Od dawna papieskie magisterium docenia geniusz kobiecy, a geniusz kobiecy chce, by w Kościele jeszcze bardziej brano go pod uwagę– tak można by streścić dzisiejsze spotkanie Franciszka z grupą ponad 800 przełożonych generalnych zakonów żeńskich. Papież odpowiadał na ich pytania, podzielone na cztery bloki tematyczne, w sprawach, które zakonnice uważają za najpilniejsze i oczekują jasnych odpowiedzi.

Pierwsze pytanie dotyczyło obecności kobiet w procesach decyzyjnych w Kościele. Papież przyznał od razu, że w tej sferze obecność kobiet jest raczej znikoma i dodał: „dla mnie bardzo ważne jest wypracowywanie decyzji, a nie tylko ich egzekwowanie, i dlatego ważne jest, by kobiety, czy to konsekrowane czy to świeckie, brały udział procesie refleksji i dyskusji. Bo kobieta patrzy na świat swoimi oczami, a my mężczyźni nie potrafimy patrzeć w ten sam sposób”.

Zakonnice zapytały się Papieża, czy nie mogłyby głosić homilii w czasie Eucharystii. Franciszek stwierdza jednoznacznie, że nie istnieją powody, dla których kobieta, świecka czy konsekrowana, nie miałaby głosić kazania w czasie liturgii słowa. Co innego jednak Msza św., bo są to kwestie, które należą do porządku liturgicznego i dogmatycznego. Każda Eucharystia, choć podzielona na różne fazy, jest jednak jedną liturgią, której przewodniczy Chrystus w osobie kapłana. A że święceń kapłańskich nie udziela się kobietom, nie mogą one zatem głosić homilii. Franciszek dodał, że napotykamy tu dwie pokusy, których powinniśmy się wystrzegać. Pierwsza to feminizm. Rola kobiety w Kościele nie wynika z feminizmu, lecz z praw osoby ochrzczonej, posiadającej własne charyzmaty i dary, które otrzymała od Ducha Świętego. Druga natomiast pułapka to klerykalizm, który jest, jak zaznaczył, postawą grzeszną. Jest w tym zarówno wina kapłana, który chce sterować świeckimi, ale i świeckich, którzy się na to zgadzają, bo tak jest wygodniej.

W drugim bloku pytań padł wniosek o zbadanie możliwości dopuszczania kobiet do diakonatu stałego na wzór Kościoła antycznego. Papież zauważył, że rola tak zwanych diakonis w pierwotnym chrześcijaństwie nie jest całkiem jasna. „Zapytam się Kongregacji Nauki Wiary, czy zostały przeprowadzone badania na ten temat, i polecę ustanowić oficjalną komisję, która zajmie się tą sprawą. Myślę, że Kościół skorzysta na wyjaśnieniu tej kwestii” – odpowiedział Ojciec Święty.

Zapytany, jak zapewnić pełniejsze włączanie się kobiet w życie Kościoła, Papież stwierdził, że zakonnice powinny na pewno uczestniczyć w sesjach plenarnych Kongregacji ds. Życia Konsekrowanego. Napiętnował natomiast wypaczenia w posłudze zakonnic, kiedy na przykład siostry nie opiekują się ludźmi, ich duchowymi potrzebami, ale troszczą się o plebanię.

Na spotkaniu przełożonych generalnych z Papieżem była też mowa z zmianie reguł. Zakonnice skarżyły się, że niekiedy czują się „zablokowane” przez prawo kanoniczne, i dlatego pytały się Papieża, czy przewiduje jakieś zmiany. „Oczywiście, odpowiedział Franciszek, zmiany są potrzebne, ale po wspólnym rozeznaniu, które otworzy nas na natchnienia Ducha Świętego. Kodeks jest pomocą dyscyplinarną, pomocą w trosce o zbawienie dusz, narzędziem, można zmodyfikować różne jego części. Ale podkreślam, nigdy nie należy wprowadzać zmian, bez uprzedniego rozeznania osobistego i wspólnotowego” – zastrzegł Papież.

kb/ rv

Papież Franciszek spotkał się z ponad 800 siostrami z całego świata, uczestniczącymi w odbywającym się Rzymie zgromadzeniu Międzynarodowej Unii skupiającej generalne przełożone zakonne. Dyskutowały one m.in. o wizji żeńskiego życia konsekrowanego we współczesnym świecie i o nowych wyznaniach, jakie ten świat niesie. Mówiono też o konieczności większego docenienia kobiet, w tym właśnie sióstr zakonnych, przez Kościół hierarchiczny.

W tym kontekście wskazano, że zakonnice są coraz lepiej i wszechstronniej wykształcone i podejmują wyzwania, o jakich kiedyś nawet nie śmiały marzyć czy do których ich nie dopuszczano. Przypomniano też o konieczności większej współpracy międzyzakonnej w zglobalizowanym świecie, co powinno stanowić przeciwwagę dla wciąż zbyt często praktykowanego „współzawodnictwa charyzmatów” oraz  troski tylko i wyłącznie o własne powołania i dzieła. Wskazano przy tym, że współczesne zakonnice powinny charakteryzować się wolnością w Chrystusie oraz być odważne, mądre i gotowe do podejmowania nowych wyznań.

bz/ rv

Rzym to siedziba licznych uniwersytetów papieskich i innych katolickich instytucji naukowych, zatem wiele narodów stara się, by ich studenci mieli tam gdzie mieszkać i mogli zgłębiać naukę Kościoła. Jeden z takich narodowych ośrodków w Wiecznym Mieście to Papieski Węgierski Instytut Kościelny, założony 75 lat temu,  16 lipca 1940 r., przez Piusa XII – czytamy w liście Franciszka do kard. Petera Erdő.

„Później, z powodu różnych trudności spowodowanych na Węgrzech przez reżim komunistyczny znieważani byli i wystawieni na niebezpieczeństwo nie tylko duszpasterze i wierni Kościoła katolickiego w tym szlachetnym kraju, ale też ten instytut. Z tego względu prosił on wówczas Stolicę Apostolską o pomoc i ją otrzymał” – tak z okazji 75-lecia Węgierskiego Instytutu Kościelnego pisze Papież do arcybiskupa Ostrzyhomia i Budapesztu. Przypomina, że również obecny prymas Węgier mieszkał tam podczas swoich rzymskich studiów. Ojciec Święty życzy, aby także w przyszłości instytucja ta wspierała jak najlepiej zarówno intelektualne i duchowe postępy wszystkich węgierskich księży i studentów w niej mieszkających, jak też ich głęboką więź z Kościołem katolickim i z Biskupem Rzymu.

Wspomniane w papieskim liście niebezpieczeństwa dla wspomnianego instytutu wiązały się z tym, że znajduje się on w budynku Akademii Węgierskiej, która jako instytucja państwowa podlegała po wojnie komunistycznym władzom tego kraju. Nie tylko nie pozwalały one duchownym z Węgier wyjeżdżać na studia do Rzymu, tak że w instytucie mogli mieszkać tylko węgierscy księża z emigracji, ale zagrożone było samo jego istnienie. Dzięki opiece Stolicy Apostolskiej oraz interwencji władz włoskich mógł on jednak zachować niezależność. Później, po porozumieniu watykańsko-węgierskim z 1964 r., księża z Węgier mogli znowu studiować w Wiecznym Mieście. Jednym z nich był właśnie ks. Péter Erdő.

ak/ rv

Jezus modli się o jedność chrześcijan, ale w Kościele są siewcy chwastów, którzy niszczą wspólnotę grzechami języka. Mówił o tym Franciszek podczas porannej Mszy w czwartek w kaplicy Domu św. Marty.

To pragnienie jedności wierzących Jezus wyraził w swej modlitwie arcykapłańskiej przed męką. Przypomina o tym fragment Ewangelii św. Jana z dzisiejszej liturgii. Czytamy w nim, że Pan modli się: „Aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, by świat uwierzył”. Te słowa były głównym odniesieniem papieskiej homilii.

„Jedność wspólnot chrześcijańskich, rodzin chrześcijańskich ma być dowodem, świadectwem tego, że Ojciec posłał Jezusa. A doprowadzić do jedności we wspólnocie chrześcijańskiej, w parafii, w kurii biskupiej, w jakiejś instytucji chrześcijańskiej, w rodzinie chrześcijańskiej jest być może jedną z rzeczy najtrudniejszych. Nasza historia, historia Kościoła, zawstydza nas tyle razy! Nawet prowadziliśmy wojny przeciwko naszym braciom chrześcijanom! Przypomnijmy jedną z nich: wojnę trzydziestoletnią” – mówił Franciszek. 

Papież podkreślił, że tam, gdzie chrześcijanie prowadzą wojny między sobą, nie dają świadectwa.

„Musimy tak bardzo prosić Pana o przebaczenie za tę historię! To często historia podziałów, ale nie tylko w przeszłości. Nawet dzisiaj! Także dziś! A świat widzi, że jesteśmy podzieleni, i mówi: Niech wpierw się pogodzą, a później zobaczymy. Dlaczego, skoro Jezus zmartwychwstał i żyje, jego uczniowie nie mogą się pogodzić? Raz pewien chrześcijanin, katolik, pytał innego chrześcijanina ze Wschodu, także katolika: «Mój Chrystus zmartwychwstaje pojutrze. A twój kiedy zmartwychwstaje?». Nawet w Wielkanoc nie jesteśmy zjednoczeni! I to na całym świecie! Dlatego świat nie wierzy!” – powiedział Papież. 

Franciszek przypomniał, że to przez zazdrość diabła grzech wszedł na świat. A zatem nawet we wspólnotach chrześcijańskich mamy do czynienia z egoizmem, zazdrością, zawiścią czy podziałami. Wielu ludzi obmawia jeden drugiego za plecami. Dodał, że w Argentynie takich ludzi nazwa się „chwaściarzami”, gdyż sieją chwasty i wprowadzają podziały. A podziały zaczynają się od języka: przez zawiść, zazdrość czy też zamknięcie.

„Język jest w stanie zniszczyć rodzinę, wspólnotę, społeczeństwo, sieje nienawiść i wojny” – mówił Ojciec Święty. Dodał, że zamiast szukać wyjaśnienia, znacznie łatwiej jest plotkować i niszczyć dobre imię drugiego. Zacytował tu znaną anegdotę o św. Filipie Nereuszu. Pewnej kobiecie, która obmawiała, zadał jako pokutę,  by oskubała kurczaka, rozrzuciła po drodze pióra, a potem je pozbierała. „Przecież to niemożliwe” – miała powiedzieć kobieta. Tak właśnie jest z grzechami języka.

„Z paplaniną jest tak: chce się zabrudzić drugiego. Ten, kto obmawia, brudzi! Unicestwia! Niszczy reputację, niszczy życie i to bardzo często bez powodu, niezgodnie z prawdą. Jezus modlił się za nas, za wszystkich, którzy tu jesteśmy, i za nasze wspólnoty, za nasze parafie, za nasze diecezje: «Aby stanowili jedno!». Prośmy Pana, aby dał nam tę łaskę, ponieważ tak wielka, tak ogromna jest siła szatana, grzechu, która prowadzi nas ku rozbiciu. Zawsze! Niech nam da łaskę, niech nam udzieli daru. A jaki to jest dar, który sprawia jedność? To Duch Święty! Niech udzieli nam tego daru, który wytwarza harmonię, bo On jest harmonią, chwałą naszych wspólnot. I niech nam udzieli pokoju, ale w jedności. Prośmy o łaskę jedności dla wszystkich chrześcijan, wielką łaskę i małe łaski codzienne dla naszych wspólnot, naszych rodzin – o łaskę «ugryzienia się w język»” – powiedział Papież. 

lg/ rv

Instytut Dzieł Religijnych, czyli tzw. „bank watykański”, kontynuuje wysiłki, by zapewnić przejrzystość swoich działań. Dowiadujemy się o tym z jego raportu za rok 2015, opublikowanego dzisiaj. Czytamy w nim, że odwiedzając 24 listopada ub. r. tę instytucję, Ojciec Święty przypomniał konieczność respektowania „zasad etycznych, które dla Kościoła, Stolicy Apostolskiej i Papieża nie mogą podlegać negocjowaniu”. Franciszek powiedział wówczas, że IOR musi działać zgodnie ze swą istotną naturą, która ma charakter duszpasterski. Trzeba liczyć się z tym, że winien być wzorem.

Instytut Dzieł Religijnych ma obecnie 14.801 klientów. Są nimi urzędy Stolicy Apostolskiej, zakony i inne instytucje katolickie, osoby duchowne, pracownicy Watykanu i członkowie korpusu dyplomatycznego. W ciągu ostatnich 2,5 lat, do końca ub. r., zamknięto w ramach procesu uzdrowienia 4935 kont. Obowiązujące obecnie procedury stosuje się skrupulatnie przy zakładaniu nowych kont i w całej działalności „banku watykańskiego”. Podjęto też kolejne kroki celem dostosowania się do norm międzynarodowych. Pod koniec ub. r. nowym dyrektorem generalnym IOR został mianowany Gian Franco Mammì.

ak/ rv

W czerwcu watykański sekretarz stanu uda się na Ukrainę. Wizyta ta ma być znakiem solidarności Papieża z cierpiącymi tam ludźmi. Zapowiedział ją sam kard. Pietro Parolin odwiedzając Estonię. W wygłoszonym na uniwersytecie w Tartu przemówieniu skoncentrował się on na głównych zagadnieniach, jakie Stolica Apostolska podejmuje w relacjach międzynarodowych. Mówił także o sprawach migracji i kryzysie wartości w Europie.

„Mając na uwadze powagę obecnej sytuacji, osobiście udam się na Ukrainę w przyszłym miesiącu, aby wyrazić solidarność Ojca Świętego tym, którzy cierpią” – powiedział kardynał sekretarz stanu. Nawiązał przy tym do ogłoszonej przez Papieża zbiórki na rzecz tego kraju, przeprowadzonej we wszystkich kościołach Europy 24 kwietnia. „Stolica Apostolska jest szczególnie zaniepokojona pogarszającą się sytuacją humanitarną spowodowaną trwającym konfliktem” – podkreślił gość z Watykanu. Jak zauważył, postępująca inflacja doprowadziła tam do sytuacji, w której ponad 0,5 mln ludzi cierpi brak żywności, a 1,5 mln musiało opuścić swoje domy. Zwrócił także uwagę na dramatyczną sytuacje sanitarną w niektórych regionach kraju oraz dzieci, które nie mogą uczęszczać do szkoły.

Kard. Parolin podkreślił, że choć katolicy na Ukrainie stanowią mniejszość, to jednak Kościół odpowiada tam na potrzeby tamtejszej ludności. Stolica Apostolska przygotowuje aktualnie „konkretne działania na rzecz wszystkich, bez żadnej dyskryminacji religijnej”. Watykański sekretarz stanu przypomniał także, że konieczne jest respektowanie prawa międzynarodowego i humanitarnego. Zachęcił też wszystkie strony „do powrotu do dialogu, aby przezwyciężyć obecne trudności i złagodzić cierpienia mieszkańców kraju”.

lg/ rv

W archidiecezji luksemburskiej trwa od 8 maja b. r. peregrynacja figury Najświętszej Maryi Panny, czczonej w tamtejszej katedrze. Miejscowy ordynariusz abp Jean-Claude Hollerich SJ podjął tę inicjatywę z okazji Roku Miłosierdzia i 350. rocznicy obrania Matki Bożej Pocieszycielki Strapionych patronką Luksemburga. Akt ten, połączony z symbolicznym przekazaniem Maryi kluczy miasta, miał miejsce 16 października 1666 r.

Peregrynacja ma przybliżyć patronkę miasta osobom starszy, chorym i wszystkim innym, które nie mają możliwości udania się w pielgrzymce do katedry. XVI-wieczna figura wysokości 73 cm, wykonana z drzewa lipowego, odwiedzi wszystkich 275 parafii tamtejszej archidiecezji. Oprócz kościołów goszczona będzie w klasztorach, domach starców i szkołach. Pielgrzymowanie Maryi po Luksemburgu zakończy się w październiku b. r.

ak/ rv

Szczególną formę obchodów Roku Miłosierdzia przyjęto w diecezji Gizo na Wyspach Salomona. Znak Jubileuszu, którym są Drzwi Święte, popłynął tam w peregrynacji po wszystkich, nawet najbardziej zagubionych zakątkach tego archipelagu w południowo-wschodniej Oceanii.

Ojciec Święty pragnie, by Jubileusz Miłosierdzia był obchodzony nie tylko w samym Rzymie, ale też w Kościołach lokalnych. Każda diecezja otworzyła Drzwi Święte w katedrze i często także w innych świątyniach. Biskup misyjny Luciano Capelli, włoski salezjanin, poszedł wraz ze swą diecezjalną radą duszpasterską jeszcze dalej. Podjęli decyzję o stworzeniu peregrynujących Drzwi Świętych. Przez dwa miesiące dopływały one łódką do najodleglejszych i często odizolowanych miejsc wyspiarskiej diecezji Gizo. Woziła je grupa wolontariuszy. Uroczyście witane na plaży, pozostawały one w każdej miejscowości przez trzy dni. Było to okazją do czuwań modlitewnych, nabożeństw, katechez wyjaśniających  znaczenie jubileuszu, spowiedzi, Eucharystii,  a także dialogu prowadzącego do pojednania między skonfliktowanymi jednostkami, rodzinami i grupami. Wędrówka ta zakończyła się w tym tygodniu, 9 maja b. r.

„Pragnienie miłosierdzia, które przemienia serca i generuje przebaczenie, solidarność oraz postawę służby, stało się tutaj, w diecezji Gizo, namacalne” – powiedział bp Capelli na zakończenie peregrynacji. Z radością dodał, że „kapłani stale odpowiedzialni za wspólnoty byli zaskoczeni zmianami duchowymi płynącymi z pielgrzymowania do Drzwi Świętych”. Zauważył, że „dobrze, gdy ludzie mają szansę rozpoczęcia wszystkiego od nowa, zostawiając przeszłość za sobą, na zewnątrz drzwi. Obracają wtedy konflikty w możliwość odnowienia i wzrostu, by nie powtarzać tych samych błędów”.

as/ mondo e missione

Śmierć stała się w Iraku codziennością, z którą świat się oswoił i nie wywiera już ona na nim najmniejszego wrażenia. W ten sposób kolejny krwawy zamach w tym pogrążonym w wojnie kraju komentuje chaldejski patriarcha Louis Raphaël I Sako. Wczoraj w wyniku krwawego zamachu, do którego przyznali się terroryści z tzw. Państwa Islamskiego, zginęło ponad 60 osób, a 80 zostało ciężko rannych. Do tragedii doszło na targowisku znajdującym się w szyickiej części Bagdadu.

„Śmierć stała się codziennym zjawiskiem. Zamachów dokonuje się nie tylko w Bagdadzie, ale i w innych częściach Iraku. Panuje bezkrólewie: nie został jeszcze sformowany rząd, a parlament zawiódł. Jest też ogromna korupcja – mówi Radiu Watykańskiemu abp Sako. – Przyszłość to naprawdę wielka niewiadoma. Cudem jest już to, że mimo ciągłych zamachów i powszechnego bałaganu daje się jakoś żyć, jednak ludzie są już zmęczeni i tracą cierpliwość. Dlatego też potrzebujemy konkretnych działań, by położyć kres tej tragedii i powstrzymać ucieczkę chrześcijan, a także innych mieszkańców. Wspólnota międzynarodowa nie ma pomysłu na to, jak do tego doprowadzić, ponieważ poszczególne kraje skupione są głównie na własnych interesach i nie biorą pod uwagę potrzeb ludów tego regionu. Któż jak nie my sami wie najlepiej, czego nam trzeba? By nam realnie pomóc, świat musi nas w końcu wysłuchać; tylko wówczas będzie wiedział, co robić”. 

bz/ rv

580 tys. osób z całego świata zadeklarowało do tej pory swoje uczestnictwo w Światowych Dniach Młodzieży. Jak poinformowała rzeczniczka ŚDM, jedna czwarta z nich przeszła już drugi etap rejestracji i potwierdziła swój udział.

„Rejestracja trwa do końca czerwca, dlatego prosimy, aby wszyscy pielgrzymi do tego czasu nie tylko zarejestrowali się w systemie w tej pierwszej fazie, ale też dokonali wszelkich formalności w fazie drugiej i my wówczas tak szybko, jak tylko to będzie możliwe, będziemy pielgrzymów kontaktować z parafią zakwaterowania, która będzie dla nich pierwszym źródłem informacji” – powiedziała Dorota Abdelmoula. 

Najwięcej pielgrzymów zagranicznych jest z Włoch - ok. 100-120 tys., oraz z Francji - ok. 60 tys. Polaków zarejestrowało się ok. 100 tys.

R. Łączny, KAI/ rv

Na Cmentarzu Żołnierzy Polskich 1920 r. w Radzyminie odbyło się wczoraj uroczyste pożegnanie kopii figury Matki Bożej Fatimskiej, ufundowanej dla parafii św. Józefa Robotnika w Surgucie na Syberii. Figura stanowi wotum dziękczynne za pontyfikat św. Jana Pawła II.

Nawiązując w czasie Mszy św. polowej do objawień fatimskich, abp Henryk Hoser wskazał na Najświętszą Maryję Pannę jako jedyny ratunek dla świata. „Widzimy, jak wielką moc ma modlitwa, i wiemy, jak wielkie możliwości ta Panna Można może nam ukazać i wyratować już nie tylko poszczególne kraje, ale całe kontynenty i świat od tej morderczej wojny, która pociągnęła za sobą wielomilionowe ofiary i ogromne nieszczęścia, zniszczenie Europy w dużej mierze. Bo tylko ona może te łaski uzyskać. Dzięki naszemu wstawiennictwu, naszym modlitwom, które do Niej kierujemy” – mówił ordynariusz warszawsko-praski. 

Pożegnana w Radzyminie figura Matki Bożej Fatimskiej trafi do parafii w Surgucie jutro, dokładnie w 35. rocznicę zamachu na św. Jana Pawła II.

R. Łączny, KAI/ rv

Słuchaj:      

W Magazynie: „Katechizować – ale jak?” – rozmowa z Marcinem Kupczykiem, muzykiem, katechetą – Radio Fiat, Częstochowa

Słuchaj:         

Mszy przewodniczył i homilię wygłosił o. Waldemar Barszcz, franciszkanin.