania na pielgrzymkę Papieża Franciszka oraz kondycja tamtejszego Kościoła” – rozmowa Armine Ożga-Margaryan, Ormianką –  Radio eR, Lublin

Słuchaj: