Do refleksji nad doświadczeniem przeżywanym przez Maryję, Józefa i Jezusa, gdy wzrastają jako rodzina we wzjamnej miłości i zaufaniu zachęcił Papież wiernych w rozważaniu przed modlitwą „Anioł Pański”. Rodzice Jezusa udają się do świątyni, aby poprzez ofiarowanie Go Bogu potwierdzić, że są strażnikami jego życia, a nie właścicielami. 

„Gest ten podkreśla, że ​​tylko Bóg jest Panem dziejów indywidualnych i rodzinnych – wszystko od Niego pochodzi. Każda rodzina jest powołana do uznania tego pierwszeństwa, strzegąc i wychowując dzieci, aby otworzyły się na Boga, który jest źródłem życia. Stąd pochodzi tajemnica młodości wewnętrznej, o której paradoksalnie świadczy w Ewangelii para starców, Symeon i Anna. Zwłaszcza starzec Symeon, natchniony przez Ducha Świętego mówi o Dzieciątku Jezus: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu sprzeciwiać się będą [...] aby na jaw wyszły zamysły serc wielu»” (Łk 2,34-35) – mówił Ojciec Święty.

Odnosząc się do przytoczonych słów Symeona Papież wskazał, czym naprawdę było przyjście Jezusa. 

„Te prorocze słowa ukazują, że Jezus przyszedł, aby obalić czynione przez nas fałszywe obrazy Boga i nas samych; aby «sprzeciwić się» światowym pewnikom, na których usiłujemy się opierać; abyśmy ponownie weszli na autentyczną drogę ludzką i chrześcijańską, opartą na wartościach Ewangelii. Nie ma sytuacji rodzinnej, która byłaby wykluczona z tej nowej drogi odrodzenia i zmartwychwstania. Ilekroć rodziny, nawet te zranione i naznaczone słabością, porażkami i trudnościami powracają do źródła doświadczenia chrześcijańskiego, otwierają się nowe drogi i niewyobrażalne możliwości” – stwierdził Papież.

W dalszej części rozważania Franciszek zauważył, że Święta Rodzina powróciła do Galilei, gdzie Jezus rósł i rozwijał się. 

„Wielką radością rodziny jest rozwój dzieci. Mają one rozwijać się i umacniać, zdobyć mądrość i przyjąć łaskę Bożą, tak właśnie jak stało się z Jezusem. Jest On naprawdę jednym z nas: Syn Boży staje się dzieckiem, zgadza się wzrastać, umacniać  siebie, jest pełen mądrości, a łaska Boża spoczywa na Nim. Maryja i Józef z radością widzą to wszystko w swoim synu. To właśnie jest misja, ku której ukierunkowana jest rodzina: stwarzanie warunków sprzyjających harmonijnemu i pełnemu rozwojowi dzieci, aby mogły prowadzić życie dobre, godne Boga i konstruktywne dla świata” – dodał Franciszek.

Po odmównieniu modlitwy „Anioł Pański” Papież wyraził swoją bliskość ze wspólnotą Koptów w Egipcie, którzy w tych dniach zostali zaatakowani w atakach terrorystycznych. „Niech Pan przyjmie dusze zmarłych – modlił się Franciszek – umocni rannych, ich rodziny i całą wspólnotę i nawróci serca gwałtowników”.

Następnie zwrócił się ze szczególnym pozdrowniem do wszystkich rodzin życząc im, aby Pan ich błogosławił oraz kierował na drodze życia.

pp/rv

W Madrycie trwa prawdziwy maraton rodzinny. Tak można określić bogaty program, jaki został przygotowany, aby podkreślić świętość rodziny i jej znaczenie dla społeczeństwa i Kościoła. Uroczystościom przewodniczył kard. Carlos Osoro. 

Święto rodziny rozpoczęło się już w sobotę rano. Kard. Carlos Osoro zaprosił do katedry wszystkie rodziny, które chciały otrzymać specjalne błogosławieństwo. Od godz. 11.00 stanął przy ołtarzu Matki Bożej Almudena, patronki Madrytu, i błogosławił rodziny, które tłumnie przybyły do katedry. Był czas na krótką rozmowę, żarty z maluchami i świąteczne życzenia. Liczna obecność rodzin sprawiła, że kardynał błogosławił rodziny – z krótkimi przerwami – aż do godz. 19.00, kiedy odprawił uroczystą mszę. Podczas niej wierni odnowili przyrzeczenia małżeńskie, natomiast narzeczeni otrzymali specjalne błogosławieństwo.

Dzisiaj od rana w krypcie katedry trwa całodzienna adoracja Najświętszego Sakramentu w intencji rodzin. W południe uroczystej mszy przewodniczył kard. Osoro. “To dla mnie wielka łaska, że mogę was przyjąć, wysłuchać i pobłogłosławić”, powiedział w homilii. “Wierzę w rodzinę, ponieważ ludzkie życie rodzi się z dwóch podmiotów, i nie ma innych: z ojca i matki. Negowanie tego faktu jest negowaniem samego życia”, podkreślił kard. Osoro. Jego zdaniem rodzina ma wiele do powiedzenia współczesnemu światu: przyjmuje życie, dzieli się miłością i uzdrawia. Siły dodaje jej Bóg, który jest życiem i miłością. “Jaka instytucja ma moc, aby odzyskać człowieka i dać nadzieję ludowi, jeśli nie rodzina?” Fakt, że Papież Franciszek poświęcił jej dwa synody ukazuje wartość i wielkość chrześcijańskiej rodziny”, powiedział kard. Osoro.

M. Raczkiewicz CSsR/Madryt/rv

Zakończenie starego roku wypełnione jest w Brazylii spotkaniami rodzinnymi, festynami na plażach (nie zapominajmy, że panuje tam pełnia gorącego lata), fajerwerkami, na które z każdego roku wydaje się coraz większe sumy pieniędzy! Istnieje też inny przejaw związany z końcem roku: różnorodne praktyki zabobonów, które według popularnych wierzeń mają zapewnić w Nowym Roku to, czego Brazylijczycy najbardziej pragną: miłości, pokoju, pieniędzy, zdrowia. Według wyobraźni zabobonnych Brazylijczyków spełnienie w pierwszych chwilach Nowego Roku pewnych rytów, gestów, spożycie wskazanych owoców, podanie i degustacja wybranych dań, użycie odpowiednich strojów zapewni tym ludziom to wszystko, czego najbardziej pragną dla siebie!

Kilkanaście lat temu w Rio de Janeiro, potężna stacja telewizyjna „Globo” zachęcała mieszkańców miasta oraz licznych turystów, aby udawali się przed północą kończącego się roku na plażę Copacabana ubrani na biało. Z roku na rok liczba tych osób rosła. Używanie koloru białego w ostatnim dniu roku stało się już praktyką dużej części społeczeństwa tego kraju.

Dlaczego biały kolor stroju i potrzeba udania się nad Ocean? Otóż zwyczaj tej przybył do Brazylii wraz z niewolnikami z Afryki i jest związany z religią Candomblé i Umbanda. Według tych wierzeń kolor biały oznacza harmonię, cichość, spokój. Wspomniane religie czczą „Jemanjá” – królową mórz, której w wodach Oceanu składają w ofierze kwiaty, perfumy, a nawet drogą biżuterię. Dla uczczenia tej bogini trzeba ubrać się na biało. Natomiast aby pozyskać jej przychylność należy podskoczyć siedem razy nad falami Oceanu i złożyć w ofierze czerwone róże. Poprzez ten gest podskoków przyzywa się siły duchowe tej bogini na rozpoczynający się rok. 

Z pewnością zwyczaje związane z kończącym się, czy rozpoczynającym się rokiem są przejawem wierzeń ludowych czy zabobonu. Jednak, kiedy obserwuje się wśród wielu Brazylijczyków pewien rygor, w ich ścisłym wypełnianiu to nawet przypadkowy obserwator stawia sobie pytanie czy wypada chrześcijaninowi praktykowanie tych zwyczajów?

Na tak postawioną kwestię odpowiada kardynał Odilo Scherer – arcybiskup São Paulo w opublikowanym w tych dniach artykule: „Być chrześcijaninem”. „Spotykamy chrześcijan żyjących tak, jakby przyjęty chrzest nic nie zmienił w ich życiu: żyją tak jakby nie byli chrześcijanami. Spotykamy też takich, którzy praktykują religię zaledwie w formie zewnętrznej, spełniając pewne ryty, ale ich życie, postępowanie nie mają żadnego związku z Chrystusem i Jego Ewangelią” – pisze kard. Scherer.

W kontekście prowadzenia życia pełnego zabobonów, wspomniany kardynał zauważa, że tego typu praktyki zniewalają pokaźną liczbę katolików, którzy zwracają się do tych zwyczajów, czasami nawet do praktykowania synkretyzmu religijnego i według nich moc, rozwiązywanie trudnych spraw, siła i nieznane energie czy tajemnicze siły mają swoje źródło właśnie w tych wierzeniach.

Zabobony obecne w życiu katolików stają się dużym wyzwaniem dla tutejszego Kościoła. Jego zadaniem jest tak prowadzić ewangelizację, by przemieniała ona zwyczaje pogańskie na wartości, które proponuje Chrystus, któremu oddano ten kraj noszący u swych początków nazwę ”Ziemia Krzyża Świętego”!

Z. Malczewski TChr/Brazylia/rv 

Słuchaj:      

Słuchaj: