„Wszyscy jesteśmy pielgrzymami miłosierdzia i potrzebujemy łaski Chrystusa, by być miłosierni jak Ojciec”. Tak mówił Papież, spotykając się z uczestnikami kursu, zorganizowanego przez Kongregację ds. Ewangelizacji Narodów dla biskupów niedawno mianowanych na terenach misyjnych. Ojciec Święty nawiązał do Jubileuszowego Roku Miłosierdzia. Podkreślił powołanie każdego biskupa do tego, by życiem i posługą ukazywać ojcostwo Boga oraz dobroć, miłosierdzie i równocześnie autorytet Chrystusa. Przyszedł On dać życie i stworzyć ze wszystkich ludzi jedną rodzinę pojednaną miłością Ojca. Franciszek zwrócił uwagę, że przyjęci przez niego hierarchowie pochodzą z terenów misyjnych. 

„Zatem każdy z was ma wielki przywilej i równocześnie odpowiedzialność, że w ewangelizacji jest na pierwszej linii. Na wzór Dobrego Pasterza jesteście wezwani, by troszczyć się o owczarnię i iść na poszukiwanie owiec, zwłaszcza tych dalekich czy zagubionych; a także szukać nowych sposobów głoszenia, aby wychodzić ludziom na przeciw; tym zaś, którzy otrzymali dar chrztu, pomagać wzrastać w wierze, ażeby wierzący, także «letni» czy niepraktykujący, odkrywali na nowo radość wiary i ewangelizacyjną owocność”.

Papież zachęcił pasterzy Kościoła do troski o przygotowanie do kapłaństwa w seminariach i także o formację stałą duchownych już wyświęconych. Biskupi mają być dla nich przykładem. 

„Nie zapominajcie, że najbliższym bliźnim biskupa jest kapłan. Każdy prezbiter winien odczuwać bliskość swojego biskupa. Kiedy telefonuje do niego czy pisze list, niech biskup odpowie mu natychmiast – tego samego dnia, jeśli to możliwe. Ale ta bliskość musi się zacząć w seminarium, przy formacji, i być kontynuowana”.

Franciszek przestrzegł też biskupów z krajów misyjnych przed podziałami, które niszczą owoce ewangelizacji. 

„Podziały są bronią, jakiej diabeł najbardziej używa, aby niszczyć Kościół od środka. Ma dwa rodzaje broni, ale główną są podziały; druga to pieniądze. Diabeł wchodzi do kieszeni oraz niszczy językiem, plotkami, które dzielą. A nawyk plotkowania to «terroryzm». Plotkarz jest «terrorystą», który rzuca bombę, czyli plotkę, żeby niszczyła. Bardzo was proszę, walczcie z podziałami, bo są jednym z rodzajów broni, jakie ma diabeł, by niszczyć Kościół lokalny i Kościół powszechny. W szczególności różnice związane z obecnością na tym samym terytorium różnych grup etnicznych nie powinny przenikać do wspólnot chrześcijańskich tak bardzo, by szkodzić ich dobru. Istnieją wyzwania, wobec których trudno znaleźć rozwiązanie, ale z łaską Bożą, modlitwą i pokutą jest to możliwe”.

ak/ rv

Na czym polega ewangelizacja, mówił Papież na porannej Mszy w kaplicy swej watykańskiej rezydencji. W homilii nawiązał do czytania z Pierwszego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian, które zaczyna się słowami: „Nie jest dla mnie powodem do chluby to, że głoszę Ewangelię”. Zwrócił uwagę, że również dzisiaj jest wielu chrześcijan świeckich i księży, którzy chlubią się tym, co robią. 

„To jest powód do chluby, chlubię się. W ten sposób sprowadza się Ewangelię do rangi funkcji czy też chlubienia się: «Idę ewangelizować i wielu ludzi doprowadziłem do Kościoła». Uprawianie prozelityzmu również jest chlubieniem się. A ewangelizacja nie jest uprawianiem prozelityzmu. Nie jest ani spacerkiem, ani sprowadzaniem Ewangelii do rangi funkcji, ani też uprawianiem prozelityzmu: to nie jest ewangelizacja. To właśnie mówi Paweł: «Nie jest dla mnie powodem do chluby. To dla mnie konieczność, która na mnie ciąży». Chrześcijanin ma obowiązek, ale z tej mocy, co konieczność niesienia imienia Jezusa, a więc płynący z samego serca”.

Ojciec Święty opowiedział, jak podczas obiadu na Światowych Dniach Młodzieży w Krakowie ktoś go zapytał, co ma mówić swojemu bliskiemu koledze, który jest ateistą. 

„Dobre pytanie! Wszyscy znamy ludzi, którzy oddalili się od Kościoła. Co mamy im powiedzieć? Odpowiedziałem: «Słuchaj, mówić coś to ostatnia rzecz, jaką masz zrobić. Zacznij od tego, by czynić. On zobaczy to, co czynisz i postawi ci pytanie. A kiedy cię zapyta, wtedy mów». Ewangelizować to dawać następujące świadectwo: żyję w taki sposób, ponieważ wierzę w Jezusa Chrystusa; wzbudzam w tobie ciekawość, tak iż stawiasz mi pytanie: «Ale dlaczego to robisz?». Robię to dlatego, że wierzę w Jezusa Chrystusa i głoszę Go nie tylko słowem – oczywiście trzeba głosić Go słowem – ale życiem”.

Franciszek nawiązał też do dzisiejszego wspomnienia liturgicznego św. Piotra Klawera, XVII-wiecznego jezuity hiszpańskiego, misjonarza w Ameryce Południowej. Przypomniał, że „pojechał on głosić Ewangelię. Może myślał, że jego przyszłość to będzie głoszenie kazań. Pan jednak zażądał od niego, by był blisko odrzuconych tamtych czasów, niewolników, Murzynów przywożonych z Afryki na sprzedaż”. 

„I ten człowiek nie szedł na spacerek mówiąc, że ewangelizuje. Nie sprowadzał ewangelizacji do rangi funkcjonalizmu ani też prozelityzmu. Głosił Jezusa Chrystusa czynem, rozmawiając z niewolnikami, żyjąc wraz z nimi i tak jak oni! I w Kościele jest wielu takich jak on. Wielu takich, którzy wyrzekają się samych siebie, aby głosić Jezusa Chrystusa. I również my wszyscy, bracia i siostry, mamy obowiązek ewangelizować, co nie znaczy pukać do drzwi sąsiada czy sąsiadki i mówić: « Chrystus zmartwychwstał!», ale żyć wiarą i opowiadać o niej łagodnie, z miłością, nie chcąc nikogo przekonać, ale bezinteresownie. Dawać darmowo to, co Bóg dał za darmo mnie: to znaczy ewangelizować”.

ak/ rv

Papież pragnie, aby refleksja nad męczeństwem, jako cenną spuścizną ewangeliczną wspólną wszystkim Kościołom, usposobiła nas do uznania uprzywilejowanej drogi ekumenizmu krwi, która ma pierwszeństwo przed wszelkimi przeciwieństwami i wzmacnia pielgrzymowanie ku jedności. Czytamy o tym w telegramie, który kardynał sekretarz stanu Pietro Parolin przesłał w imieniu Ojca Świętego uczestnikom 24. Międzynarodowego Spotkania Ekumenicznego Duchowości Prawosławnej na temat „Męczeństwa i komunii”, zorganizowanego przez Wspólnotę z Bose na północy Włoch.

Ojciec Święty życzy uczestnikom, aby te dni analizy i refleksji stały się sposobną okazją do braterskiego spotkania, wymiany i szczerego dzielenia się, opartego na wspólnym słuchaniu Słowa Bożego oraz zgłębianiu tradycji duchowej Kościołów prawosławnych.

md/ rv

Trafiający dziś do księgarń na całym świecie wywiad-rzeka z Papieżem seniorem to „miła niespodzianka” – uważa ks. Federico Lombardi SJ, wieloletni watykański rzecznik, a dziś przewodniczący Rady Administracyjnej Watykańskiej Fundacji Josepha Ratzingera-Benedykta XVI. Przyznaje on, że po Papieżu seniorze nie spodziewano się już tak długich wywiadów. Tymczasem uważna lektura tej nowej książki oferuje czytelnikom wiele cennych perełek. Jedną z nich jest świadectwo, jak przeżywa on duchowo aktualny etap swego życia – mówi ks. Lombardi. 

„W moim odczuciu słowa, jakimi Benedykt opisuje to swoje doświadczenie duchowe w owej ostatniej fazie życia, są bardzo piękne i pocieszające. Podobnie jak Jan Paweł II, który dał nam niezwykłe świadectwo wiary w chorobie i cierpieniu w swoich ostatnich dniach, Papież senior ofiaruje nam świadectwo wiary w przygotowaniu na spotkanie z Bogiem. Warunki są tu inne, ale tak jak u jego poprzednika, widać u Benedykta jasną świadomość, że zbliża się on ku finałowemu momentowi własnego życia, którym jest stanięcie twarzą w twarz z miłością Boga” – mówił jezuita.

Dalej o. Lombardi uważa za bardzo ważne świadectwo Benedykta XVI dotyczące jego decyzji o zrzeczeniu się urzędu Papieża. 

„W tej książce ostatecznie neguje się niepoparte czy fantazyjne interpretacje, które jako powód wycofania się Benedykta widziały nie to, co on sam bardzo jasno i dosadnie wyraził, czyli brak sił fizycznych, aby z pełną odpowiedzialnością zająć się swoimi zadaniami, ale wskazywały na lęki, zawiedzione nadzieje, spiski itd. Idąc za tymi pomysłami, zrzeczenie się urzędu nie byłoby konsekwencją rozeznawania w modlitwie przed Bogiem, aby podjąć decyzję jak najrozsądniejszą, lecz ucieczką od obowiązków z powodu napotkanych trudności. Benedykt odpowiada jednak w sposób absolutnie konkretny, usuwający wszelki cień wątpliwości, wszelką możliwość negatywnego odczytania tego wydarzenia. Jego decyzja to bowiem wielki akt odpowiedzialności przed Bogiem i przed Kościołem, dokonany w pełnej świadomości”.

Książka nie jest dostatecznie opracowana i kompleksowa, aby można ją nazwać biografią czy autobiografią, jednak opisuje ważne wydarzenia z życia Papieża seniora oraz punkty przewodnie jego pontyfikatu. Były to wiara i Chrystus, bowiem wokół tych tematów Benedykt XVI koncentrował swoje nauczanie. W wywiadzie mówi się też o szczególnej więzi, jaka łączyła kard. Josepha Ratzingera, wtedy prefekta Kongregacji Nauki Wiary, ze św. Janem Pawłem II.

tm/ rv

Podczas krótkiej, niespełna dwudniowej wizyty w Szwecji Papież spotka się również z tamtejszą wspólnotą katolicką. Stolica Apostolska opublikowała dziś program podróży. Odbędzie się ona 31 października i 1 listopada. Papież jedzie do Szwecji, aby wziąć udział w ekumenicznej inauguracji obchodów 500-lecia reformacji.

Franciszek przyleci na lotnisko w Malmö. W tym też mieście złoży wizytę kurtuazyjną rodzinie królewskiej. Następnie uda się do pobliskiego miasta Lund, gdzie w katedrze luterańskiej weźmie udział w modlitwie ekumenicznej. Kolejne wydarzenia ekumeniczne upamiętniające 500-lecie reformacji będą miały miejsce w Malmö, w tamtejszej hali widowiskowej.

Następnego dnia, we wtorek 1 listopada rano, Papież odprawi w Malmö Mszę dla wspólnoty katolickiej. Wczesnym popołudniem odleci do Rzymu.

kb/ rv

Od rozpoczęcia Jubileuszowego Roku Miłosierdzia minęło dokładnie 9 miesięcy. W tym czasie przez Drzwi Święte w Bazylice Watykańskiej przeszło ponad 15 mln wiernych. Liczbę tę podała Papieska Rada ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji.

Są to tylko ci pielgrzymi, którzy zarejestrowali się poprzez oficjalną stronę internetową. Najwięcej pielgrzymek dotarło do Watykanu w okresie urlopowym. Tylko w sierpniu po odpust związany z przejściem przez Drzwi Święte przybyło 2 mln wiernych.

dg/ rv, avvenire

Nowa broń dla Gwardii Szwajcarskiej była tematem homilii watykańskiego Sekretarza Stanu, wygłoszonej w Bazylice św. Piotra. „Chleb i wino eucharystyczne, Słowa Życia, różaniec i przejście przez Drzwi Święte są «bronią» Boga na pozór słabą, ale w rzeczywistości silniejszą od wszelkich ludzkich przebiegłości i każdej przeszkody” – powiedział kard. Pietro Parolin z okazji jubileuszu Gwardii Szwajcarskiej i Żandarmerii Watykańskiej.

Mundurowi uczestniczyli wczoraj wieczorem w uroczystej Mszy i wspólnie odmówili część Różańca, co sekretarz stanu nazwał „tajnym arsenałem dostępnym dla każdego”. Wyjaśnił, że służba żandarmerii i gwardzistów to podwójna misja. „Pierwszą jest wzmocnienie wiary w Chrystusa zmartwychwstałego, otworzenie przed Nim drzwi swojego serca, by mógł przynieść pokój; drugą misją jest wykonywanie powierzonych wam zadań jak najlepiej, na miarę waszych możliwości” – powiedział kard. Parolin.

Papieskie wojsko jest najstarszą i najmniejszą armią na świecie. Powstało w 1506 r. i liczy obecnie 110 żołnierzy. Gwardia Szwajcarska – oprócz pełnienia funkcji reprezentacyjno-honorowych – od początku stanowi ochronę osobistą Ojca Świętego i Pałacu Apostolskiego. Strzeże też granic Państwa Watykańskiego, a od niedawna jej członkowie, w strojach cywilnych, towarzyszą Papieżowi w jego pielgrzymkach zagranicznych.

dg/ rv 

W niedzielę 11 września w Karagandzie w Kazachstanie odbędzie się beatyfikacja ks. Władysława Bukowińskiego. Ten kapłan archidiecezji krakowskiej, urodzony w Berdyczowie na dzisiejszej Ukrainie, zyskał tytuł „Apostoła Kazachstanu” ze względu na pełnioną tam heroicznie posługę duszpasterską. Będzie on pierwszym błogosławionym tamtejszej wspólnoty katolickiej. 

Ks. Władysław Bukowiński urodził się w 1904 r. w polskiej rodzinie mieszkającej w  Berdyczowie. Uciekając przed nawałą bolszewicką, w 1920 r. opuścił rodzinne strony i zamieszkał w Polsce. Studiował prawo i teologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Święcenia kapłańskie przyjął w 1931 r. Po kilku latach pracy duszpasterskiej w Rabce i w Suchej Beskidzkiej, na terenie archidiecezji krakowskiej, w  roku 1936  wyjechał do Łucka, gdzie był wykładowcą w seminarium duchownym i proboszczem miejscowej katedry. Po zajęciu miasta przez Sowietów został uwięziony. Powrócił do pracy duszpasterskiej w 1941 r. W czasie okupacji niemieckiej pomagał uciekającym i jeńcom sowieckim. W latach 1945-1954 przebywał w radzieckich więzieniach i obozach pracy, gdzie ciężko pracując fizycznie odwiedzał chorych i umacniał w wierze współwięźniów. Napisał i wykładał w łagrze historię Polski. W 1954 r. został zesłany do Karagandy z obowiązkiem podjęcia pracy stróża, a jednocześnie prowadził tajne duszpasterstwo, głównie wśród Polaków, Rosjan Ukraińców i  Niemców. Jak podkreśla ks. Witold Kowalów z Ostroga na Ukrainie, „trzeba tutaj powiedzieć, że nie tylko Kościół w Kazachstanie modlił się o beatyfikację ks. Władysława Bukowińskiego i nie tylko Kościół w Polsce, zwłaszcza w archidiecezji krakowskiej, gdzie był prowadzony proces beatyfikacyjny, ale także modliliśmy się tutaj na Ukrainie, zwłaszcza w diecezji łuckiej. W Ostrogu, w parafii gdzie jestem proboszczem, odmawialiśmy nowennę o beatyfikację. Także biskup diecezji łuckiej Witalij Skomarowski wydał list pasterki poświęcony ks. Bukowińskiemu. Było też zarządzenie, aby w diecezji przez dziewięć niedziel odmawiać nowennę za przyczyną ks. Bukowińskiego” – dodał ks. Kowalów. W łagrach i więzieniach sowieckich ks. Bukowiński spędził łącznie 13 lat, 5 miesięcy i 10 dni. Zmarł w Karagandzie 3 grudnia 1974 r.

M. Krawiec SSP, Ukraina/ rv 

„Jasno widać, że kampania «Przekażcie sobie znak pokoju», odwołująca się do nauki chrześcijańskiej, ma na celu nie tylko promowanie szacunku dla osób homoseksualnych, ale również uznanie aktów homoseksualnych i związków jednopłciowych za moralnie dobre” – stwierdził kard. Stanisław Dziwisz.

Mówiąc o akcji, w której uczestniczą także niektóre środowiska katolickie, metropolita krakowski stwierdził, że włączyły się one w fałszowanie niezmiennej nauki Kościoła. Przypomniał, że zachęca on do okazywania szacunku każdemu człowiekowi, ale nie oznacza to aprobowania aktów homoseksualnych ani legalizowania związków jednopłciowych. „Obawiam się, że to celowe działanie służy zamazaniu pamięci o wielkim dobru Światowych Dni Młodzieży, które dokonało się w Krakowie i całej Polsce – powiedział metropolita krakowski. – Związane jest ono z wartościami płynącymi z Ewangelii, które są konkretną i wymagającą propozycją moralną dla młodego pokolenia”. 

S. Tasiemski, KAI/ rv

Nie tyle chrześcijaństwo, ile wszystkie formy ideologiczne, również chrześcijaństwa, są wrogiem demokracji – uważa o. Maciej Zięba OP. W Warszawie odbyła się prezentacja najnowszej książki znanego specjalisty w dziedzinie katolickiej nauki społecznej pt. „Papieska ekonomia”. Autor pragnie w niej przybliżyć spojrzenie Ojca Świętego na najważniejsze kwestie społeczne.

„To nie jest tylko streszczenie i komentarz encyklik, ale zaproszenie do debaty na temat najbardziej fundamentalnych spraw współczesnego świata – mówi prof. Aniela Dylus z UKSW. – O. Zięba ma umiejętność bardzo trafnego i syntetycznego pokazania, co jest najważniejsze w poszczególnych encyklikach. I – co chyba najważniejsze – nie czyta encyklik na kolanach. Ma odwagę krytycznego podejścia. Uważam, że to jest wielka wartość także tej książki” – dodała prof. Dylus.

Premiera książki „Papieska ekonomia” jest zapowiedziana na środę 14 września.

S. Tasiemski, KAI/ rv

Słuchaj:      

W magazynie: „O dotknięciu Boga” – rozmowa z Arturem Pawłowskim, kanadyjskim kaznodzieją, biznesmenem, założycielem Kościoła Ulicznego – Radio Fiat, Częstochowa.

Słuchaj: