We współczesnym świecie przybiera na sile kultura zniszczenia. Dominującym bożkiem stał się pieniądz i władza, a Boga i człowieka zepchnięto na margines. Nie możemy jednak temu ulec i mimo istniejących trudności musimy dążyć do budowania lepszego oraz bardziej sprawiedliwego świata. Franciszek mówił o tym w czasie spotkania z siedmiotysięczną grupą młodzieży zaangażowanej w budowanie pokoju i  poszanowanie praw człowieka. Młodzi wraz z wychowawcami przybyli do Watykanu z całych Włoch. Na początku audiencji dziękowali Franciszkowi „za jego słowa i gesty, które otwierają serca oraz nowe horyzonty; oświetlają drogę, obalają kolejne mury, a także wznoszą wiele mostów”.

Franciszek spontanicznie odpowiadał na pytania postawione mu przez młodych, które, jak podkreślił, nie były kwestiami ideologicznymi, ale odzwierciedlały niepokoje noszone przez jego rozmówców w sercach.  „Codziennie stajemy się świadkami kolejnych zamachów, widzimy dzieci ginące w morskich otchłaniach, bombardowane szkoły i szpitale, ogromne cierpienia wywołane głodem i biedą” – mówiła pierwsza z dziewcząt, pytając Papieża, co się dzieje i dlaczego tak trudno przychodzi nam nabycie umiejętności kochania. 

„Przybiera na sile kultura zniszczenia. Bóg stworzył człowieka, by budować, stworzył świat, pragnąc, by się rozwijał, wzrastał. Dał nam inteligencję, byśmy mogli dokonywać wielu odkryć dla dobra ludzkości. Oczywiście kultura zniszczenia to nic nowego, jednak dziś jest tak wiele okrucieństwa! Każdego dnia  pokazują nam je w telewizji i gazetach: mordowane dzieci, straszliwie wychudzeni głodem ludzie, którym widać wszystkie żebra. A przecież świat posiada wystarczające bogactwa, by ich nakarmić. Warto zastanowić się nad tym pytaniem: co się dzieje? Warto uczynić je naszą modlitwą – mówił Franciszek. – Dokonywane w świecie dobro nie stanowi newsa. Chcę wam jednak przypomnieć, że dzieje się wiele naprawdę dobrych rzeczy, że istnieją rzesze ludzi oddających swe życie dla innych, czyniących dobro w tej rzeczywistości zniszczenia. Nasz obowiązek stanowi budowanie. Zniszczenie się dokonuje, tak, ale w świecie jest też wiele dobra”.

Inne z pytań dotyczyło tego, jakich narzędzi użyć, by powstrzymać tak wiele wojen toczących się na świecie. Zadający je chłopak wśród kilkunastu trwających obecnie krwawych konfliktów wymienił m.in. Syrię, Sudan, Somalię i Ukrainę. Franciszek, zanim odpowiedział, sam postawił pytanie o to, co obecnie znajduje się w centrum świata. Młody chłopak odpowiedział, że zło, pieniądz oraz pragnienie władzy. 

„W centrum współczesnego świata nie stoi dziś Bóg ojciec, tylko bożek pieniądz. Świat nakręcają interesy przynoszące ogromne zyski. Pierwszy z nich stanowi przemyt broni. Jeśli jednak pragniemy pokoju, to dlaczego wciąż produkujemy broń? Kolejnym zyskownym interesem jest handel narkotykami, wyniszczającymi całe pokolenia młodych. Potem mamy do czynienia z handlem ludźmi i haniebnym wykorzystywaniem dzieci, które zamiast chodzić do szkoły muszą pracować. Mamy też do czynienia z wykorzystywaniem pracowników harujących za grosze. Powiecie mi: to dzieje się na innych kontynentach, daleko od nas. Nie to dzieje się także u nas w Europie! – mówił Franciszek.  – Wykorzystuje się ludzi, którzy pracują na czarno, zatrudnionych na umowach śmieciowych. To jest właśnie zniszczenie, a my katolicy wykorzystywanie pracowników nazywamy grzechem śmiertelnym. Właśnie takie interesy pomagają wzrastać bożkowi pieniądzowi, który chce zdominować świat. Pytaliście mnie, co wy, jako uczniowie, możecie tu zmienić. Trzeba o tym wszystkim jasno mówić i naprawdę na serio angażować się, by zmienić ową sytuację. Pomagajcie innym, nie lękajcie się tego robić, nie bójcie się”. 

Kończąc, Franciszek podkreślił, że młodzież nigdy nie może się poddawać i rezygnować. „To dla was zakazane słowa” – mówił, zachęcając uczestników spotkania, by odważnie szli do przodu, walczyli o lepszą przyszłość i byli kreatywni w czynieniu dobra.

bz/ rv

Do bycia mężnymi i odważnymi dzięki wierze w Chrystusa wezwał Ojciec Święty członków Gwardii Szwajcarskiej. Zwracał się szczególnie do 40 młodych rekrutów, którzy po południu składają przysięgę. Co roku uroczystość ta odbywa się 6 maja, w rocznicę „Sacco di Roma” – złupienia Rzymu przez najemników cesarza Karola V. Właśnie wtedy, jak przypomniał Franciszek, gwardziści „odznaczyli się mężną i niewzruszoną obroną Papieża, aż po złożenie ofiary z własnego życia”.

Ojciec Święty podkreślił, że choć obecnie nie ma potrzeby podobnej heroicznej śmierci, służba Szwajcarów dla Stolicy Apostolskiej pozostaje wcale niełatwa. Podziękował im za cały ich wysiłek. „Pielgrzymi oraz turyści, którzy mogą was spotkać, są zbudowani, widząc w was, razem z cechami opanowania, precyzji i powagi zawodowej, również hojne chrześcijańskie świadectwo, a także świętość życia” zaznaczył Franciszek. 

„Drodzy gwardziści, czujcie się aktywną częścią wielkiego ludu Bożego, uczniami-misjonarzami zaangażowanymi w głoszenie Ewangelii w środowisku, w którym pracujecie oraz w miejscu spędzania wolnego czasu. A to dokonuje się poprzez drobne codzienne gesty, czasem powtarzalne, ale którym należy nadać zawsze nowe znaczenie. W taki sposób tworzymy w sobie styl zachowania, jaki, wewnątrz, w jednostce, jest złożony z wzajemnej harmonii i pełnej szacunku jedności z przełożonymi, a na zewnątrz wyraża się w otwartości, łagodności oraz cierpliwości” – powiedział Papież.

tm/ rv

„To właśnie pierwszeństwo dane relacji z Jezusem, który nas nazywa «przyjaciółmi», pozwala żyć duchowością solidną, głęboką, a równocześnie angażującą i ciało” wskazał Ojciec Święty młodym klerykom i ich opiekunom. Franciszek przyjął na audiencji członków Papieskiego Międzyregionalnego Seminarium Duchownego Kampanii, placówki nietypowej, ponieważ formuje ona przyszłych księży wielu diecezji. Ojciec Święty zachęcał wychowanków do pogłębiania przyjaźni z Jezusem na wzór apostołów. 

„Cała droga powołania, podobnie jak dla św. Piotra oraz pierwszych uczniów, toczy się wokół dialogu miłości, przyjaźni. W tym dialogu rozpoznajemy w Jezusie Mesjasza, Pana naszego życia, a On daje nam nowe imię, zawierające w sobie nasze powołanie, wskazujące na naszą misję, którą Ojciec zna i chroni od zawsze. Odkrycie naszego nowego imienia, trafniej nas opisującego, tego bardziej autentycznego, dokonuje się poprzez naszą zdolność, aby powoli nazywać różne doświadczenia ożywiające nasze bycie człowiekiem. Nazywanie rzeczy po imieniu jest pierwszym krokiem do poznania samego siebie, a tym samym do zrozumieniu woli Bożej co do naszego życia. Drodzy seminarzyści, nie bójcie się nazywać rzeczy po imieniu, patrzeć prosto w twarz prawdzie waszego życia oraz otworzyć się w przejrzystości i szczerości na innych, zwłaszcza na waszych formatorów, uciekając od pokusy formalizmu czy klerykalizmu” – powiedział Papież.

Franciszek wskazał ponadto, że poznanie samego siebie, własnych uczuć i lęków, służy także nauczeniu się rozeznawania, którego umiejętność jest niezbędna dla współczesnych kapłanów. 

„Aby stać się ekspertami w sztuce rozeznawania, należy cechować się odwagą, mówić sobie samemu prawdę. Rozeznanie to odważny wybór, w przeciwieństwie do wygodniejszych i redukujących rzeczywistość dróg rygoryzmu czy przyzwolenia sobie na wszystko, jak już wielokrotnie powtarzałem. Wychowywać do rozeznawania to tak naprawdę odejść od pokusy schowania się za sztywnymi regułami, albo za obrazem wyidealizowanej wolności. Wychowywać do rozeznawania znaczy odsłonić się, wyjść z kręgu własnych przekonań i uprzedzeń i otworzyć na zrozumienie tego, w jaki sposób Bóg mówi do nas, dzisiaj, w tym świecie, czasie, momencie oraz jak mówi do mnie teraz” – wskazał Ojciec Święty.

Na koniec Papież zachęcił seminarzystów, aby zawsze szukali coraz więcej możliwości służby dla Królestwa Bożego i dla sprawiedliwości na ziemi, a nie osiadali na laurach.

tm/ rv

Franciszek przyjął rezygnację melchickiego patriarchy Antiochii Grzegorza III Lahama. W specjalnym liście podziękował mu za długoletnią, ofiarną służbę dla Kościoła i za zwrócenie uwagi wspólnoty międzynarodowej na dramat przeżywany przez Syryjczyków. Sędziwy patriarcha jeszcze w lutym spotkał się z Ojcem Świętym i prosił o przyjęcie jego rezygnacji z urzędu ze względu na wiek.

Patriarcha Grzegorz III Laham kończy w tym roku 84 lata. Jest jednym z najważniejszych katolickich dostojników na Bliskim i Środkowym Wschodzie. Aktywnie działa na rzecz przywrócenia pokoju w tym regionie świata oraz zjednoczenia podzielonych Kościołów patriarchatu Antiochii.

bz/ rv

Przyszłość kontynentu europejskiego, przyjmowanie migrantów oraz walka z terroryzmem – znalazły się w centrum rozmowy Papieża z prezydent Konfederacji Szwajcarskiej. Ojciec Święty spotkał się z Doris Leuthard w dniu zaprzysiężenia nowych członków Gwardii Szwajcarskiej i dlatego wyraził też wdzięczność za ich wielowiekową ofiarną służbę.

Podkreślono także pragnienie dalszego zacieśniania, i tak już dobrych, relacji między Stolicą Apostolską a Szwajcarią oraz zintensyfikowania współpracy między Kościołem katolickim a państwem. W czasie wizyty w Watykanie prezydent Leuthard mówiono również o problemie bezrobocia młodzieży i konieczności większej troski o środowisko naturalne. Prezydent Konfederacji Szwajcarskiej spotkała się także z watykańskim odpowiednikiem ministra spraw zagranicznych.

bz/ rv

W katalońskiej Gironie odbyła się beatyfikacja siedmiu męczenników za wiarę – ks. Antoniego Arribasa Hortingüeli i jego sześciu towarzyszy. Wszyscy należeli do Zgromadzenia Najświętszego Serca Jezusowego, a zginęli podczas prześladowania religijnego w okresie hiszpańskiej wojny domowej. Uroczystości przewodniczył kard. Angelo Amato, prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. 

Wybuch hiszpańskiej wojny domowej w lipcu 1936 r. zastał ks. Antoniego Arribasa Hortingüelę i jego sześciu współbraci w niższym seminarium, jakie zgromadzenie posiadało w Canet de Mar, małej miejscowości w pobliżu Barcelony. Zajmowali się tutaj przede wszystkim formacją kandydatów do kapłaństwa. Republikanie natychmiast wypędzili zakonników z seminarium. Wobec grożącej im śmierci podzielili się oni na małe grupy szukając schronienia u rodziny i przyjaciół. Siedmiu zakonników postanowiło przedostać się do Francji. 28 września, wyczerpani i głodni, dotarli do miejscowości Begudá. Tutaj padli jednak ofiarą zdrady i zostali wydani republikanom. Następnego dnia wszyscy zostali rozstrzelani w Serinyá. Oprawcy zmusili miejscowe rodziny katolickie, aby pochowały zakonników. Najmłodszy z nich miał zaledwie 20 lat, najstarszy – 28. Do historii przeszli jako “męczennicy z Canet de Mar”. Proces beatyfikacyjny rozpoczął się bardzo późno, bo dopiero w 1995 r. Wcześniej nie pozwalała na to sytuacja polityczna w Hiszpanii, a przede wszystkim w Katalonii.

M. Raczkiewicz, Madryt/ rv

W Albanii obchodzono 550. rocznicę wywędrowania obrazu Matki Bożej Dobrej Rady ze Szkodry do Genazzano we Włoszech. Zorganizowano z tej okazji konferencję naukową i triduum modlitewne. Centralnym punktem uroczystości była Msza pod przewodnictwem słoweńskiego kardynała Franca Rodé. 

Matka Boża pod wezwaniem Dobrej Rady jest główną patronką Albanii. Szczególnej czci doznaje w mieście Szkodra, w północnej części kraju. Losy Obrazu i sanktuarium są tragiczne. Przez wiele wieków obraz był w Szkodrze. 550 lat temu wywędrował do włoskiego Genazzano, a sanktuarium uległo zniszczeniu. 100 lat temu odbudowano kościół, lecz później został on zniszczony przez komunistów. Dopiero w 1993 r. Jan Paweł II podczas swej pielgrzymki do Albanii poświęcił kamień węgielny pod nowe sanktuarium.

Kard. Rodé, przedstawiciel Papieża Franciszka na tych uroczystościach,  przywołując tragiczną historię miejsca mówił o wierności Maryi i o wolności, która jest darem dla narodu Albańskiego. Wskazał, że tak jak to sanktuarium trzykrotnie było niszczone i odbudowywane, również duch braterstwa i miłości stale musi być odbudowywany.

A. Michoń CSsR / rv

Poważne zaniepokojenie coraz bardziej pogarszającą się sytuacją społeczno-polityczną w Brazylii wyraził tamtejszy episkopat. Wskazał, że politycy w swych działaniach totalnie ignorują podstawowe zasady etyczne i nie szanują podstawowych wartości moralnych. „W kraju szerzy się przemoc, handel narkotykami i korupcja, obywatele unikają płacenia podatków, a policja nadużywa siły” – piszą biskupi w oficjalnym dokumencie wydanym na zakończenie sesji plenarnej episkopatu. Wskazują, że trzeba powrócić na drogę etyki i prawdziwych wartości, bo tylko to może pomóc w odbudowaniu wyniszczonej tkanki społecznej Brazylii. 

Biskupi stwierdzają w swym dokumencie, że do Kościoła nie należy wskazywanie technicznych rozwiązań aktualnego kryzysu politycznego oraz ekonomicznego. W świetle Ewangelii hierarchia powinna jednak zachęcić naród brazylijski do budowania społeczeństwa na miarę godności człowieka i jego powołania.

Z perspektywy ostatnich lat trzeba przyznać, że najnowszy dokument jest jednym z odważniejszych i bardziej zdecydowanych głosów episkopatu nie tylko wymieniającym przyczyny aktualnej trudnej sytuacji kraju, ale także budzącym wśród Brazylijczyków odwagę, wiarę oraz nadzieję. Do narodu należy „bronienie godności i wolności, promowanie kultury pokoju dla wszystkich, walka o sprawiedliwość oraz troska o uciskanych, a także uczynienie z Brazylii kraju cieszącego się szacunkiem”.

Episkopat wyraża swą gotowość włączenia się w działania na rzecz wspólnego poszukiwania rozwiązań dla dobra kraju. Ponadto wzywa katolików i wszystkich ludzi dobrej woli do świadomego i aktywnego budowania takiej przyszłości  Brazylii, jakiej pragnie społeczeństwo.

Biskupi zawierzają cały naród, wraz z jego niepokojami, pragnieniami i nadziejami, Pani z Aparecidy, patronce kraju.

Z. Malczewski TChr, Brazylia/ rv

Na Łotwie rozpoczynają się obchody stulecia uzyskania niepodległości, które przypadnie w przyszłym roku. Obok licznych inicjatyw kulturalnych widocznych podczas tegorocznego święta (4 maja), warto odnotować specjalną sesję historyczną w Rzeżycy, czyli łatgalskim mieście Rezekne. 

Chodzi o upamiętnienie zorganizowanego dokładnie przed stu laty, czyli w dniach 9 i 10 maja 1917 r. tzw. Pierwszego Kongresu Łatgalskiego. Wydarzenie to było związane z rozpadem imperium rosyjskiego po rewolucji lutowej i odzyskiwaniem głosu przez żyjące tam poszczególne grupy narodowe. Ówczesna Łatgalia, czyli dawne Inflanty Polskie, od pierwszego rozbioru stanowiła administracyjnie część guberni witebskiej. Uczestnicy kongresu z 1917 r. pod przewodnictwem ks. Nikodema Rancana opowiedzieli się za przyłączeniem ich ziemi do przyszłego niepodległego państwa łotewskiego, jakie miało powstać na terenach Kurlandii i Liwonii. Stawiano jednak warunki zachowania języka i kultury łatgalskiej w szkołach, kościołach oraz miejscach publicznych. Co ciekawe, opowiadano się też za „nawiązaniem bezpośrednich relacji z Papieżem Rzymskim”. Wkład Kościoła katolickiego w ten akt samookreślenia się Łatgalów już na półtora roku przed powstaniem niepodległej Łotwy podkreślono też podczas sesji w Rezekne.

T. Cieślak SJ, Łotwa/ rv

Słuchaj:      

W Magazynie: „Daję Słowo” – rozważania czytań niedzielnych na III Niedzielę Wielkanocy – Tomasz Matyka SJ, ks. Paweł Pasierbek SJ i ks. Mariusz Han SJ.

Słuchaj:          

I czytanie: Dz 2, 14a. 36-41 (od 5'33'')

II czytanie: 1 P 2, 20b-25 (od 10'05'')

Ewangelia: J 10, 1-10 (od 14'19'')