Spotkać Jezusa to „łaska, której mamy pragnąć w czasie Adwentu”. Taka jest główna myśl homilii, którą Papież wygłosił na dzisiejszej porannej Mszy w Domu św. Marty. „Jaką mam mieć postawę, żeby spotkać Pana? Jak mam przygotować serce, aby Go spotkać?” – pytał Franciszek i odpowiedział: 

„W modlitwie na rozpoczęcie Mszy liturgia ukazuje nam trzy postawy: czuwanie na modlitwie, czynną miłość i radość w wielbieniu. To znaczy muszę się modlić, czuwając; muszę być czynny w miłości – miłości braterskiej, a to nie tylko dawać jałmużnę, ale też tolerować tych, którzy są uciążliwi, znosić w domu dzieci, które zbytnio hałasują, albo męża czy żonę, kiedy są jakieś trudności, albo teściową... nie wiem kogo jeszcze... ale znosić, tolerować. Zawsze miłość, ale czynna. I wreszcie radość w wielbieniu Pana: «Z radością głoszący chwałę». Tak powinniśmy przeżywać naszą drogę, pragnienie spotkania Pana. Aby dobrze Go spotkać. Nie stać w miejscu. I wtedy Go spotkamy” – mówił Ojciec Święty.

Kiedy wyjdziemy w drogę, aby spotkać Jezusa – kontynuował Papież – i wyjdzie także On, aby spotkać nas, to wtedy czeka nas wielka niespodzianka. Okaże się bowiem, że Jezus szukał nas wcześniej, niż my rozpoczęliśmy szukać Jego. To jest to, co przytrafiło się setnikowi z dzisiejszej Ewangelii. 

„Pan Jezus zawsze idzie dalej, idzie pierwszy. My robimy jeden krok, a On dziesięć. Zawsze. Obfitość Jego łaski, Jego miłości, czułości, która nigdy nie przestaje nas szukać. Czasami także w małych sprawach: myślimy, że spotkanie Pana będzie czymś niezwykłym, tak jak myślał ten człowiek z Syrii, Naaman, który był trędowaty, a to nie jest takie proste. Także on był bardzo zaskoczony sposobem działania Boga. A nasz Bóg jest Bogiem niespodzianek, Bogiem, który nas szuka, czeka na nas i tylko wymaga od nas małego kroku dobrej woli” – powiedział Franciszek.

Następnie Papież zauważył, że powinniśmy pragnąć spotkać Jezusa. A wtedy On nam pomoże. Wiele razy „widzi nas, jak oddalamy się od Niego, i czeka na nas, jak Ojciec na syna marnotrawnego”. „Spotkanie z Panem – podkreślił Franciszek – to jest bardzo ważna sprawa”. I dodał, że „zawsze uderzało go szczególnie, kiedy Papież Benedykt mówił, że wiara to nie jest teoria ani filozofia czy jakaś idea, to jest spotkanie. Spotkanie z Jezusem”. „Inaczej – kontynuował Franciszek – jeżeli nie doświadczyłeś Bożego miłosierdzia, możesz znać Credo na pamięć, ale nie mieć wiary”. 

„Uczeni w Prawie wiedzieli wszystko, znali całą dogmatykę tamtych czasów, całą teologię moralną tamtych czasów, wszystko. Ale nie mieli wiary, ponieważ ich serce oddaliło się od Boga. Można albo oddalić się, albo mieć wolę wyjścia na spotkanie. I to jest ta łaska, o którą dziś prosimy: «Boże, Ojcze nasz, wzbudź w nas pragnienie wyjścia naprzeciw Twojego Syna», z dobrymi uczynkami. Wyjść na spotkanie Jezusa. Dlatego pamiętajmy o łasce, o którą prosiliśmy, abyśmy czuwali w modlitwie, byli czynni w miłości  i radośni w uwielbieniu. A w ten sposób spotkamy Pana i będziemy mieli wspaniałą niespodziankę” – zakończył Papież.

pp / rv

„Jesteśmy wezwani, aby być narzędziami Boga Ojca, żeby nasza planeta była tym, co On wymarzył, stwarzając ją, i by odpowiadała na Jego projekt pokoju, piękna i pełni”. Te słowa ze swojej encykliki „Laudato si'” (n. 53) przypomniał Ojciec Święty, spotykając się z uczestnikami sesji plenarnej Papieskiej Akademii Nauk.

Franciszek wyraził wdzięczność za wkład, jaki wnoszą zarówno w rozwój nauk, jak i we współpracę między ludźmi, zwłaszcza w zakresie troski o planetę, na której Bóg dał nam żyć. Jak zauważył, w naszej epoce wyraźnie widoczną stała się misja nauki w służbie nowej globalnej równowagi ekologicznej. W tej dziedzinie odnawia się też przymierze między naukowcami a wspólnotą chrześcijańską. 

„W czasach współczesnych wyrastaliśmy w przekonaniu, że jesteśmy właścicielami i panami natury, którym wolno ją rabować bez żadnego względu dla jej ukrytych możliwości i praw ewolucyjnych, tak jakby chodziło o martwy materiał do naszej dyspozycji. Spowodowało to m. in. poważną utratę różnorodności biologicznej. W rzeczywistości nie jesteśmy kustoszami jakiegoś muzeum i jego arcydzieł, które mamy codziennie odkurzać, ale współpracownikami w zachowywaniu i rozwoju bytu i różnorodności biologicznej naszej planety oraz obecnego na niej życia ludzkiego. Nawrócenie ekologiczne zdolne podtrzymywać zrównoważony rozwój obejmuje nieodłącznie zarówno przyjmowanie pełnej ludzkiej odpowiedzialności za stworzenie i jego zasoby, jak też dążenie do sprawiedliwości społecznej i do przezwyciężenia niegodziwego systemu, który powoduje nędzę, nierówności i wykluczenie” – powiedział Ojciec Święty.

Papież wskazał, że „przede wszystkim do naukowców, działających niezależnie od interesów politycznych, ekonomicznych czy ideologicznych, należy  konstruowanie modelu kulturowego, aby stawić czoło zmianom klimatycznym i ich konsekwencjom społecznym”. 

„Wspólnota naukowa tak samo, jak potrafiła przez prowadzony wewnątrz niej dialog interdyscyplinarny studiować i wykazywać kryzys naszej planety, wezwana jest dzisiaj do tworzenia umiejętności kierowania, by wskazać ogólne i szczegółowe rozwiązania w takich kwestiach podjętych na waszej sesji plenarnej, jak woda, odnawialne źródła energii czy bezpieczeństwo żywnościowe. Niezbędnym staje się stworzenie przy waszej współpracy systemu norm, który wskaże też nieprzekraczalne granice i zapewni ochronę ekosystemów, zanim nowe formy władzy wywodzące się z paradygmatu techniczno-ekonomicznego nie spowodują nieodwracalnych szkód nie tylko dla środowiska, ale także dla życia społecznego, demokracji, sprawiedliwości i wolności” – stwierdził Papież.

Ojciec Święty zwrócił uwagę na uzależnienie polityki od techniki i finansów, które szukają we wszystkim zysku. Wskazują na to opóźnienia we wprowadzaniu w życie światowych porozumień w sprawie środowiska czy ciągle trwające wojny. „Mimo to jednak nie traćmy nadziei i starajmy się wykorzystać czas, jaki Pan Bóg nam daje” – powiedział Franciszek do uczestników sesji plenarnej Papieskiej Akademii Nauk. Podkreślił, że nie brak też znaków odpowiedzialności i solidarności, co wraz z wartościami moralnymi może być silną zachętą do badań dla wszystkich ludzi nauki, a szczególnie dla tych, którzy są wierzącymi.

ak/ rv

„Jeśli chcesz doznać miłosierdzia, sam musisz być miłosierny”. Tymi słowami św. Augustyna posłużył się Franciszek, aby opisać doświadczenie tych wszystkich, którzy włączyli się w organizację Roku Świętego. Papież przyjął ich dzisiaj na audiencji, w sumie 400 osób. Byli wśród nich przedstawiciele włoskich władz, a także policji, wojska i innych służb, które zapewniały bezpieczeństwo podczas jubileuszowych wydarzeń.

Dziękując wszystkim za zaangażowanie Franciszek spróbował podsumować uroczystości Roku Świętego. 

„Był to rok intensywny, pełen inicjatyw w całym Kościele, w którym można się było namacalnie przekonać o owocach Bożego miłosierdzia. Ja na początku miałem tylko skromną intuicję, ale jak zwykle Pan nas zaskakuje i wykracza daleko ponad nasze oczekiwania. W ten sposób to moje pragnienie stało się rzeczywistością, którą mogliśmy przeżywać z tak wielką wiarą i radością we wspólnotach chrześcijańskich rozsianych po całym świecie. Drzwi miłosierdzia otwarte we wszystkich katedrach i sanktuariach sprawiły, że wierni nie napotkali żadnych przeszkód w doświadczaniu miłości Boga. Wydarzyło się coś naprawdę nadzwyczajnego i teraz trzeba to wcielić w codzienne życie, aby miłosierdzie stało się stałym zobowiązaniem i stylem życia wierzących” – powiedział Papież.

kb/ rv

Ojciec Święty przyjął dziś na specjalnej audiencji premiera Irlandii. Enda Kenny spotkał się następnie także z kardynałem sekretarzem stanu Pietro Parolinem i z szefem papieskiej dyplomacji abp. Paulem Gallagherem.

Jak czytamy w komunikacie watykańskiego biura prasowego, w czasie serdecznych rozmów mówiono m.in. o historycznych więziach, jakie łączą Stolicę Apostolską i Irlandię. Podkreślono także stały wkład Kościoła w tym kraju na polu działań społecznych i edukacyjnych. Poruszono również problem roli chrześcijan w sferze publicznej, zwłaszcza w promowaniu szacunku dla godności każdego człowieka, poczynając od najsłabszych i najbardziej bezbronnych.

Ponadto w rozmowach z premierem Irlandii dokonano wymiany opinii odnośnie do wizji Europy. W szczególności poruszono kwestie migracji, zatrudnienia młodzieży oraz najważniejszych wyzwań politycznych i instytucjonalnych, z którymi musi zmierzyć się ten kontynent.

lg/ rv

26 listopada zmarł w Bejrucie o. Peter-Hans Kolvenbach SJ, były przełożony generalny Towarzystwa Jezusowego. Miał 87 lat. Rządził największym męskim zakonem na świecie przez ponad 24 lata. Choć jezuiccy generałowie wybierani są na tę funkcję dożywotnio, to jednak istnieje możliwość złożenia urzędu za zgodą Papieża. O. Kolvenbach uzyskał taką zgodę od Benedykta XVI w czerwcu 2005 r., po czym zwołana do Rzymu Kongregacja Generalna jego rezygnację przyjęła. Po ustąpieniu z urzędu o. Kolvenbach powrócił do swej prowincji Bliskiego Wschodu. Zamieszkał w Bejrucie i prowadził życie zwykłego jezuity.

Specjalny telegram kondolencyjny na ręce obecnego przełożonego generalnego Towarzystwa Jezusowego o. Artura Sosy SJ wystosował Ojciec Święty. Przekazał w nim wyrazy współczucia dla całej rodziny zakonnej jezuitów. Podkreślił też przywiązanie o. Kolvenbacha do Chrystusa i Jego Ewangelii, które związane było z hojnym sprawowaniem powierzonego mu urzędu w duchu służby dla dobra Kościoła. Franciszek łączy się w modlitwie za zmarłego, wypraszając dla niego łaski Bożego Miłosierdzia.

O. Kolvenbach był wybitnym intelektualistą i poliglotą, a przy tym człowiekiem wielkiej prostoty ducha i pokory. O wyjątkowości tej postaci jego wieloletni asystent ds. Europy Środkowej i Wschodniej ks. Bogusław Steczek SJ mówił w rozmowie z Radiem Watykańskim. 

„O. Peter-Hans Kolvenbach był niezwykłym człowiekiem i – jak mówiliśmy – łatwiej go było podziwiać, niż naśladować. Słynął z niemal krańcowego ubóstwa. Jego skromne mieszkanie świeciło pustką. Spał na cienkim materacu na podłodze. Wstawał przed trzecią nad ranem i pierwsze, najlepsze godziny poświęcał na modlitwę i sprawowanie dosyć długiej Liturgii we wschodnim obrządku ormiańskim. Miał genialną pamięć. Był tytanem pracy i poliglotą. Codziennie rano i przed południem spotykał się ze swymi najbliższymi współpracownikami, a potem przyjmował gości. Godziny popołudniowe i wieczorne zajmowała mu korespondencja – olbrzymia, biorąc pod uwagę scentralizowany charakter zakonu, którym kierował ponad dwadzieścia cztery lata. Sporo podróżował, by odwiedzać oraz inspirować dwudziestotysięczną armię jezuitów pracujących w stu kilkudziesięciu krajach. Odwiedził również kilka razy Polskę. W 2002 r. wziął udział w uroczystościach beatyfikacji o. Jana Beyzyma, «posługacza trędowatych» na Madagaskarze” – powiedział ks. Steczek.

lg/ rv

Sytuacja w Aleppo jest krytyczna. Wraz ze zintensyfikowaniem ofensywy coraz więcej bomb spada na to oblężone miasto syryjskie. Ludzie są coraz bardziej przerażeni i nie widzą dla siebie żadnej przyszłości. Wskazuje na to proboszcz tamtejszych katolików obrządku łacińskiego. O. Ibrahim Alsabagh OFM zauważa, że każdy żyje z dnia na dzień ciesząc się tym, że przeżył i szukając bezpiecznego sposobu ucieczki dla swych rodzin.  

„Mimo że wczoraj była I Niedziela Adwentu, do kościoła przyszło dużo mniej ludzi” – mówi o. Ibrahim. Jest to wynik powszechnego braku bezpieczeństwa. Proboszcz tego umęczonego miasta wskazuje zarazem, że prawdziwym problemem staje się kwestia przeżycia nie tylko z powodu non stop spadających bomb, ale i braku pożywienia. Ludzie sięgają do ostatnich zapasów, które udało się dostarczyć do miasta dzięki pomocy kościelnych organizacji humanitarnych. Przy oszczędnym korzystaniu starczą one maksymalnie na dwa tygodnie.

W tej dramatycznej sytuacji chrześcijanie Aleppo zainicjowali w Adwencie specjalną modlitwę o pokój. „Nie wiem, czy można się modlić jeszcze bardziej i intensywniej niż dotąd, ale próbujemy” – mówi o. Ibrahim. Specjalną akcję modlitewną podjęły też dzieci. Będzie ona prowadzona w każdą pierwszą niedzielę miesiąca nie tylko w Aleppo, ale we wszystkich parafiach franciszkańskich na świecie.  „Trwamy na modlitwie o pokój – mówi o. Ibrahim. – Powierzamy Bogu także tych, którzy zrzucają bomby na nasze domy i świątynie”.

bz/ rv

W Demokratycznej Republice Konga w ciągu minionych dwóch dekad aż 4 mln dzieci straciło przynajmniej jedno z rodziców w wyniku przemocy szerzącej się w tym afrykańskim kraju. Wciąż bardzo trudna jest tam sytuacja humanitarna spowodowana wybuchem w 1998 r. kolejnej wojny domowej i ciągłym brakiem stabilizacji politycznej. Spowodowało to znaczny wzrost liczby dzieci ulicy oraz przyłączanie ich do band kryminalnych. Wskazuje na to włoska organizacja „Przyjaciele dzieci”, od lat realizująca w tym kraju projekty pomocowe skierowane na najmłodszych.

Członkowie tej organizacji zauważają, że problem milionów sierot pozbawionych jakiejkolwiek pomocy ze strony rodziny jest w tym kraju przemilczany. Tylko w stołecznej Kinszasie mówi się o ponad 10 tys. dzieci ulicy. Stąd też działania „Przyjaciół dzieci” nastawione na zapewnienie im wyżywienia i dachu nad głową, a przede wszystkim dostępu do edukacji. Nieletni trafiający pod opiekę wolontariuszy korzystają też z pomocy psychologów, ponieważ niejednokrotnie padli ofiarą wykorzystywania seksualnego, handlu ludźmi czy byli zmuszani do walki.

bz/ rv

W  Bangladeszu splądrowano katolicki kościół. W nocy z 26 na 27 listopada 20-osobowa banda grabieżców wtargnęła na teren parafii. Agresorzy obezwładnili, związali i zakneblowali proboszcza i stróżów. Z kościoła i z plebanii zabrano wszystkie wartościowe przedmioty. Jeden ze stróżów został ranny i przebywa w szpitalu.

Do incydentu doszło w Mathbari nieopodal stołecznej Dhaki. Nie był to niestety odosobniony przypadek. Jak podaje tamtejszy proboszcz, ks. Vincent Bimal Rozario, w ciągu ostatnich trzech lat wspólnota katolicka w tej miejscowości doświadczyła sześciu podobnych napadów, a przed dwoma laty zgwałcone tam zostały dwie zakonnice.

Parafia w Mathbari liczy 3,5 tys. wiernych. Bangladesz jest krajem w zdecydowanej większości muzułmańskim. Chrześcijanie są tam niepokaźną mniejszością (0,3 proc.).

kb/ rv

Z rany, jaką była jego nagła śmierć, wypływa wiele dobra duchowego. W ten sposób kard. Leonardo Sandri wspominał zamordowanego w Turcji ks. Andreę Santoro. Uroczystą Mszą w rzymskiej bazylice św. Krzyża zakończyły się wczoraj obchody 10. rocznicy jego śmierci. Ks. Santoro zginął 5 lutego 2006 r. z rąk muzułmanina w kościele parafialnym w Trabzonie, gdzie pracował jako misjonarz  fidei donum.

Prefekt Kongregacji dla Kościołów Wschodnich podkreślił, że ten pochodzący z diecezji rzymskiej kapłan poprzez swój wyjazd od pracy misyjnej w Turcji pragnął stać się „pomostem między «źródłem» apostołów i męczenników Kościoła rzymskiego a «źródłem» chrześcijańskiego Wchodu, skąd święci Piotr i Paweł wyruszyli głosić Ewangelię”. Wskazał zarazem, że jego zapał misyjny powinien stawiać każdemu z nas niepokojące pytania o nasze zaangażowanie w dzieło głoszenia Ewangelii.

Uroczystości związane ze wspomnieniem postaci i nauczania ks. Santoro zorganizowano w całych Włoszech oraz w Turcji. Obchody rozpoczęły się 5 lutego, czyli w dniu, kiedy zginął, uroczystą Mszą w Rzymie i w ten sam sposób je zakończono. Modlono się m.in., by przykład jego życia wzbudził wiele powołań misyjnych, także do krajów zdominowanych przez islam. Jego śmierć przypomniał też podczas jednej z audiencji środowych Papież Franciszek, wskazując posługę ks. Santoro jako przykład kapłańskiego zaangażowania i oddania. 

bz/ rv

Patriarcha Cyryl przyjął przewodniczącego gubernatoratu Państwa Watykańskiego. Kard. Giuseppe Bertello przebywa w Moskwie w związku z otwarciem tam wystawy „Rzym wieczny – arcydzieła Galerii Watykańskiej”. 

Cyryl I podkreślił możliwość zapoznania się Rosjan z duchowością chrześcijan zachodnich, jaką daje wystawa w Galerii Trietiakowskiej. Wszystkie eksponowane dzieła włoskiej sztuki malarskiej przedstawiają wydarzenia biblijne. Zwierzchnik rosyjskiego prawosławia prosił kard. Giuseppe Bertello o przekazanie Papieżowi podziękowań za umożliwienie przywozu do Rosji tak dużej ilości eksponatów i wyraził nadzieję, że dobre relacje między obydwoma Kościołami będą kontynuowane.

Ze swej strony gość z Watykanu złożył Cyrylowi I życzenia urodzinowe i zaznaczył, że mocnym impulsem do poprawy wzajemnych stosunków prawosławno-katolickich było spotkanie Papieża z patriarchą moskiewskim na Kubie.

Na początku 2018 r. planowana jest w Watykanie wystawa dzieł o tematyce biblijnej należących do Galerii Trietiakowskiej.

W. Raiter, Moskwa/ rv

Budynek kościoła, na zwrot którego oczekuje od 25 lat parafia katolicka w Smoleńsku, ma być przekazany tamtejszej filii Moskiewskiej Filharmonii Akademickiej. Poinformowały o tym władze Okręgu Smoleńskiego. Decyzję o przekazaniu kościoła filharmonii przygotowuje miejscowy gubernator Aleksiej Ostrowski po konsultacji z ministrem kultury Federacji Rosyjskiej Władimirem Miedinskim. 

Parafia rzymskokatolicka Niepokalanego Poczęcia NMP w Smoleńsku już dwukrotnie w ciągu ostatnich 25 lat występowała o zwrot kościoła zagrabionego w czasach komunizmu. Organizacja państwowa Rosyjskie Nieruchomości stwierdziła, że w dokumentach archiwalnych nie ma wzmianki, iż budynek kościoła wzniesiono dla celów religijnych. Parafianie zmuszeni zostali do ponownego uzyskania dokumentu z poprawioną  wzmianką, że kościół jest dla celów religijnych. Widocznie urzędnicy w Smoleńsku o tym nie wiedzą i postępują jak za czasów sowieckich, zmieniając budynek kościelny na salę koncertową.

Archidiecezja Matki Bożej w Moskwie, do której należy parafia w Smoleńsku, wydała oświadczenie wzywające do oddania kościoła prawowitym właścicielom na mocy obowiązującego w Rosji „Prawa o zwrocie własności organizacjom religijnym”. W oświadczeniu podkreślono, że potrzeba  rozwoju kultury nie może być zaspakajana kosztem wspólnoty religijnej, tym bardziej, że proboszczowie wielu kościołów katolickich w Rosji udostępniają świątynie parafialne dla koncertów.

W. Raiter, Moskwa/ rv

Jak co roku we Włoszech zorganizowano dzień zbiórki żywności. Już po raz dwudziesty w całym kraju 26 listopada ludzie udawali się do supermarketów, aby zakupić produkty spożywcze z długim terminem ważności w celu przekazania ich tuż przy wyjściu na ręce wolontariuszy. Zebrano w ten sposób 8,5 tys. ton artykułów. Zostaną one darowane potrzebującym za pośrednictwem Banku Żywności. To największa pod względem liczby uczestników akcja charytatywna w tym kraju.

W Katanii na Sycylii w zbiórce wzięli tym razem wspólnie udział miejscowy ordynariusz, abp Salvatore Gristina, oraz imam największego na tej wyspie meczetu, Kheit Abdelhafid. Udali się oni razem na zakupy i wspólnie przekazali później dary. Obaj przyznali, że w tym mieście współpraca między chrześcijanami a muzułmanami na polu pomocy najbiedniejszym jest szczególnie owocna.

tm/ rv, larepubblica

Słuchaj:      

 „Bardzo jasny szczyt – jasnogórskie obserwacje” – rozmowa z Arkadiuszem Kubisiakiem, zdobywcą nagrody w Grand Press Photo – Radio Fiat, Częstochowa.  Słuchaj: