Ekumeniczna modlitwa o pokój na Bliskim Wschodzie wybrzmiała dziś w Watykanie. Miało to miejsce podczas specjalnej audiencji papieskiej dla patriarchy Asyryjskiego Kościoła Wschodu Mar Gewargisa Sliwy.

Ojciec Święty podkreślił, że przerażony jest szczególnie tym, co dzieje się w Syrii i Iraku, gdzie setki tysięcy niewinnych dzieci, kobiet i mężczyzn pada ofiarą krwawej przemocy, której żadna motywacja nie może usprawiedliwić ani na nią pozwalać. „Nasi bracia i siostry, jak też różne mniejszości religijne i etniczne, niestety przyzwyczaili się tam już do codziennego znoszenia wielkich doświadczeń” – mówił Franciszek, wyrażając nadzieję, że krew tych nowych męczenników będzie zasiewem jedności Kościoła. 

„Pośród tak wielkiego cierpienia, o którego zakończenie błagam, każdego dnia widzimy chrześcijan, którzy zdążają drogą krzyżową, pokornie idąc śladami Jezusa, jednocząc się z Tym, który przez swój krzyż nas pojednał, «w sobie zadawszy śmierć wrogości» (Ef 2, 16). Ci bracia i siostry są wzorem zachęcającym nas w każdych okolicznościach do tego, by trwać w Panu, by objąć Jego krzyż, zaufać Jego miłości. Pokazują nam, że w centrum naszej wiary stoi zawsze obecność Jezusa, który nawet w przeciwnościach zachęca nas, by nieustannie przeżywać Jego przesłanie miłości, pojednania i przebaczenia – mówił Franciszek. – Uczymy się tego od męczenników i od tych, którzy także dzisiaj, nawet za cenę swego życia, pozostają wierni Panu i wraz z Nim zwyciężają zło dobrem. Jesteśmy wdzięczni tym naszym braciom, którzy popychają nas do pójścia drogą Jezusa, by pokonać wrogość. Tak jak krew Chrystusa, przelana z miłości, pojednała i zjednoczyła, pozwalając rozwinąć się Kościołowi, tak samo krew męczenników jest zaczynem jedności Kościoła. Wzywa nas ona do podjęcia z miłością braterską trudu budowania komunii”.

Franciszek wyraził zadowolenie z podjętych już kroków na drodze budowania pełnej jedności, w tym z prac Komisji Wspólnej ds. Dialogu Teologicznego między Kościołem Katolickim a Asyryjskim Kościołem Wschodu. Zachęcił też do modlitwy, by Jezus, boski lekarz, uzdrowił rany przeszłości balsamem swego miłosierdzia.

Mówiąc o drodze do pełnej jedności Ojciec Święty wskazał, że dobrze będzie na niej przypomnieć sobie wspólnie działalność ewangelizacyjną. „Ma ona swe korzenie w komunii Kościoła pierwotnego. Wypłynęło stąd szerzenie Ewangelii, która u samych początków wiary dotarła do Rzymu i na teren Mezopotamii, kolebki starożytnych cywilizacji, rodząc tam kwitnące wspólnoty chrześcijańskie” – mówił Papież. Podkreślił, że „ówcześni wielcy ewangelizatorzy, święci i męczennicy każdej epoki, wszyscy mieszkańcy Jerozolimy niebieskiej zachęcają nas teraz i towarzyszą nam, by wspólnie otworzyć żyzne szlaki komunii i świadectwa”.

bz/ rv  

„Firmy nie mają istnieć dla zarobku, choć pieniądzem mierzy się ich działalność; są one po to, żeby służyć” – powiedział Papież do uczestników rozpoczętego 17 listopada w Rzymie sympozjum ekonomicznego. Jego temat brzmi: „Kierownicy przedsiębiorstw, twórcy integracji gospodarczej i społecznej”. Zorganizowały je Papieska Rada „Iustitia et Pax” oraz Międzynarodowe Stowarzyszenie Chrześcijańskich Dyrektorów Przedsiębiorstw (UNIAPAC).

Ojciec Święty oparł swe przemówienie na zachęcie do podejmowania trzech typów ryzyka. Chodzi o ryzyko dobrego użycia pieniądza, ryzyko szczerości i ryzyko braterstwa. Mówiąc o tym pierwszym, Franciszek nawiązał do słów Jezusa z Ewangelii św. Łukasza, że należy używać niegodziwej mamony do pozyskania sobie przyjaciół. 

„Wszyscy Ojcowie Kościoła interpretowali te słowa w takim sensie, że bogactwa są dobre, kiedy używa się ich do służby bliźniemu, a w przeciwnym wypadku stają się niegodziwe. Dlatego pieniądz ma służyć, a nie rządzić. To kluczowa zasada: pieniądz musi służyć, a nie rządzić. Stanowi on tylko techniczne narzędzie pośrednictwa, porównania między cenami i prawami, wypełniania zobowiązań czy oszczędności. Jak wszystkie kwestie techniczne, pieniądz nie jest neutralny moralnie, ale nabywa wartości zgodnie z celem i okolicznościami jego użycia. Kiedy głosimy neutralność pieniądza, poddajemy się równocześnie jego władzy” – mówił Papież.

Jeśli chodzi o podjęcie ryzyka szczerości, Franciszek wskazał na jego konieczność w kontekście przekupstwa. 

„Jeden z niezbędnych warunków rozwoju społecznego to nieobecność korupcji. Może się zdarzyć, że przedsiębiorcy mają pokusę ulegania próbom szantażu czy wymuszania. Usprawiedliwiają się wtedy chęcią ratowania firmy i jej pracowników albo przekonaniem, że w ten sposób przyczynią się do jej wzrostu, a kiedyś uda im się wyzwolić od tej plagi. Ponadto może się zdarzyć, że wpadną w pokusę myślenia, iż chodzi tu o coś, co robią wszyscy, a także, że małe akty korupcji dla osiągnięcia niewielkich korzyści nie mają większego znaczenia. Jakakolwiek jednak próba przekupstwa, czynna czy bierna, oznacza już początek oddawania czci bożkowi-pieniądzowi” – podkreślił Franciszek.

Na koniec, mówiąc o trzecim ryzyku do podjęcia – ryzyku braterstwa – Ojciec Święty wskazał, że przedsiębiorstwa stanowią wspólnotę ludzi zanurzoną także w społeczeństwie. 

„Szacunek dla drugiego jako brata musi rozciągnąć się również na wspólnotę lokalną, w której firma fizycznie się znajduje. W pewnym sensie wszystkie relacje prawne czy ekonomiczne przedsiębiorstwa musi moderować, określać kontekst szacunku i braterstwa. Nie brakuje przykładów działań solidarnych względem najbardziej potrzebujących podejmowanych przez pracowników firm, szpitali, uniwersytetów albo innych wspólnot pracy czy nauki. To powinno stanowić naturalny sposób postępowania, owoc głębokiego przekonania każdego z zaangażowanych. Trzeba przy tym unikać, by stało się to działalnością podejmowaną okazyjnie dla uspokojenia sumienia, albo, jeszcze gorzej, środkiem do uzyskania korzyści z reklamy” – podkreślił Papież.

tm/ rv

„Szalona miłość Boga do swojego ludu” i niewierność Izraela to główny temat papieskiej homilii na czwartkowej Mszy w Domu św. Marty. Nawiązując do dzisiejszej Ewangelii Franciszek pytał: Dlaczego Jezus płacze nad Jerozolimą? Dlatego, że przypomina sobie historię swojego ludu, z jednej strony obdarowanie go „miłością bez granic”, a z drugiej jego „odpowiedź egoistyczną, nieufną, niewierną, bałwochwalczą”. Wskazując na Jerozolimę Jezus mówił ze smutkiem, że „nie rozpoznała ona czasu swojego nawiedzenia”. 

„I to jest to, co sprawia ból sercu Jezusa, ta historia niewierności, historia nie rozpoznania Bożej czułości, miłości Boga, Boga zakochanego, który Cię szuka, chce, byś także ty był szczęśliwy. Jezus widział wówczas, co go czekało jako Syna. I płakał... «Bo ten lud nie rozpoznał czasu swojego nawiedzenia». Ten dramat nie wydarzył się tylko w historii i nie zakończył się wraz z Jezusem. To dramat codzienny. To także mój dramat. Każdy z nas może powiedzieć: «Czy umiem rozpoznać czas, w którym Bóg mnie nawiedził? Czy Bóg mnie nawiedza?” – mówił Papież.

Następnie Ojciec Święty zauważył, że Bóg nawiedza człowieka, aby go zmienić, porozmawiać z nim i dać się zaprosić się do jego domu. Zachęcił, by zadać sobie pytanie: „Czy potrafię słuchać Jezusa, kiedy puka do moich drzwi i mówi, żebym się poprawił?”. 

„Każdy z nas może wpaść w ten sam grzech, co Izrael, co Jerozolima: nie rozpoznać czasu, w którym Pan nas nawiedził. Codziennie składa On nam wizytę, codziennie puka do naszych drzwi. Ale musimy nauczyć się to rozpoznawać, abyśmy nie popadli w tę jakże bolesną sytuację: «Im bardziej ich kochałem, im bardziej ich wołałem, tym bardziej oddalali się ode Mnie». Powie ktoś: «Ale ja jestem pewny siebie. Chodzę na Mszę, jestem pewny...». Czy robisz z tego codziennie rachunek sumienia i pytasz: «Czy nawiedził mnie dziś Pan? Czy słyszałem wezwanie, zachętę do naśladowania Go jeszcze bardziej, do spełnienia jakiegoś uczynku miłosierdzia, do tego, by modlić się więcej»? Jest tyle rzeczy, do których Pan każdego dnia nas zachęca, aby się z nami spotkać” – mówił Ojciec Święty.  

Franciszek zakończył homilię, prosząc Boga, aby dał nam łaskę rozpoznania czasu, w którym nas nawiedza. 

„Jezus płacze nie tylko nad Jerozolimą, ale też nad nami wszystkimi. Oddaje swe życie, abyśmy mogli rozpoznać czas Jego nawiedzenia. Św. Augustyn wypowiedział bardzo mocne zdanie: «Boję się Boga, Jezusa, kiedy przechodzi obok!». Ale dlaczego się boisz? «Boję się, że Go nie rozpoznam». Jeżeli w swoim sercu nie jesteś uważny, nigdy nie będziesz wiedział, czy Jezus cię nawiedza, czy nie. Oby Pan dał nam wszystkim łaskę rozpoznania czasu, w którym nas nawiedzał, nawiedza i będzie nawiedzał, abyśmy otworzyli drzwi Jezusowi, sprawiając w ten sposób, że nasze serce będzie bardziej otwarte na miłość i służyć będzie w miłości Panu Jezusowi” – powiedział Papież.

pp/ rv

Papież Franciszek zachęcił przedstawicieli Caritas Internationalis do wytrwałego naprawiania świata. Przypomniał, że ubóstwo, głód, choroby i ucisk nie są nieuniknione, a zatem nie muszą być stale obecne. Stąd też, jak podkreślił, przesłanie Ewangelii należy nieść nie tylko osobom pozostawionym samym sobie, ale i ludziom, którzy mają moc zmieniać istniejącą rzeczywistość, bo naprawdę można tego dokonać. Za św. Janem Pawłem II zauważył, że w czasach zdominowanych przez „kulturę odrzucania” świat potrzebuje „nowej wyobraźni miłosierdzia”.

Ojciec Święty nie wygłosił przygotowanego przemówienia, tylko wszedł z uczestnikami audiencji w spontaniczny dialog. Odpowiadając na słowa pracownika Caritas w oblężonym Aleppo, który dziękował za wsparcie Kościoła dla pogrążonego w wojnie regionu, Franciszek stwierdził, że „Syria stała się laboratorium okrucieństwa, gdzie każdy szuka własnych interesów, a nikogo nie interesuje pokój i prawdziwe dobro mieszkańców tego kraju”. Papież podkreślił, iż na takie okrucieństwa trzeba odpowiedzieć właśnie czułością oznaczającą bliskość. Ta sama „rewolucja czułości”, jak mówił, potrzebna jest cierpiącej Afryce. „Najgorsza choroba naszych czasów, w których światem rządzi bożek pieniądz, to znieczulica, «skleroza serca»” – mówił Ojciec Święty.

W przekazanym zebranym przemówieniu Franciszek podkreśla, że ich organizacja charytatywna dzięki swym lokalnym oddziałom pozostaje obecna w najdalszych zakątkach globu. „Krajowe Caritas nie są agencjami społecznymi, ale kościelnymi organizmami dzielącymi misję Kościoła. Jak napisano w waszych statutach, wzywa się was, by «towarzyszyć Papieżowi i biskupom w ich misji miłosierdzia». Dzisiejsze wyzwania wymagają puszczenia w ruch tego, co św. Jan Paweł II nazwał «nową wyobraźnią miłosierdzia» – podkreśla w swym przesłaniu Ojciec Święty. – W konkretny sposób wyraża się ona nie tylko w skuteczności niesionej pomocy, ale przede wszystkim w zdolności stawania się bliźnim, towarzysząc w braterski sposób najbardziej potrzebującym. Chodzi o uwidocznienie miłosierdzia i sprawiedliwości w świecie zgodnie z Ewangelią i nauczaniem Kościoła, angażując samych ubogich, by przekształcali się w protagonistów własnego rozwoju”.

Franciszek wyraził też wdzięczność Caritas Internationalis za zorganizowanie przez nią nowej kampanii na rzecz migrantów. Wyraził nadzieję, że taka inicjatywa otworzy serca wielu na przyjęcie uchodźców, aby w końcu mogli się oni poczuć w naszych wspólnotach jak u siebie w domu.

bz/ rv

Pamiętajcie o znaczeniu krzyża, który nosicie. Noście go z nadzieją – powiedział na zebraniu amerykańskiego episkopatu kard. Marc Ouellet, prefekt Kongregacji ds. Biskupów. Podkreślił on, że zarówno episkopat, jak i Stany Zjednoczone są na etapie przemian, a to nigdy nie jest łatwe. „My mamy być świadkami naszego ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Pana, a czasami nawet męczennikami” – powiedział kard. Ouellet, apelując do biskupów, aby czynili to razem, w jedności. W ten sposób pomogą oni swemu krajowi, aby był tym, czym powinien być: siłą pokoju, sprawiedliwości i miłosierdzia w świecie.

Szef watykańskiej dykasterii złożył też gratulację nowemu kierownictwu amerykańskiego episkopatu. Wyraził zadowolenie, że wyboru dokonano zanim przybył na obrady. Dzięki temu, nikt nie może twierdzić, że wpłynął on na wynik wyborów. Żartując, kard. Ouellet stwierdził, że wybory w episkopacie okazały się krótsze i jaśniejsze niż prezydenckie.

kb/ rv, cns

„Energia dla dobra wspólnego: troska o nasz wspólny dom” to tytuł zaprezentowanego 16 listopada dokumentu Stolicy Apostolskiej przed EXPO 2017. W tekście opisano projekt uczestnictwa Watykanu w tym wydarzeniu, które odbędzie się w Astanie w Kazachstanie. Samo przedstawienie opracowania miało miejsce w Ałma-Acie, a dokonał go kard. Peter Turkson, przełożony Papieskiej Rady „Iustitia et Pax”, wraz z miejscowymi biskupami. Wcześniej hierarchowie spotkali się razem, aby zacząć współpracę w przygotowaniach przed ekspozycją między Stolicą Apostolską a Kościołem lokalnym. Po doświadczeniu uczestnictwa w EXPO poruszających ważną tematykę, jak woda w 2008 r. czy żywność w zeszłym roku, Watykan pozostaje bardzo zaangażowany w najbliższe targi międzynarodowe poświęcone energii. Stolica Święta rozpoznaje bowiem, iż ta kompleksowa kwestia pozostaje jednym z najpoważniejszych wyzwań współczesności i należy do niej podchodzić w sposób odpowiedzialny, inkluzyjny oraz zrównoważony.

tm/ rv

Kanadyjscy protestanci odwracają się od teologii liberalnej. Zgromadzenia, w których dominuje taka wizja chrześcijaństwa pustoszeją. Rozwijają się natomiast tylko te, które proponują konserwatywną interpretację Pisma Świętego. Do takich wniosków doszedł socjolog David Haskell, który przez ostatnie pięć lat prowadził badania wśród kanadyjskich protestantów. Podkreśla on, że jego badania miały charakter czysto naukowy i nie były przeprowadzone na zlecenie żadnej instytucji. Wynika z nich jednak jasno, że rozwijają się tylko te wspólnoty, gdzie wierzy się w to, co mówi Pismo Święte, i dba się o jakość liturgii.

Co znamienne, wśród pastorów ze wspólnot liberalnych tylko 19 proc. codziennie czyta Biblię, zaledwie połowa wierzy w realne zmartwychwstanie Chrystusa, 44 proc., że Pan Bóg czyni cuda. Tylko co drugi pastor z takich środowisk uważa, że warto zabiegać o nawrócenie niechrześcijan. U pastorów konserwatywnych sprawy te nie ulegają wątpliwości. W konsekwencji we wspólnotach liberalnych dwie trzecie wiernych to ludzie starzy, a u konserwatystów odwrotnie, tylko jedna trzecia.

Pełne wyniki badań zostaną opublikowane w grudniu w czasopiśmie Review of Religious Research. Dziś informuje już o nich angielski dziennik The Guardian, zwracając uwagę, że badania przeprowadzone w Kanadzie zadają kłam temu, co zawsze twierdzono w Wielkiej Brytanii, a mianowicie, że teologia nie ma wpływu na liczebny stan Kościoła. Jak przypomina The Guardian w Kościele Anglii liczba wiernych spadła w ciągu ostatnich 35 lat o połowę. Co niedzielę chodzi do kościoła zaledwie 960 tys. anglikanów, czyli 1,5 proc. populacji.

kb/ rv, the guardian

„Było to wielkie wyzwanie dla naszej małej diecezji, ale wszystko się udało, jesteśmy bardzo zadowoleni i dumni” – powiedziała rzeczniczka prasowa katolickiej diecezji sztokholmskiej dwa tygodnie po wizycie Ojca Świętego w Szwecji. „Bp Arborelius – kontynuowała Kristina Hellner – czuł się mocno poruszony i wdzięczny za wszystko, co się w czasie wizyty wydarzyło, a my wszyscy uważamy to doświadczenie za szczególny przywilej”.  Podkreśliła ona także, że choć Szwecja jest krajem protestanckim i zsekularyzowanym, to jednak wszystkie media poświęciły wizycie wiele miejsca i prawie wszystko było pozytywnie odbierane. „Nie mogę nie czuć wielkiej radości z faktu, że Kościół katolicki miał tak olbrzymi oddźwięk społeczny” – powiedziała rzeczniczka sztokholmskiej diecezji.

„Czy Papież jest katolikiem, czy Szwedem?”. Tak brzmi tytuł komentarza autorstwa Ann Heberlein z 11 listopada na szwedzkim portalu Fokus.se. Czytamy tam: „Papież podoba się Szwedom, gdyż odbierają go jako mniej katolickiego niż inni papieże i mniej katolickiego niż inni katolicy”, jednak „Franciszek jest głęboko katolicki w swoich poglądach moralnych. Jest katolicki zarówno w swoim zaangażowaniu na rzecz ubogich, jak i w potępieniu antykoncepcji i aborcji. Ochrona słabych i życia bezbronnych to centralny punkt teologii katolickiej”, chociaż „prowadzi to do konkluzji, które czasami podobają się zsekularyzowanym Szwedom, a czasami nie” – zwrócono uwagę w szwedzkim komentarzu po wizycie Franciszka w tym kraju.

pp/ rv

„Zatrzymajcie przemoc. Nie zabijajcie, nie bombardujcie nadziei. Otwórzcie korytarze humanitarne”.  Z tym apelem do świata zwrócił się nuncjusz apostolski w Syrii, którego w sobotę Franciszek będzie mianował kardynałem. Abp Mario Zenari przypomina, że purpura kardynalska oznacza gotowość oddania życia za Chrystusa. Zwraca jednak uwagę, że jego purpura już jest przesiąknięta krwią wielu Syryjczyków, szczególnie niewinnych dzieci.

„Wszystkich tych ludzi i całe to cierpienie przyniosę ze sobą do Watykanu na konsystorz i uroczystość zamknięcia Jubileuszu Miłosierdzia. Co więcej, na mych butach zaniosę krew tak wielu niewinnych osób, po której w ciągu tych lat musiałem stąpać” – mówi abp Zenari. Podkreśla zarazem, że w Syrii nie może być mowy o zamknięciu Roku Miłosierdzia.

„To miejsce, gdzie na całej linii bardzo potrzeba miłosierdzia co do ciała i co do duszy. Nakarmić 13 mln potrzebujących w tym kraju, który przed konfliktem liczył 23 mln mieszkańców. Napoić spragnionych: wielkim problemem jest dostęp do wody. Zniszczono rurociągi, wiele chorób wywołanych jest tym, że woda, która dociera, jest niezdatna do picia – mówi Radiu Watykańskiemu abp Zenari. – Troszczyć się o chorych: mowa jest o 2 mln rannych… Pochować zmarłych! W Europie dzwoni się do odpowiedniej agencji i organizuje pogrzeb. W Syrii są ludzie, księża, którzy narażali życie pod ogniem snajperów, by zabrać z ulicy ciała zabitych! A więc pogrzebać zmarłych, a mówi się o 400 tys. ofiar. Następnie: darować urazy. Często powtarzam, że zniszczenia widoczne na zewnątrz są straszne, ale dużo poważniejsze szkody wywołały bomby, które uderzyły w dusze, w serca tylu młodych ludzi i dzieci, którzy byli świadkami przemocy. Z czasem odbudujemy zniszczone domy i infrastrukturę. Ale jak odbudować serca, dusze tych dzieci tak głęboko zranionych? To będzie wyzwanie dla wszystkich religii obecnych w Syrii – ta odbudowa duszy”.

Tymczasem z Syrii wciąż napływają dramatyczne doniesienia. W Aleppo zbombardowano wczoraj kolejny szpital pediatryczny, centrum transfuzji i karetki pogotowia. Zginęło co najmniej 21 osób, w tym pięcioro dzieci.

bz/ rv

„Dzięki działaniom podejmowanym przez Caritas Internationalis doświadczamy tego, że nie jesteśmy sami. Mamy pewność, że w pogrążonej w wojnie Syrii jest z nami cały Kościół, który nas wspiera i pomaga nam pełnić naszą misję”. Wskazuje na to posługujący w oblężonym Aleppo bp Antoine Audo, który wziął udział w dzisiejszej audiencji z Papieżem Franciszkiem. Dodaje on jednocześnie, że Syryjczycy świadomi, iż ktoś o nich pamięta, nie tracą nadziei i wciąż wierzą w pokojową przyszłość. 

„Często o tym mówię, gdy pytają mnie o znaki nadziei. Przeżywamy paradoksalną sytuację. Z jednej strony są bomby, trudności, cierpienie, które widać na twarzach ludzi, szczególnie dzieci – mówi Radiu Watykańskiemu ordynariusz katolików obrządku chaldejskiego w Aleppo bp Antoine Audo. – Z drugiej jednak strony jako Kościół robimy wszystko, co w naszej mocy, by kontynuować normalne życie naszą wiarą; razem modlimy się, spotykamy. W Aleppo wciąż organizuje się jakieś spotkania: katechetów, skautów, rodzin... To są te chwile normalności. Spotykać się w imię Jezusa, a tym samym doświadczać Jego obecności, Jego pocieszenia. To dodaje nam sił, by kontynuować nasze życie”.

Biskup Audo wskazuje na ogromną wdzięczność Syryjczyków wobec Ojca Świętego za mianowanie kardynałem nuncjusza apostolskiego w tym kraju. „Dla nas wszystkich jest to szczególny wyraz bliskości Papieża. Wielu mówi, że to jest trochę tak, jakby Franciszek sam odwiedził Syrię” – podkreśla hierarcha.

bz/ rv

Europa musi wypracować bardziej skuteczny i solidarny system przyjmowania uciekinierów z krajów dotkniętych kryzysami. Wskazuje na to włoska Fundacja Migrantes, która wraz z Caritas i  Urzędem Wysokiego Komisarza ONZ ds. Uchodźców przygotowała najnowszy raport o migracji.

Zawarte w nim dane są zatrważające. Blisko 5 tys. migrantów zginęło w tym roku w drodze do Europy. Spośród nich ponad 3,6 tys. osób zmarło na łodziach lub utonęło na Morzu Śródziemnym. Według szacunków aż 65 mln ludzi na świecie zostało zmuszonych w ubiegłym roku przez różne okoliczności do opuszczenia swego kraju. Na tę grupę składa się 21 milionów uchodźców, prawie 41 milionów uciekinierów i wysiedlonych oraz 3,2 miliona ubiegających się o azyl. Raport podkreśla, że uciekają głównie przed 35 toczącymi się na świecie konfliktami i 17 sytuacjami kryzysowymi. Powodem mogą być też nierówności społeczne, głód, brak dostępu do wody i zamachy terrorystyczne. W zeszłym roku na świecie najwięcej osób migrowało z Syrii (ok. 5 mln), Afganistanu (2,7 mln) oraz Somalii (1,1 mln).

Raport wskazuje na drastycznie rosnącą liczbę uchodźców docierających do wybrzeży Włoch, kraju, który i tak już przyjmuje co trzecią osobę uciekającą do Europy. Od początku roku na Półwysep Apeniński i pobliskie wyspy przybyło już ponad 166 tysięcy migrantów, czyli o 16 proc. więcej niż przed rokiem. Przewiduje się, że szybko przekroczona zostanie rekordowa liczba 170 tysięcy przybyszów przyjętych w tym kraju w 2014 roku. Ciekawostką jest to, iż w ciągu minionych trzech lat liczba osób przyjmowanych w punktach  pierwszej pomocy wzrosła o ponad 300 proc., a zaledwie o 20 proc. w ośrodkach długofalowego wsparcia. Dowodzi to, że dla migrantów Włochy nie stanowią kraju docelowego.

bz/ rv

W najbliższą niedzielę zakończy się Jubileuszowy Rok Miłosierdzia. Podsumowując ten wyjątkowy czas w Kościele Prymas Polski abp Wojciech Polak podkreślił, że powinniśmy nadal odnajdywać siebie w czynieniu miłosierdzia.

„Ów nadzwyczajny Jubileusz daje nam impuls do tego, byśmy jego tematem żyli nadal. Symboliczne otwarcie czy zamknięcie drzwi stanowi tylko wyznaczenie pewnego czasu refleksji, bardziej intensywnego przemyślenia, czym jest Boże miłosierdzie i jak na to Boże miłosierdzie mamy odpowiadać. Natomiast ono samo to postawa, którą powinniśmy żyć zawsze” - powiedział Prymas Polski. 

W Roku Jubileuszowym w każdej diecezji organizowano liczne pielgrzymki do miejsc związanych z kultem miłosierdzia. Podejmowano także konkretne dzieła na rzecz chorych i potrzebujących. 

R. Łączny, KAI/ rv

W stolicy odbyła się dwudniowa ekumeniczna konferencja naukowa zatytułowana „200 lat teologii akademickiej w Warszawie”. Miała ona związek z 200-leciem powstania Uniwersytetu Warszawskiego, bowiem zarówno Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego, jak i Chrześcijańska Akademia Teologiczna swoimi korzeniami sięgają stołecznej Alma Mater. 

Kard. Kazimierz Nycz podkreślił, że wspólna konferencja międzywyznaniowa, stanowi dobry przykład współpracy ekumenicznej trwającej w Kościele przynajmniej od 70 lat. 

„To okazja do wspólnego zastanowienia się nad rzeczami, które nie dzielą. Tzn. jakie znaczenie ma teologia dla uniwersytetu i co jej gwarantuje sam uniwersytet. Nie tylko na przykładzie UKSW i ChAT-u, ale również na przykładzie ogółu szkół wyższych w Polsce” – powiedział metropolita warszawski.

Dwudniowa wspólna konferencja była pierwszym tego typu spotkaniem pracowników wydziałów teologicznych obu stołecznych uczelni.

R. Łączny, KAI/ rv

Słuchaj:      

W Magazynie: „Oziębłość w wierze” – Radio Victoria, Łowicz

Słuchaj:         

Mszy przewodniczył i homilię wygłosił abp Wacław Depo, metropolita częstochowski.