Po Bożym Narodzeniu zaczyna się tzw. okres zwykły roku liturgicznego, ale w centrum chrześcijańskiej egzystencji pozostaje Chrystus. Na tej myśli Ojciec Święty skupił się w swojej homilii podczas porannej Mszy w kaplicy Domu św. Marty. Wskazał na Syna Bożego; to „Zbawiciel świata – nie ma innego, On jest jedyny”. 

„I to stanowi centrum naszego istnienia: Jezus Chrystus. Jezus Chrystus, który się objawia, pokazuje, a my zostajemy zaproszeni do znajomości z Nim, do rozpoznawania Go w życiu, w różnych okolicznościach życia. Ktoś mi może powiedzieć: «Ależ ja, Ojcze, znam żywot tego świętego, tej świętej czy objawienia stąd i stamtąd». To dobrze – święci to święci, wielcy ludzie! Jednak nie wszystkie objawienia są prawdziwe. Więc święci mają swoją wagę, ale pośrodku stoi Chrystus. Bez Jezusa nie ma świętych! I tutaj pojawia się pytanie: Czy Jezus Chrystus stanowi to centrum mojego życia? Jaka jest moja z Nim relacja?” – powiedział Papież.

Franciszek wskazał na trzy elementy konieczne do tego, by umieścić Syna Bożego na głównym miejscu. Pierwszy to wspomniany już wysiłek codziennego poznawania Go coraz lepiej, którego dokonuje się przez czytanie Ewangelii, a później przez otwarcie na działanie Ducha Świętego. Następne zadanie do wypełnienia to adorowanie Jezusa. Chodzi tu o trwanie przed Chrystusem w milczeniu i pozbycie się z własnego serca rzeczy interesujących nas bardziej niż On. 

„Istnieje pewna krótka modlitwa, jakiej używamy – «Chwała»: «Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu». Jednak często powtarzamy ją jak papugi. A ona to właśnie adoracja! «Chwała»: ja adoruję Ojca, Syna i Ducha Świętego. Adorować, przy pomocy małych modlitw, w milczeniu przed wielkością Boga. Adorować Jezusa mówiąc: «Jesteś jedyny, stanowisz początek i koniec, i z Tobą pragnę pozostać przez całe me życie, całą wieczność». I wyrzucić to, co mi przeszkadza w adoracji Jezusa” – wskazał Ojciec Święty.

Po trzecie Syna Bożego należy naśladować, iść za Nim jak Apostołowie. I tylko o to chodzi w naszej wierze. 

„Życie chrześcijańskie jest proste, bardzo proste, ale potrzeba nam łaski Ducha Świętego, aby obudził w nas to pragnienie poznania Jezusa, adorowania Go oraz naśladowania. I dlatego w kolekcie na początku Mszy prosiliśmy Pana o rozeznanie, co powinniśmy zrobić, i o siłę, by tego dokonać. Każdego dnia, aby być chrześcijaninem, nie trzeba jakichś nadzwyczajnych, trudnych, ponadprogramowych rzeczy. Nie, to proste. Niech w tej codzienności Pan udziela nam łaski poznawania Jezusa, adorowania Jezusa i naśladowania Jezusa” – zakończył Papież.

tm/ rv

Swe tradycyjne w pierwszych dniach nowego roku spotkanie z dyplomatami akredytowanymi przy Stolicy Apostolskiej Papież poświęcił kwestii bezpieczeństwa i pokoju. Zwrócił uwagę, że w sto lat po tym, gdy toczyła się pierwsza wojna światowa, a na horyzoncie pojawiały się już reżimy totalitarne, nadal miliony ludzi żyją pośród bezsensownych konfliktów. Szczególnie niepokoi przemoc motywowana religijnie, zwłaszcza terroryzm o podłożu fundamentalistycznym. Ojciec Święty przypomniał jego akty i ofiary liczne również w ubiegłym roku, w tym przedświąteczny zamach w Berlinie. 

„Jest to szał zabijania, który nadużywa imienia Bożego, by siać śmierć, usiłując narzucić wolę panowania i władzy. Dlatego wzywam wszystkie autorytety religijne, aby wspólnie stanowczo podkreśliły, że nigdy nie wolno zabijać w imię Boga. Fundamentalistyczny terroryzm jest owocem poważnego ubóstwa duchowego, z którym często łączy się również znaczne ubóstwo społeczne. Można go będzie całkowicie pokonać tylko przez wspólny wkład przywódców religijnych i politycznych”.

Franciszek wskazał, że ci pierwsi mają przekazywać wartości religijne, które nie dopuszczają przeciwstawiania sobie bojaźni Bożej i miłości bliźniego. Natomiast do polityków należy zapewnienie prawa do wolności religii w przestrzeni publicznej, uznając jej pozytywny wkład w budowanie społeczeństwa obywatelskiego, jak też zapobieganie tworzeniu się warunków sprzyjających fundamentalizmowi. Wymaga to zwalczania ubóstwa oraz popierania rodziny i edukacji.

Papież podkreślił dalej potrzebę wyrzeczenia się przemocy, czemu poświęcił swe orędzie na tegoroczny Światowy Dzień Pokoju, oraz wprowadzania „kultury miłosierdzia”, którą pomógł też odkrywać niedawny Rok Jubileuszowy: „Tylko w ten sposób można budować społeczeństwa otwarte i gościnne wobec cudzoziemców, a jednocześnie bezpieczne i żyjące w pokoju”. 

„Potrzebne jest wspólne zaangażowanie względem migrantów, uchodźców i wysiedleńców, które pozwoli im zgotować godne przyjęcie. Zakłada to umiejętność łączenia prawa «każdego człowieka (...) by wyemigrować do innych wspólnot politycznych i zamieszkać w ich granicach» (Jan XXIII, enc. „Pacem in terris”) z jednoczesnym zapewnieniem możliwości integracji imigrantów w tkankę społeczną, w którą się włączają, tak aby nie odczuwała ona zagrożenia swojego bezpieczeństwa, tożsamości kulturowej i równowagi polityczno-społecznej. Z drugiej strony sami imigranci nie mogą zapominać o obowiązku respektowania praw, kultury i tradycji krajów, w których są goszczeni”.

Ojciec Święty wyraził wdzięczność krajom, które wielkodusznie przyjmują potrzebujących, począwszy od różnych państw europejskich, jak zwłaszcza Włochy, Niemcy, Grecja i Szwecja. Wymienił tu też kraje Bliskiego Wschodu: Liban, Jordanię i Turcję. Przeszedł następnie do problemów młodych pokoleń. 

„Dzieci i młodzież są przyszłością, dla nich pracujemy i budujemy. Nie można ich egoistycznie pomijać i zapominać. Z tego powodu, jak przypomniałem ostatnio w liście skierowanym do wszystkich biskupów, uważam za priorytet obronę dzieci, których niewinność jest często rozdarta pod ciężarem wykorzystywania, nielegalnej i niewolniczej pracy, prostytucji czy nadużyć dorosłych, złoczyńców i handlarzy śmierci. Podczas mojej podróży do Polski z okazji Światowego Dnia Młodzieży mogłem spotkać tysiące ludzi młodych, pełnych entuzjazmu i radości życia. U wielu innych widziałem jednak ból i cierpienie. Myślę o chłopcach i dziewczętach znoszących konsekwencje okrutnego konfliktu w Syrii, pozbawionych radości dzieciństwa i młodości: od możliwości swobodnej zabawy po szansę chodzenia do szkoły”.

Obok konfliktu syryjskiego w swoim dorocznym przemówieniu do ambasadorów z całego świata Franciszek wspomniał też szereg innych, w tym na Ukrainie. Życzył, aby dalej szukać tam zdecydowanie „realnych rozwiązań celem pełnej realizacji zobowiązań podjętych przez strony, a przede wszystkim zapewnić szybką reakcję na sytuację humanitarną, która nadal pozostaje ciężka”.

ak/ rv

W dorocznej audiencji dla korpusu dyplomatycznego po raz pierwszy uczestniczył nowy ambasador Polski Janusz Kotański. Dzieląc się swymi wrażeniami podkreślił on, że zarówno Papież, jak i dyplomaci zdają sobie sprawę z tego, w jak trudnej sytuacji znajduje się dzisiaj świat. Dlatego też mocne słowa Franciszka o bezpieczeństwie i pokoju okazały się w tym kontekście bardzo trafne – uważa Janusz Kotański. 

„Widać było, że Ojciec Święty jest przejęty sytuacją na świecie, że nie traci nadziei. Wierzy, że dobro zwycięży. Wyraźnie stwierdził, że sytuacja, w której jest tyle konfliktów, jest absolutnie niedopuszczalna. Trzeba zrobić wszystko, żeby dyplomacja działała dla pokoju. Widać tu znaczenie Stolicy Apostolskiej. W tym świecie rozchwianych autorytetów nadal Stolica Apostolska, nadal Ojciec Święty ze swoim przesłaniem pokoju przede wszystkim, przesłaniem walki z niewolnictwem, z handlem ludźmi, walki w obronie dzieci, w obronie bezbronnych jest tym autorytetem moralnym, który może skupiać. I to było widać. Reakcje ambasadorów są zawsze stonowane, jak to u dyplomatów, ale to przemówienie było mocne. Widać, że stoimy przed trudnym rokiem, pełnym wyzwań. No, a Ojciec Święty o Polsce pamięta, co dla nas jest bardzo ważne. Ja ze swej strony podziękowałem mu raz jeszcze za wizytę w Polsce i podkreśliłem, że rozpalił w Polsce płomień miłosierdzia i miłości” – powiedział Radiu Watykańskiemu ambasador Kotański.

kb / rv

Sekcja polska Radia Watykańskiego ma od dzisiaj nowego kierownika. Został nim ks. Paweł Pasierbek, jezuita. Ma on 51 lat i pochodzi z Bestwiny koło Bielska Białej. Filozofię i teologię studiował na jezuickich wydziałach w Krakowie i w Warszawie. Studia specjalistyczne z zakresu teologii dogmatycznej odbył na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Był duszpasterzem akademickim i proboszczem w Opolu, a następnie we Wrocławiu. Media watykańskie nie są mu obce. Jako seminarzysta odbył dwuletni staż w Radiu Watykańskim, a jako diakon przez rok pracował w L’Osservatore Romano.

Z Radiem Watykańskim żegna się natomiast dotychczasowy kierownik sekcji polskiej ks. Leszek Gęsiak SJ. Podsumowując swą pięcioletnią pracę w Radiu wspomniał on szczególnie jubileusz 75-lecia polskiej redakcji. Była to bowiem okazja do refleksji nad znaczeniem tego dzieła – uważa ks. Leszek Gęsiak. 

„W czasie obchodów tej rocznicy w 2013 r. zostaliśmy przyjęci przez Papieża Franciszka na specjalnej audiencji. Było to niezwykle miłe, braterskie spotkanie. Przekazaliśmy Ojcu Świętemu specjalnie wydaną na tę okazję płytę z 75 głosami wybitnych ludzi, którzy na antenie polskiej sekcji Radia Watykańskiego występowali. To też przypomniało pracę naprawdę setek ludzi poprzez pokolenia, pracę bardzo cichą i niewidoczną, bo ludzi radia się nie widzi, ludzi radia tylko się słyszy. Często nie potrafimy nawet skojarzyć głosu z twarzą. Zresztą ja to sam przeżyłem. Czasami, jak ktoś się dowiedział, że pracuję w Radiu Watykańskim, to mówił: «Ja sobie księdza zupełnie inaczej wyobrażałem». To jest jednak praca dosyć pokorna. My też nie do końca tworzymy wiadomości. Mamy być głosem Ojca Świętego. Więc to nie tylko praca, ale może przede wszystkim misja służenia Kościołowi” – powiedział ks. Leszek Gęsiak SJ.

kb / rv

Zaostrzone środki bezpieczeństwa towarzyszyły tradycyjnej procesji Czarnego Nazarejczyka, która przeszła dziś ulicami Manili. Władze szacują, że w trwających kilkanaście godzin obchodach w całym mieście wzięło udział 1 mln 800 tys. Filipińczyków. Zgodnie z wielowiekową tradycją szli oni boso za cudowną figurą Chrystusa niosącego krzyż. Procesję poprzedziła uroczysta Msza sprawowana o północy przez stołecznego arcybiskupa kard. Louisa Tagle. Apelował on o budowanie filipińskiego społeczeństwa na bezinteresownej miłości i ofiarnej służbie. Nad bezpieczeństwem pielgrzymów czuwało ponad 4 tys. policjantów i żołnierzy.

Statuę naturalnej wielkości sprowadzili do Manili na początku XVII w. z Meksyku hiszpańscy misjonarze. Według tradycji wiozący ją statek spłonął, ona jednak ocalała, chociaż osmalona w pożarze, skąd nazwa Czarny Nazarejczyk. Filipińczycy otaczają ją specjalną czcią, wierząc że udział w procesji zapewni im błogosławieństwo, a manilskie sanktuarium, gdzie na co dzień jest przechowywana, stanowi najpopularniejszy ośrodek pielgrzymkowy w tym kraju. 

Filipiny są największym i jednym z dwóch – obok Timoru Wschodniego – krajem Azji, zamieszkanym w większości przez katolików, którzy stanowią tam ponad 80 proc. prawie 100-milionowej ludności.

bz/ rv

Irackie wojska rządowe odbiły z rąk dżihadystów wschodnią dzielnicę Mosulu. Przed zajęciem jej przez fundamentalistów z tzw. Państwa Islamskiego znajdowało się tam co najmniej 700 domów należących do chrześcijan, którzy po wypędzeniu ich przez islamistów w czerwcu 2014 r. schronili się w Irbilu. Jak informują irackie media, większość wyzwolonych budynków, jak i mieszący się w tej części Mosulu szpital pediatryczny są totalnie zniszczone.

„Informacje o oswobodzeniu chrześcijańskiej dzielnicy napawają nadzieją, miasto wciąż jest jednak pełne snajperów i min pułapek, więc za wcześnie jest jeszcze mówić o powrocie ludności” – podkreśla ks. Thabit Mekko, który wraz z  wiernymi z Mosulu schronił się w Kurdystanie. Chaldejski kapłan zauważa zarazem, że liczne chrześcijańskie rodziny, które wówczas uciekły przed  terrorem dżihadystów, wcale nie są pewne, czy po tym, co przeżyły będą chciały powrócić do tego miasta.  

bz/ rv

„Od 1 stycznia 2017 r. Kościół i państwo w Norwegii zostają wyraźnie rozdzielone; od tego dnia biskupi, pastorzy, diakoni nie są już urzędnikami państwowymi, a rady duszpasterskie nie należą do administracji państwowej”. Komunikat tej treści został opublikowany na stronie internetowej Luterańskiego Kościoła Norwegii. Jest to ostatni etap reformy konstytucyjnej rozpoczętej uchwałą parlamentu w 2012 r. Odtąd tamtejsza wspólnota luterańska nie jest już Kościołem państwowym, ale niezależnym, legalnym wyznaniem.

Ta transformacja organizacyjna jest najważniejszą począwszy od reformacji sprzed 500 lat. Zmiana została podyktowana koniecznością zachowania wolności religijnej i równości między różnymi wyznaniami. Wraz z wejściem w życie reformy ewangeliccy biskupi i pastorzy nie są już opłacani przez państwo, ale przez własną wspólnotę kościelną. Do Kościoła luterańskiego oficjalnie należy 73 proc. Norwegów, ale tylko 5 proc. z nich aktywnie i sumiennie uczestniczy w jego życiu.

pp/ rv, sir

Moskiewscy katolicy obchodzili uroczystości Objawienia i Chrztu  Pańskiego razem ze swoim arcybiskupem Paolo Pezzim. W piątek 6 stycznia wieczorem przewodniczył on Mszy w katedrze Niepokalanego Poczęcia NMP, a w niedzielę tradycyjnie nawiedził parafię św. Olgi. 

W homilii w święto Chrztu Pańskiego powiedział, że w niezwykłym wydarzeniu chrztu, którego Jezus nie musiał przyjmować, ukazał On swoje bóstwo i prawdę o sobie. Podczas Mszy św. abp Pezzi ochrzcił dwoje dzieci i podkreślił, że chrzest jest ważny dla każdego, gdyż działa w człowieku całe życie, nawet jeśli są momenty kiedy człowiek zapomina o swoim powołaniu chrześcijanina.

Po Mszy proboszcz o. Dariusz Pielak SVD zaprosił wszystkich wiernych na uroczystą agapę, a później do śpiewania kolęd w różnych językach. Wybrzmiały kolędy rosyjskie, polskie, włoskie, hiszpańskie i ukraińskie. Abp Pezzi żartował, że powtórzyło się wydarzenie z wieczernika podczas Zesłania Ducha Świętego. Zanim udzielił błogosławieństwa zebranym na agapie parafianom, powiedział, że jadąc rano do kościoła św. Olgi zauważył na wyjątkowo błękitnym niebie nad Moskwą tęczę, którą zinterpretował jako znak Przymierza Boga z ludźmi w to święto, podobnie jak to było w czasach Noego.

W. Raiter, Moskwa/ rv

Słuchaj:      

Rozmowa z o. Leszkiem Gęsiakiem, byłym koordynatorem Sekcji Polskiej Radia Watykańskie.

Słuchaj: