„Ci, którzy przyczyniają się do marginalizowania innych czy na to pozwalają, sami stają się jak maszyny bez duszy. Akceptują tym samym fakt, że także oni, wcześniej czy później, zostaną wyrzuceni na margines, kiedy nie będą już przydatni wspólnocie, która w centrum postawiła bożka-pieniądz” – powiedział Franciszek do uczestników rzymskich obrad „Okrągłego stołu” australijskiej organizacji Global Foundation. Jej celem jest wzmacnianie dialogu i wzajemnego zrozumienia między wspólnotami w dążeniu do zrównoważonego rozwoju.

Odwołując się do encykliki św. Jana Pawła II „Centesimus annus” Papież zauważył, że globalizacja i kapitalizm, które prowadzą do marginalizacji, wyzysku i alienacji człowieka, są nie do przyjęcia. Zwrócił także uwagę na wysiłki wielu osób i organizacji zmierzające do uzdrowienia zła powodowanego przez nieodpowiedzialną globalizację. Jako przykład Franciszek podał św. Matkę Teresę z Kalkuty, która pochylała się nad ludźmi konającymi, porzuconymi, umierającymi na poboczu drogi, uznając godność, jaką obdarzył ich Bóg. 

„To jest pierwsza postawa, jaka może doprowadzić do globalizacji solidarnej i współpracującej. Konieczne jest przede wszystkim, aby nikt nie był obojętny na rany biednych, ale każdy uczył się współczuć tym, którzy cierpią z powodu prześladowań, samotności, przymusowych przesiedleń czy oddzielenia od swoich rodzin; tym, którzy nie mają opieki medycznej; tym, którzy doznają głodu, zimna czy gorąca” – powiedział Ojciec Święty.

Papież podkreślił, że jest nie do przyjęcia system ekonomiczny, który odrzuca mężczyzn, kobiety i dzieci dlatego, że nie spełniają kryteriów opłacalności stawianych przez różne koncerny czy organizacje. Taka marginalizacja to regres; jest ona nieludzka w jakimkolwiek systemie politycznym czy ekonomicznym.

pp/ rv 

Proces pokojowy na Bliskim Wschodzie znalazł się w centrum rozmowy Papieża Franciszka z Mahmoudem Abbasem. Ojciec Święty przyjął prezydenta Palestyny na prywatnej audiencji. Było to już ich piąte spotkanie. Rozmowa trwała ponad 20 minut. 

W czasie spotkania wyrażono nadzieję na wznowienie bezpośrednich negocjacji między Izraelczykami a Palestyńczykami, tak by doprowadzić do położenia kresu przemocy, która powoduje nie dające się zaakceptować cierpienia ludności cywilnej, oraz do osiągnięcia sprawiedliwego i trwałego porozumienia. Wyrażono jednocześnie nadzieję, że przy wsparciu wspólnoty międzynarodowej podejmie się działania budujące wzajemne zaufanie i przyczyniające się do podjęcia odważnych decyzji na rzecz pokoju. Wskazano zarazem na konieczność ochrony miejsc świętych dla wyznawców wszystkich trzech religii. Zwrócono też szczególną uwagę na inne konflikty doświadczające Bliski Wschód.

W czasie wizyty prezydenta Abbasa w Watykanie mówiono też o dobrych relacjach wzajemnych. Wyrazem tego jest podpisany przed dwoma laty układ podstawowy, określający zasadnicze aspekty życia i działalności Kościoła w społeczeństwie palestyńskim. W tym kontekście przypomniano znaczący wkład katolików na rzecz promocji godności ludzkiej i ich pomoc najbardziej potrzebującym, szczególnie gdy chodzi o edukację, służbę zdrowia i ośrodki opiekuńcze. Dowodem tych dobrych relacji było otwarcie przez prezydenta Abbasa, zaraz po audiencji u Ojca Świętego, palestyńskiej ambasady przy Stolicy Apostolskiej.

bz/ rv

W Stanach Zjednoczonych obchodzony jest Krajowy Tydzień Migracji. W trwające w kościołach USA modlitwy włączył się w również Papież wideoprzesłaniem do tamtejszych imigrantów, które odtworzono podczas Eucharystii sprawowanej w ramach obchodów tego tygodnia w katedrze w Los Angeles. Franciszek nawiązał do tak głęboko zakorzenionego w latynoamerykańskiej duchowości poczucia, że Maryja jest Matką wierzących:

„Jesteśmy wspólnotą, która ma też Matkę – mówił Ojciec Święty. – Jezus dał nam swoją Matkę, która jest i naszą Matką, a wspólnota, która ma matkę, powinna czuć się bezpieczna. Mnisi ruscy w średniowieczu mieli piękne powiedzenie. Mawiali: «Kiedy odczuwasz duchowy niepokój, schroń się pod płaszcz Matki Bożej». I to właśnie chcę wam powiedzieć, tak jak Maryja mówiła podczas objawień w Guadalupe do Juana Diego: «Nie lękaj się. Czyż nie ma tutaj mnie, która jestem twoją Matką?»”.

ak/ rv, aci

„Wszyscy korzystamy codziennie z miłosierdzia Boga wszechmogącego, gorliwie zabiegając o postępy na naszej duchowej drodze” – podkreśla Papież w liście do kard. Philippe’a Barbarina. Arcybiskupa Lyonu mianował swoim specjalnym wysłannikiem na Światowy Apostolski Kongres Bożego Miłosierdzia (WACOM – World Apostolic Congres On Mercy), który odbędzie się w przyszłym tygodniu, od 16 do 20 stycznia, w Manili. Franciszek przypomina przy tej okazji szczególną troskę francuskiego purpurata o ubogich i potrzebujących różnej pomocy.

Kongres w stolicy Filipin będzie już czwartym z kolei. Pierwszy odbył się w 2008 r. w Rzymie. Myśl o takich spotkaniach wysunął jeszcze za życia św. Jana Pawła II wiedeński kardynał Christoph Schönborn podczas międzynarodowych rekolekcji dla kapłanów w krakowskich Łagiewnikach w 2003 r. Tam też odbył się w 2011 r. drugi z kolei Światowy Apostolski Kongres Bożego Miłosierdzia, natomiast trzeci miał miejsce w 2014 r. w stolicy Kolumbii Bogocie. Arcybiskup stolicy Austrii przewodniczy Komitetowi Kardynalskiemu tych spotkań.

Swojemu wysłannikowi kard. Barabarinowi, który będzie w jego imieniu  przewodniczył kongresowi w Manili, Ojciec Święty zleca, by zachęcił wszystkich jego uczestników do zachowywania przykazania miłości bliźniego, odnowy życia duchowego w rodzinach, parafiach i wspólnotach zakonnych oraz szerzenia wszędzie znajomości Bożego miłosierdzia. Prosi też swoim zwyczajem o modlitwę, aby „bardzo go obciążającą posługę Piotrową wypełniał sumiennie i zgodnie z wolą Bożą”.

ak/ rv

Był „przez wiele lat szczerym i pilnym współpracownikiem Stolicy Apostolskiej”, „dając świadectwo kapłańskiej gorliwości i wierności Ewangelii”. Tak w telegramie kondolencyjnym wspomina Papież zmarłego wczoraj w wieku 94 lat kard. Gilberto Agustoniego.

Szwajcarski duchowny pracował w Kurii Rzymskiej od 1950 r. W latach 1992-1998 kierował Najwyższym Trybunałem Sygnatury Apostolskiej. Jego pogrzeb odbędzie się w Bazylice Watykańskiej 17 stycznia.

ak/ rv

Katolicy we Francji to społeczność bardzo zróżnicowana – wynika ze szczegółowych badań socjologicznych przeprowadzonych na zlecenie wydawnictwa Bayard, do którego należy m.in. dziennik La Croix. Za katolików uważa się 53 proc. Francuzów, ale tylko 5 proc. regularnie chodzi do kościoła. Autorzy badań nie ograniczyli się tym razem do tradycyjnego podziału wierzących na praktykujących i niepraktykujących, ponieważ podział ten nie ukazuje całej złożoności wspólnoty katolickiej. Zamiast tego wyłonili sześć profili francuskich katolików, którzy sami uważają się za katolików zaangażowanych. W sumie stanowią oni 26 proc. społeczeństwa.

Najliczniejsza wśród nich grupa to katolicy „świąteczni i kulturowi” (45 proc.). Do kościoła chodzą z okazji wielkich świąt rodzinnych, posyłają dzieci na katechezę, katolicyzm to dla nich kwestia tożsamości. Głosują na prawicę, są nieufni względem Papieża Franciszka i wrogo nastawieni do migrantów.

Drugą pod względem wielkości grupą są katolicy „sezonowi i braterscy” (26 proc.) Do kościoła chodzą tylko w wielkie święta, ale angażują się w działalność charytatywną. Są zafascynowani Papieżem Franciszkiem i otwarci na migrantów. Wrogo są natomiast nastawieni do wielkich manifestacji w obronie rodziny „Manif pour Tous”.

Z kolei katolikami najczęściej chodzącym do kościoła są tak zwani „obserwanci”. Stanowią oni 7 proc. katolików zaangażowanych. Regularnie chodzą do kościoła i na pielgrzymki, odmawiają różaniec i adorują Najświętszy Sakrament. Modlą się w rodzinie, dzieci posyłają do szkół katolickich i na skauting. Potępiają posoborowe nadużycia, ale nie Sobór. Ich wzorce osobowe to Jan Paweł II, Benedykt XVI czy Fabrice Hadjadj. Bronią rodziny i życia, dość krytycznie są nastawieni do Papieża Franciszka.

Inną ważną grupą są też katolicy „soborowi”. Stanowią 14 proc. zaangażowanych i również należą do najczęściej praktykujących, choć słabiej niż „obserwanci”. W chrześcijańskim przesłaniu najważniejsze jest dla nich miłosierdzie i walka z wykluczeniem. Są wszechobecni w strukturach Kościoła. Angażują się przede wszystkim w działalność charytatywną. Są najsilniej przywiązani do Papieża Franciszka i w większości otwarci na migrantów.

Badania francuskich socjologów wyróżniają jeszcze dwie mniejsze grupy. Są to „natchnieni” i „wyemancypowani”. Każda z nich to 4 proc. katolików zaangażowanych. Do pierwszej należą ci, którzy przeszli w swym życiu przez nawrócenie, są związani z ruchami charyzmatycznymi i w miarę praktykujący. Katolicy wyemancypowani mają natomiast dość indywidualistyczny stosunek do wiary katolickiej. W przeszłości byli nazywani katolikami lewicującymi. Angażują się w działalność polityczną i humanitarną, rzadko chodzą do kościoła, Papieża krytykują za zbyt powściągliwe ich zdaniem reformy.

Z wyników badań jest zadowolony przewodniczący Episkopatu Francji. Tak wielka różnorodność to jego zdaniem bogactwo francuskiego Kościoła. Bez niej bylibyśmy sektą – podkreśla abp Georges Pontier.

kb/ rv, la croix

13 lutego zakończy się diecezjalny etap procesu beatyfikacyjnego siostry Łucji Dos Santos, która wraz ze swym rodzeństwem była świadkiem objawień Maryi w Fatimie. Tego dnia minie 12. rocznica śmierci portugalskiej karmelitanki. O zakończeniu procesu poinformowano równocześnie w Fatimie i Coimbrze, gdzie żyła s. Łucja.

W tym roku mija setna rocznica objawień w Fatimie. Z tej okazji przewidywana jest tam wizyta Papieża Franciszka.

kb/ rv, sir

„Potępiamy zbrodnie, które zostały dokonane w imię religii” – to słowa z przesłania opublikowanego na zakończenie paryskich obrad Forum Katolicko-Prawosławnego. Jego uczestnicy w sposób jednoznaczny i bezapelacyjnie potępiają tych, którzy używają religii, aby usprawiedliwić przemoc i śmierć. 

Przypominając akty terrorystyczne, które dotknęły Europę, podkreślili oni, że w ten sposób nie chcą stygmatyzować samej religii muzułmańskiej, ale fakt, iż niektórzy terroryści usprawiedliwiają swoje działania, powołując się na święte teksty islamu. Biskupi katoliccy i prawosławni biorący udział w Forum zauważyli także, że aktów terrorystycznych dopuszczają się często młodzi ludzie wykluczeni społecznie, którzy w ten sposób wyrażają swoje niezadowolenie. Ponadto wezwali religijnych przywódców islamskich do czuwania nad tym, aby nie propagowano wśród ich współwyznawców wrogiego obrazu świata niemuzułańskiego.

W końcowym przesłaniu uczestnicy Forum wyrazili też solidarność z prześladowanymi chrześcijanami, którzy stali się obiektem aktów terrorystycznych szczególnie na Bliskim Wschodzie, w Afryce i Azji. „Europa środkowa i wschodnia –  czytamy w przesłaniu – zbyt długo cierpiała jarzmo ucisku, aby nie czuć solidarności z prześladowanymi dziś chrześcijanami”

Forum Katolicko Prawosławne zostało zorganizowane przez Radę Konferencji Episkopatów Europy CCEE wspólnie z patriarchatem Konstantynopola w porozumieniu z Kościołami prawosławnymi obecnymi w Europie. Odbyło się  już po raz piąty z kolei, tym razem na temat: „Europa w obawie przed zagrożeniem fundamentalistycznego terroryzmu a wartość osoby i wolności religijnej”.

pp/ rv, sir

„To szansa, żeby zaakceptować ważną pracę nad zabezpieczaniem granic wraz z przyjmowaniem przybyszów i służbą najsłabszym”. Tak Krajowy Tydzień Migracji określa w swoim przesłaniu Konferencja Episkopatu Stanów Zjednoczonych.

W tekście na ten okres biskupi podkreślają, że większość katolików USA pochodzi z rodzin, w których historii często znajduje się przynajmniej jedna osoba przybyła z zagranicy. Wzywają więc, by „poświęcić czas na przypomnienie sobie tych opowieści” rodzinnych. Zachęcają do „tworzenia kultury spotkania, w której nowi i starzy obywatele kraju mogą dzielić razem swoje nadzieje na lepsze życie”.

tm/ rv, usccb

„Chrześcijanie Ziemi Świętej potrzebują konkretnego wsparcia. Oni nie proszą świata o jałmużnę, tylko o pracę”. Wskazuje na to włoski biskup Riccardo Fontana uczestniczący w trwającej tam właśnie wizycie solidarności grupy biskupów z Europy, Ameryki Północnej i RPA. Ta doroczna pielgrzymka służy m.in. zapoznaniu się z aktualną sytuację wyznawców Chrystusa w Izraelu i na terenie Autonomii Palestyńskiej, a ma też na celu umacnianie tamtejszych Kościołów i chrześcijan. 

„Spotkanie się razem pozwala nam wypracować coraz bardziej skuteczną wizję tego, w jaki sposób możemy naprawdę pomagać chrześcijanom Ziemi Świętej. Jedną z najważniejszych kwestii jest tu bez wątpienia zintensyfikowanie pielgrzymek, ponieważ wielu naszych braci w wierze żyje obecnie tylko dzięki pomocy z zewnątrz, a tak naprawdę nie chcą oni jałmużny, tylko pracy – mówi Radiu Watykańskiemu bp Fontana. – Stąd też musimy dołożyć starań, by przyjeżdżało tam więcej ludzi, jednak wiadomości o braku bezpieczeństwa ograniczają ruch pielgrzymkowy. Trudna sytuacja sprawia, że ta i tak niewielka wspólnota chrześcijan stale się zmniejsza. Być świadkiem Jezusa w Jego w ojczyźnie to piękna sprawa, ale codzienne życie tego nie ułatwia”.

Wizyta w Palestynie i Izraelu międzynarodowej grupy biskupów i przedstawicieli Kościoła odbywa się w ramach tzw. Koordynacji Ziemia Święta już po raz 17. Przebiegają one pod znakiem "3 P" (z angielskiego): modlitwy (prayer), pielgrzymowania (pilgrimage) i przekonywania (persuasion).

bz/ rv

Brak wolności, ogromne zniszczenia i widoczne gołym okiem ubóstwo – tak sytuację w Strefie Gazy opisują biskupi z różnych krajów, którzy odwiedzili ją w ramach dorocznej wizyty solidarności tzw. Koordynacji Ziemia Święta, która w tym roku odbywa się już po raz 17. Spotkali się oni z miejscową wspólnotą wiernych, personelem jedynego chrześcijańskiego szpitala w tym rejonie, a także z młodzieżą, która mówiła m.in. o totalnym braku perspektyw na przyszłość, co spowodowane jest trwającym od 50 lat konfliktem.

„Tragedia tych ludzi jest ogromna. Nie ma pracy, rośnie bezrobocie, a co za tym idzie, wzrasta ubóstwo. 70 proc. mieszkańców Gazy żyje jedynie dzięki pomocy z zewnątrz” – mówi uczestniczący w pielgrzymce solidarności szkocki biskup William Nola. Po trzech wojnach w ciągu sześciu lat zniszczenia widać na każdym kroku. Skutki otoczenia regionu i restrykcyjnych przepisów odczuwają 2 mln mieszkających tam ludzi. „W tej sytuacji wielkie znaczenie mają wysiłki chrześcijan, którzy nadal starają się prowadzić szkoły, ośrodki dożywiania i szpital dzięki pomocy dobroczyńców z zewnątrz. Potrzebują oni jednak naszej solidarności i konkretnego wsparcia; bez tego ta wspólnota w końcu przestanie istnieć” – podkreśla szkocki hierarcha.

Potwierdzeniem tych słów są ubiegłoroczne statystyki mówiące o dalszym spadku liczby chrześcijan na tym obszarze. „Z 1200 przed rokiem spadła ona obecnie do niespełna tysiąca” – mówi katolicki proboszcz Gazy ks. Mario Da Silva. Zauważa zarazem, że jego parafia jest stabilna i liczy obecnie 135 wiernych.

bz/ rv

W ostatnim czasie największą troską Kościoła w Brazylii jest wyzwanie misyjne w regionie Amazonii, który obejmuje ponad połowę terytorium tego kraju. Aktualnie trwają intensywne przygotowania do 55. konferencji plenarnej tamtejszego episkopatu. Biskupi spotkają się na tym dorocznym zebraniu w Aparecidzie (w cieniu narodowego sanktuarium) od 26 kwietnia do 5 maja. Jednym z jego głównych tematów ma być realizacja planu tzw. Kościołów siostrzanych. Chodzi tu o współpracę między katolickimi diecezjami w Amazonii i w innych regionach Brazylii.

Projekt Kościołów siostrzanych powstał w lutym 1972 r. w Krajowej Konferencji Biskupów Brazylii po wizycie prezydium episkopatu w wielu diecezjach i prałaturach Amazonii. Tego samego roku biskupi Amazonii spotkali się w Santarém w stanie Pará i opracowali wspólny dokument, który do dziś nadaje kierunek misji ewangelizacyjnej w Amazonii.

W początkach realizacji tego projektu zafascynowanie było bardzo duże, o czym świadczy liczba wysyłanych wówczas misjonarzy. Dla przykładu, sama tylko diecezja Caxias do Sul w stanie Rio Grande do Sul, będąca pionierem w tym projekcie, wysłała w latach 1972-1985 ponad 100 misjonarzy do Amazonii i regionu północno-wschodniego Brazylii.

W okresie ponad 40 lat realizacji projektu Kościołów siostrzanych sytuacja w Amazonii zmieniła się bardzo. Miasta w tym regionie bardzo szybko przeszły proces urbanizacji i stały się metropoliami. Przykładowo dwa miasta Manaus i Belém mają razem ponad 3 mln mieszkańców. Według bp. Esmeraldo Barreto de Fariasa,  odpowiedzialnego w episkopacie za akcję misyjną, model rozwoju Amazonii praktycznie został narzucony. Jest to tzw. wzorzec rabunkowy. Jeśli patrzymy na ten region (tzw. Amazônia legal) sprzed 40 lat, to wówczas nie było takiego niszczenia lasów tropikalnych, jak to się dzieje aktualnie, nie zapominając o wprowadzaniu na szeroką skalę hodowli bydła. Nie było takiej eksploatacji złóż minerałów, czy elektrowni wodnych, jak obecnie. Narzucony wzorzec rozwoju regionu wysysa stamtąd wszystko to, co bogactwo Amazonii może dać, powodując równocześnie niepowetowane straty dla ludów tubylczych, a także dla całego bogactwa natury amazońskiej.

Przygotowywanie misjonarzy do pracy w ramach projektu Kościołów siostrzanych (kapłanów, osób konsekrowanych, seminarzystów, misjonarzy świeckich) odbywa się w Misyjnym Centrum Kultury (CCM) w stołecznej Brasílii, jak też w ośrodkach duszpasterskich w Amazonii: Belém, Manaus (stan Amazonas) i Porto Velho (stan Rondônia).            

Głównym celem projektu Kościołów siostrzanych jest dzielenie się wiarą, darami łaski, doświadczeniami duszpasterskimi, a także ludźmi i środkami finansowymi, które są przejawem miłości chrześcijańskiej wobec Kościołów lokalnych Amazonii, jak również innych będących w potrzebie.

„Kościół wysyłający misjonarzy staje się także beneficjentem dzięki doświadczeniom, jakie postrzega i w jakich uczestniczy poprzez misjonarzy, którzy zostali przez niego posłani” – podkreśla bp Esmeraldo Barreto de Farias,  odpowiedzialny w episkopacie za akcję misyjną.

Po 45 latach nieprzerwanej akcji misyjnej, obfitujących w duchowe doświadczenia, projekt Kościołów siostrzanych winien być poddany refleksji i aktualizacji. Doświadczenia minionych lat pozwoliły dostrzec dalsze wyzwania, które należy włączyć do nowego programu posługi misyjnej w tamtym regionie Brazylii.

„Misja jest realizowana dzięki wyciągniętym dłoniom niosącym pomoc, kolanom zginającym się do modlitwy i nogom wyruszającym na spotkanie ludzi” –  to wyrażenie wspomnianego hierarchy.

Realizacja projektu Kościołów siostrzanych w Brazylii uświadamia, że misję ewangelizacyjną można prowadzić nie tylko w krajach misyjnych „ad gentes”, ale również w jakimś innym miejscu czy regionie własnego kraju.

Z. Malczewski TChr, Brazylia / rv

„Na problem przestępczości musimy znaleźć rozwiązanie, które będzie sprawiedliwe, bez przemocy, bo każda agresja rodzi agresję, pozostając bezowocnym wysiłkiem” – powiedział przewodniczący Konferencji Episkopatu Republiki Dominikany. Bp Gregorio Nicanor Peña Rodríguez wystosował ten apel do władz podczas specjalnej Mszy z okazji kolejnej, 523. rocznicy pierwszej Eucharystii sprawowanej na „nowym kontynencie” po jego odkryciu.

Przemawiając w Puerto Plata w kościele zwanym Świątynią Ameryk hierarcha wskazał na konieczność nie tyle zmiany prawa, co jego lepszego egzekwowania, aby poradzić sobie z falą przemocy dotykającą Dominikanę. Przypomniał, że sądy powinny karać winnych, a niewinnych uwalniać.

tm/ rv, fides

„Rząd nie zezwala nam udać się na terytorium stanu Arakan ani do obozów dla uchodźców – powiedział przewodniczący lokalnej Caritas o jej próbach pomocy prześladowanemu w Birmie ludowi Rohingya. – Żadna instytucja religijna nie ma tej możliwości i tylko nieliczne międzynarodowe organizacje pozarządowe zostają tam dopuszczone” – dodał ks. Nereus Tun Min. Sytuacja muzułmańskiej mniejszości zamieszkującej wspomniany stan dramatycznie się pogorszyła, od kiedy rząd rozpoczął nową ofensywę przeciw rebeliantom. Tylko w zeszłym tygodniu spowodowało to ucieczkę do Bangladeszu kolejnych 20 tys. ludzi.

Również birmański Kościół wyraził zaniepokojenie tragedią Rohingya, nie potrafiąc nic zrobić, aby ulżyć ich cierpieniu. Na terenach przez nich zamieszkiwanych nie ma bowiem żadnych katolików.

tm/ rv, fides

Co najmniej 1400 dzieci zabitych, a prawie 2000 szkół nie nadaje się do prowadzenia w nich zajęć – to tragiczny bilans wojny, która od marca 2015 r. toczy się w Jemenie. Poinformowała o tym przedstawicielka ONZ-etowskiego Funduszu Pomocy Dzieciom (UNICEF) w tym kraju. Szkoły stają się tam obiektami ataków lotniczych arabskiej koalicji pod saudyjską wodzą. W tych dniach w trakcie jednego z nich znowu zginęły dzieci. Dlatego przedstawicielka UNICEF-u zwróciła się z apelem do walczących stron, aby chronić dzieci i zaprzestać ataków na obiekty cywilne. „Szkoły – powiedziała – muszą być miejscami pokoju, sanktuariami, w których dzieci będą mogły się uczyć, rozwijać, bawić się i czuć bezpiecznie”.

Jak podaje agencja Asia News, konflikt w Jemenie spowodował dotąd śmierć ponad 7 tys. osób. Ponad 39 tys. zostało rannych, a 3 mln uciekło ze swych miejsc zamieszkania.

pp/rv, asianews

Na rekonesans do Panamy wyjechała polska delegacja Krajowego Biura Organizacyjnego Światowych Dni Młodzieży. Jego dyrektor ks. Emil Parafiniuk podkreślił, że wyjazd jest okazją, by lepiej poznać kraj najbliższego spotkania młodych z Papieżem, ale i podzielić się swoimi doświadczeniami.

„Wyjazd Krajowego Biura Organizacyjnego do Panamy ma przede wszystkim pomóc nam zorientować się w sytuacji, jaka panuje w kraju tak małym i odległym, jakim jest Panama. Również będzie to okazja do podzielenia się naszym doświadczeniem z przeżycia Światowych Dni Młodzieży, z przeżycia dni w diecezjach. W planie naszego spotkania są także spotkania z grupami młodych ludzi, którzy już się przygotowują do tego wydarzenia; spotkania w kilku diecezjach panamskich, gdzie będą się odbywały Światowe Dni Młodzieży na etapie diecezjalnym. Chcemy również dokonać szacunków dla zorientowania się, w której diecezji mogłyby zostać przyjęte grupy polskie” – powiedział ks. Parafiniuk. 

W programie znalazły się również spotkania z przedstawicielami Kościoła w Panamie i z władzami państwa.

R. Łączny, KAI/ rv

W parafii na poznańskiej Ławicy odbył się specjalny koncert kolęd z myślą o dzieciach z syryjskiego miasteczka Malula. W ramach wydarzenia zorganizowano zbiórkę pieniędzy na odbudowę szkoły podstawowej, która ucierpiała w wyniku działań wojennych. Gwiazdą wieczoru była Eleni, a na scenie pojawiło się kilka zespołów śpiewaczych, w sumie 150 osób.

Koncert zakończyła wspólna modlitwa o pokój, która, jak podkreśla proboszcz parafii na Ławicy, jest najważniejszą z form niesienia pomocy: „Byłby ten wieczór nie pełen, jeślibyśmy skupili się tylko na pomocy materialnej, na zbiórce pieniędzy, koniecznych, bardzo koniecznych, ale to byłaby niepełna pomoc, gdyby zabrakło modlitwy” – powiedział ks. Sebastian Kujawa.

Projekt odbudowy szkoły podstawowej pilotowany jest przez Stowarzyszenie „Pomoc Kościołowi w Potrzebie”, które włączyło się w organizację koncertu.

R. Łączny, KAI/ rv

Słuchaj:      

W Magazynie: 4. część. rozważań jubileuszowych i Wieczór Maryjny "moja Mama jest Królową" w ramach Roku Jubileuszowego Koronacji Obrazu --- Radio Jasna Góra

Słuchaj: