Nawet jeśli zamykają się święte drzwi, nadal pozostanie otwarta na oścież prawdziwa brama miłosierdzia, którą jest Serce Chrystusa. Z otwartego boku Zmartwychwstałego Pana aż do końca czasów wypływać będzie miłosierdzie, pocieszenie i nadzieja – mówił Franciszek podczas Mszy na zakończenie Roku Miłosierdzia. Tuż przed jej rozpoczęciem oficjalnie zamknął ostatnie drzwi świętego tego Jubileuszu, które znajdują się w Bazylice św. Piotra. Na tę szczególną uroczystość przybyło do Watykanu 70 tys. wiernych. Obecni też byli kardynałowie, którzy wzięli udział w konsystorzu.

Do znaczenia zakończonego właśnie Roku Miłosierdzia Franciszek nawiązał w homilii.

„Ten Rok Miłosierdzia zachęcił nas do odkrycia na nowo centrum, do powrotu do tego, co istotne. Ten czas miłosierdzia wzywa nas do spojrzenia na prawdziwe oblicze naszego Króla, które jaśnieje w Zmartwychwstaniu oraz do okrycia na nowo młodego i pięknego oblicza Kościoła, które jaśnieje, kiedy jest gościnny, wolny, wierny, ubogi w środki a bogaty w miłość, misyjny. Miłosierdzie, prowadząc nas do serca Ewangelii, zachęca nas także do porzucenia nawyków i zwyczajów, które mogłyby stanowić przeszkodę w służbie dla Królestwa Bożego; do odnalezienia naszej orientacji jedynie w odwiecznym i pokornym królowaniu Jezusa, nie dostosowując się do przemijającego panowania i zmiennych mocarstw każdej epoki” – powiedział Ojciec Święty. 

Głównym tematem papieskiej homilii było królowanie Chrystusa. Zakończenie Roku Świętego wyznaczono bowiem na dzisiejszą niedzielę Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata. Franciszek zauważył, że sposób, w jaki dzisiejsza Ewangelia przedstawia panowanie Jezusa jest dość zaskakujący.

„«Mesjasz, Wybraniec Boży, Król» (Łk 23,35.37) wydaje się nie mieć władzy ani chwały: jest przybity do krzyża, gdzie wygląda bardziej na pokonanego niż na zwycięzcę. Jego królewskość jest paradoksalna: Jego tronem jest krzyż; Jego korona zrobiona została z cierni; nie ma berła, ale dano Mu do ręki trzcinę; nie nosi zbytkownych szat, ale został odarty z tuniki; nie ma błyszczących pierścieni na palcach, ale ręce przebite gwoździami; nie ma skarbu, ale zostaje sprzedany za trzydzieści srebrników” – mówił Ojciec Święty. 

To pokazuje, jak zauważył, Papież, że królestwo Jezusa nie jest z tego świata. Jego wielkość nie wynika z potęgi rozumianej w kategoriach ziemskich, lecz jest oparta na Bożej miłości, która wszystko może ogarnąć i uzdrowić. Z tej miłości Chrystus uniżył się i przyjął naszą ludzką nędzę. Nie potępił nas ani nie zdobył. Nigdy nie naruszył naszej wolności, lecz utorował sobie drogę miłością pokorną, która wszystko wybacza, we wszystkim pokłada nadzieję i wszystko znosi. Tylko taka miłość zwyciężyła i nadal zwycięża naszych największych wrogów: grzech, śmierć i lęk.

„Dzisiaj, drodzy bracia i siostry, głosimy to szczególne zwycięstwo, poprzez  które Jezus stał się Królem wieków, Panem dziejów: jedynie dzięki wszechmocy miłości, będącej naturą Boga, Jego własnym życiem, które nigdy się nie skończy (por. 1 Kor 13,8). Z radością dzielimy się pięknem posiadania Jezusa jako naszego Króla: Jego panowanie miłości przemienia grzech w łaskę, śmierć w zmartwychwstanie, lęk w ufność. Byłoby to jednak za mało, gdybyśmy wierzyli, że Jezus jest Królem wszechświata i centrum historii, a nie uczynili Go Panem naszego życia: wszystko to jest próżne, jeśli Go nie przyjmiemy osobiście i jeśli nie przyjmiemy także Jego sposobu panowania” – powiedział Ojciec Święty. 

W dalszej części homilii Franciszek szczegółowo rozważył dzisiejszą Ewangelię, przypatrując się różnym postawom ludzi, którzy zgromadzili się wokół krzyża. Pierwsza z nich to postawa tłumu, który przypatruje się z daleka, zachowuje dystans. „Pod wpływem okoliczności życia i naszych niespełnionych oczekiwań także i my możemy być kuszeni, by podchodzić z rezerwą do królowania Jezusa, by nie akceptować do końca zgorszenia Jego pokornej miłości, która niepokoi nasze ego, która przeszkadza” – powiedział Franciszek.

Drugą postawą jest zachowanie tych, którzy szydzą z Jezusa i prowokują Go, by zszedł z krzyża i ocalił własne życie. Jest to, jak zauważył Papież, największa pokusa, która skłania Jezusa, by bardziej umiłował siebie niż innych.

„W Ewangelii pojawia się też inna osoba, bliższa Jezusowi: łotr, który prosi Go: «Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa» (w. 42). Ten człowiek, patrząc po prostu na Jezusa, uwierzył w Jego królestwo. I nie zamknął się w sobie, ale ze swoimi błędami, grzechami i nędzą zwrócił się do Jezusa. Poprosił, aby o nim pamiętał, i doświadczył miłosierdzia Bożego: «Dziś ze Mną będziesz w raju» (w . 43). Bóg, skoro Mu to tylko umożliwimy, pamięta o nas. Jest gotów całkowicie i na zawsze usunąć grzech, ponieważ Jego pamięć nie zapisuje dokonanego zła i nie rozważa doznanych krzywd, tak jak nasza. Bóg nie pamięta o grzechu, ale o nas, o każdym z nas, swoich ukochanych dzieciach. I jest przekonany, że zawsze można zacząć od nowa, podnieść się. Prośmy i my o dar tej pamięci otwartej i żywej. Prośmy o łaskę, byśmy nigdy nie zamykali drzwi pojednania i przebaczenia, ale abyśmy umieli przekraczać zło i rozbieżności, otwierając każdą możliwą drogę nadziei. Tak jak Bóg w nas wierzy, nieskończenie i niezależnie od naszych zasług, podobnie i my jesteśmy powołani do budzenia nadziei i dawania szansy innym” – powiedział Papież. 

kb/ rv

Przed końcowym błogosławieństwem Papież odmówił z wiernym Anioł Pański. Wcześniej podziękował wszystkim, którzy przyczynili się do prawidłowego przebiegu Roku Miłosierdzia, również tym, którzy wspierali to wydarzenie modlitwą. W tym kontekście zauważył, że jutro przypada Dzień Pro Orantibus, a zatem przypominający o potrzebie wspierania klasztorów klauzurowych.

Po liturgii Franciszek podpisał List apostolski na zakończenie Roku Miłosierdzia „Misericordia et misera” i przekazał go symbolicznie różnym przedstawicielom Kościoła. Jego treść zostanie ogłoszona jutro w południe.

kb/ rv

Ten Rok Miłosierdzia był czasem błogosławionym. Diecezje informują, że ludzie zbliżyli się do Kościoła, spotkali się z Jezusem – taki bilans Roku Świętego nakreślił Papież w kolejnym wywiadzie, który w całości zostanie wyemitowany dziś wieczorem w telewizji włoskiego episkopatu TV2000. W południe natomiast wyemitowano jego pierwszą część, dotyczącą Roku Świętego. Franciszek wspomina w nim o swych piątkowych gestach miłosierdzia. Dwa w sposób szczególny pozostały mu w pamięci.

Pierwsze wydarzenie to spotkanie z kobietami wyzwolonymi z prostytucji. 15 byłych prostytutek opowiedziało Papieżowi swoje losy. Były bite i torturowane. Jedna z nich urodziła dziecko na ulicy, bo aż do ostatniego dnia ciąży kazano jej pracować. Dziecko nie przeżyło. Innej obcięto ucho, bo nie przyniosła tyle ile trzeba. „A ja pomyślałem nie tylko o tych, którzy wyzyskują te kobiety, ale także o tych, którzy płacili tym kobietom. Czyż nie wiedzą, że te pieniądze za to zaspokojenie seksualne, pomagają wyzyskiwaczom?” – mówił Ojciec Święty.

Drugie jubileuszowe wydarzenie, które zapisało się w pamięci Papieża, to spotkanie z matką, która urodziła trojaczki, lecz tylko dwoje z nich przeżyło. Franciszek zauważył, że tych dwoje pięknych dzieci nie było w stanie pocieszyć tej matki po stracie jednego dziecka, wciąż je opłakiwała. „A ja pomyślałem o pozbywaniu się dzieci przed urodzeniem, o tej straszliwej zbrodni. Wyrzucają je, bo tak jest lepiej, wygodniej. To wielka odpowiedzialność, to bardzo ciężki grzech” – zaznaczył Ojciec Święty. 

kb/ rv

O podsumowanie kończącego się Jubileuszu Roku Miłosierdzia poprosiliśmy też abp. Rina Fisichellę. Jako przewodniczący Papieskiej Rady ds. Nowej Ewangelizacji był on odpowiedzialny za organizację jubileuszowych wydarzeń.  Jego zdaniem bilans tego wydarzenia jest jak najbardziej pozytywny.

„W dziedzictwie pozostawia on nam, jak sądzę, wielką radość wywołaną tym, że na nowo w centrum życia Kościoła zostało postawione miłosierdzie. Miłosierdzie jest przede wszystkim źródłem radości. W sytuacji tak wielkiej niepewności, braku stabilności, braku wiedzy co do tego, jaka będzie przyszłość, posiadanie pewności płynącej z nadziei chrześcijańskiej, z jaką Bóg przychodzi na spotkanie i nie zostawia nas samych, nie opuszcza nas, ale daje pociechę przez swą obecność i bliskość, myślę, że to jest coś, co pozostanie jeszcze przez długi czas w sercach ludzi” – mówił abp Fisichella. 

Zapytany o najbardziej znaczące wydarzenia Jubileuszu przewodniczący Papieskiej Rady ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji zwrócił uwagę na „piątki miłosierdzia”. W ich ramach „Papież Franciszek pozostawił znaki, którymi dotknął nowych form ubóstwa” – powiedział szef watykańskiej dykasterii. Jako przykłady podał spotkanie Papieża z ludźmi, także młodymi, żyjącymi w stanie wegetatywnym, o których współczesne społeczeństwo nie chce nawet wiedzieć, że istnieją; mówił o wizycie Franciszka w hospicjum, gdzie Papież chodząc „od pokoju do pokoju głaskał i przytulał osoby, które za parę dni opuszczą ten świat, aby spotkać się z Panem. I to wszystko w kulturze, która nie chce myśleć o śmierci, albo myśl o niej kieruje w sferę fikcji”. To są gesty, które zdaniem abp. Fisichelli „wstrząsają sumieniami obojętnymi i letnimi, a z drugiej strony są wielkim wyzwaniem, jakie dotyka każdego z nas”.

pp/ rv

Słuchaj:        

W Magazynie: „Akt przyjęcia Jezusa za Króla i Pana” – rozmowa z bp. Andrzejem Czają, ordynariuszem opolskim – Radio Doxa, Opole

Słuchaj:         

Słuchaj: