O znaczeniu pamięci, nadziei i rozeznania dla wzrastania kapłanów w wierze mówił Papież w czasie dorocznego spotkania z proboszczami Rzymu. Franciszek spotkał się z nimi w bazylice św. Jana na Lateranie. Gdy dotarł na miejsce, poprosił, aby zanim wygłosi medytację, mógł usiąść do konfesjonału i następnie przez prawie godzinę spowiadał księży.

W kilkudziesięciominutowym rozważaniu Papież podkreślił, że wzrastanie w wierze to coś więcej, niż tylko formacja doktrynalna. Dokonuje się ono podczas spotkań z Bogiem w trakcie naszego życia. Zawsze jest też zakorzenione w krzyżu Chrystusa, który dla każdego chrześcijanina jest stałym punktem odniesienia. 

„Wiara syci się i karmi pamięcią. Pamięcią Przymierza, które Pan zawarł z nami: On jest Bogiem naszych ojców i dziadków. Nie jest Bogiem z ostatniej chwili, Bogiem bez rodzinnej historii, Bogiem, który, aby odpowiedzieć na każdy nowy paradygmat, musiałby odrzucać, jako przestarzałe i bez wartości, te wcześniejsze – mówił Franciszek. – Rodzinna historia nigdy nie «wychodzi z mody”. Stare wydawać się będą ubrania i kapelusze dziadków, fotografie będą w kolorze sepii, ale miłość i odwaga naszych ojców, którzy trudzili się, abyśmy mogli być tutaj i posiadać to wszystko, co mamy, palą się wciąż żywym płomieniem w każdym szlachetnym sercu”.

Franciszek apelował do księży, by dawali wiarygodne świadectwo. W tym celu zachęcał ich do spojrzenia wstecz na swą drogę wiary, ponieważ, jak podkreślił, można na niej znaleźć prawdziwe skarby, które pomogą lepiej zrozumieć naszą teraźniejszość. Zaznaczył, że to docieranie do korzeni jest prawdziwie rewolucyjne. „Im wyraźniejsza jest pamięć przeszłości, tym jaśniej otwiera się przyszłość, ponieważ można zobaczyć drogę rzeczywiście nową i odróżnić ją od tej, którą już szliśmy, a która zaprowadziła nas donikąd” – mówił Papież. Podkreślił zarazem znaczenie rozeznania. „Warto zrobić krok w tył, tak by lepiej zobaczyć całą panoramę. Nie możemy ulegać pokusie, by rozwiązywać coś natychmiast. Nie poddawajmy się też sterylnemu pesymizmowi” – zachęcał Ojciec Święty. 

„Jedną z najpoważniejszych pokus tłumiących zapał i odwagę jest poczucie przegranej, przemieniające nas w niezadowolonych i rozczarowanych pesymistów o posępnej twarzy. Nikt nie może podjąć walki, jeśli nie wierzy w zwycięstwo. Kto zaczyna bez ufności, stracił wcześniej połowę bitwy i zakopuje własne talenty – mówił Franciszek cytując swoją adhortację apostolską «Ewangelii gaudium». – Nawet z bolesną świadomością własnej kruchości trzeba kroczyć naprzód i nie poddawać się oraz przypominać sobie to, co Pan powiedział do św. Pawła: «Wystarczy ci mojej łaski. Moc bowiem w słabości się doskonali». Chrześcijański triumf jest zawsze krzyżem, ale krzyżem, który jednocześnie jest sztandarem zwycięstwa, który się wznosi z waleczną czułością przeciw napaściom zła. Zły duch przegranej jest bratem pokusy oddzielenia przed czasem ziarna od kąkolu, produktem lękliwego i egocentrycznego zniechęcenia. W każdym wypadku, w tych okolicznościach jesteśmy wezwani, by być ludźmi-amforami, by dać pić innym. Niekiedy amfora przekształca się w ciężki krzyż, ale właśnie na Krzyżu Pan, przebity, oddał się nam jako źródło wody żywej. Nie pozwólmy się okraść z nadziei!”.

W swej medytacji Franciszek wiele mówił o wierze Piotra, dużo słabszej, jak przypomniał, od wiary wielu innych ludzi, których na swej drodze spotkał Jezus. Papież podkreślił, że pokusy i trudności oczyszczają wiarę i pozwalają nam w niej wzrastać. Stąd, jak dodał, to wypróbowanemu w wierze grzesznikowi Piotrowi Jezus powierzył misję umacniania wiary każdego z nas.

Na zakończenie spotkania z proboszczami Wiecznego Miasta Ojciec Święty sprezentował im książkę cenionego argentyńskiego spowiednika, zatytułowaną: „Nie bójcie się przebaczać”.

bz/ rv

Kompasem chrześcijanina jest naśladowanie Chrystusa, nie bezcielesnego bóstwa, ale Słowa wcielonego, Boga, który stał się ciałem, który nosi na sobie rany naszych braci – to główna myśl kazania, które Franciszek wygłosił na Mszy w Domu św. Marty. Podkreślił on, że na początku Wielkiego Postu wszyscy jesteśmy wezwani do nawrócenia. Nawiązując do dzisiejszej liturgii słowa Papież wskazał na trzy rzeczywistości, które do tego się odnoszą: człowiek, Bóg i droga.

Życie człowieka to wybór między dobrem a złem. „Bóg stworzył nas wolnymi, wybór należy do nas” – zaznaczył Ojciec Święty. – On „nie zostawił nas samymi”, bo wskazuje nam drogę dobra przykazaniami. A Bóg w Jezusie Chrystusie wybiera drogę krzyża, co tak trudno zrozumieć Jego uczniom. Ale „nie ma Boga bez Jezusa. Bóg bez Jezusa, bez ciała, nie jest prawdziwym Bogiem”. 

„Rzeczywistość Boga to Bóg, który dla nas stał się Chrystusem. Aby nas zbawić. A kiedy oddalamy się od tego, od tej rzeczywistości i oddalamy się od Krzyża Chrystusa, od prawdy ran Pana, oddalamy się także od miłości, od miłosierdzia Bożego, od zbawienia i kroczymy drogą Boga ideologicznego, daleką: to nie jest Bóg, który przyszedł do nas, stał się bliski nam, aby nas zbawić, i umarł za nas. To jest Boża rzeczywistość” – powiedział Ojciec Święty.

Papież przytoczył następnie dialog między agnostykiem a człowiekiem wierzącym, opisany przez francuskiego pisarza z minionego wieku. 

„Agnostyk, człowiek dobrej woli, pytał się wierzącego: «Ale jak można... dla mnie problem leży w tym, jak Chrystus jest Bogiem: nie mogę tego zrozumieć. Jak Chrystus jest Bogiem?». A wierzący odpowiedział: «O, dla mnie to nie jest problem. Dla mnie problem byłby wtedy, gdyby Bóg nie stał się Chrystusem». I to jest Boża rzeczywistość: Bóg, który stał się Chrystusem, Bóg, który przyjął ciało i to jest fundament dzieł miłosierdzia. Rany naszych braci są ranami Chrystusa, są ranami Boga, ponieważ Bóg stał się Chrystusem. I to jest ta druga rzeczywistość. Nie możemy przeżywać Wielkiego Postu bez niej. Musimy się nawrócić, nie do Boga abstrakcyjnego, ale do Boga konkretnego, który stał się Chrystusem” – kontynuował Papież.

Na zakończenie Franciszek zwrócił uwagę na drogę chrześcijanina, trzeci element związany z nawróceniem. 

„Prawdziwa droga to ta Chrystusowa: naśladować Chrystusa, czynić wolę Ojca, tak jak On, brać na siebie krzyże codzienności i zaprzeć się samego siebie, aby iść za Jezusem. Nie czynić tego, co sam chcę, ale to, czego chce Jezus; naśladować Jezusa. A On mówi, że na tej drodze stracimy życie, aby otrzymać je potem; to ciągle tracić życie, odrzucać to, co sam chcę, odrzucać wygody, być zawsze na drodze Jezusa, który służył innym, adorować Boga. To jest właściwa droga” – zakończył Ojciec Święty.

pp/ rv

W tym miesiącu modlimy się w papieskiej intencji ewangelizacyjnej: „Aby prześladowani chrześcijanie doświadczyli wsparcia całego Kościoła przez modlitwę i w postaci pomocy materialnej”.

"Ileż osób jest prześladowanych z powodu swej wiary, zmuszanych do opuszczenia swych domów, miejsc kultu, swej ziemi, tego co kochają!

Prześladuje się ich i zabija, ponieważ są chrześcijanami, nie robiąc jakiejkolwiek różnicy co do ich przynależności wyznaniowej.

Zadam wam pytanie: ilu z was modli się za prześladowanych chrześcijan?

Zachęcam was, proście razem ze mną, aby doświadczyli oni wsparcia wszystkich Kościołów i wspólnot w modlitwie i poprzez pomoc materialną" - Papież Franciszek

Amoris laetitia musi być interpretowana zgodnie ze słowami samego Jezusa oraz nauczaniem poprzednich papieży – powiedział abp Charles Chaput OFM Cap., przewodniczący Komisji Episkopatu USA ds. wprowadzania w życie tej papieskiej adhortacji. Przypomniał on, że słowa Jezusa o rozwodzie i o tym, że ponowny związek jest cudzołóstwem są bardzo jasne. Ewangelie nie pozostawiają co do tego żadnych wątpliwości. Dlatego my nie możemy sprzeciwiać się słowom Jezusa. I nie jest też możliwe, by oficjalne nauczanie Papieża, które było prawdą 20 lat temu, dziś nie było już prawdziwe. Jak miałoby być możliwe, by ludzie którzy żyją w cudzołożnym związku mogli przystępować do komunii, skoro Kościół orzekł, że jest to niemożliwe – powiedział metropolita Filadelfii. Gospodarz ostatniego Światowego Spotkania Rodzin dodał, że chciałby, aby Papież odpowiedział na słynne dubia kardynałów.

Podkreślił on, że wszystkim biskupom powinno zależeć na utrzymywaniu szczerej jedności Kościoła z Papieżem. Dziś jest to o tyle ważne, że Franciszek sprawuje swą posługę inaczej niż jego poprzednicy, co budzi w ludziach pewien zamęt. Jako biskupi musimy pomóc Ojcu Świętemu to zrozumieć, by na to odpowiedział, ale też musimy pomóc ludziom zrozumieć Papieża – podkreślił abp Chaput w wywiadzie dla portalu Crux.

kb/ rv, crux

Od wczoraj w Finlandii można zawierać tak zwane małżeństwa homoseksualne. Proceder ten został zalegalizowany pomimo usilnych starań środowisk prorodzinnych, które zabiegały o zachowanie naturalnej definicji małżeństwa. Stosowna ustawa została przyjęta już w 2014 r. i spotkała się z poparciem prymasa Kościoła luterańskiego. Na znak protestu 13 tys. luteranów wystąpiło wówczas z tej wspólnoty.

Obrońcy rodziny dążyli do zablokowania tego prawa. W 5-milionowej Finlandii udało im się zebrać ponad 100 tys. podpisów pod petycją domagającą się wprowadzenia prawnego zakazu małżeństw jednopłciowych. W ten sposób zmuszono parlament do ponownego rozpatrzenia całej sprawy. Ich wniosek został jednak odrzucony.

Teraz już po wejściu w życie nowego prawa nadal nie dają za wygraną. Zapewniają, że wciąż będą bronić prawdziwej wizji małżeństwa. Aktualnie chcą się skupić na zagwarantowaniu wolności słowa, zwłaszcza nauczycielom i rodzicom. Doświadczenie innych krajów pokazuje, że środowiska homoseksualne nie zadowalają się jedynie uzyskaniem nie przysługujących im praw, ale domagają się również ideologicznej indoktrynacji młodych pokoleń.

Fińscy obrońcy rodziny blisko współpracują z podobnymi środowiskami we Francji i wzorują się na doświadczeniach zdobytych w walce z inżynierią społeczną prezydenta Hollande’a. Fiński odpowiednik „Manif pour tous” nosi nazwę „Aito Avioliitto” – prawdziwe małżeństwo.

kb/ rv, la croix

Chrześcijanie w Syrii mają „gorzki Wielki Post” – uważa maronicki ordynariusz stolicy tego kraju. W wielkopostnym liście pasterskim abp Samir Nassar skarży się na osłabienie działalności w parafiach i exodus znacznej części wiernych, także duszpasterzy. Z maronickiej archidiecezji damasceńskiej wyjechało już 27 księży, czyli jedna trzecia duchowieństwa, a pozostali również liczą się z taką możliwością.

„Stoimy wobec scen apokaliptycznych – powiedział abp Nassar w wywiadzie dla portalu Vatican Insider. – W ciągu sześciu lat wojny oblicze Syrii bardzo się zmieniło. Na rozległych obszarach widać tylko ruiny, spalone budynki. Są tu miasta-widma i całe dzielnice zrównane z ziemią. Ponad 12 mln Syryjczyków, czyli połowa ludności, pozostało bez dachu nad głową. To największa liczba uchodźców od czasów drugiej wojny światowej. Wiele milionów ludzi opuściło kraj w poszukiwaniu miejsca, gdzie da się żyć. Liczni czekają na pomoc w obozach dla uchodźców. Niektórzy ponieśli śmierć w drodze, inni stoją w kolejkach przed ambasadami, by zostać przyjęci za granicą” – mówił katolicki hierarcha obrządku maronickiego. Arcybiskup Damaszku zwrócił też uwagę na tragiczny los rodzin, z których większość jest rozdzielona. Ludzie szukają zaginionych krewnych. Według danych UNICEF-u ponad 3 mln syryjskich dzieci nie chodzi do szkoły, a poza tym obniżył się poziom nauczania z powodu zmalenia liczby nauczycieli. Wojna odbiła się także na stanie psychicznym najmłodszego pokolenia.

ak/ rv, fides, lastampa

Chrześcijanie mogą po raz drugi stracić swoje wioski i miasta na Równinie Niniwy, jeśli nie pomożemy im powrócić do domu – ostrzega abp Bashar Warda, chaldejski ordynariusz Irbilu. To właśnie w tej diecezji zgromadziła się jedna z największych grup chrześcijańskich uchodźców. Teraz wszyscy patrzą z nadzieją na ofensywę wojsk irackich. Jeśli uda się im pokonać Państwo Islamskie w Iraku, nastaną warunki, aby wrócić do normalności. Tej chwili nie można przegapić. Uchodźcom trzeba pomóc w powrocie do swych domów – podkreśla abp Warda. 

„Jeśli nie podejmiemy działań, by nie tyko przekonać chrześcijan do powrotu, ale także zapewnić im niezbędne warunki życia, to kolejna wielka fala uchodźców opuści Irak. Rodziny powinny otrzymać pomoc, na jaką zasługują. Problem jednak w tym, że rządowi w Bagdadzie na tym nie zależy. Nie robi nic w tym kierunku, aby przekonać chrześcijan do pozostania, aby zapewnić im bezpieczeństwo. Trzeba sobie uświadomić, że nadal mamy do czynienia z marginalizacją chrześcijan i jazydów. Wszyscy mówią tylko o walce z Państwem Islamskim. Ale nie można przy tym zapominać o innych potrzebach naszego ludu”.

Abp Warda dodał, że rozumie obawy Europejczyków przed napływem migrantów, których integracja jest niemal niemożliwa. Przyznał też, że pogróżki Państwa Islamskiego pod adresem Europy są bardzo poważne. Zdaniem chaldejskiego arcybiskupa Irbilu najlepszą rzeczą, jaką mogą dziś zrobić państwa zachodnie, jest zapobieganie kolejnym falom migracji poprzez udzielanie pomocy uchodźcom, którzy pozostali na Bliskim Wschodzie, i wywieranie nacisku na rządy, by respektowały podstawowe prawa wszystkich obywateli.

kb/ rv

„Ludzie mieszkający w Gazie na serio zaczynają myśleć, czy nie stałoby się lepiej, gdyby znowu była wojna, bo wtedy przynajmniej dostawaliby pomoc – powiedział proboszcz jedynej tamtejszej parafii katolickiej. – To myśl smutna i straszna, ale świadcząca o dramatyczności tej chwili” – dodał ks. Mario da Silva. Podkreślił, że ludzie żyją tam z dnia na dzień. Wielu musi się zapożyczać, aby kupić jedzenie czy zapłacić za prąd. Bezrobocie sięga 60 proc., a bieda dotyka ok. 80 proc. mieszkańców.

„Sytuacja w Gazie jest trudna – mówił brazylijski kapłan – ponieważ po wojnie otrzymywaliśmy międzynarodową pomoc. Jednak po pół roku wszyscy o nas zapomnieli, tak jak gdyby wszystkie problemy zostały rozwiązane. Tymczasem pozostały te same trudności co zawsze: brak pracy, gazu, wody, prądu”. Proboszcz Gazy podkreślił, że bywają dni, kiedy prąd dochodzi tylko przez 3 godziny, a jest tam zimno. Ludzie nie wiedzą, jak rozgrzać własne domy. Nie ma także wody, bo ta, którą się dostarcza, jest słona, a wodę do picia trzeba dodatkowo kupować. Chrześcijanie zasadniczo żyją z pożyczek, zakupują produkty na kredyt, który później spłacają chrześcijańskie organizacje pomocowe. „Atmosfera, jaką oddycha się w Gazie, to poczucie opuszczenia i obojętności ze strony wspólnoty międzynarodowej” – zauważył ks. da Silva. Według niego praca Kościoła polega tam na tym, by „zachować nietkniętą wiarę, bronić jej i uczyć, jak być chrześcijaninem w trudnościach i pośród muzułmańskiej większości”.

pp/ rv, asianews

Biskupi Demokratycznej Republiki Konga wyrazili zaniepokojenie kolejną falą eskalacji przemocy w tym kraju i brakiem woli politycznej, by wprowadzić w życie porozumienie pokojowe. Zostało ono podpisane w Sylwestra, ale wciąż jest blokowane, co pogłębia i tak już poważny kryzys instytucji państwa. Chodzi o wybranie premiera i ministrów, tak by końcem roku można było stanąć do wyborów prezydenckich i parlamentarnych. Kolejny kryzys wywołało właśnie to, że prezydent Joseph Kabila, któremu wygasł już drugi mandat, nie podał się do dymisji. Temat braku bezpieczeństwa i prób doprowadzenia do „bałkanizacji” tego afrykańskiego kraju znalazł się w centrum nadzwyczajnego spotkania kongijskiego episkopatu, które odbyła się w Kinszasie.

Biskupi wyraźnie stwierdzili, że nie są stroną w konflikcie, tylko mediatorami próbującymi doprowadzić zwaśnionych do porozumienia, w którym dobro wspólne powinno wziąć górę nad interesami partykularnymi. Z niepokojem odnieśli się do fali przemocy, która w tych dniach przetacza się przez ten afrykański kraj, nie oszczędzając także kościołów, które są niszczone i plądrowane. Wzywając zwaśnione strony do wznowienia zablokowanego dialogu kongijscy biskupi zapowiedzieli, że IV niedziela Wielkiego Postu będzie tam dniem modlitwy o pokój i porozumienie narodowe.

bz/ rv

Młody Kościół mongolski przyłączył się do tradycyjnego świętowania z okazji rozpoczęcia nowego roku księżycowego. Uroczystość zwaną „Białym Księżycem”, będącą jedną z najstarszych i najważniejszych w tym azjatyckim kraju, obchodzono od 27 lutego do 1 marca. Ponieważ w ten ostatni dzień przypadła Środa Popielcowa, kierujący prefekturą apostolską Ułan Bator bp Wenceslao Padilla przeniósł obrzęd posypania głów popiołem na najbliższą niedzielę. Wydał również specjalną dyspensę zwalniającą katolików od postu i wstrzemięźliwości od pokarmów mięsnych, aby mogli uczestniczyć w tradycyjnych obchodach.

Na rozpoczęcie świąt „Białego Księżyca” odprawiono także uroczystą Mszę, w której uczestniczyło wielu wiernych. Modlono się o pokój i dobrobyt w kraju oraz o Boże błogosławieństwo dla całego narodu mongolskiego.

tm/ rv, fides

W związku z planowanym na koniec marca wyjazdem do Medjugorie abp Henryk Hoser spotkał się dziś z dziennikarzami. Ordynariusz warszawsko-praski podkreślił, że powierzona mu przez Stolicę Apostolską misja specjalnego wysłannika ma przede wszystkich charakter duszpasterski: „Mam zamiar spotkać się z nuncjuszem apostolskim w Sarajewie, później z kard. Vinko Puljićem, który jest metropolitą Sarajewa, no i oczywiście z miejscowym biskupem Radko Perićem. Druga faza tej wizyty będzie miała miejsce w samym Medjugorie. Będę miał kontakt z odpowiedzialnymi za to miejsce franciszkanami. Moim celem jest przyjrzenie się tej działalności duszpasterskiej, jaka tam jest, posłuchanie wszystkich opinii, zebranie ich i wyciagnięcie jakichś wniosków” – powiedział abp Hoser.

Misja abp. Hosera w Medjugorje ma się zakończyć na początku lata, a jej zwieńczeniem będzie specjalny raport.

R. Łączny, KAI/ rv

Zwierzchnicy różnych Kościołów chrześcijańskich obecnych na Dolnym Śląsku podpisali z inicjatywy metropolity wrocławskiego abp. Józefa Kupnego ekumeniczną deklarację wsparcia dla Syrii. Jej celem jest zebranie środków na odbudowę oraz wyposażenie w sprzęt medyczny jednego ze szpitali w Aleppo.

„Wrocław jest znany z ekumenicznych kontaktów, z bardzo dobrej współpracy, więc chciałem z jednej strony, żeby wszystkie Kościoły zrobiły coś wspólnego dla Aleppo, a z drugiej nie chcieliśmy robić z tego wydarzenia religijnego, ale włączyć także władze państwowe i samorządowe, jak i mieszkańców Dolnego Śląska, żeby to wyrażało w jakiś sposób naszą, Dolnoślązaków, solidarność” – powiedział abp Kupny.

Aby zrealizować projekt, trzeba 317 tys. euro. Więcej na stronie www.dardlaaleppo.pl

R. Łączny, KAI/ rv

Słuchaj:      

W Magazynie: Rozmowa z o. Adamem Żakiem SJ o Dniu Modlitwy i Pokuty za grzechy wykorzystywania seksualnego małoletnich przez osoby duchowne, przeprowadzona przez Krzysztofa Bronka z Radia Watykańskiego

Słuchaj:         

Mszy przewodniczył i homilię wygłosił o. Wojciech Morawski, dominikanin z Watykanu.

Słuchaj: