„Jakim pragnę być kapłanem? Czy «salonowym», spokojnym i uporządkowanym, a może uczniem-misjonarzem, którego serce płonie ku Mistrzowi i Ludowi Bożemu? Takim, który rozpływa się w swoim dobrobycie, czy może uczniem w drodze? Letnim, który woli ciche życie, albo też prorokiem, który rozbudza serce człowieka do pragnienia Boga?” – mówił Papież do uczestników międzynarodowej konferencji o formacji kapłańskiej, zorganizowanej przez Kongregację ds. Duchowieństwa.

W skierowanym do nich przemówieniu Franciszek nawiązał do słów z księgi proroka Jeremiasza o garncarzu, który lepi naczynie. Jeżeli ulegało ono zniekształceniu, rzemieślnik formował nowe. Papież stwierdził, iż ten obraz pozwala zrozumieć, że to Bóg jest cierpliwym i miłosiernym garncarzem formacji  kapłańskiej. 

„Musimy powiedzieć z całą mocą: jeżeli ktoś nie pozwala każdego dnia formować się Panu, staje się księdzem przygaszonym, pasywnym w swoim posługiwaniu, bez entuzjazmu dla Ewangelii i Ludu Bożego. Natomiast kapłan, który dzień po dniu powierza się umiejętnym rękom Garncarza pisanego dużą literą, ciągle zachowuje entuzjazm w sercu, z radością przyjmuje nowość Ewangelii, używa słów, które są zdolne dotknąć życia człowieka, a jego ręce, namaszczone przez biskupa w dniu święceń, potrafią ze swej strony namaszczać rany, oczekiwania i nadzieje Ludu Bożego” – powiedział Ojciec Święty.

W tym kontekście Franciszek zwrócił uwagę na trzy ważne sprawy związane z  formacją kapłańską. Pierwszą z nich jest potrzeba autoformacji. Przede wszystkim bowiem sam kapłan odpowiada za swoją stałą formację. 

„Aby być czynnym uczestnikiem własnej formacji, seminarzysta czy ksiądz musi umieć mówić «tak» i «nie»: bardziej niż hałas ludzkich ambicji, będzie wybierał ciszę i modlitwę; bardziej niż ufając własnym dziełom, będzie powierzał się rękom Garncarza i Jego opatrznościowej kreatywności; bardziej niż ustalonym schematom, pozwoli się kierować ozdrowieńczemu niepokojowi serca, aby kierować własną niedoskonałość ku radosnemu spotkaniu z Bogiem i z braćmi. Bardziej niż izolowania się, będzie szukał przyjaźni z braćmi w kapłaństwie i z powierzonymi mu ludźmi wiedząc, że jego powołanie rodzi się ze spotkania miłości: tego z Jezusem i tego z Ludem Bożym” - kontynuował Franciszek.

Papież podkreślił także bardzo ważną rolę formatorów i biskupów, gdyż powołanie rodzi się, wzrasta i rozwija się w Kościele. Dlatego Boży Garncarz potrzebuje rąk tych, którzy w Kościele są powołani, by być formatorami.

Jako trzeci bardzo ważny aspekt formacji kapłańskiej Franciszek wymienił rolę Ludu Bożego, który ze znojem dnia codziennego, ze swoimi wątpliwościami i potrzebami jest ważnym elementem kapłańskiego życia. 

„Kiedy wychodzimy do ludzi, pozwalamy, aby kształtowały nas jego oczekiwania; dotykając jego ran spostrzegamy, że to Pan przemienia nasze życie. Jeżeli pasterzowi jest powierzona część ludu, to także jest prawdą, że ludowi jest powierzony kapłan. I pomimo oporów i nieporozumień, jeżeli kroczymy wraz z ludem i z hojnością się mu oddajemy, to orientujemy się, że lud jest zdolny do nieoczekiwanych gestów uwagi i delikatności względem swoich kapłanów. To prawdziwa i właściwa szkoła formacji ludzkiej, duchowej, intelektualnej i duszpasterskiej” – stwierdził Ojciec Święty.

pp/rv

Ojciec Święty przyjął dziś rano na audiencji premiera Chorwacji. Andrej Plenković spotkał się następnie z kardynałem sekretarzem stanu Pietro Parolinem, któremu towarzyszył podsekretarz ds. relacji z państwami ks. Antoine Camilleri.

Jak podaje komunikat watykańskiego Biura Prasowego, podczas serdecznych rozmów wyrażono zadowolenie z dobrych relacji między Stolicą Apostolską a Chorwacją  oraz z wkładu Kościoła katolickiego w życie tego bałkańskiego kraju. Poruszono także temat prac chorwacko-serbskiej komisji mieszanej, poświęconych studiowaniu życia bł. kard. Alojzijego Stepinaca. Ponadto wymieniono uwagi w pewnych kwestiach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, w tym przyszłości projektu, jakim jest Europa, oraz sytuacji Chorwatów w Bośni i Hercegowinie.

pp/rv

Łacińską zasadę „Nulla est caritas sine iustitia” – „Nie ma miłości bez sprawiedliwości” przypomniał Papież w przesłaniu do uczestników kończącego się dziś w Rzymie międzynarodowego kongresu w stulecie pierwszego Kodeksu Prawa Kanonicznego. Prace nad tym zbiorem praw Kościoła rozpoczęto za pontyfikatu św. Piusa X, a promulgował go 27 maja 1917 r. Benedykt XV. W 1983 r. zastąpił go nowy Kodeks Prawa Kanonicznego Jana Pawła II. 

W przesłaniu do uczestników kongresu Ojciec Święty zwrócił uwagę, że ma on na celu nie tylko uczczenie setnej rocznicy pierwszego Kodeksu, ale jest też okazją do refleksji nad autentyczną formacją prawną w Kościele. Ma ona pozwolić zrozumieć duszpasterski charakter prawa kanonicznego. Papież przypomniał słowa Benedykta XVI z listu do seminarzystów z 2010 r., że prawo jest warunkiem miłości w społeczeństwie i w Kościele. Zacytował też stwierdzenie Jana Pawła II z konstytucji apostolskiej, którą promulgował on Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r. Pisał tam, że nowy Kodeks wyraża wysiłek przełożenia języka kanonistycznego na eklezjologię Soboru Watykańskiego II. Franciszek podkreślił, że prawo kanoniczne służy utrwalaniu i  przekazywaniu dalszym pokoleniom owoców tego Soboru.

ak/ rv

„Nasz ocean – ocean dla życia” to tytuł IV Konferencji międzynarodowej wyższego szczebla zorganizowanej 5 i 6 października na Malcie. Jej uczestników w skierowanym do nich liście Papież zachęcił do podjęcia wysiłków celem rozwiązania wielu pilnych kwestii, takich jak handel ludźmi i niewolnictwo czy nieludzkie warunki pracy w przemyśle rybnym i transporcie handlowym. Wskazał też na możliwości rozwoju społeczności przybrzeżnych i rodzin rybackich oraz na dramatyczną sytuację wysp zagrożonych podnoszącym się poziomem morza. 

„Ocean jest wspólnym dziedzictwem ludzkiej rodziny – czytamy w papieskim liście. – Troska o tę spuściznę wymaga od nas, by nie lekceważyć zanieczyszczenia oceanów przez tworzywa sztuczne i mikroplastik, które przenikają do żywności, powodując poważne konsekwencje dla życia w morzu i dla zdrowia człowieka”. Odwołując się do swej encykliki „Laudato si'” Franciszek podkreślił, że nie możemy pozostawać obojętni wobec zanikania raf koralowych, szczególnych miejsc morskiej bioróżnorodności, „przekształcanych w podwodny cmentarz pozbawiony koloru i życia”.

Papież przypomniał, że wszystko w przyrodzie jest ze sobą połączone i że oceany mogą stać się „podstawowym zasobem w walce z ubóstwem i ze zmianami klimatycznymi”, dwoma zjawiskami ściśle ze sobą powiązanymi. Zwrócił też uwagę na niedbałość człowieka, który wykorzystuje oceany, by usuwać do nich odpady toksyczne i wykorzystuje wyrafinowane metody do wydobywania minerałów z dna morskiego.

Kończąc swoje przesłanie Franciszek podkreślił, że oceany przypominają nam potrzebę wychowywania do przymierza między ludzkością a środowiskiem (por. „Laudato si'”, n. 209-215). W związku z tym należy podjąć wysiłki celem kształcenia młodzieży, by podjęła troskę o te ogromne zbiorniki wodne, jak również pomóc jej w uświadamianiu sobie ich rozmiarów i wielkości.

lgo/ rv

“W trudnościach i doświadczanych próbach naśladował Chrystusa ubogiego, pokornego z całkowitym zawierzeniem oraz sercem czystym i cichym” – tak o wyniesionym dziś w Mediolanie do chwały ołtarzy o. Arsenio z Trigolo napisał Papież Franciszek. Nowy włoski błogosławiony przeżył 60 lat, z czego 13 w rodzinie, 12 w seminarium w Cremonie, trochę więcej jak rok jako kapłan diecezjalny, 17 w zakonie jezuitów, 10 jako przełożony jednego z zakonów żeńskich i wreszcie 7 w zakonie kapucynów. W wywiadzie dla Radia Watykańskiego tak mówi o nim kard. Angelo Amato, prefekt Kongregacji spraw Kanonizacyjnych. 

„Był kapłanem, który czuł się dumy ze swojego powołania i swojej działalności apostolskiej. Najpierw był księdzem diecezjalnym, potem jezuitą i wreszcie kapucynem. Bardzo dbał o świętość własną i innych. Kochał modlitwę, umartwienia i pracę. Był cenionym mistrzem życia duchowego, kompetentym w dawaniu ćwiczeń duchowych oraz bardzo dobrym spowiednikiem. Głównymi filarami jego życia, jako osoby świętej i założyciela zgromadzenia, były pokora i miłość. Był pierwszym, który nimi żył i je praktykował, a także uczył innych, jak wcielać je w codzienność. Pokora to cnota, która pozwala nam dostrzec w nas to, co najsłabsze – pisał. – Pozwala pokochać odrzuconych, pogardzanych oraz cierpliwie traktować z miłości do Boga przeciwności i trudności, które mogą nas spotkać. Często powstarzał: bądźcie pokorni, bądźcie pokorni, nie bójcie się, że za bardzo się uniżycie” – powiedział kard. Amato.

pp/rv,

Organizatorem kongresu na Papieskim Uniwersytet Gregoriański w Rzymie o godności dziecka w świecie cyfrowym, którego  uczestników –  przedstawicieli świata nauki, techniki, polityki i prawa – przyjął wczoraj na audiencji  Papież, był o. Hans Zollner. Niemiecki jezuita w wywiadzie dla Radia Watykańskiego tak skomentował przesłaniu skierowane do nich przez Ojca Świętego. 

„Uderzyło mnie, że, jak zawsze, gdy Papież mówi o cierpieniu ludzi, otwiera swoje  serce, i także tym razem przemawiał językiem jasnym, z bardzo silnym apelem, aby ten wspólny wysiłek przyniósł owoce. Owoce rzeczywiste, prawdziwe, skuteczne, dzięki czemu młodzi ludzie będą mogli czuć się bezpieczniej.  Całe swoje zaangażowanie osobiste, moralne i religijne zawarł w tym przesłaniu, przemawiając do wielkich firm, a także do przedstawicieli rządów, odpowiedzialnych za ustawodawstwo krajowe i ponadnarodowe, oraz do świata nauki, który musi wypełniać swoje obowiązki, aby rządy mogły mieć jasne, wiarygodne dane do podejmowania decyzji”.

lgo/ rv

Działalność islamskich terrorystów w Egipcie zagraża nie tylko chrześcijanom, ale także egipskim władzom, wojsku i policji. Wielu tamtejszych muzułmanów zaczęło doceniać Papieża Franciszka jako człowieka pokoju od czasu jego kwietniowej podróży do tego kraju – powiedział Radiu Watykańskiemu patriarcha katolickich Koptów Ibrahim Izaak Sidrak. 

„Państwo stara się zrobić jak najwięcej, co jest w stanie, ale jedynie zwiększanie bezpieczeństwa nie na wiele się przydaje, bo nawet wojsko i policja zagrożeni są przez terrorystów. Codziennie zabijają oni jakichś żołnierzy. Liczba terrorystów w Egipcie wzrasta, bo po zwycięstwach nad tzw. Państwem Islamskim są oni wypierani z Iraku i Syrii. Dżihadyści przechodzą na Synaj i dalej w głąb Egiptu. Nadal  widzimy wielkie znaczenie wizyty Papieża Franciszka w naszym kraju. Od dawna odczuwamy jego bliskość. Jego odwiedziny, mimo wszelkich trudności, dodały odwagi także egipskim muzułmanom, którzy zobaczyli w sposób dotykalny bliskość tego Papieża, człowieka pokoju” – mówił patriarcha Sidrak.

ak/ rv

W wieku 90 lat zmarł biskup senior diecezji sandomierskiej Wacław Świerzawski, wybitny duszpasterz, a także profesor i naukowiec. 

Jak podkreśla rzecznik Konferencji Episkopatu Polski, zmarły biskup to wyjątkowa postać dla całego Kościoła w Polsce. „Bp Świerzawski to wybitny duszpasterz i naukowiec, autor 64 książek i ok. 1300 artykułów naukowych i popularno-naukowych, założyciel trzech wspólnot życia konsekrowanego – powiedział ks. Paweł Rytel-Andrianik. – Był duszpasterzem wrażliwym na potrzeby ludzi, zawsze blisko nich, starał się ukazywać im nowe horyzonty. Zależało mu na budowaniu Kościoła, który szuka człowieka”. 

Bp Świerzawski kapłanem był od roku 1949, a biskupem od 1992. W październiku 2002 r. św. Jan Paweł II przyjął jego rezygnację z obowiązków ordynariusza sandomierskiego. Od tego momentu jako emerytowany biskup mieszkał w Zawichoście.

R. Łączny, KAI

Dziesiątki tysięcy osób w całym kraju włączyły się w inicjatywę „Różaniec do granic”. Na terenie 22 diecezji na obrzeżach Polski modlono się o pokój dla Polski i całego świata. Modlitwę poprzedzały Msze. W kościele św. Krzyża w Zakopanem Eucharystii przewodniczył abp Marek Jędraszewski. 

„Nie ma innego ratunku dla świata jak modlitwa różańcowa, jak powrót do tego pierwotnego doświadczenia rodzącego się Kościoła, kiedy to Apostołowie razem z Maryją, Matką Jezusa, modlą się o łaski z wysoka, o przemianę serc, o odwagę życia według Ewangelii, o niezłomność głoszenia jej prawdy w porę i nie w porę” – mówił metropolita krakowski. 

Po liturgiach wierni wyszli na granice, by tam modlić się na różańcu. 

R. Łączny, KAI

Słuchaj:     

W magazynie: Rozważania do liturgii słowa z XXVII niedzieli zwykłej

I czytanie: Iz 5, 1-7

II czytanie: Flp 4, 6-9

Ewangelia: Mt 21, 33-43

Słuchaj: