O szczególnej modlitwie i błogosławieństwie Papieża jako znaku jego duchowej bliskości kardynał sekretarz stanu zapewnia w telegramie kondolencyjnym rodziny ofiar i poszkodowanych z zawalonego budynku w Torre Annunziata koło Neapolu. Szczególne współczucie wyraża bliskim dwojga dzieci, które zginęły w tej katastrofie.

Do tragedii doszło w 7 lipca. W jej wyniku śmierć poniosło osiem osób, w tym rodzeństwo Francesca i Salvatore Guida w wieku 8 i 11 lat. Proboszcz parafii, na terenie której stał zawalony budynek, wezwał wiernych do pojednania, aby ta sytuacja nie powodowała dodatkowych napięć i niepokojów. Zachęcił także do nie tracenia nadziei i do dbania o swoje budynki, które często są mocno zniszczone.

pp/rv, sir 

W prace nad oenzetowskim traktatem o zakazie posiadania broni nuklearnej była też zaangażowana Stolica Apostolska. Na znaczenie tego dokumentu wskazuje abp Silvano Tomasi, wieloletni przedstawiciel Watykanu przy oenzetowskich agendach w Genewie. 

„Od kilku już lat różne państwa, w tym Stolica Apostolska, zabiegają o wprowadzenie zakazu nie tylko używania, ale i posiadania broni nuklearnej. Inicjatywa ta nabrała przyśpieszenia po spotkaniu wiedeńskim w 2014 r., kiedy to Papież Franciszek w skierowanym na nie przesłaniu podkreślał, że uzależnianie własnego bezpieczeństwa od broni atomowej jest po prostu nierozsądne. Oczywiście, kraje, które posiadają arsenał nuklearny, traktują ten traktat jako gest dość idealistyczny. Pamiętajmy jednak, że w przypadku innego rodzaju uzbrojenia, takiego jak broń chemiczna, biologiczna, kasetowa czy miny przeciwpiechotne, udało się doprowadzić do zakazu ich używania na mocy międzynarodowych konwencji, choć wcześniej istniała w tym zakresie próżnia prawna. Widzimy zatem, że rodzi się pewna mentalność, która z czasem może przekonać, iż nasze bezpieczeństwo nie opiera się na posiadaniu broni atomowej, lecz na tym, żeby żaden kraj jej nie posiadał” – powiedział Radiu Watykańskiemu abp Silvano Tomasi.

kb/ rv

Motu proprio „Summorum Pontificum” było nie tylko pojednawczym gestem względem lefebrystów, ale miało doprowadzić do współistnienia w Kościele obu form rytu rzymskiego. Przypomina o tym z okazji 10. rocznicy ogłoszenia tego dokumentu sekretarz Papieskiej Komisji „Ecclessia Dei”, która zajmuje się zarówno dialogiem z lefebrystami, jak i wiernymi korzystającymi z przedsoborowej liturgii. To właśnie Benedykt XVI 7 lipca 2007 r. zezwolił na jej powszechne sprawowanie.

Abp Guido Pozzo zaznacza, że Benedyktowi XVI nie chodziło o uniformizację liturgii. Przypomniał on jedynie, że stara liturgia nigdy nie została przez Sobór unieważniona. Postulowane przez Papieża seniora współistnienie obu form i ich „pojednanie” znajduje mocne uzasadnienie w historii Kościoła, gdzie zawsze istniała wielość obrządków, a nawet wariantów rytu rzymskiego.

Zdaniem abp. Pozzo przez ostatnich dziesięć lat Kościół bardziej zdał sobie sprawę z tego bogactwa i należy to do pozytywnych owoców motu proprio. Inną pozytywną konsekwencją jest osłabienie wzajemnej nieufności między środowiskami przywiązanymi do różnych form obrządku rzymskiego. Najwięcej liturgii w formie przedsoborowej jest sprawowanych we Francji i w Stanach Zjednoczonych. Tam też owoce motu proprio są najbardziej znaczące. Pozytywną niespodzianką jest natomiast zainteresowanie dawną liturgią na Dalekim Wschodzie i w Europie wschodniej – dodaje sekretarz watykańskiej komisji.

Przyznaje on, że w niektórych diecezjach realizacja papieskich postanowień napotkała na pewne problemy. Wynikały one z niewystarczającej liczby księży umiejących sprawować Eucharystię w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego, a niekiedy również z uprzedzeń o charakterze ideologicznym czy duszpasterskim. Z drugiej strony niektórzy biskupi zarzucają wiernym, którzy uczęszczają na takie liturgie, że nie angażują się w życie Kościoła lokalnego.

Abp Pozzo wskazuje też na problemy wynikające ze słabej znajomości łaciny u współczesnych księży. Dlatego sugeruje on, by łaciny uczyć w seminarium nie tylko na początku, ale przez wszystkie lata studiów filozoficznych i teologicznych dwie godziny w tygodniu. „Nie zapominajmy, że łacina nadal pozostaje oficjalnym językiem Kościoła. Kapłani powinni znać i kochać ten język” – dodał sekretarz Papieskiej Komisji „Ecclesia Dei”.

kb/ rv, famille chretienne

Biskupi ze Stanów Zjednoczonych i Europy z nadzieją podchodzą do oenzetowskiego traktatu o zakazie broni atomowej. Głosowały za nim 122 kraje. Jednakże międzynarodową konferencję, na której wynegocjowano i przyjęto traktat, zbojkotowały wszystkie państwa, które posiadają arsenał nuklearny.

Przewodniczący komisji sprawiedliwości i pokoju przy episkopatach USA i Europy już w 6 lipca wydali wspólne oświadczenie, w którym wzywali do przyjęcia tego traktatu. Teraz pomimo ograniczonego zasięgu jego obowiązywania wyrażają zadowolenie, iż został przyjęty, przekonani, że to pierwszy krok do całkowitej eliminacji arsenałów jądrowych. Mówi abp Jean-Claude Hollerich SJ, przewodniczący europejskiej Komisji „Iustitia et Pax”. 

„W każdym razie jest to pierwszy od 20 lat wiążący traktat wielostronny o rozbrojeniu nuklearnym. Bardzo się z tego cieszę. Trzeba mieć nadzieję, że to pierwszy krok w kierunku likwidacji broni atomowej. Dla Kościoła świat bez broni jądrowej nadal jest realnym celem. We współczesnym świecie i przy istniejących w nim wielorakich zagrożeniach doktryna odstraszania nuklearnego nie jest adekwatną reakcją. Trzeba pamiętać, jakie mogłyby być konsekwencje użycia broni atomowej i jak drogi jest ich rozwój. Aktualnie wszystkie kraje, których powinien dotyczyć ten traktat, a zatem USA, Rosja, Wielka Brytania, Francja, Chiny, Indie, Pakistan, Izrael i Korea Północna, zaangażowały się w bardzo kosztowny proces modernizacji swego uzbrojenia. Same Stany Zjednoczone w ciągu najbliższych 10 lat przeznaczą na to 400 miliardów dolarów. Inni czynią mniej więcej to samo. Pokazuje to, że wszystkie te kraje nadal chcą trwać w logice wzajemnego odstraszania. Nie są gotowe na ograniczenie swego nuklearnego arsenału. To też tłumaczy, dlaczego nie wzięły one udziału w konferencji” – powiedział Radiu Watykańskiemu abp Hollerich.

kb/ rv

Irak świętuje wyzwolenie Mosulu z rąk dżihadystów. Jak wskazuje tamtejszy biskup syrokatolicki, wyzwolone dzielnice miasta są w dużej mierze zburzone. Przedstawiciele Kościoła nie mają jeszcze dostępu do budynków sakralnych. Rząd obiecuje pomoc w odbudowie, ale chrześcijan i tak ciężko będzie przekonać do powrotu – uważa abp Petros Moshe. Stracili bowiem zaufanie do swych muzułmańskich sąsiadów, którzy podjęli współpracę z tak zwanym Państwem Islamskim. 

„Prawdę mówiąc, nie sądzę, by chrześcijanie odważyli się wrócić do Mosulu. Nie w tym momencie. Nie odważą się powrócić, bo stracili zaufanie do sąsiadów po tym, co się stało, po tym, jak ich domy były plądrowane i palone. Już im nie ufają. To jest podstawowa kwestia, ważniejsza niż to, czy dom został zburzony, ważniejsza niż obietnice rządu. Tak to wygląda w Mosulu. Co innego chrześcijańskie miasteczka i wioski na Równinie Niniwy. Gdzieniegdzie życie powróciło już do normalności. Jak tylko zostaną odbudowane domy, chrześcijanie powrócą. Do Karkoszu na przykład powróciło już w ostatnim czasie wiele rodzin” – powiedział Radiu Watykańskiemu syrokatolicki ordynariusz Mosulu.

kb/ rv

Apelem o zaangażowane przekazywanie wiary zakończył się wczoraj w Fuldzie, przy grobie patrona Niemiec św. Bonifacego, 17. Kongres Wiary organizowany przez Forum Katolików Niemieckich. W spotkaniu wzięło udział ok. 1300 uczestników, w tym kard. Paul Cordes, biskup Ratyzbony Rudolf Voderholzer i publicysta Peter Seewald. 

W specjalnej rezolucji uczestnicy zaapelowali do dorosłych, by byli oni wzorem dla młodzieży: „Młodzi potrzebują wiarygodnych przykładów chrześcijan, którzy z entuzjazmem wskażą im, jaką moc ma wiara i ile dobra można przez nią przekazać drugiemu człowiekowi”. Kard. Paul Cordes wezwał uczestników Kongresu do nowej ewangelizacji we własnym otoczeniu.

W innym miejscu rezolucja Kongresu ubolewa nad „dehumanizacją płciowości przez pornografię i wczesną edukację seksualną”. Pornografia w epoce cyfrowej stała się „masowo dostępnym dobrem konsumpcyjnym”, które prowadzi do „poniżenia godności człowieka” – czytamy w dokumencie.

Nawiązując do ostatniej decyzji Bundestagu o rozszerzeniu definicji małżeństwa na związki osób tej samej płci, bp Rudolf Voderholzer zachęcił do dawania świadectwa o wyzwalającej sile sakramentalnego małżeństwa kobiety i mężczyzny. Nikt nie może wyręczyć Kościoła w dawaniu świadectwa – mówił biskup Ratyzbony.

Forum Katolików Niemieckich powstało w 2000 roku jako odpowiedź na lewicujący i zaangażowany politycznie Komitet Katolików Niemieckich. W jego kuratorium zasiada m.in. kard. Gerhard Müller. Również zmarły niedawno kard. Joachim Meisner wspierał aktywnie forum, które zrzesza ponad 40 wspólnot i organizacji katolickich, w tym Młodzież 2000, Wspólnoty Błogosławieństw i Emmanuel, a także liczne ruchy obrony życia.

T. Kycia, Berlin/ rv

Czescy biskupi apelują o uwolnienie biskupa chińskiego Kościoła katakumbowego Petera Shao Zhumina. Wyrażają też uznanie dla kard. Josepha Zen Ze-kiuna, biskupa seniora Hongkongu, który zabiega o poprawę sytuacji katolików w Chinach.

Episkopat Czech i Moraw zajmował się tym na swym posiedzeniu plenarnym w Welehradzie. Gościem specjalnym był kard. Marc Ouellet, prefekt Kongregacji ds. Biskupów. Mówiąc o zadaniach krajowych episkopatów przypomniał, że biskupi powinni wspólnie odpowiadać na stojące przed nimi wyzwania.

Czescy biskupi zapoznali się również z sytuacją na Ukrainie, aby rozwinąć pomoc dla tamtejszego Kościoła. Mówiono też o przygotowaniach do narodowej pielgrzymki do Fatimy, która odbędzie się w październiku.

kb/ rv

W diecezji grodzieńskiej na Białorusi, w sanktuarium Matki Bożej Królowej Rodzin w Trokielach, odbyły się uroczystości odpustowe. Tegoroczny odpust łączył się ze świętowaniem 100. rocznicy objawień fatimskich i założenia Rycerstwa Niepokalanej. Dziękowano także za 90. rocznicę koronacji obrazu Matki Boskiej Ostrobramskiej, która jest główną patronką diecezji grodzieńskiej. 

W uroczystościach udział wzięli liczni pielgrzymi z całej Białorusi, którzy trwali w całonocnym czuwaniu, modląc się w intencji wszystkich rodzin. Specjalnym gościem uroczystości był metropolita ryski, który jako pielgrzym przybył do tego sanktuarium, by dzielić się wiarą i umocnić się w wierze.

Abp Zbigniew Stankiewicz zachęcał do budowania żywej relacji z Bogiem, regularnej modlitwy, coniedzielnej Eucharystii oraz do otwarcia się na dar nowego życia. Hierarcha wskazał na aktualność orędzia fatimskiego, które zachęca do nawrócenia i pokuty.

„Nawrócenie jest wchodzeniem w coraz głębszą relację z Panem Bogiem i uzgodnieniem zamysłów Jego serca z moim sercem” – tłumaczył metropolita ryski. Zaznaczył, że człowiek nawrócony to ten, który za św. Pawłem może odważnie powiedzieć, że „żyję już nie ja, lecz żyje we mnie Chrystus”.  Abp Stankiewicz zachęcił, aby każdy powrócił z tego sanktuarium do swego domu jako człowiek odmieniony: „Powróćcie do swoich codziennych spraw z odmienionym obliczem. Niech inni rozpoznają w was autentycznych uczniów Jezusa Chrystusa”.

Podczas Eucharystii bp grodzieński Aleksander Kaszkiewicz odczytał akt zawierzenia diecezji Niepokalanemu Sercu Najświętszej Maryi Panny. Objął w nim modlitwą szczególnie małżeństwa, dzieci i rodziny, prosząc Matkę Bożą, by chroniła przed niewiernością i nienawiścią, przed oziębłością i zapomnieniem, przed jakąkolwiek krzywdą czy poniżeniem.

ks. J. Martinowicz, Mińsk /rv

Słuchaj:      

W Magazynie: „Stanęła pod krzyżem człowieka – wychodzenie na peryferie przez siostrę Wincentę od Męki Pańskiej, założycielkę Sióstr Benedyktynek Samarytanek Krzyża”. Rozmowę przeprowadziła Beata Zajączkowska z Radia Watykańskiego – 14’40” .

Słuchaj: