„Pokój w Syrii jest możliwy” – to przekonanie po raz kolejny wyraził Franciszek w specjalnym wideoprzesłaniu, którym poparł rozpoczętą przez Caritas Internationalis kampanię na rzecz pokoju w tym kraju. Będzie to największa akcja pomocy podjęta obecnie na świecie przez tę kościelną organizację charytatywną. Ma ona załagodzić tragiczne konsekwencje trwającej tam już od pięciu lat wojny.

Z jednej strony chodzi o to, by kontynuować dostawy żywności, wsparcie medyczne i psychologiczne czy organizowanie miejsc schronienia w samej Syrii i w państwach przyjmujących przybyłych stamtąd uchodźców. Tylko w ubiegłym roku z takiej pomocy ze strony różnych Caritas krajowych skorzystało 1,3 mln Syryjczyków. Ponadto ta organizacja charytatywna apeluje do osób ją wspierających o wywieranie presji na rządy poszczególnych krajów, by zabiegały o pokojowe rozwiązanie obecnego konfliktu, udzielały materialnego wsparcia cierpiącym skutki wojny, a także zapewniły Syryjczykom mieszkającym w swym kraju i poza nim uszanowanie ich godności i nadziei.

W swoim przesłaniu Papież podkreśla, że wojna w Syrii bardzo zasmuca jego serce. Pokazuje także fałszywą postawę niektórych z tych, którzy mówią, że chcą tam pokoju. 

„Jest to sytuacja niewypowiedzianego cierpienia, jakiego doświadcza naród syryjski, zmuszany do tego, by przetrwać pod bombami albo szukać drogi ucieczki do innych krajów czy na obszary Syrii mniej udręczone wojną; jest zmuszany do opuszczenia swych domów, wszystkiego... Myślę też o wspólnotach chrześcijańskich, którym udzielam mojego pełnego poparcia ze względu na prześladowania, jakie muszą znosić. Dlatego też pragnę zaapelować do wszystkich wiernych i do tych, którzy są zaangażowani wraz z Caritas w budowanie społeczeństwa bardziej sprawiedliwego. Podczas gdy ludzie cierpią, niewiarygodne sumy pieniędzy wydawane są na dostarczanie broni walczącym. A niektóre z krajów dostarczających tę broń są również wśród tych, co mówią o pokoju. Jak można uwierzyć tym, którzy prawą ręką cię głaszczą, a lewą biją?” – powiedział Papież.

Franciszek zachęca też wszystkich do przeżywania z entuzjazmem obecnego Roku Miłosierdzia, by przezwyciężyć obojętność i głosić możliwość pokoju. „Pokój w Syrii jest możliwy” – mówi z mocą Ojciec Święty. 

„Wzywam do modlitwy o pokój w Syrii i za naród syryjski przy okazji czuwań modlitewnych, inicjatyw uwrażliwiających na panującą tam sytuację w grupach, parafiach i wspólnotach, by szerzyć orędzie pokoju, przesłanie jedności i nadziei. A za modlitwami niech idą dzieła pokoju. Zachęcam was, byście zwracali się do tych, którzy biorą udział w negocjacjach pokojowych, ażeby poważnie potraktowali osiągnięte porozumienia i zobowiązali się ułatwić dostęp transportom pomocy humanitarnej. Wszyscy muszą uznać, że nie ma rozwiązania militarnego dla Syrii, ale jest tylko polityczne. Wspólnota międzynarodowa winna zatem wspierać rozmowy pokojowe mające doprowadzić do powstania rządu jedności narodowej” – powiedział Franciszek.

lg/ rv

Biskup Asyżu i franciszkanie wyrazili radość z zapowiedzi wizyty Ojca Świętego w mieście patrona jego papieskiego imienia. Odwiedzi on Asyż 4 sierpnia, pielgrzymując do Porcjunkuli z okazji 800-lecia ustanowienia uzyskiwanego w tym miejscu odpustu zupełnego.

Przypada ono opatrznościowo w Nadzwyczajnym Roku Świętym Miłosierdzia – podkreślają na swojej stronie internetowej bracia mniejsi z asyskiej bazyliki Matki Bożej Anielskiej, wznoszącej się nad Porcjunkulą. Przypominają też słowa wypowiedziane przez Papieża 28 czerwca b. r.: „Droga duchowa św. Franciszka zaczęła się w kościele św. Damiana, ale prawdziwym miejscem, które ukochał, pulsującym sercem jego zakonu, w którym go założył i w którym oddał swe życie Bogu, była Porcjunkula, «maleńka cząstka», zakątek przy Matce Kościoła. Przy Maryi, którą – ze względu na Jej tak mocną wiarę oraz Jej życie tak całkowicie wyrażające miłość i prowadzone w miłości z Panem – wszystkie pokolenia będą zwać błogosławioną”.

ak/ rv

Po prawie 69 latach uchwalona 29 listopada 1947 r. rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181 o utworzeniu w Palestynie dwóch państw, żydowskiego i arabskiego, jest dotąd wypełniona tylko w połowie. Istnieje państwo izraelskie, ale palestyńskie, pomimo kilkudziesięciu lat negocjacji, jeszcze nie zostało utworzone. Zwrócił na to uwagę w Genewie stały przedstawiciel Stolicy Apostolskiej przy tamtejszych urzędach Organizacji Narodów Zjednoczonych. 29 czerwca abp Ivan Jurkovič zabrał głos na oenzetowskiej konferencji w sprawie pokoju izraelsko-palestyńskiego. Nosiła ona tytuł: „Pokój jest możliwy – program dalszej drogi”.

Watykański dyplomata wskazał na trudności izraelsko-palestyńskiego procesu pokojowego, powiększane jeszcze przez inne konflikty bliskowschodnie, zwłaszcza przez tragedię syryjską. Abp Jurkovič przypomniał, że Stolica Apostolska zawsze opowiadała się za rozwiązaniem konfliktu w Ziemi Świętej przez istnienie tam dwóch państw. Mówili o nich podczas swoich pamiętnych podróży na te tereny Benedykt XVI i Franciszek.

Przedstawiciel Stolicy Apostolskiej przy ONZ w Genewie wyraził przekonanie, że zarówno Izraelczycy, jak i Palestyńczycy w głębi serca pragną pokoju. Choć negocjacje są konieczne, proces pokojowy zależy nie tylko od nich. Rozwiązaniom politycznym muszą towarzyszyć pojednanie i wzajemny szacunek na płaszczyźnie osobistej i wspólnotowej. Abp Jurkovič przypomniał, że Bliski Wschód jest kolebką trzech głównych religii monoteistycznych: judaizmu, chrześcijaństwa oraz islamu. Podkreślił, że im więcej manipuluje się religią dla usprawiedliwienia przemocy, tym bardziej zwierzchnicy religijni winni w swoich wspólnotach sprzeciwiać się takiej fałszywej religijności, dając przykład autentycznego przeżywania wiary

ak/ rv

Przesłanie Franciszka na kampanię Caritas o pokój w Syrii zawiera mocne i zdecydowane sformułowania. Jest zachętą do modlitwy o pojednanie w tym kraju, ale także wezwaniem wspólnoty międzynarodowej do konkretnych czynów. W rozmowie z Radiem Watykańskim sekretarz generalny Caritas Internationalis Michel Roy wyraził przekonanie, że papieskie słowa mogą mieć wpływ na zakończenie tej tragicznej wojny. 

„To już pięć lat, jak wojna wciąż niszczy Syrię i jej mieszkańców. Zdecydowaliśmy się zatem zabrać głos trochę mocniej i z jeszcze większą siłą zaangażować się na rzecz pokoju. W obliczu tak wielkiego cierpienia bardzo brakuje pomocy. Pomoc humanitarna nie dociera do tych wszystkich ludzi, którzy jej w Syrii potrzebują. Uchodźcy w obozach otrzymują pomoc, ale w samej Syrii są bardzo liczni przesiedleńcy – mówi się o 7 czy 8 mln ludzi – i jest tam straszny kryzys! A wspólnota międzynarodowa tym wszystkim się nie zajmuje. Jesteśmy bardzo wdzięczni Ojcu Świętemu. Należy to do jego wizji, którą mamy obowiązek przekuć na konkrety. On zachęca nas, Caritas Internationalis, ale także wszystkich chrześcijan, wszystkich ludzi dobrej woli, do zaangażowania się w tę kampanię. W tej dziedzinie nigdy nie jest niczego za wiele! Jestem pewien, że to przesłanie Franciszka będzie miało istotną moc, by sprawić, że zrobi się coś nowego dla położenia kresu tej wojnie” – powiedział Michel Roy.

lg/ rv

Ponad 150 mln dolarów przekazał w ubiegłym roku Kościół katolicki na pomoc w Syrii, Iraku i innych krajach Bliskiego Wschodu. Poinformowano o tym podczas wyjątkowego szkolenia przygotowującego do działań w sytuacji kryzysu humanitarnego. Odbyło się ono w Libanie i wzięli w nim udział ludzie na co dzień zaangażowani w pomoc z ramienia diecezji, zgromadzeń zakonnych i różnych kościelnych organizacji charytatywnych. Szczególnie wiele uwagi poświęcono sytuacji w ogarniętej wojną Syrii. 

„Jeśli nie zasiądzie się do stołu rozmów pokojowych i nie rozpocznie negocjacji mogących zakończyć ten konflikt, to tak naprawdę Kościół niewiele będzie mógł zmienić sytuację tych ludzi – mówi ks. Giampietro Dal Toso, sekretarz papieskiej Rady Cor Unum, która zorganizowała to spotkanie. – Przede wszystkim staramy się zapewnić wyżywienie i wodę. Poza tym działamy w trzech dziedzinach. Pierwsza to edukacja. Trzeba zapewnić dzieciom, by mogły chodzić do szkoły. Druga rzecz to pomoc w opłaceniu czynszu za mieszkanie. Wojna znacznie zubożyła ludność. Jeśli chcemy, by chrześcijanie zostali w Syrii, musimy ich wspierać. A trzecia sprawa to pomoc w znalezieniu pracy. Staramy się stwarzać miejsca pracy, które stają się źródłem dochodu” - powiedział ks. Giampietro Dal Toso, sekretarz Papieskiej Rady Cor Unum, która zorganizowała to spotkanie..

Uważa on, że ważne było nie tylko samo szkolenie w zakresie pozyskiwania i rozliczania funduszy, ale też to, że po raz pierwszy kilkadziesiąt osób aktywnie zaangażowanych w niesienie pomocy humanitarnej mogło się spotkać i poznać. Następne takie szkolenie odbędzie się we wrześniu.

bz/ rv

Przesłanie Papieża Franciszka podczas jego niedawnej wizyty w Armenii dotarło do wszystkich 13 mln Ormian na całym świecie – uważa ordynariusz katolików obrządku ormiańskiego w Europie Wschodniej. O znaczeniu tej podróży Ojca Świętego abp Raphael Minassian mówił w wywiadzie dla Radia Watykańskiego. 

„Przybył on odwiedzić pierwszy w historii naród chrześcijański, który w ciągu tylu stuleci umiał oprzeć się wszelkim pokusom zagrażającym jego życiu. Celem papieskiej wizyty w Armenii nie było powiedzenie, że tureckie masakry sprzed stu lat były ludobójstwem, bo to zostało już ogłoszone 12 kwietnia ub. r. podczas Mszy dla Ormian w Bazylice św. Piotra. Tu chodziło raczej o podkreślenie więzi duchowej pasterza z Jezusową owczarnią. Użycie przez Ojca Świętego terminu «ludobójstwo» spotkało się z krytykami w Turcji. Oczywiście ludzie mają prawo krytykować jak chcą. Jednak Papież jako duchowy ojciec całego Kościoła katolickiego na świecie zobowiązany jest mówić prawdę. To jego misja. Musimy bronić ludzi, którzy potrzebują naszej opieki, a inni mogą się wyrażać, jak chcą. Nie mamy troszczyć się o to, co o nas powiedzą, ale raczej o to, co powie o nas Jezus, nasz Zbawiciel: czy wypełniliśmy nasz obowiązek, czy nie. Inne sprawy są drugorzędne” – powiedział arcybiskup ormiańskich katolików.

ak/ rv

„Nie można zaprzeczać, że ten kryzys istnieje, nie pozwalając na dostarczenie żywności i leków z innych części świata, przekazanych przez różne organizacje pozarządowe i kościelne, takie jak Caritas”. Te ostre słowa pod adresem rządu Wenezueli skierował kard. Jorge Urosa Savino. Arcybiskup stołecznego Caracas zareagował w ten sposób na odmowę władz, by przyjąć pomoc humanitarną przeznaczoną dla ludności tego kraju. Decyzja ta ma jego zdaniem charakter czysto propagandowy, by nie ujawniać, z jak poważną sytuacją zmaga się to państwo.

Metropolita stolicy podkreślił, że kondycja kraju ustawicznie się pogarsza. Niedawno, 3 maja, parlament przyjął projekt ustawy mającej zaradzić tragicznej sytuacji tamtejszej służby zdrowia, powstałej na skutek braku w aptekach nieprzeterminowanych leków. Nowe rozwiązanie prawne pozwalało zwrócić się o wsparcie do międzynarodowych organizacji humanitarnych, które zaoferowały już wysłanie żywności i środków medycznych. Jednak na żądanie prezydenta Nicolasa Maduro Sąd Najwyższy Wenezueli wydał 9 czerwca orzeczenie, które to prawo anulowało. Oficjalną racją było to, że parlament zajął się sprawą, która należy do kompetencji głowy państwa.

Ponadto kard. Urosa Savino przestrzegł, że próby doprowadzenia przez chavistowską mniejszość parlamentarną do rozwiązania izby noszą znamiona zamachu stanu. Ugrupowanie to miałoby rozważać zwrócenie się do Sądu Najwyższego o rozwiązanie parlamentu. Arcybiskup Caracas podkreślił, że niezwykle ważne jest respektowanie postanowień konstytucji Wenezueli.

lg/ rv, fides, el expresso, terra.com

W São Paulo w Brazylii arcybiskup senior tamtejszej archidiecezji, kard. Paulo Evaristo Arns, obchodził 2 lipca złoty jubileusz posługi biskupiej. Mszy z tej okazji przewodniczył obecny metropolita São Paulo, kard. Odilo Pedro Scherer, który wygłosił okolicznościowe kazanie. Wśród koncelebransów było 5 kardynałów, wielu arcybiskupów, biskupów, kapłanów  przybyłych z całej Brazylii. Pod koniec liturgii list Papieża Franciszka do obchodzącego 50-lecie biskupstwa jubilata odczytał nuncjusz apostolski abp Giovanni D’ Aniello.

Paulo Evaristo Arns urodził się 14 września 1921 r. w Forquilhinha w stanie Santa Catarina. W 1939 r. wstąpił do zakonu franciszkańskiego.  Święcenia kapłańskie przyjął 30 listopada 1945 r. w Petrópolis w stanie Rio de Janeiro. Studiował w Paryżu na Sorbonie patrystykę i języki klasyczne. Na tej uczelni uzyskał doktorat. 2 maja 1966 r. został mianowany biskupem pomocniczym São Paulo, a 3 lipca przyjął święcenia biskupie w rodzinnej Forquilhinha. Mianowany 22 października 1970 r. arcybiskupem metropolitą São Paulo, 1 listopada objął archidiecezję jako jej kolejny ordynariusz po kard. Agnelo Rossim. Posługę tę pełnił do 22 maja 1998 r. W 1997 r. archidiecezja São Paulo obejmowała terytorium 635,33 km2, a populacja szacowana była na 9 mln.

Kard. Arns był członkiem Kongregacji Kultu Bożego Sakramentów, a także wielkim kanclerzem Papieskiego Uniwersytetu Katolickiego w São Paulo.  Jest on autorem 56 książek. Otrzymał dziesiątki różnorodnych odznaczeń i tytułów brazylijskich i międzynarodowych. 

W kazaniu wygłoszonym podczas Mszy dziękczynnej kard. Odilo Pedro Scherer nawiązał do zawołania biskupiego jubilata „Od nadziei do nadziei”. Zaznaczył, że kard. Arns poprzez swą posługę pasterską wywarł duże piętno i pozostawił wielkie dziedzictwo duchowe tak dla Kościoła, jak i dla miasta São Paulo.

Papież w swoim przesłaniu przypomniał, że jubilat pół roku temu obchodził 70-lecie święceń kapłańskich. Bł. Paweł VI mianował go biskupem i później wyniósł do godności kardynalskiej, a św. Jan Paweł II spotykał się z nim wiele razy, aby rozmawiać o ważnych sprawach Kościoła. Franciszek przypomniał, że kard. Arns z wielkim poświęceniem bronił praw biednych, upominał się o godne życie dla wszystkich, udzielał pomocy rodzinom i uciemiężonym.

Z pewnością postać kard. Arnsa, jego wielorakie zaangażowanie w posłudze pasterskiej Kościoła, odważne występowanie w obronie prześladowanych w czasie dyktatury wojskowej i stała troska o ludzi pozostawionych na marginesie społecznym wpisuje się w dzieje brazylijskiego Kościoła i narodu.

Z. Malczewski TChr, Brazylia / rv

Świat islamu musi się wreszcie przebudzić i jednoznacznie odciąć od działań ekstremistów wykorzystujących religię do siania śmierci, przemocy i lęku. Muzułmanie muszą w końcu zrozumieć, że terroryści z tzw. Państwa Islamskiego są rakiem zżerającym od wewnątrz ich własną religię. Wskazuje na to patriarcha chaldejski będący zarazem arcybiskupem Bagdadu. Odwiedził on dzielnice miasta, w których w niedzielę 3 lipca doszło do dwóch krwawych zamachów. Zginęło w nich ponad 200 osób, w tym całe rodziny i wiele dzieci.

Abp Louis Sako nazywa ideologię Państwa Islamskiego „bombą atomową nienawiści”. Zaznacza, że przeszło ono od strategii podboju konkretnego regionu do zamiaru zastraszenia całego świata. „Chcą uderzać wszędzie, zabijając przy tym jak najwięcej niewinnych ludzi” – podkreśla iracki hierarcha, nazywając ostatni zamach zbrodnią przeciwko ludzkości i religii. Wzywa zarazem władze Iraku do podjęcia zdecydowanej walki z ekstremistami, ponieważ – jak mówi – naród jest już zmęczony i błaga jedynie o pokój.

bz/ rv

Około stu kapłanów zostanie w bieżącym roku wyświęconych we Francji. Oznacza to pewien wzrost w porównaniu z poprzednimi latami. Tylko do posługi w diecezjach będzie 79 nowych księży, o ośmiu więcej niż w roku ubiegłym.

Jak informuje francuski episkopat, dokładne liczby będzie można podać po święceniach, które odbywają się w poszczególnych diecezjach w różnych terminach. W kilku z nich kapłani zostaną wyświęceni po raz pierwszy od wielu lat. Tak będzie w Saint-Denis na obrzeżach Paryża czy Vannes w Bretanii. Łącznie w najbliższych dniach święcenia kapłańskie będą miały miejsce aż w 22 diecezjach. Nie ma jeszcze ostatecznych danych odnośnie do liczby kapłanów zakonnych.

Warto także dodać, że w tym roku w całej Francji zostanie wyświęconych na diakonów 80 seminarzystów, którzy w niedalekiej przyszłości mają przyjąć także kapłaństwo. Natomiast nowych diakonów stałych będzie tam tym razem 95.

lg/ rv

„Nasze szpitale odnotowały gwałtowny wzrost przypadków niedożywienia i zachodzi obawa, że sytuacja może się pogorszyć w miarę zbliżania się do tego, co nazywamy «okresem chudym»”. To słowa biskupów Malawi z ich oświadczenia wystosowanego w związku z trudną sytuacją żywnościową w tym afrykańskim kraju. Zwracają się w nim oni z apelem do władz lokalnych i wspólnoty międzynarodowej. Szacuje się, że klęską głodu dotkniętych jest tam ok. 6 mln ludzi.

Malawijski episkopat wskazuje, że, aby rozwiązać aktualny kryzys, kraj ten potrzebuje pomocy w wysokości ok. 300 mln dolarów. Ze względu na katastrofalną suszę, która zniszczyła większość upraw, w kwietniu prezydent Peter Mutharika ogłosił stan klęski żywiołowej.

W opublikowanym dokumencie wypowiedziano się krytycznie o postępach we wdrażaniu w życie przyjętego planu bezpieczeństwa żywnościowego. „Mamy nadzieję, że uda się wykroczyć poza ogłaszanie dobrych planów, którymi wypełniają swe przemowy nasi politycy, a z których później nic nie wynika” – piszą tamtejsi biskupi. Postulują także, by zreformować system dotacji dla rolników i odbudować będącą w rozkładzie infrastrukturę rolną, dając priorytet stworzeniu odpowiednich systemów nawadniania ziemi.

lg/ rv

Wśród hierarchów rosyjskiego prawosławia pojawiają się głosy nie tylko kwestionujące prawosławną powszechność Soboru na Krecie, ale również sugerujące ukryte motywy polityczne jego zwołania. Metropolita Władywostoku i Przymorskiego Kraju Beniamin nie wykluczył, że Stany Zjednoczone dla własnych celów politycznych wywarły wpływ na patriarchat Konstantynopola, głównego organizatora Soboru. 

W wywiadzie udzielonym prawosławnej gazecie „Ruś Dierżawnaja” metropolita Beniamin powiedział, że istnieją realne podejrzenia, iż, jak się wyraził, „tak zwany Sobór wszechprawosławny” na Krecie przygotowywany był nie tylko w celach kościelnych, ale również politycznych. Podkreślił, że w  Rosji „widoczny jest wpływ, jaki Stany Zjednoczone mają na patriarchat w Konstantynopolu”.

Beniamin pochwalił patriarchę Cyryla i Święty Synod rosyjskiego prawosławia za odmowę uczestnictwa w spotkaniu na Krecie. Podkreślił, że nawet w przypadku uczestniczenia  w przyszłości patriarchatu moskiewskiego w podobnym spotkaniu należy zachować roztropność, cierpliwość, nie wydawać pochopnych sądów i nie rzucać klątw ani nie godzić się na odstępstwa doktrynalne od wiary prawosławnej, które mogą doprowadzić do braku jedności. Wezwał władze kościelne i zwykłych wiernych do jedności i niepodważalności wiary.

Można by zapytać, czy podejrzliwość metropolity Beniamina nie wynika z projektowania na patriarchat w Konstantynopolu własnego, lokalnego przeżywania bizantyjskiego stylu relacji między tronem a władzą kościelną, czy też ma rzeczywiste, realne podstawy.

W. Raiter, Moskwa/ rv

Słychaj:      

„Trzecia rocznica publikacji encykliki Franciszka «Lumen Fidei»” – rozmowa z ks. Wiesławem Matyskiewiczem – Radio Via, Rzeszów.

Słuchaj: