„Katecheza a osoby niepełnosprawne” – to tytuł trwającego od 20 do 22 października w Rzymie kongresu, zorganizowanego przez Papieską Rady ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji. To temat „bardzo ważny dla życia Kościoła w jego dziele ewangelizacji i formacji chrześcijańskiej” – powiedział Ojciec Święty, przyjmując w Watykanie uczestników tego spotkania. Zauważył, że w ostatnich kilkudziesięciu latach zaszły zmiany w odniesieniu do niepełnosprawnych. 

„Coraz większa świadomość godności każdej osoby, a zwłaszcza najsłabszych, doprowadziła do podejmowania odważnych starań celem integracji tych, którzy żyją z różnymi formami upośledzenia, aby nikt nie czuł się obcym we własnym domu. Jednak na płaszczyźnie kultury utrzymały się jeszcze postawy naruszające godność tych osób ze względu na przeważanie fałszywej koncepcji życia. Wizja często nacechowana narcyzmem i utylitaryzmem doprowadza niestety wielu do tego, że uważa się niepełnosprawnych za osoby marginalne, nie dostrzegając w nich wielokształtnego bogactwa ludzkiego i duchowego. Zbyt silna jest jeszcze w powszechnej mentalności postawa odrzucania tego stanu, tak jakby nie pozwalał on być szczęśliwym i realizować się. Dowodzi tego eugeniczna tendencja do zabijania nienarodzonych obciążonych jakąś nieprawidłowością” – powiedział Franciszek.

Papież zwrócił uwagę, że „wszyscy znamy licznych ludzi, którzy mimo swej kruchości, nawet bardzo poważnej, znaleźli, wprawdzie z trudem, drogę do życia dobrego i znaczącego. Jak też z drugiej strony znamy osoby, które wydają się doskonałe, a są zdesperowane” – dodał Franciszek.

Ojciec Święty przypomniał też stałą troskę Kościoła o niepełnosprawnych i ich rodziny, zwłaszcza gdy chodzi o formację do życia chrześcijańskiego. Podkreślił, że trzeba umieć włączać takie osoby zwłaszcza w liturgię niedzielną. W katechezie winno się szukać odpowiednich form, aby każdy, nawet z poważnymi ograniczeniami i niepełnosprawnością, mógł spotkać na swej drodze Jezusa i oddać Mu się z wiarą. 

„Żadne ograniczenie fizyczne czy psychiczne nie będzie nigdy mogło przeszkodzić w tym spotkaniu, bo oblicze Chrystusa jaśnieje we wnętrzu każdej osoby. A ponadto bądźmy uważni, zwłaszcza my szafarze łaski Chrystusowej, by nie popadać w neopelagiański błąd, jakim jest nieuznawanie konieczności mocy łaski, która płynie z sakramentów inicjacji chrześcijańskiej. (...) Formujmy, przede wszystkim własnym przykładem, katechetów umiejących coraz lepiej pomagać takim osobom, żeby wzrastały w wierze i dawały swój autentyczny, oryginalny wkład w życie Kościoła. W końcu pragnąłbym, aby coraz bardziej osoby niepełnosprawne mogły same być we wspólnocie katechetami, również swoim świadectwem, tak by przekazywać wiarę w sposób bardziej skuteczny” – dodał Papież.

ak/ rv

Pierwszym przedmiotem naszej duszpasterskiej troski winien być nasz brat w kapłaństwie, zgodnie z tym, co pisze św. Paweł:  „jeden drugiego brzemiona noście i tak wypełniajcie prawo Chrystusowe” (Ga 6,2) – zachęcił Franciszek księży z Papieskiego Kolegium Brazylijskiego. W skierowanym do nich przemówieniu zwrócił uwagę na cztery filary kapłańskiego życia: duchowy, akademicki, ludzki i pastoralny. Co zrobić, aby zachować między nimi zdrową równowagę? 

„Powiedziałbym, że najlepszym antidotum na niebezpieczeństwo zachwiania równowagi jest kapłańskie braterstwo. (...) Tym, co najbardziej niszczy braterstwo między kapłanami, jest plotkowanie. Plotkarstwo to akt terrorystyczny, gdyż plotką rzucasz bombę, niszczysz drugiego, a ty odchodzisz sobie spokojny! Dlatego trzeba strzec kapłańskiego braterstwa. Bardzo proszę, żadnego plotkowania! Byłoby świetną rzeczą przyczepić na drzwiach wejściowych kartkę: «Żadnych plotek». (...) Nowa Ratio Fundamentalis dla formacji kapłańskiej, podejmując sprawę stałej formacji, stwierdza: «Pierwszą przestrzenią, w której rozwija się formacja permanentna, jest wspólnota kapłańska» (n. 82). Braterstwo stanowi podstawę tej formacji. Swoje źródło znajduje ona w święceniach kapłańskich, dzięki którym uczestniczymy w jedynym kapłaństwie Chrystusa i tworzymy prawdziwą rodzinę. Łaska sakramentu ogarnia i wywyższa nasze relacje ludzkie, psychologiczne i emocjonalne oraz «objawia się i przybiera konkretny kształt w najróżnorodniejszych formach wzajemnej pomocy, nie tylko duchowych, ale także materialnych» (Pastores dabo vobis, 74)” – powiedział Papież.

Ojciec Święty zachęcił więc księży z Kolegium Brazylijskiego do wspólnej modlitwy, dzielenia radości i podejmowania wyzwań życia akademickiego, niesienia pomocy tym, którym bardziej doskwiera nostalgia, tak, aby nikt nie został sam. Franciszek zwrócił także uwagę, iż wierni chcą i potrzebują widzieć, że ich kapłani żyją między sobą jak bracia. Sprawa ta jest jeszcze ważniejsza w Brazylii, która doświadcza różnych wyzwań natury religijnej i społecznej. 

„W tym trudnym momencie swej narodowej historii, kiedy, jak się wydaje, wielu straciło nadzieję na lepszą przyszłość z powodu niewyobrażalnych problemów społecznych i skandalicznej korupcji, Brazylia potrzebuje kapłanów, którzy będą znakiem nadziei. Brazylijczycy chcą widzieć duchowieństwo zjednoczone, braterskie i solidarne, w którym kapłani wspólnie stawiają czoła przeszkodom, bez popadania w pokusę przywództwa czy robienia kariery. Jestem pewien, że Brazylia przezwycięży obecny kryzys i ufam, że to wy odegracie w tym ważną rolę” – stwierdził Franciszek.

pp/rv

W Barcelonie zostało wyniesionych do chwały ołtarzy 109 klaretynów, męczenników za wiarę w okrutnych prześladowaniach w latach 1936-1937, podczas hiszpańskiej wojny domowej. Po raz pierwszy beatyfikacja miała miejsce w słynnej bazylice Sagrada Familia. Mszy przewodniczył prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kard. Angelo Amato, a koncelebrowali m. in. arcybiskup Barcelony kard. Juan José Omella [czyt. Omelja] i przełożony generalny klaretynów o. Mathew Vattamattam. 

„No tinc por”, „Nie lękamy się” – wołali mieszkańcy Barcelony po sierpniowym zamachu islamskim. Klaretyńscy męczennicy, niektórzy okrutni torturowani, zaleźli siłę w wierze w Jezusa Chrystusa. Te ofiary przypominają nam, że w człowieku „istnieje potężny antywirus, jakim jest miłość”. Jedyną „zemstą chrześcijanina jest przebaczenie nieprzyjaciołom. Chrześcijaństwo proponuje kulturę braterstwa, a nie wojny”. Ci męczennicy „zachęcają nas, abyśmy stali się ludźmi «przynoszącymi» wiosnę, zielonymi kiełkami nowego świata w Bogu” – powiedział w homilii kard. Angelo Amato, który przewodniczył Mszy beatyfikacyjnej. Wzięło w niej udział ok. 30 biskupów z całego świata, ponad 300 kapłanów oraz tłumy wiernych, w tym blisko 1000 krewnych nowych błogosławionych.

Wśród klaretyńskich męczenników są kapłani, bracia zakonni i klerycy. Świadectwa ich męczeńskiej śmierci są wstrząsające. Byli nieludzko torturowani i zostali zabici bez żadnego wyroku. 71-letni Joseph Reixach był świadkiem profanacji kaplicy wspólnotowej w Sabadell. Przed śmiercią powiedział: „Jeśli to wy strzelaliście do mnie, to z serca wam przebaczam. Chcę umrzeć jak Jezus, który przebaczył swoim oprawcom”. Z kolei Julián Villanueva został zmuszony, aby nago wykopać sobie dół, w którym został zastrzelony. „Proszę Boże Miłosierdzie, aby przyjęło moją krew za wasze zbawienie” – powiedział przed śmiercią.

Klaretyńscy męczennicy to kolejna beatyfikowana grupa ofiar prześladowania religijnego podczas wojny domowej. W toku jest wciąż wiele procesów kanonizacyjnych.

M. Raczkiewicz CSsR, Barcelona /rv

„Świętowanie męczenników w Kościele nie jest rewanżem, ale powtórzeniem dziś, tak samo jak i wczoraj, i jak będzie jutro, niezmiennego prawa chrześcijan: miłości bez granic. Chrześcijaństwo proponuje kulturę pokoju i braterstwa, a nie wojny i podziału. Chrześcijaństwo nie hoduje kwiatów zła, ale kwiaty dobra” – to słowa prefekta Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych odnoszące się do beatyfikowanych dziś w Barcelonie hiszpańskich klaretynów. Zostali zamordowani przez komunistów w czasie okrutnych prześladowań w  latach 1936-1937 tylko za to, że byli katolickimi zakonnikami. Na pytanie o przesłanie płynące z tej ofiary niewinnych kard. Angelo Amato w wywiadzie dla Radia Watykańskiego odpowiedział:

„Męczennicy klaretyni byli świadomi możliwości prześladowania i śmierci, bo sam Jezus powiedział: «Błogosławieni jesteście, gdy [ludzie] wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was» (Mt 5, 11) oraz: «Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien. Kto chce znaleźć swe życie, straci je. A kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je» (Mt 10, 38-39). I oni się nie bali. Byli gotowi na najwyższą ofiarę, aby wykrzyczeć światu jeszcze raz, że dobro zwycięża nad złem” – powiedział kard. Amato.

pp/rv

W sanktuarium w Lisieux trwają obchody 20. rocznicy ogłoszenia św. Teresy od Dzieciątka Jezus doktorem Kościoła. Ich zwieńczeniem będzie niedzielna Msza pod przewodnictwem papieskiego legata kard. Paula Pouparda. Przy tej okazji w sanktuarium zostaną złożone relikwie św. Jana Pawła II. To właśnie ten Papież zaliczył św. Teresę w poczet doktorów Kościoła. „Uczynił to, bo chciał, aby cały Kościół przyswoił sobie jej przesłanie dziecięctwa Bożego” – uważa kard. Paul Poupard, który na niedzielnych uroczystościach będzie reprezentował Ojca Świętego.

Przypomina on, że to szczególne wyróżnienie francuskiej karmelitanki miało miejsce w kontekście przełomowych dla Kościoła Światowych Dni Młodzieży w Paryżu. Jan Paweł II chciał, by młodzi obrali świętość jako realny cel swego życia. Zdaniem kard. Pouparda przykładu i wstawiennictwa św. Tereski potrzebują też dzisiejsze młode pokolenia. Pośród niepewności współczesnego świata może ona nauczyć bezgranicznego zaufania do Boga – mówi kard. Poupard. 

„Pomimo mej małości chcę oświecać umysły, jak prorocy i nauczyciele; moim powołaniem jest być apostołem – mówiła św. Teresa. Miała pełną świadomość swej misji i powołania: być miłością w sercu Kościoła. Jan Paweł II w liście apostolskim, którym ustanowił ją doktorem Kościoła, wskazuje na jej przesłanie, aktualność, a także wielki wpływ na ludzi XX wieku. Podkreśla, że w tym, jak zinterpretowała i przyswoiła ona sobie przesłanie Ewangelii, ujawnia się geniusz kobiecy. Przypomina, że wiodła życie ukryte, kontemplacyjne, a przy tym okazało się ono bardzo płodne. Jan Paweł II zwraca też uwagę na jej młody wiek. Była młoda, a stała się mistrzem życia duchowego. Teraz wyruszam do Lisieux w imieniu Papieża Franciszka, który prosił mnie, bym zapewnił wszystkich o jego duchowej bliskości i byśmy dziękowali Bogu za dar, jakim jest dla Kościoła św. Teresa. Franciszek chce, by uczyła nas ona śmiałości i wytrwałości w głoszeniu Ewangelii, chodzenia tą «małą drogą» w zaufaniu, dziecięctwie duchowym, bo takiej postawy stała się ona świadkiem i nauczycielem” – powiedział Radiu Watykańskiemu kard. Paul Poupard.

kb/ rv

Na sobotnią noc 21 października zaplanowano ekumeniczną modlitwę w protestanckiej katedrze berlińskiej za starożytne Kościoły Bliskiego Wschodu. Wiąże się to z trwającą w stolicy Niemiec konferencją o przyszłości chrześcijaństwa w tym regionie. 

Na zaproszenie Kościoła Ewangelickiego w Niemczech przybyli tam najwyżsi zwierzchnicy takich Kościołów, jak ormiański apostolski (Karekin II), koptyjski (Tawadros II) i syryjskooprawosławny Antiochii (Ignatius Afrem II) oraz Indii (Baselios Marthoma Paulose II). Stało się to okazją do spotkania z przywódcami grup politycznych wybranego ostatnio Bundestagu, jak i z przewodniczącym niemieckiego episkopatu, kard. Reinhardem Marxem. 19 października czterech najwyższych zwierzchników Kościołów wschodnich przyjął też w swojej oficjalnej rezydencji, pałacu Bellevue, prezydent Niemiec Frank-Walter Steinmeier [czyt. Sztájnmajer]. Na spotkaniu mówiono o sytuacji różnych Kościołów, zwłaszcza w Syrii, Egipcie i Turcji. Starożytne Kościoły wschodnie należą do grupy wyznaniowej, która po Soborze Chalcedońskim pozostała wierna przedchalcedońskim sformułowaniom doktrynalnym. Kościoły te różnią się między sobą głównie ze względu na obrządek koptyjski, zachodniosyryjski  i ormiański, zachowują jednak zasadniczą jedność teologiczną. W Niemczech jest obecnie ponad ćwierć miliona chrześcijan należących do tych starożytnych Kościołów.

lgo/ rv

„Pokój rodzi się z serca każdego człowieka, a buduje się go w społeczeństwie i w narodzie przez modlitwę” – to przesłanie przedstawicieli wspólnoty ekumenicznej z Taizé we Francji, pozostawione młodzieży szkolnej Sudanu Południowego.

Podczas niedawnej wizyty w tym kraju przeor wspólnoty brat Alois i brat Luc [czyt. po franc.], przebywający stale w Nairobi, stolicy Kenii, byli też w Rumbek, gdzie oprócz ośrodka dla trędowatych odwiedzili katolickie gimnazjum dla dziewcząt, prowadzone przez zakonnice ze Zgromadzenia Najświętszej Maryi Panny, znane jako Loreto Sisters – Siostry z Loreto. W latach 2011-2017 szkołę ukończyło 116 absolwentek, a obecnie uczy się tam 240 dziewcząt. Uczennice mają kontakty z braćmi z Taizé odwiedzającymi Sudan Południowy, czerpiąc z ich duchowości. Bracia Alois i Luc zachęcili dziewczęta do modlitwy o pokój w ich kraju i za tamtejszą młodzież.

Po wizycie dyrektorka gimnazjum s. Orla Treacy powiedziała, że ich przesłanie przyjęto z dużym zainteresowaniem, gdyż temat pokoju jest tam niezwykle ważny. „Biorąc pod uwagę sytuację, w jakiej żyjemy w Południowym Sudanie, pomimo trudności i konfliktu społecznego zawsze szukamy sposobów, aby pomóc dziewczętom głęboko łączyć się z Bogiem i znajdować pokój wewnętrzny w samych sobie” – dodała zakonnica.

Południowy Sudan, najmłodsze państwo świata, po miesiącach napięć politycznych w grudniu 2013 r. pogrążył się w wojnie domowej. Jest to starcie sił zbrojnych wiernych prezydentowi z tymi, które opowiedziały się po stronie wiceprezydenta.

lgo/ rv

W Warszawie wręczono doroczne nagrody Caritas Polska. Wyróżnienia „Ubi Caritas” przyznawane są za wyjątkową wrażliwość na potrzeby ubogich w Polsce i czynny udział w dziełach charytatywnych.

Szczególnym uhonorowaniem dzieła miłosierdzia jest Nagroda Specjalna Dyrektora Caritas Polska, którą przyznano w tym roku siostrze Urszuli Brzonkalik, franciszkance misjonarce Maryi.

„S.iostra Urszula jest w Aleppo w Syrii, w tym mieście, które cały czas przeżywa ogromną tragedię, w którym brakuje bardzo wielu podstawowych rzeczy do życia – mówi dyrektor Caritas Polska. – Siostra Urszula włączyła się bardzo mocno w dzieła miłosierdzia, dzieła pomocy tym bardzo biednym ludziom. Współpracuje z wszystkimi Kościołami chrześcijańskimi, ale nie tylko; pomaga każdemu potrzebującemu” – powiedział ks. Marcin Iżycki.

Coroczna gala Nagrody „Ubi Caritas” to ogólnopolska inicjatywa ekumeniczna Caritas Polska, prawosławnego Eleos i dwóch ewangelickich Diakonii.

R. Łączny/ KAI

Przypadający jutro Światowy Dzień Misyjny to okazja do modlitwy i materialnego wsparcia misjonarzy. A tych na całym świecie pracuje 350 tys., z czego 2023 to Polacy.

Jak zauważa dyrektor krajowy Papieskich Dzieł Misyjnych w Polsce, Dzień ten to także okazja do podziękowania za szereg inicjatyw misyjnych: „Myślę, że jest za co Panu Bogu dziękować, bo przede wszystkim inicjatyw jest bardzo dużo, a na te inicjatywy wierni Kościoła w Polsce wielkim, otwartym sercem odpowiadają. To znaczy, że są świadomi swojego miejsca w Kościele, swojego miejsca w tym dziele misyjnym” – powiedział ks. Tomasz Atłas.

Polacy okazują misjom ogromne wsparcie. Podczas ubiegłorocznej Niedzieli Misyjnej zebrano ponad 1 mln 141 tys. dolarów.

W Polsce Światowy Dzień Misyjny rozpoczyna Tydzień Misyjny.

R. Łączny/ KAI