Charyzmat św. Wincentego Pallottiego „to cenny dar Ducha Świętego, ponieważ wzbudził i nadal wzbudza różne formy życia apostolskiego, zachęcając wiernych, by czynnie angażowali się w ewangeliczne świadectwo”. Tak mówił dziś Papież do uczestników kapituły generalnej założonego przez niego w pierwszej połowie XIX wieku Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego, czyli księży pallotynów. 

„W tym Roku Świętym Miłosierdzia chciałbym przypomnieć, że św. Wincenty Pallotti miał dar rozpoznania, że Jezus jest Apostołem Ojca, wielkiego miłością i bogatego w miłosierdzie, że jest Tym, który pełni swoją misję, objawiając wszystkim czułą miłość i nieskończone miłosierdzie Ojca. Ta tajemnica ojcostwa Boga, który otwiera każdemu człowiekowi przez dzieło swego Syna swoje serce pełne miłości i współczucia, nabiera szczególnego znaczenia w naszych czasach. Przed naszymi oczyma przebiegają codziennie sceny przemocy, bezlitosne twarze, serca zatwardziałe i przygnębione. Bardzo potrzebujemy, żeby przypomnieć sobie o tym Ojcu, którego serce myśli o wszystkich i pragnie zbawienia każdego człowieka. Miłosierdzie jest «siłą, która zwycięża wszystko, która wypełnia serce miłością i pociesza przebaczeniem» (bulla „Misericordiae vultus”, 9)” – powiedział Papież.

Ojciec Święty nawiązał do hasła obecnej kapituły pallotynów, którym są słowa ich założyciela: „Regułą podstawową naszego najmniejszego Stowarzyszenia jest życie Pana naszego Jezusa Chrystusa”. 

„Kontemplując życie Jezusa i patrząc na nasze życie pielgrzymów na tym świecie z tak licznymi wyzwaniami odczuwamy konieczność głębokiego nawrócenia i pilną potrzebę, by ożywić wiarę w Niego. Tylko w ten sposób będziemy mogli służyć naszym bliźnim w miłości! Każdego dnia jesteśmy wezwani do tego, by odnawiać ufność pokładaną w Chrystusie i czerpać z Jego życia inspirację do pełnienia swojej misji, ponieważ «Jezus jest pierwszym i największym głosicielem Ewangelii. W każdej formie ewangelizacji prymat zawsze należy do Boga, który zechciał nas powołać do współpracy z Nim i pobudzać nas mocą swego Ducha» (adhortacja apostolska „Evangelii gaudium”, 12)” – powiedział Ojciec Święty.

Franciszek zachęcił pallotynów do angażowania się z całych sił, aby charyzmat ich założyciela przynosił obfite owoce także w naszych czasach. 

„Lubił on powtarzać, że powołanie do apostolstwa nie jest zastrzeżone tylko dla niektórych, ale skierowane jest do wszystkich, «jakikolwiek byłby ich stan, kondycja, zawód, majątek; wszyscy mogą mieć w nim udział». Zjednoczenie Apostolstwa Katolickiego, które podtrzymuje charyzmat św. Wincentego Pallottiego, daje wiele przestrzeni i otwiera nowe horyzonty, aby uczestniczyć w misji Kościoła. Dlatego wezwane jest ono do działania z odnowionym zapałem, by na nowo rozbudzać wiarę i rozpalać miłość, zwłaszcza w słabszych warstwach ludności, ubogich duchowo i materialnie. Niech wspiera was w tym przykład tak licznych waszych współbraci, autentycznych świadków Ewangelii, którzy oddali swe życie na służbę innym. Poznałem ich także podczas mojej posługi duszpasterskiej w Argentynie i zachowuję o nich wdzięczną pamięć” – powiedział Franciszek.

ak/ rv

Papież przyjął na audiencji prywatnej nowego ambasadora Unii Europejskiej przy Stolicy Apostolskiej. Listy uwierzytelniające złożył 58-letni Jan Tombiński. Jest on żonaty i ma dziesięcioro dzieci. Urodzony w Krakowie, studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim germanistykę i historię. W latach 80. ubiegłego wieku działał tam w strukturach podziemnych Niezależnego Zrzeszenia Studentów. Pracował na tej uczelni jako bibliotekarz, a następnie wykładowca.

Od 1990 Jan Tombiński związany był z polską dyplomacją, najpierw jako sekretarz ambasady i konsul w Czechach, potem ambasador w Słowenii, Bośni i Hercegowinie, a następnie we Francji, wreszcie stały przedstawiciel Polski przy Unii Europejskiej. Przez ostatnie cztery lata ambasador Tombiński reprezentował Unię Europejską na Ukrainie. Odtąd z jej ramienia pełnić będzie tę samą funkcję przy Stolicy Apostolskiej.

ak/ rv

„Dobry Pan Bóg obdarował reżysera filmowego dwojgiem oczu, aby jednym patrzył w kamerę, a drugim pilnie obserwował wszystko, co się dzieje wokół niego” – stwierdził kiedyś zmarły 9 października Andrzej Wajda. Ten jeden z najbardziej znanych na świecie polskich reżyserów filmowych, nagradzany za swą twórczość na wielu festiwalach krajowych i zagranicznych, był laureatem honorowego Oscara (2000 r.).

Wyżej cytowane słowa przypomniał dziś na Twitterze kard. Gianfranco Ravasi. Przewodniczący Papieskiej Rady ds. Kultury będzie przewodniczyć 14 października Mszy w jego intencji w ramach Kongresu Kultury Chrześcijańskiej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.

O zmarłym reżyserze mówi pracujący w Papieskiej Radzie ds. Kultury ks. Tomasz Trafny. 

„Wajda należał do pokolenia, które w sposób bolesny starło się z dwoma systemami totalitarnymi. A one pozostawiły głębokie zranienie w historii Europy, milionów ludzi. Podjął niełatwe wyzwanie zmierzenia się z dramatem tej historii, zwłaszcza z dramatem historii polskiego narodu. Oto dlaczego mówi, że jedno oko patrzy na rzeczywistość, a drugie niejako je rejestruje obiektywem kamery. Pamiętamy wielkie produkcje filmowe: «Kanał», «Popiół i diament», «Człowiek z marmuru», «Człowiek z żelaza», «Katyń», albo ten ostatni film «Powidoki», który zaprezentowany będzie w piątek 14 października podczas Festiwalu Filmowego w Rzymie. Trzeba powiedzieć, że Wajda należał do grupy reżyserów, którzy łatwo byli identyfikowani na świecie. Papież Franciszek przypomniał o tym naszym biskupom podczas ich ostatniej wizyty Ad limina Apostolorum. Jednocześnie Wajda przypominał światu o Polsce, o naszej dramatycznej walce o wolność, niepodległość, o ofiarach reżimów totalitarnych, a przede wszystkim o wartościach uniwersalnych: patriotyzmie, godności osoby i wolności, o które warto walczyć i za które warto niejednokrotnie oddać życie” – powiedział ks. Trafny.

lg/ rv

Ogłaszając wczoraj po modlitwie „Anioł Pański” nazwiska nowych kardynałów, jako pierwszego z nich Papież wymienił nuncjusza apostolskiego w Syrii.

Abp Mario Zenari w wywiadzie dla Radia Watykańskiego powiedział, że ta nominacja wywołała w nim wielkie emocje, całkowicie go zaskoczyła, była wielką niespodzianką. Jednocześnie podkreślił, że jest ona czymś dla Syrii, dla wszystkich, którzy cierpią z powodu tamtejszego konfliktu. To także bardzo wymowny znak, coś zupełnie nowego: nuncjusz, który otrzymuje biret kardynalski, pozostając jednocześnie na swoim stanowisku, w kraju, gdzie posługuje. Zapytany o to, co nowego wniesie ta nominacja w jego służbę w Syrii, abp Zenari odpowiedział: 

„Gdy chodzi o moją skromną osobę, to myślę, że nie ma wielkiego znaczenia, ale pragnąłbym, by ten znak ze strony Ojca Świętego był jak najbardziej przydatny. Moje zaangażowanie jest takie, jakie jest, ale za mną jest to wsparcie! I czuję za sobą tę siłę, pomoc, ten mocny znak Ojca Świętego wspierający moją skromną osobę z jej ograniczeniami. Czuję się więc umocniony i mogę powiedzieć, że w tej mojej misji jako nuncjusza Ojciec Święty dodaje mi odwagi i udziela poparcia. Myślę, że ten znak jego bliskości na pewno przyniesie coś dobrego, i to w ten nowy sposób, jaki Papież zechciał zastosować”.

pp/ rv

Stolica Apostolska uważa, że aktualne wyzwania związane z migracją to kryzys humanitarny wymagający niezwłocznych wspólnych odpowiedzi – powiedział jej przedstawiciel w Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie. Ks. Janusz Urbańczyk zabrał głos 5 października w Wiedniu na Konferencji Śródziemnomorskiej OBWE. Tematem spotkania była migracja i problemy młodzieży po obu stronach Morza Śródziemnego – północnej, czyli europejskiej, i południowej, czyli afrykańskiej.

Watykański dyplomata zwrócił uwagę na cierpienia młodzieży uciekającej przed przemocą, wojną i prześladowaniem, jak też przed ubóstwem. Równocześnie przytoczył słowa, jakie Papież skierował do młodych podczas Światowych Dni Młodzieży w Krakowie: „My, dorośli potrzebujemy was, byście nas nauczyli, jak to teraz robicie, żyć razem w różnorodności, w dialogu, w dzieleniu wielokulturowości nie jako zagrożenia, lecz jako szansy. Wy jesteście szansą na przyszłość. Miejcie odwagę uczyć nas, że łatwiej jest budować mosty, niż wznosić mury! Bądźcie naszymi oskarżycielami, jeśli wybieramy drogę murów, drogę nieprzyjaźni, drogę wojny” – mówił w Polsce Ojciec Święty. 

„Nowe pokolenia – powiedział we Wiedniu ks. Urbańczyk – są w stanie uczyć nas, że kontakt między różnymi odmiennymi kulturami, religiami i językami jest nie tylko możliwy, ale może również ubogacać i być pożyteczny dla społeczeństwa. To jest kultura spotkania, o której tak często mówi Papież Franciszek”. Przedstawiciel Stolicy Apostolskiej podkreślił, że wzywa ona wszystkie państwa uczestniczące w Konferencji Śródziemnomorskiej, by „umożliwiały młodym ludziom odgrywanie coraz bardziej aktywnej roli w życiu publicznym”. Mają one dawać im większe możliwości i „pozwolić im być «siłą napędową» w nawiązywaniu więzi między Północą a Południem basenu Morza Śródziemnego w tym tak krytycznym okresie” – dodał polski dyplomata papieski na zorganizowanym przez OBWE spotkaniu.

ak/ rv

Za trzy tygodnie Ojciec Święty uda się do Szwecji z okazji 500-lecia reformacji. Nadaje to papieskiej podróży wyraźny rys ekumeniczny. Jednakże sami Szwedzi bardziej niż ekumenizmu potrzebują dziś ewangelizacji. Zwraca na to uwagę ks. Fredrik Emanuelson, wikariusz biskupa Sztokholmu ds. misji. Jego zdaniem Franciszek powinien przybyć do tego nordyckiego kraju z wyraźnym orędziem wiary. Wymaga tego realny stan chrześcijaństwa w Szwecji, którego nie da się wyczytać z oficjalnych statystyk.

„Szwedzki Kościół Luterański przez wiele wieków był Kościołem państwowym, oficjalnym. Trwało to od 1593 r., kiedy miało miejsce Spotkanie w Uppsali, aż do 2000 r., kiedy to nastąpiło oddzielenie państwa od Kościoła. Oznacza to, że nie ma już Kościoła oficjalnego. Luteranie są jedynie Kościołem większościowym. Jednakże jeśli chodzi o bycie chrześcijaninem, wiarę, praktykowanie, chodzenie do kościoła to widzimy to jedynie u części oficjalnych członków. Dlatego jestem przekonany, że dziś prawdziwym wyzwaniem jest nie tyle dialog między Kościołami czy wspólnotami kościelnymi, ale ewangelizacja tego społeczeństwa. To my mamy je kształtować, ale niekiedy to ono kształtuje nas” – powiedział Radiu Watykańskiemu ks. Emanuelson. 

kb/ rv

Prawdopodobnie jest to wyraz uznania dla tego, co robię ja i Kościół w Belgii – tak abp Jozef De Kesel przyjął wczorajszą zapowiedź Papieża o włączeniu go do Kolegium Kardynalskiego. Belgowie nie byli pewni, czy będą mieć jeszcze kardynała elektora. Jak przyznaje rzecznik prasowy tamtejszego episkopatu ks. Tommy Scholtès wynoszenie do godności kardynalskiej prymasów Belgii było długą tradycją. Jednakże poprzedni arcybiskup Brukseli André-Joseph Léonard nie został kardynałem, choć urząd ten sprawował przez 5 lat, a jego poprzednik kard. Danneels skończył 80. rok życia.

Abp De Kesel przyznaje, że jego i Franciszka łączy zgodność poglądów. Bardzo go cenię i być może moja nominacja wyraża jego poważania dla mnie – przypuszcza nowy metropolita Brukseli. W ten sposób skomentował decyzję Papieża w rozmowie z Radiem Watykańskim:

„Jestem zaszczycony. Nie wiem, dlaczego Papież o mnie pomyślał, bo świat jest przecież tak wielki. To zaszczyt dla mnie i dla naszego Kościoła w Belgii, w tym małym kraju. Widzę w tym znak uznania i poparcia dla naszego Kościoła i dla mnie. Odbieram to jako wyraz wdzięczności ze strony Ojca Świętego za to, co zrobiłem do tej pory, i dla naszego Kościoła” – powiedział metropolita Brukseli. 

kb/ rv

„To było wielkie zaskoczenie. Nigdy o czymś takim nie myślałem” – powiedział 88-letni albański ksiądz Ernest Simoni. To jeden z siedemnastu przyszłych kardynałów, których mianowanie zapowiedział wczoraj Ojciec Święty. Podkreśla on, że ta nominacja jest darem dla całej Albanii, hołdem wobec cierpienia, jakiego doświadczył ten naród podczas komunistycznych prześladowań.

Ks. Ernest Simoni otrzymał święcenia kapłańskie w 1956 r., po studiach teologicznych odbytych w podziemiu. Za swoją posługę kapłańską dwa razy został skazany na śmierć. Karę tę zamieniono na wieloletnie więzienie, z czego 12 lat przepracował w kopalnii. Po wypuszczeniu go w 1981 r. na wolność został uznany za „wroga ludu” i otrzymał nakaz pracy w kanałach w Szkodrze. W tym czasie, aż do upadku reżimu komunistycznego, pełnił potajemnie swoją misję kapłańską.

W świadectwie, jakie wygłosił na spotkaniu z Papieżem Franciszkiem podczas jego wizyty w Tiranie w 2014 r., tak wspominał swe pierwsze aresztowanie. 

„Z kościoła zostałem przetransportowany do więziennej izolatki, gdzie w nieludzkich warunkach przebywałem przez 3 miesiące. Związanego zaprowadzono mnie na przesłuchanie. Przesłuchujący mnie powiedział: «Zostaniesz powieszony, bo mówiłeś ludziom, że umrzemy dla Chrystusa, jeżeli będzie taka potrzeba». Tak mocno ściśnięto mi kajdankami nadgarstki, że serce przestawało bić i niemal umierałem. Chcieli, żebym wypowiadał się przeciw Kościołowi i hierarchii kościelnej. Nie zgodziłem się. Z powodu tortur upadłem prawie nieżywy. Gdy to zobaczyli, uwolnili mnie. Pan chciał, żebym jeszcze żył” – powiedział ks. Simoni.

Warto przypomnieć, iż komunistyczny, ateistyczny reżim Envera Hodży, który władzę w Albanii przejął z końcem 1944 r., za jedno ze swych głównych zadań uważał wyniszczenie wiary oraz eliminację kleru. Albania stała się pierwszym ateistycznym krajem świata, gdzie prześladowanie Kościoła, aresztowania, tortury, rozstrzeliwanie duchownych i wiernych trwały do 1990 r. 

pp/ rv

Słuchaj:      

W Magazynie: „Sytuacja na Ukrainie dzisiaj” – rozmowa z bp. Janem Sobiło, biskupem pomocniczym diecezji charkowsko-zaporoskiej na Ukrainie − Katolickie Radio Zamość

Słuchaj: