Ojciec Święty złożył dziś krótką, zaledwie kilkugodzinną wizytę w północnych Włoszech. Była to swoista pielgrzymka na groby dwóch kapłanów, którzy byli prekursorami posoborowego Kościoła, choć w swoich czasach budzili wiele kontrowersji.

Ks. Primo Mazzolari żył w latach 1890 – 1959. Był zwolennikiem Kościoła ubogich, pacyfizmu, pluralizmu i dialogu z niekatolikami. Spotkał się z niezrozumieniem władz duchownych, które ostatecznie zakazały mu wypowiadać się publicznie w kwestiach socjalnych.

Z kolei ks. Lorenzo Milani żył w latach 1923 - 67. Pochodził z agnostycznej, na wpół żydowskiej rodziny. Młode lata przeżywał w środowisku florenckiej cyganerii. W wieku 19 lat pod wpływem lektury starego Mszału przeżył gwałtowne nawrócenie. Zaczął się interesować liturgią, a rok później wstąpił do seminarium duchownego. Jako duszpasterz pracował wśród biednych toskańskich górali w Barbianie. Utworzył tam szkołę, w której propagował nowe modele wychowawcze. Ze względu na swe radykalne poglądy społeczne był kojarzony z komunistami, choć sam nim nie był.

kb/ rv

„Kapłan nie jest człowiekiem wymagającym doskonałości, ale raczej pomagającym każdemu dać z siebie to, co najlepsze” – powiedział Ojciec Święty nad grobem ks. Prima Mazzolariego w Bozzolo. Rozważając doświadczenia tego sługi Bożego, Papież zaproponował trzy wskazania dla współczesnych kapłanów. Za każdym razem odniósł się do obrazu czy scenerii, która towarzyszyła życiu ks. Mazzolariego. „Nie był to ktoś, komu żal było Kościoła z przeszłości, ale raczej próbował on zmienić Kościół oraz świat poprzez żarliwą miłość i bezwarunkowe oddanie” – dodał Franciszek, nawiązując do pierwszego elementu krajobrazu – rzeki. 

„Ks. Primo posługiwał wzdłuż rzek, symbolu prymatu i mocy łaski Bożej, która nieustannie spływa na świat. Jego słowo, głoszone czy pisane, było jasne i przekonujące, bo czerpało ze źródła słów Boga żywego, z Ewangelii medytowanej oraz przemodlonej, ze źródła odkrytego w krzyżu i w ludziach, celebrowanego w gestach sakramentalnych nigdy nie sprowadzonych do pustego rytuału. Ks. Mazzolari, proboszcz w Cicognarze oraz w Bozzolo, nie uciekał od rzeki życia, od cierpienia swego ludu, co ukształtowało go jako pasterza prostolinijnego i wymagającego, przede wszystkim od siebie samego. Wzdłuż rzeki uczył się codziennie, jak przyjmować dar prawdy oraz miłości, aby nieść go dalej z mocą i hojnością” – wskazał Ojciec Święty.

Drugi obraz to kompleks wiejskich zabudowań z Równiny Padańskiej, zwany „casciną”. Jest on złożony z domów dla rodzin pracujących na pobliskich polach, stajni, magazynów itp. Taka „rodzina rodzin” to, zdaniem Papieża symbol Kościoła lokalnego, jakiemu ks. Mazzolari przewodził jako proboszcz: miejsce gościnne dla wszystkich oraz skupione na zaspokajaniu zwykłych ludzkich potrzeb, które mogą być drogą do zguby, ale także do zbawienia. Ojciec Święty dodał również, że nawet jeśli taka otwartość na innych doprowadziła sługę Bożego do poróżnienia z hierarchią, przyjmował on tę sytuację z miłością i pełnym posłuszeństwem. 

„Trzeci scenariusz to wasza wielka równina. Kto przyjął «Kazanie na Górze», nie odczuwa strachu przed wyjściem, jako wędrowiec i świadek, na otwierającą się przed nim równinę bez granic, która daje poczucie bezpieczeństwa. Jezus do tego przygotowuje swoich uczniów, wiodąc ich pomiędzy tłum, między ubogich, ukazując, że szczyty osiągamy na równinie, gdzie urzeczywistnia się Boże miłosierdzie. Przed miłością duszpasterską ks. Primy otwierały się wciąż nowe horyzonty w skomplikowanych sytuacjach, z jakimi się konfrontował: wojen, totalitaryzmów, bratobójczych walk, trudności we wprowadzaniu demokracji, biedy jego ludu. Zachęcam was, bracia kapłani, do słuchania świata, tych, którzy w nim żyją i pracują, do przyjęcia każdego pytania o sens czy nadzieję, bez strachu przed wkraczaniem na pustynie oraz strefy cienia. W taki sposób możemy stać się Kościołem ubogim z ubogimi i dla ubogich, Kościołem Jezusa” – powiedział Papież.

tm/ rv

W Barbianie, niewielkiej górskiej wiosce nieopodal Florencji Franciszek spotkał się wychowankami ks. Lorenza Milaniego, a także z kapłanami, którzy byli jego przyjaciółmi i kolegami z seminarium. Zaznaczył, że to oni są świadkami jego edukacyjnej gorliwości, a zarazem pełnego oddania Ewangelii. 

„Szkoła dla ks. Lorenza nie była czymś odrębnym od jego kapłańskiej misji, lecz konkretnym sposobem jej wypełniania. Stanowiła jej solidny fundament. I kiedy decyzją biskupa został przeniesiony z Calenzano do dzieci z Barbiany, od razu zrozumiał, że jeśli Pan przyzwolił na to oddalenie, to właśnie po to, aby otrzymał nowe dzieci, by nauczył je wzrastać i kochać. Aby przywrócił ubogim słowo, bo bez słowa nie ma godności, a tym samym nie ma też wolności i sprawiedliwości. Tego nauczał ks. Milani. To słowo otwiera drogę do zdobycia pełnego obywatelstwa w społeczeństwie, poprzez pracę i pełną przynależność do Kościoła, ze świadomą wiarą” – powiedział Papież.

Franciszek zaznaczył, że to przesłanie jest aktualne również w naszych czasach. Tylko władanie słowem pozwala nam dobrze rozeznać pomiędzy tak wieloma i często sprzecznymi informacjami, którymi jesteśmy zasypywani. 

„Z tego miejsca chciałbym podziękować wszystkim wychowawcom, którzy służą rozwojowi nowych pokoleń, a zwłaszcza tych, które znajdują się w trudnej sytuacji. W waszej misji jest wiele przeszkód, ale i radości. I zawsze jest to przede wszystkim misja. Misja miłości, bo nie można nauczać, nie kochając i bez świadomości tego, że to, co dajemy jest tylko prawem, które po prostu uznajemy, prawem do zdobywania wiedzy. A nauczyć trzeba wiele rzeczy, lecz najważniejsze jest wzrastanie w wolnym sumieniu, zdolnym konfrontować się z rzeczywistością i zorientować się w niej, kierując się miłością, wolą obcowania z innymi, brania na siebie ich trudów i zranień, wolą odrzucenia wszelkiego egoizmu, aby służyć dobru wspólnemu” – mówił Ojciec Święty.

Franciszek raz jeszcze podkreślił kapłański wymiar posługi ks. Milaniego. Wszystko, co robił, było ożywiane jego wiarą, a także głębokim pragnieniem Absolutu, które stało też u początków jego nawrócenia. 

„Bez tego pragnienia Absolutu można być dobrymi administratorami sacrum, lecz nie kapłanami, kapłanami prawdziwymi, umiejącymi stać się sługami Chrystusa w braciach. Drodzy kapłani, wsparci łaską Bożą starajmy się być ludźmi wiary, wiary szczerej, a nie rozmytej. A także ludźmi miłości, miłości duszpasterskiej do wszystkich, których Pan nam powierza jako braci i dzieci. Ks. Lorenzo uczy nas również kochać Kościół, tak jak kochał on, w sposób szczery i prawdziwy, co może rodzić napięcia, ale nie podziały i rozstania” – podkreślił Franciszek.

Na zakończenie Papież zapewnił, że jego obecność przy grobie ks. Milaniego stanowi też pewną formę uznania dla tego, co robił. Nie usuwa to goryczy, która towarzyszyło jego życiu, nie chodzi tu o zanegowanie historii, lecz o zrozumienie jej okoliczności i ludzkich czynników. „Moja obecność oznacza, że Kościół uznaje w tym życiu przykładny wzór służenia Ewangelii, ubogim i samemu Kościołowi” – powiedział Franciszek. Tuż przed odjazdem do Rzymu poprosił jeszcze o modlitwę w swej intencji. „Abym także i ja brał przykład z tego wspaniałego kapłana” – dodał Ojciec Święty.

kb/ rv

Wczoraj wieczorem, w Bazylice św. Jana na Lateranie, w obecności przedstawicieli wszystkich parafii diecezji rzymskiej, Papież otworzył kolejny kongres diecezjalny poświęcony wychowaniu dorastającej młodzieży. W wygłoszonym przemówieniu podkreślił, że żyjemy w kultrze bez korzeni, a rodzina wykorzeniona to taka, która nie ma historii, pamięci. Bardzo często dzieci wysyła się na różne zajęcia pozalekcyjne, bo mają być ważne dla ich przyszłości, a zapomina się o pokazaniu im przeszłości, korzeni domu, rodziny. Stąd wielka rola dziadków, którzy mogą w tym pomóc.

Franciszek zdefiniował  też, czym jest okres dojrzewania. 

„To cenny czas w życiu waszych dzieci. Czas trudny, tak. Czas zmian i niestabiliności, tak. Czas charakteryzujący się wielkim ryzykiem, bez dwóch zdań. Ale przede wszystkim to czas wzrastania waszych dzieci i całej rodziny. Dojrzewanie to nie patologia i nie powinniśmy podchodzić do tego w ten sposób. Dziecko, które przeżywa swoje dorastanie (niezależnie jak trudne byłoby ono dla rodziców) jest dzieckiem z przyszłością i nadzieją” – powiedział Papież.

Ojciec Święty zachęcił także rodziców do wspierania swoich dojrzewających  dzieci, które ubiegają się o swą podmiotowość, aby swoje sny i marzenia mogli zamieniać na kontkretne czyny.

Papież zauważył także, że dziś świat ludzi dorosłych jako model sukcesu proponuje „wieczną młodość”. Wydaje się, że dojrzewanie, starzenie się jest czymś złym, synonimem życia sfustrowanego, znudzonego. „Jak smutną rzeczą jest fakt, że niektórzy chcą robić sercu lifting. Czymś bardzo bolesnym jest także i to, że niektórzy chcą wymazać zmarszczki wielu spotkań, radości i smutków”.

Franciszek zwrócił uwagę także na zagrożenie, jakie niesie ze sobą konsumizm. Odpowiedzią na niego jest prostota, jej ogromne bogactwo.

pp/rv

W dniach od 15 do 21 stycznia 2018 r. Papież Franciszek uda się w podróż apostolską do Ameryki Południowej, gdzie odwiedzi Chile i Peru. W Chile spędzi pierwsze trzy dni, gdzie odwiedzi m.in. stolicę kraju Santiago. W czasie kolejnych trzech dni podróży Ojciec Święty będzie przebywał w Peru. W tym kraju Papież uda się do Limy, Puerto Maldonado i Trujillo.

Po otrzymaniu oficjalnego potwierdzenia papieskiej podróży arcybiskup Santiago de Chile, kard. Ricardo Ezzati stwierdził: „To wielka radośc, że Papież przybędzie, aby złożyć wizytę w Chile, a zwłaszcza w stolicy, gdzie znaczna część narodu chilijskiego żyje i pracuje, zabiegając o pokój i sprawiedliwość”.

pp/rv

W wieku 81 lat zmarł w Rzymie kard. Ivan Dias, emerytowany prefekt Kongregacji Ewangelizacji Narodów. W telegramie kondolencyjnym Papież Franciszek wspomina go jako pasterza „mądrego i uprzejmego” oraz zwraca uwagę na „jego wkład w odbudowę duchową i materialną cierpiącego Kościoła w Albanii, a także gorliwość apostolską w pracy w kierowanej przez niego Kongregacji”. 

Zmarły indyjski kardynał przez prawie 50 lat pracował w dyplomacji Stolicy Apostolskiej. Był między innymi nuncjusze w Albanii, gdzie stał się rzecznikiem odradzającej się wspólnoty Kościoła. W 1996 r., powrócił do Indii, gdzie został arcybiskupem Bombaju. Wtedy też otrzymał biret kardynalski. Papież Benedykt XVI na nowo wezwał go do Rzymu i mianował prefektem Kongregacji Ewangelizacji Narodów. Ostatnie lata życia zmagał się, pogodnie i dyskretnie, z różnymi chorobami.

pp/ rv

W Centrum Formacji Misyjnej w Warszawie trwa wakacyjny zjazd misjonarzy. Uczestniczy w nim ok. 90 osób. Dzisiejszej Mszy św. dla uczestników spotkania przewodniczył bp Jerzy Mazur. Przewodniczący Komisji KEP ds. Misji zauważył, że powołanie misyjne jest wyrazem miłości Boga, który pragnie zbawienia wszystkich ludzi.

„Wszystko jest łaską. Słowa: Jestem z tobą były i są dla nas nadzieją, mocą, umocnieniem, światłem. Nie ma piękniejszego powołania, niż być z ludźmi w najistotniejszych sprawach ich życia, w całej jego rozciągłości. Być blisko ludzi, ich problemów, celów życiowych, pomagać im na drodze zbawienia, wyciągać z grzechów, biedy duchowej i materialnej, pomagać im stawać się szczęśliwymi, prowadzić ich do nieba” - mówił bp Mazur.

W ciągu trzech dni uczestnicy zjazdu poznają aktualną sytuacją Kościoła w Polsce. Misjonarze spotkali się już m.in. z przedstawicielami Ministerstwa Spraw Zagranicznych.

R. Łączny, KAI

W Gnieźnie zakończyło się I Krajowe Forum Inicjatyw na rzecz Małżeństwa i Rodziny. Wśród gości dwudniowego spotkania był kard. Kevin Joseph Farrell. Prefekt watykańskiej Dykasterii ds. Świeckich, Rodziny i Życia wygłosił referat nt. zaangażowania świeckich w głoszenie Ewangelii Rodziny.

„Nauka, czy różne badania pokazuje ogromne zainteresowanie stabilizacją, jakie niesie ze sobą małżeństwo. Wielu młodych jest tym zainteresowanych. Musimy tych młodych ludzi szukać, by przyciągnąć ich do Kościoła. Do tego właśnie wzywa nas papieski dokument „Amoris letitia”” - powiedział kard. Farrell.

Dwudniowe spotkanie w Gnieźnie było okazją do dyskusji i wymiany doświadczeń pomiędzy członkami ruchów, wspólnot, stowarzyszeń i fundacji działających na rzecz małżeństw i rodzin.

R. Łączny, KAI

Słuchaj:      

W Magazynie: Stowarzyszenie Comunità Regina della Pace, z jego założycielami rozmawia ks. Paweł PasierbekSJ, Radio Watykańskie – 14’40”.

Słuchaj: