Nie wpaść w głupotę, która polega na niezdolności słuchania Słowa Bożego i prowadzi do zepsucia - tymi słowami Ojciec Świety nawiązał do dzisiejszej Liturgii słowa podczas porannej Mszy w domu św. Marty.

Refleksja Franciszka zaczyna się od słowa „głupcy”. Jezus odnosi je do faryzeuszów, podczas gdy św. Paweł do pogan. Ale także do chrześcijan, Galatów, apostoł pogan mówi „głupcy”, ponieważ dali się zwieść „obcym naukom”. To słowo, jest „więcej niż potępieniem, jest sygnałem" - wyjaśnia Papież - ponieważ pokazuje, w jaki sposób głupota prowadzi do zepsucia. Chrześcijanie, którzy pozwolili  skorumpować się ideologiom, przestali być chrześcijanami, a „stali się ideologami chrześcijaństwa”. Ta głupota poprowadziła ich „w końcu do zepsucia". Franciszek wyjaśnia,  na czym ta głupota polega: 

„Głupota jest niesłuchaniem, dosłownie można powiedzieć: ‹‹nie obchodzi mnie to››, ‹‹nie wiem››, nie słucham. Niezdolność do słuchania Słowa polega na tym, że Słowo nie wchodzi, nie wpuszczam go, bo nie słucham. Głupiec nie słucha. On wierzy, że słucha, ale nie słucha. Robi zawsze po swojemu. Z tego powodu Słowo Boże nie może wejść w serce i nie ma miejsca na miłość. A jeśli wejdzie, wchodzi przefiltrowane, przekształcone przez moją koncepcję rzeczywistości. Głupcy nie wiedzą, jak słuchać. Ta głuchota prowadzi do zepsucia. Słowo Boże nie wchodzi, nie ma miejsca na miłość i w końcu nie ma miejsca na wolność” – powiedział Ojciec Święty.

Franciszek podkreślił, że głupcy stają się niewolnikami, ponieważ zamieniają „prawdę Boga na kłamstwo” i czczą stworzenia zamiast Stwórcy: 

„Kiedy nie są wolni i nie słuchają, głuchota nie pozostawia miejsca na miłość ani na wolność: zawsze prowadzi do zniewolenia. Czy słucham Słowa Bożego? Czy wpuszczam je do środka? To Słowo, które słyszeliśmy śpiewając Alleluja - Słowo Boże, które jest żywe, skuteczne, zdolne osądzić myśli i pragnienia serca. Jak miecz, który wchodzi do środka. Czy wpuszczam to Słowo, czy jestem głuchy na nie? Może traktuję je powierzchownie, przekształcam w bałwochwalstwo, w zniewalające przyzwyczajenia lub też w ideologię? Wtedy Słowo nie wchodzi ... Na tym polega głupota chrześcijan”.

Na zakończenie Papież zachęcił, aby spojrzeć na „wizerunki dzisiejszych głupców”: są nimi chrześcijanie a nawet pasterze, którzy nie słuchając Słowa, pozwalają zniewolić się ideologii. Widząc ich głupotę „patrzmy na Pana, który jest zawsze w drzwiach, puka i czeka”. Jego końcowe zaproszenie jest zatem myśleniem o tęsknocie Pana za nami: „o pierwszej miłości, jaką miał do nas”: 

„Jeśli wpadniemy w tę głupotę, oddalimy się od Niego, a On doświadcza tęsknoty. Tęsknoty za nami. Jezus płakał z tęsknoty, płakał nad Jerozolimą: to była tęsknota za ludźmi, których sobie wybrał, ukochał, ale którzy się oddalili przez głupotę, wybierając pozory, bożków lub ideologie” – powiedział Papież.

lgo/ rv

Zachęcam was do radosnego trwania w umacnianiu naszych braci, szczególnie tych najbiedniejszych i najsłabszych; w wychowaniu młodzieży, która często jest zagrożona utratą nadziei żyjąc w sytuacji, gdzie brak pokoju; w przyjmowaniu starszych i opiece nad chorymi, żyjąc konkretnie każdego dnia dziełami miłosierdzia – stwierdził Papież w liście do franciszkanów posługujących w Ziemi Świętej. Okazją do jego napisania są obchody 800. rocznicy ich obecności na Bliskim Wschodzie. 

Franciszek przypomniał ich wielorakie zaangażowanie w obecność i życie w Ziemi Świętej obok ludzi innych kultur, religii, czy pochodzących z odmiennych grup etnicznych. Podzielając decyzje swoich poprzedników potwierdził powierzenie Miejsc Świętych franciszkanom i wezwał ich do bycia radosnymi świadkami Zmartwychwstałego.

Na zakończenie listu do franciszkanów posługujących w Ziemi Świętej, Papież przywołał słowa św. Franciszka z Asyżu z Reguły Braci Mniejszych: „Radzę moim braciom w Panu Jezusie Chrystusie, upominam ich i zachęcam, aby idąc przez świat nie wszczynali kłótni, nie spierali się słowami i nie sądzili innych; lecz niech będą cisi, spokojni i skromni, łagodni i pokorni, mówiąc ze wszystkimi przyzwoicie, jak przystoi”.

pp/rv

Nie pomagamy ludziom, jeśli nie stawiamy ich w prawdzie wobec Słowa Bożego – powiedział prymas Galii po wielkim spotkaniu na temat Amoris laetitia, jakie odbyło się w lyońskiej katedrze. Kard. Philippe Barbarin zaprosił tam wszystkich, którzy znajdują się w tak zwanej sytuacji nieregularnej. Odzew był ogromny. Na zaproszenie odpowiedzieli nie tylko wierni tej archidiecezji, ale z całej Francji, Belgii, a nawet z Portugalii.

Dzieląc się wrażeniami z tego spotkania, prymas Galii przyznał, że w praktyce do kwestii komunii dla rozwiedzionych w nowych związkach podchodzi się dzisiaj na wszystkie możliwe sposoby. Niektórzy roszczą sobie wręcz do niej prawo, co mija się z intencją Papieża Franciszka. Metropolita Lyonu przypomniał, że celem rozeznawania, do którego wzywa Ojciec Święty, jest postawienie człowieka wobec prawdy Słowa Bożego. W tym kontekście wspomniał on o świadectwie wiary, jakie dają ci, którzy z konieczności powstrzymują się od komunii. Mówi kard. Barbarin. 

„My kapłani na przykład przystępujemy do komunii podczas każdej Mszy. A są przecież dni, kiedy jest jasne, że nie jesteśmy tego godni. Nie ma obowiązku przystępowania do komunii na każdej Mszy. I kiedy człowiek widzi ludzi, którzy cierpią z tego powodu, przeżywają głębokie zmagania, mówią: nie jestem godzien, ale głęboko wierzą, że są powołani... to sytuacja takich ludzi nas wszystkich porusza, jest przebudzeniem, przypomina, że do komunii nie można przystępować w sposób automatyczny. W katedrze mówiłem o sytuacji wielkiego poety Charles’a  Péguy. Kiedy powrócił on do wiary, powiedział swej żonie, że chciałby wziąć ślub kościelny, bo nie chce żyć w konkubinacie. Ona odpowiedziała, żeby wybił to sobie z głowy. I Péguy uszanował jej wolę, ale do komunii nie przystępował. Stał pod filarem, ludzie myśleli że jest ekskomunikowany, ale on wiedział, że jest inaczej, wiedział, że łaska Boża działa w jego życiu. Poprzez swoje cierpienie i zmagania bardzo dużo dał Kościołowi. Był gorliwym chrześcijaninem. Ja czuję się przy nim człowiekiem przeciętnym” – powiedział Radiu Watykańskiemu kard. Barbarin.

kb/ rv

Komisja Episkopatów Wspólnoty Europejskiej COMECE przygotowuje spotkanie na temat przyszłości integracji naszego kontynentu, które odbędzie się w Watykanie. W kontekście Brexitu i innych symptomów kryzysu Unii COMECE proponuje dialog przedstawicieli Kościoła i świata polityki, aby wspólnie przemyśleć na nowo projekt europejski, odchodząc od popełnionych niedawno błędów i powracając do pierwotnej wizji ojców założycieli.

Europa przeżywa dziś trudne i burzliwe chwile, ale nie są one trudniejsze niż przed 60 laty, kiedy powstawała Unia Europejska – uważa sekretarz generalny COMECE o. Olivier Poquillon OP. Przypomina, że budowa wspólnej Europy była walką o pokój na kontynencie i cel ten został osiągnięty, jednakże nadal trzeba o to zabiegać. Jeśli pozostaniemy bezczynni, grozi nam, że sytuacja się pogorszy – podkreśla francuski dominikanin. Przyznaje, że zdania na temat modelu integracji są podzielone nie tylko wśród europejskich polityków, ale również w Kościele. Mówi o. Poquillon. 

„Bez wątpienia mamy dziś do czynienia z poszukiwaniem tożsamości europejskiej. Pojawiają się tu różne słowa: tożsamość, wartości, wartości europejskie. Ale kiedy się prosi o podanie katalogu tych wartości, okazuje się, że nie ma takiej listy. Nikt nie wie, o co chodzi. Wartości to pojęcia bardzo płynne. Ludzkość ma zasady, prawa podstawowe, prawa człowieka. Wynikają one z godności osoby. Dziś tożsamość i wartości to sprawy, które idą w parze. Jeśli nie wiemy, kim jesteśmy, trudno nam będzie przyjąć drugiego. Kościół przybył do Europy z zewnątrz, ale jest tu od dwóch tysięcy lat i zadomowił się w całej różnorodności tego kontynentu. Tu zapuścił korzenie i wydał owoce. Ale trzeba powiedzieć Europie, że musi dbać o swe korzenie, a nie tylko zbierać owoce, które z tego drzewa wyrastają. I to właśnie chcemy robić razem” – powiedział Radiu Watyakńskiemu sekretarz generalny COMECE .

Watykańskie spotkanie biskupów i polityków na temat integracji europejskiej odbędzie się od 27 do 29 października pod hasłem: „Przemyśleć na nowo Europę”.     

kb/ rv

Kościół we Włoszech zmienia priorytety. W rozdziale pieniędzy pochodzących z odpisów podatkowych zmniejsza wydatki na działalność związaną z kultem, a zwiększa na pomoc społeczną. Na początku tego stulecia głównym priorytetem episkopatu była budowa kościołów w nowych dzielnicach miast. Teraz najważniejsza jest pomoc dla potrzebujących: bezdomnych, migrantów i bezrobotnych. W ostatnich latach o 60 proc. wzrosły środki przeznaczane na ten cel. W tym roku Episkopat wyda na to 150 mln euro.

Działalność Kościoła na tym polu spotyka się z uznaniem pracowników społecznych. Katolickie instytucje doskonale wypełniają luki w polityce opiekuńczej państwa, docierają do tych potrzebujących, których pomoc oficjalna nie obejmuje albo wręcz nie chce wspierać. Tak było między innymi w Genui, gdzie władze miasta odmówiły przyjęcia migrantów, a diecezja udostępniła przybyszom własne struktury.

Środki przeznaczone na działalność charytatywną episkopat rozdziela między wszystkie diecezje. Połowę dzieli równo na wszystkie 228 diecezji, a drugą połowę według liczby mieszkańców.

kb/ rv

W Paryżu ogłoszono program przyszłorocznego wyścigu kolarskiego Tour de France. Na jego trasie ponownie znalazło się sanktuarium maryjne w Lourdes. 27 lipca rozpocznie się tam jeden z pirenejskich etapów wyścigu.

Trasa Tour de France wielokrotnie obejmowała to francuskie miasteczko. W 1948 r. kończył się tam siódmy etap, a jego lider Gino Bartali złożył przed figurą Maryi zwycięski wieniec. Towarzyszyło mu wielu zawodników, którzy wraz z nim modlili się przy Massabiellskiej Grocie.

kb/ rv

Archidiecezja katowicka zabiega o beatyfikację ks. Jana Machy, męczennika II wojny światowej. Dobiegają końca prace nad tak zwanym positio, czyli dokumentem, w którym zebrane są informacje na temat przyszłego błogosławionego.

Z tej okazji w watykańskiej Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych gościł dziś metropolita katowicki abp Wiktor Skowrc. Przypomina on, że ks. Jan Macha święcenia kapłańskie otrzymał czerwcu 1939 r. Jego intensywna praca duszpasterska przypada na początek niemieckiej okupacji. 

„Hitlerowcy wkraczają wtedy na Górny Śląsk. Rozpoczynają się aresztowania. Przyszli z gotowymi listami proskrypcyjnymi, więc zostają aresztowani działacze propolscy, powstańcy śląscy. Rodziny pozostają bez środków do życia. I ten kapłan, który pracował w Rudzie Śląskiej, a pochodzący z Chorzowa, rozpoczyna działalność charytatywną. Zbiera ludzi, organizuje pomoc i rzeczową, i finansową. Stara się pomóc tym rodzinom, które pozostały bez środków do życia. Jego działalnością interesuje się gestapo. Zostaje aresztowany, oskarżony, skazany na karę śmierci. Mimo odwołań, interwencji ówczesnego nuncjusza w Berlinie, abp Orsiniego, wyrok zostaje wykonany w katowickim więzieniu. Ginie pod gilotyną 3 grudnia 1942 r. W 75. rocznicę jego śmierci w tym więzieniu będę celebrował Mszę św. Za niedługo złożymy positio z prośbą do Ojca Świętego, aby tego kapłana ukazać w chwale błogosławionych Kościoła, bo chcielibyśmy, żeby był dla młodego duchowieństwa, dla kleru diecezji, dla kleryków naszego seminarium i patronem, i pewnym ideałem kapłana sługi. To też był ideał sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego. Ksiądz ma być sługą. Takim sługą na pewno był ks. Jan Macha, kandydat na ołtarze” – powiedział Radiu Watykańskiemu abp Skworc.

kb/ rv

Słuchaj:      

W magazynie: druga część programu poświęconego siostrom elżbietankom. Program przygotowała Beata Zajączkowska z Radia Watykańskiego

Słuchaj: