O Duchu Stworzycielu, który dokonuje rzeczy nowych: czyni z uczniów nowy lud i stwarza w nich nowe serce, mówił dziś Papież podczas Mszy sprawowanej na Placu św. Piotra z okazji uroczystości Pięćdziesiątnicy. Brali w niej także udział przedstawiciele wspólnot ruchu charyzmatycznego, obchodzącego w tych dniach w Rzymie jubileusz 50-lecia powstania.

Papież zaznczył, iż Duch Święty, zstępując na nas, każdemu daje dar i gromadzi w jedności. Ten sam Duch tworzy więc różnorodność i jedność, kształtując nowy lud, zróżnicowany i zjednoczony. Ale jedności w różnorodności grożą zarówno pokusa podziału, podkreślająca różnice, jak i pokusa uniformizmu. 

„Dążenie do różnorodności bez jedności. Dzieje się tak, kiedy chcemy się wyróżnić, kiedy tworzone są koalicje i partie, gdy dochodzi do usztywnienia stanowisk wykluczających, do zamknięcia się w swoich partykularyzmach, być może uważając siebie za lepszych, lub tych, którzy zawsze mają rację. Wówczas wybiera się część, a nie całość, przynależność do takiego czy innego kręgu, bardziej niż przynależność do Kościoła. Stajemy się «fanami» danej części, zamiast być braćmi i siostrami w tym samym Duchu; bardziej chrześcijanami «prawicowymi lub lewicowymi», niż Jezusa; nieugiętymi stróżami przeszłości lub awangardystami przyszłości, bardziej niż pokornymi i wdzięcznymi dziećmi Kościoła. W ten sposób mamy do czynienia z różnorodnością bez jedności” – mówił Ojciec Śwęty.

Pokusa uniformizmu – kontynuował Franciszek – dąży z kolei do jedności bez różnorodności. Mamy wtedy do czynienia z wymaganiem jednolitości, obowiązku czynienia wszystkiego razem i w ten sam sposób. Dlatego winniśmy prosić Ducha Świetego o łaskę przyjęcia Jego jedności, niezależnie od naszych zapatrywań osobistych oraz poglądów, aby wyeliminować trujące plotki, które sieją niezgodę i zazdrość. Zachęcił także do modlitwy, abyśmy mieli serca odczuwające, że Kościół jest naszą matką i naszym domem.

Franciszek zauważył, iż to Duch daje nowe serce, gotowe, aby przyjąć odpuszczenie win i nim obdarowywać. Jezus bowiem po zmartwychwstaniu jako pierwszy dar ofiarował uczniom właśnie Ducha przebaczenia. Ono umacnia i utwierdza, pozwala rozpoczynać na nowo, daje nadzieję. „Bez przebaczenia nie można budować Kościoła” – podkreślił Papież. 

„Duch przebaczenia, które rozwiązuje wszystko w zgodzie, pobudza nas do odrzucenia innych dróg: tych pochopnych dróg ludzi osądzających, tych dróg bez odwrotu ludzi zamykających wszelkie drzwi, jednokierunkowych dróg ludzi krytykujących inne osoby. Natomiast Duch zachęca nas do drogi dwukierunkowej przebaczenia otrzymanego i darowanego, drogi Bożego miłosierdzia, które staje się umiłowaniem bliźniego, miłości jako «jedynego kryterium, według którego wszystko należy czynić, albo nie czynić, zmieniać, albo też nie zmieniać»” – powiedział Franciszek.

pp/rv

„Niech Duch Święty obdarzy cały świat pokojem; uleczy rany zadane przez wojny i terroryzm, który także tej nocy, w Londynie, dotknął niewinne osoby: módlmy się za ofiary oraz ich rodziny” – prosił Papież przed odmówieniem modlitwy Regina coeli. Ogłosił także przesłanie na tegoroczny Światowy Dzień Misyjny, który będzie obchodzony w październiku pod hasłem: „Misja w centrum wiary chrześcijańskiej”. „Niech Duch Święty umocni misję Kościoła na całym świecie i obdarzy siłą wszystkich misjonarzy oraz misjonarki” – powiedział Franciszek.

Na zakończenie pozdrowił wszystkich obecnych na Placu św. Piotra, a szczególnie grupy katolickiej odnowy charyzmatycznej, które w tych dniach w Rzymie obchodziły jubileusz 50-lecia swojego istnienia.

pp/ rv

W ogłoszonym 4 czerwca przesłaniu na Światowy Dzien Misyjny Papież podkreślił, że Kościół ze swej natury jest misyjny, inaczej stanowiłby tylko jedno z wielu stowarzyszeń, jakie szybko wyczerpują swój cel i przestają istnieć. Wśród tego sfrustrowanego, ogłupionego i rozdartego bratobójczymi walkami świata – napisał Franciszek – chrześcijanie muszą pytać się o swoją tożsamość i obowiązki.

Stwierdził, że misja Kościoła opiera się na Ewangelii, która jako Dobra Nowina, zawiera i oferuje nowe życie w Chrystusie. Jezus pozostaje ciągle i na nowo współczesny, a jego zmartwychwstanie nie należy do przeszłości, ale stanowi siłę sprawiającą, że tam, gdzie wszystko wydaje się martwe, kiełkuje nadzieja. Bycie chrześcijaninem nie oznacza bowiem identyfikowania się z jakąś ideą, czy decyzją etyczną, ale to spotkanie z żywym Jezusem.

Ojciec Święty zauważył, że świat potrzebuje przede wszystkim Ewangelii Jezusa Chrystusa. To Syn Boży poprzez Kościół kontynuuje misję Miłosiernego Samarytanina, opatrując krwawe rany ludzkości, oraz misję Dobrego Pasterza, nieustannie poszukując tych, którzy się zagubili na drogach zagmatwanych i prowadzących donikąd. Jako przykład przemieniającej mocy Dobrej Nowiny Papież podał m.in. zachowanie studenta z plemienia Dinka, który za cenę własnego życia chronił mającego zostać zabitym młodzieńca z innej grupy etnicznej. „Możemy też pomyśleć o wielu niezliczonych świadectwach – napisał Franciszek – o tym, jak Ewangelia pomaga przezwyciężyć zamknięcia, konflikty, rasizm, trybalizm, promując wszędzie i pośród wszystkich pojednanie, braterstwo i dzielenie się”.

Franciszek wskazał także, iż misja Kościoła pozostaje ożywiona duchowością nieustannego wychodzenia z własnej wygody, aby dotrzeć na peryferie potrzebujące światła Ewangelii. Mówi ona także o naszym ostatecznym celu, czyli Królestwie Niebieskim, bo tu jesteśmy ciągłymi wygnańcami zmierzającymi do ostatecznej ojczyzny.

Ojciec Święty zauważył, iż misja wskazuje Kościołowi, że nie stanowi on celu samego w sobie, ale pokorne narzędzie i pośrednictwo Królestwa. „Kościół autoreferencyjny – pisał, – lubujący się sukcesach doczesnych, nie jest Kościołem Chrystusa, Jego ciałem ukrzyżowanym i chwalebnym. Dlatego właśnie powinniśmy wybierać «raczej Kościół poturbowany, poraniony i brudny, bo wyszedł na ulice, niż Kościół chory z powodu zamknięcia się i wygody kurczowego przywiązania do własnego bezpieczeństwa» (Evangelii Gaudium, 49)”.

Na zakończenie Papież wezwał do powierzenia się Maryi, abyśmy na Jej wzór powiedzieli Bogu „tak” wobec pilnej potrzeby, by Dobra Nowina rozbrzmiewała w naszych czasach, oraz aby Matka Jezusa wyjednała nam łaskę odwagi do szukania nowych dróg, by wszędzie dotarł dar zbawienia.

pp/ rv  

Z udziałem włoskiego kardynała Francesco Montenegro, w Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie, odbyły się centralne obchody X Święta Dziękczynienia. Tym razem, w nawiązaniu do setnej rocznicy śmierci św. brata Alberta, towarzyszyło im hasło „Dziękujemy za chleb”.

Kard. Montenegro jest metropolitą sycylijskiej archidiecezji Agrigento, do której przynależy wyspa Lampedusa, gdzie skupiają się główne problemy uchodźców w Europie. W wygłoszonej homilii, którą po polsku odczytał biskup Piotr Jarecki, hierarcha zauważył, że główną troską Kościoła nie mogą być struktury, organizacja lub programy, ale Miłość pisana wielką literą.

„Czasami również i Kościół może się wydawać wspólnotą zmęczoną, wypaloną, a przez to niezdolną do podjęcia wielu wyzwań współczesnego świata. Dlatego tak ważne jest doświadczenie tego Powiewu Ducha, jeżeli chcemy wkroczyć na drogi współczesnego człowieka i być rzeczywiście Kościołem, który wychodzi, Kościołem poruszanym Mocą Boga” - mówił kard. Montenegro.

Kard. Montenegro prosił także o jedność z naszymi braćmi emigrantami – z tymi, którzy walczą o bardziej godne życie.

W czasie liturgii modlono się m.in. w intencji ofiar zamachu, do którego doszło ubiegłego wieczoru w Londynie oraz poszkodowanych w wyniku paniki w Turynie.

R. Łączny, KAI/ rv

Słuchaj:  

W Magazynie: „Sztuka sakralna. Sacrum a profanum” – rozmowa Katarzyny Supeł-Zaboklickiej z ks. dr hab. Henrykiem Nadrowskim, teologiem sztuki i historykiem, Radio Warszawa.

Słuchaj:     

Słuchaj: