Biuletyn Radia Watykańskiego Biuletyn Radia Watykańskiego
REDAKCJA +390669884602 | e-mail: sekpol@vatiradio.va

22/10/2017

Działalność papieska

Watykan i Stolica Apostolska

Świat

Nasze programy - wersja audio

Działalność papieska



Papież: angażować się w świat oświecając go światłem Boga

◊  

„Jezus oświadcza, że ​płacenie podatku nie jest aktem bałwochwalstwa, ale obowiązkiem wobec władzy doczesnej; a z drugiej strony - i tutaj Jezus rzuca iskrę - odnosząc się do prymatu Boga, prosi, aby oddać Jemu to, co do Niego należy jako do Pana życia ludzkiego i historii” – powiedział Papież w rozważaniu przed modlitwą „Anioł Pański”. Komentując dzisiejszą Ewangelię mówił o rozmowie Jezusa z faryzeuszami, którzy wystawili Go na próbę pytając: czy wolno cezarowi płacić podatek?

Pan Jezus odpowiadając wskazuje na monetę, na której jest wizerunek cezara. W ten sposób – zauważył Franciszek – daje nam prawo do czucia się w pełni obywatelami państwa, a z drugiej strony każe zastanowić się nad innym obrazem, który jest odciścięty w każdym z nas, nad obrazem Boga.

 

„On jest Panem wszystkiego, a my, którzy zostaliśmy stworzeni «na Jego obraz» należymy przede wszystkim do Niego, Jezus wydobywa z pytania zadanego mu przez faryzeuszy pytanie bardziej radykalne i żywotne dla każdego z nas: do kogo należę? Do rodziny, miasta, przyjaciół, szkoły, pracy, polityki, państwa? Tak, oczywiście. Ale Jezus przypomina nam: przede wszystkim należysz do Boga. On jest tym, który dał ci to wszystko, czym jesteś i co masz. Zatem możemy i powinniśmy przeżywać nasze życie, dzień po dniu uznając tę naszą podstawową przynależność i z wdzięcznością serca wobec naszego Ojca, który stworzył każdego z nas osobno, niepowtarzalnie, ale zawsze na wzór swego umiłowanego Syna, Jezusa. Jest to wspaniała tajemnica” – mówił Ojciec Święty.

Papież podkreślił, że uczniowie Chrystusa są wezwani do angażowania się w sprawy doczesne tak, aby oświecić je światłem pochodzącym od Boga.

 

„Chrześcijanin jest powołany do aktywnego angażowania się w sprawy ludzkie i społeczne, nie przeciwstawiając «Boga» i «cezara», ale oświecając rzeczywistości doczesne światłem, które pochodzi od Boga. Priorytetowe powierzenie się Bogu i pokładana w Nim nadzieja nie powinny pociągać za sobą ucieczki od rzeczywistości, a raczej pracowite oddanie Bogu tego, co należy do Niego. Dlatego właśnie człowiek wierzący patrzy ku rzeczywistości przyszłej, rzeczywistości Boga, aby przeżywać życie doczesne w pełni i odważnie odpowiadać na jego wyzwania” – kontynuował Franciszek.

Po modlitwie „Anioł Pański” Papież przypomniał najpierw wyniesionych wczoraj w Barcelonie do chwały ołtarzy 109 męczenników klaretynów, zabitych z nienawiści do wiary w czasie hiszpańskiej wojny domowej. Prosił, aby ich bohaterski przykład i wstawiennictwo wspierały chrześcijan, którzy także w naszych czasach, w różnych częściach świata, cierpią z powodu dyskryminacji i prześladowań.

Z kolei Franciszek przypomniał obchodzony dziś Światowy Dzień Misyjny zachęcając, aby misje przeżywać w radości, świadcząc w swoich środowiskach o Ewangelii. Wezwał także do modlitwy w intencji misjonarzy, którzy głoszą Chrystusa tam, gdzie Go jeszcze nie znają. Powiedział też o ogłoszeniu Nadzwyczajnego Misiąca Misyjnego w październiku 2019 r., aby wzmocnić zapał działalności misyjnej Kościoła. Przypomniał także św. Jana Pawła II, w dniu, w którym przypada jego liturgiczne święto i jego wstawiennictwu powierzył misję Kościoła w świecie, nazywając go papieżem-misjonarzem.

Ojciec Święty wyraził również swoje zaniepokojenie sytuacją w Kenii. Prosił o modlitwę w intencji pokoju na świecie oraz w intencji tego afrykańskiego kraju, aby mógł „stawić czoła obecnym trudnościom w duchu konstruktywnego dialogu, mając na sercu dążenie do dobra wspólnego”.

pp/rv

inizio pagina

Papież ogłosił Nadzwyczajny Miesiąc Misyjny: X 2019

◊  

Ogłaszam październik 2019 roku Nadzwyczajnym Miesiącem Misyjnym, aby bardziej rozbudzić świadomość missio ad gentes i podjąć z nową energią przemianę misyjną życia i duszpasterstwa – słowa te czytamy w opublikowanym w Światowy Dzień Misyjny liście, jaki Papież skierował do kard. Fernando Filoniego prefekta Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów. Przypomina w nim, iż właśnie za dwa lata będziemy obchodzić setną rocznicę promulgacji Listu Apostolskiego Maximum illud Benedykta XV, którym nadaje on nowy impuls odpowiedzialności misyjnej głoszenia Ewangelii.

Franciszek w swym liście odwołuje się także do encykliki Jana Pawła II Redempotoris missio, w której ówczesny Papież wezwał Kościół do pogłębienia zaangażowania misyjnego, bo właśnie misje „odnawiają Kościół, wzmacniają wiarę i tożsamość chrześcijańską”. Dodał, za Janem Pawłem II, że pierwszym zadaniem Kościoła, a jednocześnie największym wyzwaniem są misje, a więc przepowiadanie Chrystusa tym, którzy są z dala od Niego. 

 

Papież Fanciszek po raz kolejny z mocą podkreślił, iż nie można odkładać na później nawrócenia duszpasterskiego i misyjnego. „Obecnie nie potrzeba nam «zwyczajnego administrowania» - czytamy w liście Ojca Świętego. Bądźmy we wszystkich regionach ziemi w «permanentnym stanie misji»”. Nie bójmy się podejmować, z ufnością w Bogu i wielką odwagą „«opcji misyjnej», zdolnej przemienić wszystko, aby zwyczaje, style, rozkład zajęć, język i wszystkie struktury kościelne stały się odpowiednią drogą bardziej dla ewangelizowania współczesnego świata, niż do zachowania stanu rzeczy”. Zaznaczył, że reforma struktur, ma doprowadzić do tego, by codzienne duszpasterstwo we wszystkich swych formach było bardziej ekspansywne i otwarte, by doprowadziło pracujących w duszpasterstwie do nieustannego przyjmowania postawy «wyjścia». 

Zachęcając do odnowy Papież stwierdził, że także w naszych czasach, rozdartych tragediami wojny i zagrożonych chęcią podkreślania różnic i wzniecania konfliktów, jest możliwe niesienie z odnowionym zapałem Dobrej Nowiny, bo tylko  „w Jezusie przebaczenie zwycięża grzech, życie pokonuje śmierć a miłość strach, pobudzając do ufności i nadziei”.

Na zakończenie listu do prefekta Kongregacji Ewangelizacji ds. Narodów Ojciec Święty życzył, aby Nadzwyczajny Miesiąc Misyjny był owocnym wydarzeniem łaski, pełnym modlitwy, głoszenia Ewagelii, podejmowania dzieł miłosierdzia, „aby obudził się entuzjazm misyjny i aby nigdy nas z niego nie okradziono”.

pp/rv

inizio pagina

List Papieża do kard. Fernando Filoniego

◊  

Do Czcigodnego Brata

Kardynała Fernando Filoniego,

Prefekta Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów

30 listopada 2019 r. będziemy obchodzili setną rocznicę promulgacji Listu  Apostolskiego Maximum illud, którym Benedykt XV pragnął nadać nowy impuls odpowiedzialności misyjnej głoszenia Ewangelii. Był rok 1919: pod koniec straszliwej wojny światowej, którą nazwał „bezsensowną rzezią[1]”, Papież dostrzegał potrzebę ewangelicznego przekwalifikowania misji w świecie, aby została oczyszczona z wszelkiego zanieczyszczenia kolonialnego i trzymała się z dala od tych dążeń nacjonalistycznych i ekspansjonistycznych, które spowodowały wiele katastrof. „Kościół Boży jest powszechny i nie jest obcy żadnemu ludowi ani narodowi”[2] - pisał, zachęcając także do odrzucenia wszelkich form interesowności, ponieważ tylko przepowiadanie i miłość Pana Jezusa, upowszechniane świętością życia i dobrymi uczynkami są motywem misji. W ten sposób Benedykt XV nadał więc szczególny impuls missio ad gentes,  starając się za pomocą narzędzi pojęciowych i komunikacyjnych używanych w tym okresie rozbudzić, szczególnie wśród duchowieństwa, świadomość obowiązku misyjnego.

Odpowiada on na nieustanne wezwanie Jezusa: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16,15). Posłuszeństwo temu poleceniu Pana nie jest dla Kościoła opcją: jest jego „niezbędnym zadaniem”, jak to przypomina Sobór Watykański II[3], Kościół „z natury swojej jest misyjny”[4]. „Obowiązek ewangelizacji należy uważać za łaskę i właściwe powołanie Kościoła; wyraża on najprawdziwszą jego właściwość. Kościół jest dla ewangelizacji”[5]. Aby odpowiedzieć na tę tożsamość i głosić Jezusa, ukrzyżowanego i zmartwychwstałego dla wszystkich, Zbawiciela żyjącego, Miłosierdzie zbawiające, Sobór stwierdza ponadto, że „Kościół powinien pod wpływem Ducha Chrystusowego kroczyć taką samą drogą, jaką postępował Chrystus, to znaczy drogą ubóstwa, posłuszeństwa, posługi i poświęcenia siebie”[6], to znaczy, by naprawdę przekazywał Pana „zasadę i wzór tej odnowionej, napełnionej braterską miłością, uczciwością i pokojowym duchem ludzkości, do której wszyscy tęsknią”[7].

To co leżało na sercu Benedyktowi XV niemal sto lat temu i to, co nam przypomina dokument soborowy od ponad pięćdziesięciu lat, jest niezmiennie aktualne. Dziś, tak jak wówczas „Kościół posłany przez Chrystusa celem objawienia i udzielenia miłości Bożej wszystkim ludziom i narodom, jest świadomy tego, że ma jeszcze do wypełnienia ogromne dzieło misyjne”[8].  W tym względzie, Jan Paweł II zauważył, że „Misja Chrystusa Odkupiciela, powierzona Kościołowi, nie została jeszcze bynajmniej wypełniona do końca”, i że „gdy obejmujemy spojrzeniem ludzkość, przekonujemy się, że misja Kościoła dopiero się rozpoczyna i że w jej służbie musimy zaangażować wszystkie nasze siły”[9]. Dlatego też, w słowach, na które chciałbym obecnie zwrócić uwagę wszystkich, wezwał Kościół do „odnowy zaangażowania misyjnego”, w przekonaniu, że misje „odnawiają Kościół, wzmacniają wiarę i tożsamość chrześcijańską, dają życiu chrześcijańskiemu nowy entuzjazm i nowe uzasadnienie. Wiara umacnia się, gdy jest przekazywana! Nowa ewangelizacja ludów chrześcijańskich znajdzie natchnienie i oparcie w oddaniu się działalności misyjnej”[10].

W adhortacji apostolskiej Evangelii gaudium, zbierając owoce XIII Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów, zwołanego, aby zastanowić się nad Nową ewangelizacją dla przekazu wiary chrześcijańskiej, pragnąłem ponownie przedstawić całemu Kościołowi takie pilne powołanie: „Jan Paweł II zachęcił nas do uznania, że «należy troszczyć się żywo o przepowiadanie» skierowane do tych, którzy stoją z dala od Chrystusa, «gdyż jest to pierwsze zadanie Kościoła». Działalność misyjna «stanowi także dziś największe wyzwanie dla Kościoła», a «sprawa misji winna być na pierwszym miejscu». Co by się stało, gdybyśmy rzeczywiście potraktowali te słowa na serio? Po prostu uznalibyśmy, że działalność misyjna stanowi paradygmat każdego dzieła Kościoła”[11].

To, co chciałem wyrazić, wydaje mi się po raz kolejny niemożliwe do odłożenia na później: „ma znaczenie programowe i poważne konsekwencje. Mam nadzieję, że wszystkie wspólnoty znajdą sposób na podjęcie odpowiednich kroków, aby podążać drogą duszpasterskiego i misyjnego nawrócenia, które nie może pozostawić rzeczy w takim stanie, w jakim są. Obecnie nie potrzeba nam «zwyczajnego administrowania». Bądźmy we wszystkich regionach ziemi w «permanentnym stanie misji»”[12]. Nie bójmy się podejmować, z ufnością w Bogu i wielką odwagą „«opcji misyjnej», zdolnej przemienić wszystko, aby zwyczaje, style, rozkład zajęć, język i wszystkie struktury kościelne stały się odpowiednią drogą bardziej dla ewangelizowania współczesnego świata, niż do zachowania stanu rzeczy. Reformę struktur, wymagającą nawrócenia duszpasterskiego, można zrozumieć jedynie w następujący sposób: należy sprawić, by stały się one wszystkie bardziej misyjne, by duszpasterstwo zwyczajne we wszystkich swych formach było bardziej ekspansywne i otwarte, by doprowadziło pracujących w duszpasterstwie do nieustannego przyjmowania postawy «wyjścia» i w ten sposób sprzyjało pozytywnej odpowiedzi ze strony tych wszystkich, którym Jezus ofiaruje swoją przyjaźń. Jak mówił Jan Paweł II do biskupów Oceanii: «wszelka odnowa Kościoła musi mieć misję jako swój cel, by nie popaść w pewnego rodzaju kościelne zamknięcie się w sobie»”[13].

List apostolski Maximum illud, zachęcał z duchem proroczym i ewangeliczną odwagą, aby wyjść poza granice narodów, żeby dawać świadectwo zbawczej woli Boga poprzez powszechną misję Kościoła. Zbliżające się stulecie jego opublikowania niech będzie bodźcem do przezwyciężenia powracającej pokusy, która czai się za wszelką introwersją kościelną, za wszelkim autoreferencyjnym zamknięciem w swoich bezpiecznych granicach, za każdą formą pesymizmu duszpasterskiego, za wszelką bezpłodną tęsknotą za przeszłością, abyśmy się otworzyli na radosną nowość Ewangelii. Także w naszych czasach, rozdartych tragediami wojny i zagrożonych smutną chęcią podkreślania różnic i wzniecania konfliktów, niech do wszystkich z odnowionym zapałem niesiona będzie Dobra Nowina, że w Jezusie przebaczenie zwycięża grzech, życie pokonuje śmierć a miłość strach, pobudzając do ufności i nadziei.

Z tymi uczuciami, akceptując  propozycję Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów, ogłaszam w  październiku 2019 roku Nadzwyczajny Miesiąc Misyjny, aby bardziej rozbudzić świadomość missio ad gentes i podjąć z nową energią przemianę misyjną życia i duszpasterstwa. Można się na ten miesiąc dobrze przygotować także poprzez misyjny miesiąc październik przyszłego roku, aby wszystkim wiernym leżało naprawdę na sercu głoszenie Ewangelii i  przekształcenie ich wspólnot w rzeczywistości misyjne i ewangelizacyjne; aby rozwinęło się umiłowanie misji, będących „umiłowaniem Jezusa, ale jednocześnie miłością do Jego ludu”[14].

Tobie, Czcigodny Bracie, Dykasterii, której przewodniczysz i Papieskim Dziełom Misyjnym powierzam zadanie rozpoczęcia przygotowania tego wydarzenia, zwłaszcza poprzez szerokie uczulenie Kościołów partykularnych, Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, a także stowarzyszeń, ruchów, wspólnot i innych instytucji kościelnych. Niech Nadzwyczajny Miesiąc Misyjny będzie intensywnym i owocnym wydarzeniem łaski, aby promować inicjatywy oraz nasilić w szczególności modlitwę – duszę wszelkiej misji – głoszenie Ewangelii, rozważania biblijne i teologiczne na temat misji, dzieła miłosierdzia chrześcijańskiego i konkretne działania współpracy i solidarności między Kościołami, aby rozbudził się entuzjazm misyjny i aby nigdy nas z niego nie okradziono[15].

 

FRANCISZEK

Watykan, 22 października 2017 roku

XXIX Niedziela Zwykła

Wspomnienie św. Jana Pawła II

Światowy Dzień Misyjny

 

[1] Lettera ai capi dei popoli belligeranti, 1 agosto 1917: AAS IX (1917), 421-423.

[2] BENEDYKT XV, List apostolski, Maximum illud, 30 listopada 1919: Breviarium missionum t. 1, ATK, Warszawa 1979, ss. 200 - 216.

[3] Dekret o misyjnej działalności Kościoła Ad gentes, 7 grudnia 1965, 7.

[4] Tamże, 2.

[5] PAWEŁ VI, Adhort. ap. Evangelii nuntiandi, 8 grudnia 1975, 14.

[6] Dekret Ad gentes,5.

[7] Tamże, 8.

[8] Tamże, 10.

[9] Enc. Redemptoris missio, 7 grudnia 1990, 1.

[10] Tamże, 2.

[11] N. 15

[12] Tamże, 25.

[13] Tamże, 27.

[14] Tamże, 268.

[15] Por. tamże, 80.

inizio pagina

Watykan i Stolica Apostolska



Światowy Dzień Misyjny 2017. Kard. Filoni: Jezus sercem misji

◊  

„Misja w centrum wiary chrześcijańskiej” – to temat wybrany przez Papieża Franciszka na Światowy Dzień Misyjny, obchodzony w tym roku 22 października. Jego tegoroczny program zaprezentowali w Biurze Prasowym Stolicy Apostolskiej prefekt Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów kard. Fernando Filoni, przewodniczący Papieskich Dzieł Misyjnych abp Protase Rugambwa i sekretarz generalny Papieskiego Dzieła Rozkrzewiania Wiary o. Tadeusz Nowak OMI.

Nawiązując do orędzia Papieża Franciszka na Światowy Dzień Misyjny kard. Filoni podkreślił, że bez duchowości misja staje się działalnością społeczną zasługującą wprawdzie na uznanie, ale pozbawioną ducha. Przypomniał, jak ​​Jezus zapewniał uczniów, że będzie z nimi zawsze: „Wiara chrześcijańska rodzi się właśnie stąd, że, jak mówi św. Mateusz w 28 rozdziale swej Ewangelii, Jezus daje ostatnie przykazanie, ostatnie polecenie swoim uczniom: «Idźcie i nauczajcie, udzielając chrztu…». A potem zapewnia: «W tym dziele udzielania chrztu i  nauczania będę z wami po wszystkie dni, aż do skończenia świata». A zatem, Jezus nie opuszcza dzieła misyjnego. Przekazuje je apostołom, przekazuje Kościołowi, a sam nadal jest obecny w tej pracy misyjnej. Dlatego misjonarz zasadniczo nigdy nie idzie sam” – podkreślił prefekt Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów.

Powracając do papieskiego orędzia, kard. Filoni wyjaśnił, co stanowi podstawę i centrum misji:

 

„Ojciec Święty zadaje na początku tego przesłania trzy podstawowe pytania. Pierwsze: «Jaka jest podstawa misji?». Odpowiedź jest oczywista, jasna. Jezus mówi: «Ja jestem drogą, prawdą i życiem». To jest podstawa misji: nieść Jezusa jako drogę, prawdę i życie. Jeśli by się tego nie czyniło, to wtedy – jak mówi Papież – moglibyśmy przekazywać ideologię, jakieś nauczanie, ale nie jest to działanie, którego pragnie Jezus: zbawienie, uświęcenie, łaska i dobro człowieka. Drugie pytanie, które zadaje Papież, jest takie: «Co stanowi centrum misji?». A odpowiada on na nie, że sednem misji jest spotkanie Chrystusa, do którego każdy człowiek ma prawo. Trzecie pytanie Papieża brzmi: «Jakie są postawy najważniejsze dla misji?». I tutaj mówi on, że postawą istotną dla misji jest wymiar exodusu – wychodzenia. Aby to zrobić, nie wystarczy po prostu wyjść. Ojciec Święty mówi: «duchowość»; trzeba duchowości nieustannego wychodzenia”.

Na zakończenie konferencji prasowej przedstawiono dane statystyczne o katolikach na świecie, które potwierdzają wzrost liczby wiernych na wszystkich kontynentach, z wyjątkiem Europy. Kard. Filoni tak je skomentował: „Wzrost ten obserwuje się w Azji, Afryce, Ameryce i Oceanii. Liczba katolików w Afryce wzrosła o 7 mln 411 tys., w Ameryce o 4 mln 756 tys., w Azji o 1 mln 583 tys.,  w Oceanii o 123 tys., podczas gdy w Europie zmniejszyła się o 1 mln 344 tys.”. Prefekt Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów przyznał, że „na tych kontynentach jest znacznie większy przyrost liczby ludności niż w Europie i Ameryce Północnej. Jednak na nich, jak powiedział Benedykt XVI, można znaleźć i zobaczyć radość wiary”.

lgo/ rv

inizio pagina

Statystyki Kościoła: na świecie wzrasta liczba katolików

◊  

Na obchodzony dziś Światowy Dzień Misyjny agencja prasowa Fides, związana z Kongregacją ds. Ewangelizacji Narodów, przypomniała aktualne statystyki Kościoła na świecie. Pochodzą one z najnowszego wydania Rocznika Statystycznego Kościoła (Annuarium Statisticum Ecclesiae), zawierającego szczegółowe opracowanie danych do 31 grudnia 2015 r.

 

Na świecie liczba katolików stale wzrasta. Jest ich obecnie prawie 1 mld 300 mln, co stanowi 17,7 proc. ludności naszej planety. Na zakończenie 2015 r. było o 12,5 mln ochrzczonych więcej, niż rok wcześniej. Wzrost dotyczy prawie wszystkich kontynentów, z wyjątkiem Europy. Na Starym Lądzie już kolejny rok z rzędu liczba naszych współwyznawców zmniejsza się. W okresie uwzględnionym w opublikowanej statystyce zmalała ona o 1 mln 344 tys. Natomiast w tym samym czasie zwiększyła się w Afryce o 7 mln 411 tys., w Ameryce o [ponad] 4 mln 756 tys., w Azji o 1 mln 583 tys.,  a w Oceanii o 123 tys.

Stale odnotowuje się wzrost ludności na wszystkich kontynentach, w tym także w Europie, gdzie miszka dziś 716 mln osób. Na większości z nich również procentowo liczba katolików wzrosła (w Afryce o 0,12 proc., a w Oceanii nawet o 0,24 proc.) czy przynajmniej utrzymała się na tym samym poziomie (w Azji); zmalała tylko na naszym kontynencie (o 0,21 proc.) i w mniejszym stopniu w Ameryce (0,08) proc. Tym niemniej wciąż jeszcze ponad cztery piąte ludzkości pozostaje poza Kościołem katolickim.

ak/rv

inizio pagina

Świat



Hiszpania: obchody niedzieli misyjnej

◊  

W Hiszpanii niedziela misyjna przebiega pod hasłem “Bądź odważny, misja czeka na ciebie” (Sé valiente, la misión te espera). W całym kraju zbierane są ofiary na pomoc misjonarzom. Pomimo braku powołań, w różnych krajach świata pracuje ponad 13 tys. misjonarzy z Hiszpanii.

 

Niedziela misyjna, tzw. Domund, jest wciąż bardzo popularna w Hiszpanii. Przez cały tydzień w parafiach i szkołach odbywają się spotkania z misjonarzami, organizowane są loterie, gry i konkursy, a także zbierane są ofiary na projekty misyjne. Dzisiaj składane są w parafiach podczas mszy. W ubiegłym roku zebrano ponad 12 mln euro. Pokryły one 660 projektów misyjnych w 176 diecezjach w 37 krajach świata. Celem Domund jest także przypomnienie o misyjnym charakterze Kościoła: każdy ochrzczony jest powołany do głoszenia Ewangelii. Z drugiej strony, niedziela misyjna ma uwrażliwić wiernych na potrzeby tych, którzy poświęcili się, aby pracować w innych krajach, często z narażaniem własnego życia. Kościół w Hiszpanii modli się dzisiaj szczególnie za swoich misjonarzy: ponad 13 tys. osób - kapłanów, zakonników i zakonnic oraz świeckich – pracuje na pięciu kontynentach, najwięcej w Ameryce Lacińskiej (69, 42%) i Afryce (12,02%). Ponad 12 % hiszpańskich misjonarzy pracuje w Europie. Procentowo więcej jest kobiet (54,24%) niż mężczyzn (45, 76%). Warto zwrócić uwagę na ich wysoką średnią wieku oraz stale rosnącą liczbę misjonarzy świeckich. Najwięcej Hiszpanów pracuje w Peru (848), Wenezueli (816) i Argentynie (555).

Dla hiszpańskiej Polonii dzisiejsza niedziela to również święto Jana Pawła II, wielkiego misjonarza XX i początku XXI w. 

M. Raczkiewicz CSsR, Barcelona /rv

inizio pagina

Ukraina: modlitwa o pokój z braćmi z Taizé

◊  

We Lwowie goszczą bracia z ekumenicznej wspólnoty Taizé. W rzymskokatolickiej katedrze Wniebowzięcia NMP, a także w parafiach greckokatolickich modlili się o pokój na Ukrainie. Brat Benoit i br. Jean Dominik odwiedzili także największe miasta Ukrainy, aby podczas wspólnej modlitwy ekumenicznej prosić Boga o pokój w tym kraju.

 

Wizyta braci z Taizé na Ukrainie budzi zainteresowania zwłaszcza wśród młodych ludzi. Na spotkania modlitewne organizowane w największych miastach Ukrainy, począwszy od Kijowa, poprzez Odessę, Połtawę, Żytomierz, Tarnopol i Lwów przychodzili katolicy obu obrządków, młodzież prawosławna, a także przedstawiciele wspólnot protestanckich. Modlitwa w duchu Taizé to przede wszystkim wołanie o pokój i pojednanie. Mówi br. Jean Daniel: „Modląc się o pokój na Ukrainie i na świecie, modlimy się o pokój w sercu każdego człowieka. Tak jak śpiewaliśmy „Da pacem cordium” – o pokój w sercach prosimy Cię Panie. Myślimy oczywiście o pokoju, o miłości, pojednaniu  i zaufaniu”.

Europejskie Spotkania Młodych organizowane przez wspólnotę Taizé na przełomie roku, budzą co raz większe zainteresowanie na Ukrainie. Podczas ostatniego, organizowanego w Rydze, wzięło udział ok. 2 tys. młodych Ukraińców.

ks. M. Krawiec SSP /Lwów/Ukraina/rv

inizio pagina

Nasze programy - wersja audio



Przegląd wydarzeń tygodnia – 22 października 2017 r.

◊  

Słuchaj:      

inizio pagina