Przed audiencją ogólną Papież spotkał się z 40-osobową grupą przedstawicieli Fundacji Vodafone. Jest ona związana z międzynarodowym konsorcjum komunikacyjnym Vodafone, które na całym świecie zatrudnia ponad 110 tys. pracowników. Jedną z idei przyświecających jego założycielom było to, by nie tylko łączyć ludzi ze sobą, ale także czynić świat lepszym.

Działająca przy konsorcjum fundacja zajmuje się realizowaniem konkretnych programów społecznych na całym świecie. Łącznie na te cele przeznaczyła już do tej pory ponad miliard euro. Jest to głównie pomoc w takich rejonach naszego globu, gdzie upada gospodarka. Jednym z przykładów takich działań jest organizacja specjalnych klas multimedialnych w Afryce, szczególnie w obozach dla uchodźców, gdzie nie ma ani prądu, ani możliwości kształcenia młodzieży. Na świecie działają już 23 tego typu sale wyposażone we własne generatory i urządzenia multimedialne, w tym tablety do pracy indywidualnej z nagranymi wykładami z różnych przedmiotów. Jedną z takich sal fundacja ofiarowała dziś Papieżowi. Zainstaluje ją w dowolnym miejscu na świecie, wybranym przez Ojca Świętego.

W swoim przemówieniu Franciszek wyraził ogromną wdzięczność za działania fundacji. Podkreślił zwłaszcza, że robi ona rzeczy bardzo konkretne. 

„Projekt ten wpisuje się w szeroki horyzont różnorodnych działań publicznych i prywatnych, których celem jest promowanie świata bardziej integrującego, bardziej solidarnego, dającego lepsze możliwości rozwoju ludziom i grupom społecznym zagrożonym wykluczeniem. Pragnę wyrazić uznanie dla tej inicjatywy i chciałbym zasugerować, by przy jej realizacji zadbać o danie młodym ludziom także znajomości metody, dzięki czemu nauczą się oni nie tylko obsługiwać te narzędzia, ale także używać ich jako narzędzi, wykorzystując je w sposób wolny i krytyczny. To, co usłyszałem, bardzo mi się podoba, jest konstruktywne, a dziś mamy być konstruktywni, mamy robić rzeczy, które poprowadzą ludzkość naprzód, nie zaś tylko patrzeć, jak spadają bomby na niewinnych ludzi, dzieci, chorych, całe miasta. Budować, a nie niszczyć!” – powiedział Papież.

lg/ rv

Jak zwykle po zakończeniu podróży apostolskich, Papież również tym razem swą środową audiencję poświęcił kolejnej z nich. Zwrócił uwagę, że pielgrzymka do Gruzji i Azerbejdżanu była dopełnieniem jego czerwcowej wizyty w Armenii.

W ten sposób zrealizował plan odwiedzenia wszystkich trzech krajów kaukaskich, aby umocnić tamtejszy Kościół katolicki oraz wesprzeć dążenie tych narodów do pokoju i braterstwa. Podkreślały to motta podróży: dla Gruzji „Pax vobis” – „Pokój wam”, a dla Azerbejdżanu „Wszyscy jesteśmy braćmi”. 

„Oba te kraje mają bardzo stare korzenie historyczne, kulturowe i religijne, ale jednocześnie przeżywają nową fazę: obydwa obchodzą bowiem w tym roku 25-lecie swojej niepodległości, gdyż przez większą część XX wieku były podporządkowane reżimowi sowieckiemu. I na tym etapie napotykają wiele trudności w różnych sferach życia społecznego. Kościół katolicki jest powołany, by być obecny, by być bliski, zwłaszcza w imię miłosierdzia i ludzkiego rozwoju. A stara się to czynić w jedności z innymi Kościołami i Wspólnotami chrześcijańskimi oraz w dialogu z innymi wspólnotami religijnymi, będąc pewny, że Bóg jest Ojcem wszystkich, a my wszyscy jesteśmy braćmi i siostrami” – powiedział Papież.

Ojciec Święty zauważył, że w Gruzji misja ta wymaga współpracy z prawosławnymi, którzy stanowią znaczną większość jej mieszkańców. 

„Dlatego bardzo ważnym znakiem był fakt, że kiedy przybyłem na lotnisko w Tbilisi, powitał mnie nie tylko prezydent republiki, ale także czcigodny patriarcha Eliasz II. Spotkanie z nim tego popołudnia było wzruszające, podobnie jak następnego dnia wizyta w katedrze patriarchalnej, gdzie czci się relikwię tuniki Chrystusa, będącą symbolem jedności Kościoła. Tę jedność umacnia krew licznych męczenników z różnych wyznań chrześcijańskich. Jedną z najbardziej doświadczanych jest wspólnota asyryjsko-chaldejska, z którą przeżyłem w Tbilisi intensywny moment modlitwy o pokój w Syrii, Iraku i na całym Bliskim Wschodzie” – powiedział Ojciec Święty.

Franciszek podkreślił, że Mszę z gruzińskimi katolikami obrządku łacińskiego, ormiańskiego i chaldejskiego celebrował we wspomnienie liturgiczne św. Teresy od Dzieciątka Jezus, patronki misji. 

„Przypomina nam ona, że prawdziwa misja nigdy nie jest prozelityzmem, ale pociąganiem do Chrystusa wychodząc od mocnej jedności z Nim w modlitwie, adoracji i konkretnym miłosierdziu, które jest służbą Jezusowi obecnemu w najmniejszym z braci. To właśnie czynią zakonnicy i zakonnice, których spotkałem w Tbilisi, a potem także w Baku. Czynią to przez  modlitwę oraz dzieła miłosierdzia i na rzecz rozwoju człowieka. Zachęcałem ich, by byli mocni w wierze przez pamięć, odwagę i nadzieję. Są tam też rodziny chrześcijańskie. Jakże cenna jest ich obecność związana z gościnnością, towarzyszeniem, rozeznawaniem i włączaniem do wspólnoty!” – powiedział Franciszek.

Papież wskazał, że ten „styl ewangelicznej obecności” jest jeszcze bardziej konieczny w Azerbejdżanie, gdzie większość ludności stanowią muzułmanie, a katolików jest tylko kilkuset. Utrzymują oni dobre relacje ze wszystkimi, a zwłaszcza braterskie więzi z chrześcijanami prawosławnymi. W stolicy Azerbejdżanu, Baku, miały miejsca dwa wydarzenia. 

„Eucharystia i spotkanie międzyreligijne. Eucharystia z małą wspólnotą katolicką, gdzie Duch harmonizuje różne języki i daje siłę świadectwa, a ta komunia w Chrystusie nie stanowi przeszkody; przeciwnie, pobudza, by dążyć do spotkania i dialogu ze wszystkimi, którzy wierzą w Boga, tak aby wspólnie budować świat bardziej sprawiedliwy i braterski. W tej perspektywie zwracając się do władz Azerbejdżanu życzyłem, aby kwestie otwarte znalazły dobre rozwiązania, a wszystkie narody kaukaskie żyły w pokoju i wzajemnym szacunku” – powiedział Papież.

ak/ rv

Witając pielgrzymów polskich, Franciszek wspomniał przybyłych dziś na plac św. Piotra byłych więźniów Oświęcimia. Nawiązał też do patronki dnia, apostołki miłosierdzia. 

„Serdecznie pozdrawiam Polaków, a w szczególny sposób obecnych tu byłych więźniów nazistowskiego obozu koncentracyjnego w Auschwitz. Dzisiaj obchodzimy wspomnienie św. Faustyny Kowalskiej. Przypomniała ona światu, że Bóg jest bogaty w miłosierdzie, a Jego miłość jest potężniejsza od śmierci, grzechu i wszelkiego zła. Niech orędzie Jezusa Miłosiernego – przez nią przekazane – owocuje w waszym życiu pogłębieniem więzi z Bogiem i czynami miłosierdzia. Zawierzając Bogu w modlitwie samych siebie i trudne sprawy świata powtarzajmy często: «Jezu ufam Tobie». Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus” – powiedział Franciszek.

ak/ rv

O potrzebie zachowania sportu w jego autentycznej formie, wolnej od manipulacji i komercjalizacji, mówił Papież na otwarcie watykańskiej konferencji o sporcie. Byłoby to smutne zarówno dla sportu, jak i ludzkości, gdyby nie można już wierzyć w prawdziwość wyników sportowych – podkreślił Franciszek. Zauważył, że sport ma wielką wartość. Jest w stanie wzbogacić życie wszystkich ludzi.

 „Właśnie w ostatnich miesiącach widzieliśmy, jak igrzyska olimpijskie i paraolimpijskie znalazły się w centrum uwagi całego świata. Dewiza olimpijska «altius, citius, fortius – wyżej, szybciej, mocniej» stanowi zachętę do rozwijania talentów, które dał nam Bóg. Kiedy widzimy, jak zawodnicy robią wszystko, na co ich stać, sport rozbudza w nas entuzjazm, zachwyca, sprawia, że czujemy się niemal dumni. Jest też dużo piękna w harmonii pewnych ruchów, jak i w sile czy w grze drużynowej. Kiedy tak się dzieje, sport przekracza granice samego tylko wysiłku fizycznego i przenosi nas w sferę ducha czy wręcz tajemnicy. Chwilom tym towarzyszy wielka radość i zadowolenie, w których wszyscy mogą mieć udział, nawet jeśli sami nie startowali w zawodach”. 

Inną ważną cechą sportu, na którą zwrócił uwagę Papież, jest jego powszechność, fakt, że może on mieć również charakter amatorski czy wręcz rekreacyjny. Franciszek zauważył, że trzeba się starać, aby sport był rzeczywiście dostępny dla wszystkich. Przypomniał o wielkich zasługach ruchu paraolimpijskiego, który każdemu pozwala docenić umiejętności ludzi niepełnosprawnych. Uwadze wszystkich polecił zwłaszcza dzieci i młodzież, aby każdy mógł uprawiać sport w godnych warunkach.

kb/ rv

Chcąc zgromadzić w jedno rozproszoną owczarnię należy kierować się pedagogią Dobrego Pasterza, który szuka owiec zagubionych i dba o chore – mówił Franciszek na ekumenicznych nieszporach w kościele św. Grzegorza na wzgórzu Celius. Upamiętniały one 50-lecie nawiązania dialogu katolicko-anglikańskiego. Z Papieżem modlił się zwierzchnik Wspólnoty Anglikańskiej abp Justin Welby.

W homilii Franciszek nawiązał do obrazu z Księgi Ezechiela, w którym Bóg jak pasterz gromadzi owce, które „się rozproszyły w dni ciemne i mroczne” (Ez 34, 12). Papież zauważył, że obraz ten daje nam pewność, że Bóg chce jedności swego ludu, a zarazem wskazuje na przyczyny podziałów w owczarni. Franciszek odniósł ten negatywny obraz do czasów, kiedy nastąpiły podziały.

„W dni ciemne i mroczne straciliśmy z oczu brata, który stoi obok, staliśmy się niezdolni do tego, by uznać się nawzajem i cieszyć się darami każdego z nas i otrzymaną łaską. Stało się tak, bo nagromadziły się wokół nas mroki nieporozumienia i podejrzliwości, a nad nami ciemne chmury niezgody i kontrowersji, które powstały często ze względów historycznych i kulturalnych, a nie jedynie z przyczyn teologicznych” – powiedział Ojciec Święty. 

Franciszek wezwał jednak do ufności, Bóg bowiem chce wylać na nas swoją łaskę, która jest niezbędna, by dążyć do większej jedności. On jest przekonany, że możemy przejść z mroków do światła, z rozproszenia do jedności, z ułomności do pełni – powiedział Papież, zachęcając członków obu Kościołów do wzmożonej współpracy.

Franciszek przypomniał też postać św. Grzegorza Wielkiego, który właśnie z tego miejsca posłał św. Augustyna z Canterbury na ewangelizację Anglii. Jedną z relikwii, jaka pozostała po tym świętym papieżu jest głowica pastorału z wizerunkiem zmartwychwstałego baranka. To dobrze, że ten pastorał jest wspólnym symbolem naszej drogi do jedności i misji – powiedział Papież.

„Mamy to szczęście, że uznajemy i sprawujemy razem to, co jest istotą wiary. Skoncentrujmy się na tym, nie dając się odciągnąć przez to, co skłaniając nas do pójścia za duchem świata, chciałoby nas odciąć od pierwotnej świeżości Ewangelii. Stąd wypływa nasza wspólna odpowiedzialność, ta sama misja służenia Panu i ludzkości. Niektórzy autorzy podkreślają, że kije pasterskie często są zakończone szpikulcem. Można więc sądzić, że pastorał nie przypomina jedynie o powołaniu do prowadzenia i gromadzenia owiec w imię Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego, ale można nim również poganiać tych, którzy chcą być zbyt blisko, w zamknięciu, aby wyszli na zewnątrz. Misja pasterzy polega na tym, by pomagali powierzonemu im stadu, być w pozycji wyjściowej, w ruchu głoszenia radości Ewangelii; a nie w ograniczonych kręgach, w kościelnych mikroklimatach, które przywróciłby nas z powrotem do dni ciemnych i mrocznych”. 

Na zakończenie nieszporów Papież i Arcybiskup Canterbury podpisali wspólną deklarację. Potwierdzają w niej potrzebę kontynuowania dialogu i współpracy pomimo nowych podziałów, które pojawiły się w ostatnich latach, na skutek wyświęcania kobiet i wokół rozbieżności dotyczących ludzkiej płciowości.

kb/ rv

Na zakończenie ekumenicznych nieszporów w kościele św. Grzegorza na wzgórzu Celius Papież i prymas Wspólnoty Anglikańskiej podpisali wspólną deklarację. Z wdzięcznością wspominają w niej swych poprzedników Pawła VI i abp. Machaela Ramseya, których spotkanie w Rzymie zainicjowało przed 50 laty dialog teologiczny i odnowione relacje. Dzięki pracy komisji dwustronnej udało się przeanalizować doktryny, które doprowadziły do podziałów na przestrzeni dziejów, patrząc na nie z nowej perspektywy wzajemnego szacunku i miłości.

Sygnatariusze deklaracji przypominają, że ich poprzednicy byli świadomi poważnych trudności, które stoją na drodze do pełnej jedności. Nie zniechęciło to ich jednak do podjęcia drogi, której przebiegu jeszcze nie znali. Dzięki temu dokonano postępu na wielu polach. Franciszek i Justin Welby przyznają jednak, że pomimo tego doszło też do nowych podziałów, zwłaszcza w odniesieniu do udzielania święceń kobietom oraz ostatnio w kwestiach dotyczących ludzkiej płciowości. Za tym wszystkim stoi wciąż otwarta kwestia władzy we wspólnocie chrześcijańskiej – czytamy w deklaracji.

Zwierzchnicy obu wyznań raz jeszcze potwierdzili wolę dalszego dialogu, modlitwy i współpracy na różnych polach, poczynając od ewangelizacji, a na ekologii i sprawiedliwości społecznej kończąc.

kb/ rv 

„Sport w służbie ludzkości” to tytuł pierwszej światowej konferencji na temat wiary i sportu, zorganizowanej przez Papieską Radę ds. Kultury. W jej uroczystym otwarciu uczestniczy dziś po południu Papież. Obecnych jest także 15 reprezentantów wspólnot różnych religii, których uczestnictwo świadczy o uniwersalnym charakterze sportu.

W konferencji, trwającej w Watykanie do 7 października, uczestniczyć będą także politycy, m.in. sekretarz generalny ONZ Ban Ki-moon, a ponadto przewodniczący Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego Thomas Bach.

Zdaniem przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Kultury kard. Gianfranco Ravasiego „sport na wszystkich płaszczyznach jest w stanie burzyć bariery i budować pomosty między narodami. Pomaga w tworzeniu dialogu między religiami czy wspólnotami etnicznymi”. 

„Prawdziwą rywalizacją nie jest wojna! Dlatego warto przywrócić wielką ideę sportu zdolnego angażować różne narody, kultury czy wspólnoty etniczne.  Mam na myśli także odmienność fizyczną, np. na paraolimpiadzie. Sport powinien być także w stanie zbliżać ze sobą różne religie, ponieważ łączą je wspólne wartości moralne” – powiedział kard. Ravasi.

W podobnym duchu wypowiedział się na temat idei sportu, który łączy, a nie dzieli, ks. Tomasz Trafny, stojący w Papieskiej Radzie ds. Kultury na czele Departamentu Nauki i Wiary. 

„Sport jest powszechnie znanym fenomenem kulturowym, o głębokiej sile odziaływania, który oprócz elementu rywalizacji jest także faktorem łączącym osoby. Przezwycięża bariery religijne, etniczne, społeczne. Ponadto sport, jak muzyka, stanowi swoistą formę komunikacji ogólnie zrozumiałej, która nie potrzebuje pomocy tłumacza. Z drugiej strony w chrześcijaństwie idea sportu jest szczególnie bliska ze względu na postać św. Pawła, który porównuje życie chrześcijańskie do uczestnictwa w zawodach dla zdobycia nieprzemijającej nagrody życia wiecznego. Ufamy, że ta konferencja pomoże w tym, żeby spotkanie tych dwóch horyzontów sportu i  religii stało się okazją do działań, które zainspirują do pokonywania barier i budowania pomostów między ludźmi” – powiedział ks. Trafny.

AUK / rv

Iran jest na 9. miejscu wśród krajów, w których być wyznawcą Chrystusa to duże zagrożenie. Powstawanie kościołów jest tam prawnie zakazane, a konwersja na chrześcijaństwo oznacza karę śmierci w przypadku mężczyzn i dożywocie dla kobiet. Tylko w ubiegłym roku ponad 100 chrześcijan zostało aresztowanych, uwięzionych lub padło ofiarą tortur. Mimo to w Iranie chrześcijaństwo rozwija się w zaskakująco szybko. W 2015 r. organizacja misyjna „Operacja Świat” podała, że społeczność protestancka w tym kraju wzrasta co roku aż o 19,6 proc.

Irańska konstytucja oficjalnie uznaje chrześcijan, Żydów i zaratusztran za chronione prawem mniejszości religijne. Rząd jednak wykorzystuje specjalne ustawy, by ograniczać działaczy religijnych, politycznych i obrońców praw człowieka. Tak więc, mimo iż wolność religijna jest w teorii chroniona, w praktyce brutalnie się ją łamie, zwłaszcza pod rządami obecnego prezydenta Iraku Hassana Rouhani.

dg/ riforma.it, rv

O zagwarantowanie bezpieczeństwa przy równoczesnym poszanowaniu sprawiedliwości i praw człowieka zaapelowali przedstawiciele kościelnych komisji krajowych „Iustitia et Pax”, którzy obradowali w Luksemburgu. W dokumencie końcowym odrzucono ideę Europy, w której w trosce o bezpieczeństwo buduje się mury.

31 komisji „Sprawiedliwości i Pokoju”, powołanych lub uznanych przez episkopaty poszczególnych krajów, wezwało członków Unii Europejskiej o zagwarantowanie „polityki pokojowej opartej na integralnym rozwoju człowieka”. Ponadto zachęcono polityków unijnych, aby każdą decyzję podejmowali „przy poszanowaniu ludzkiej godności i zasad państwa prawa”. Skierowano także apel do intelektualistów o wypracowanie nowych, perspektywicznych idei, gwarantujących przyszłość wszystkim, do mediów  o odrzucenie języka nienawiści, a do Kościoła, aby był „sakramentem pokoju”. Na koniec zwrócono się do wszystkich obywateli Europy, aby wnosili wkład w „budowanie wspólnoty bezpiecznej i pokojowej poprzez dialog i w duchu braterstwa”.

auk/ rv

Trwa tragedia emigrantów pragnących przez morze dostać się do Europy. 3 października u wybrzeży Libii zatonęło 11 osób po zatonięciu barki, którą płynęły. Było to dziewięć kobiet i dwoje dzieci. Nie ustaje bowiem napływ proszących o azyl i uciekających z Afryki. W tych dniach padł swoisty rekord w ratowaniu emigrantów. Tylko w ostatnich dwóch dniach około 6.300 osób przyjęto we włoskich portach Sycylii i Kalabrii, często dzięki pomocy straży przybrzeżnej.  Od 3 października 2013 r., kiedy miała miejsce jedna z największych tragedii na Morzu Śródziemnym, utonęło wtedy bowiem jednego dnia prawie 370 osób, do dziś w morskich wodach straciło życie 11.500 emigrantów.

Europa, aby im pomóc, nie tylko powinna otworzyć przed nimi swoje granice, ale także zadbać o ich prawo do życia i rozwoju we własnym kraju. Na pytanie: „Jak to osiągnąć?” odpowiada dyrektor włoskiej fundacji Migrantes, ks. Giancarlo Perego.

„Papież Franciszek ciągle mówi o tym prawie, zgodnie z nauczaniem społecznym Kościoła począwszy od encykliki Pawła VI «Populorum progressio» aż do «Caritas in veritate» Benedykta XVI. Trzeba działać w trzech kierunkach, aby zapewnić prawo do życia we własnym kraju. Przede wszystkim w 35 krajach, w których toczą się wojny, należy powrócić do rokowań celem osiągnięcia pokoju, który będzie mógł rzeczywiście przywrócić w nich warunki do życia. Drugi kierunek to oczywiście taki podział dóbr materialnych, przy którym kraje bogate nie będą po raz kolejny wyzyskiwać krajów biednych, jeszcze bardziej je osłabiając. A wreszcie trzecim kierunkiem, o którym czytamy w encyklice «Laudato si», jest poszanowanie środowiska naturalnego, dzieła stworzenia” – powiedział ks. Perego.

pp/ rg

Podsumowanie Roku Miłosierdzia, Światowych Dni Młodzieży i wizyty Papieża Franciszka w naszym kraju oraz obchodów 1050-lecia Chrztu Polski – to tylko niektóre z tematów zakończonego w Warszawie 374. zebrania plenarnego Konferencji Episkopatu Polski.  

W czasie dwudniowych obrad biskupi zatwierdzili inicjatywę na rzecz uchodźców „Rodzina Rodzinie”. Program, koordynowany przez Caritas Polska, dotyczy ludzi, którzy są w bardzo trudnym położeniu, którym „grozi śmierć z powodu głodu lub wojny” – powiedział przewodniczący episkopatu. 

„Dlatego właśnie powstała ta akcja, która wyrasta najpierw z rozeznania potrzeb terenów syryjskiego i libańskiego oraz tych wszystkich uchodźców z Syrii, którzy znaleźli się w Libanie, w obozach albo w rozproszeniu, a także samych Syryjczyków żyjących na terenach, które są objęte wojną w sposób najbardziej dotkliwy” – mówił abp Stanisław Gądecki. 

Rodziny, wspólnoty, parafie, diecezje czy firmy w Polsce mogą objąć pomocą konkretną rodzinę w Syrii bądź uchodźców syryjskich w Libanie czy samych Libańczyków żyjących w nędzy z powodu zapaści spowodowanej kryzysem uchodźczym. 

Podczas zebrania biskupi dyskutowali także m.in. o wskazaniach dotyczących przygotowań do sakramentu bierzmowania. Przewodniczący Komisji Wychowania Katolickiego bp Marek Mendyk powiedział KAI, że chodzi o to, by określić minimum przygotowania do sakramentu bierzmowania. „Bój toczy się jakby o takie dwa punkty: czy ewangelizujemy, stawiamy wymagania, budzimy wiarę, rozwijamy ją, czy też po prostu tylko sakramentalizujemy. Trzeba odważnie podjąć problem ewangelizowania, budzenia wiary, przygotowania do odważnego przyjęcia Jezusa jako Pana i Boga” – powiedział bp Mendyk. Prace nad tymi wskazaniami będą jeszcze trwały. 

R. Łączny, KAI/ rv

Pod hasłem: „Z dawna Polski Tyś Królową, Maryjo” na Jasnej Górze trwa ogólnopolskie sympozjum mariologiczne. Wpisuje się ono w Rok Jubileuszowy 300-lecia Koronacji Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej. W trzydniowym spotkaniu biorą udział uczeni z różnych ośrodków akademickich oraz kustosze polskich sanktuariów. 

Definitor generalny Zakonu Paulinów o. Mariusz Tabulski przypomina, że koronacja z 1717 r. była dopełnieniem ślubów królewskich Jana Kazimierza i momentem, który do dziś jest dla nas punktem odniesienia: „Do tego motywu, do korony, odwoływano się przez całe pokolenia podkreślając, że Matka Boża jest naszą Królową. Nawet jeżeli zabrakło króla, to Ona jako Pani i Królowa troszczyła się o nasz naród”.

Sympozjum jest nie tylko spojrzeniem w historię, przypomnieniem znaczenia minionych wydarzeń w wymiarze np. teologicznym, obrzędowym czy prawnym, ale przede wszystkim próbą odczytania znaczenia królowania Maryi dzisiaj. Przewodniczący Zespołu Konferencji Episkopatu Polski ds. Sanktuariów bp Henryk Ciereszko podkreśla, że poprzez wypowiedzenie „fiat” Bogu Maryja uczy nas przede wszystkim wolności: „Mamy być ludźmi wolnymi, którzy dzisiaj umieją znaleźć dystans do tego, jest nam wtłaczane, narzucane, co przynosi światowa obyczajowość, co jest gubieniem wymiaru religijnego, i docierać do prawdy o sobie samych”.

Organizatorami sympozjum są Polskie Towarzystwo Mariologiczne i Zakon Paulinów.

I .Tyras, Radio Jasna Góra/ rv

Słuchaj:      

W Magazynie: „Sytuacja Kościoła w Niemczech w dobie kryzysu migracyjnego” – rozmowa z ks. Witoldem Kumanem MS pracującym w Niemczech − Radio Via, Rzeszów

Słuchaj: