Na wzór św. Benedykta chrześcijanie są wezwani, „aby na nowo dać Europie duszę i rozbudzić w niej sumienie, nie aby zajmować przestrzenie, ale aby ożywiać procesy, które zrodziłyby nową dynamikę w społeczeństwie” – powiedział Papież do uczestników debaty o przyszłości Europy. Odbyła się ona w Watykanie z inicjatywy COMECE pod hasłem: „Przemyśleć na nowo Europę. Chrześcijański wkład w przyszłość projektu europejskiego”.

W wygłoszonym przemówieniu Franciszek zastanawiał się nad zadaniem chrześcijan w budowaniu przyszłości naszego kontynentu. Podkreślił, iż jest nim przypomnienie, że Europa to nie zbiór liczb i instytucji, lecz składa się ona z osób. Uznanie zaś drugiego za osobę oznacza tworzenie wspólnoty, która jest największym antidotum na indywidualizm i pojmowanie siebie i życia w oderwaniu od innych.  Pierwsza wspólnota, zauważył Papież, to rodzina, która „jest harmonijnym związkiem różnic między mężczyzną i kobietą” otwartym na życie i na innych.

Franciszek zwrócił także uwagę na konieczność szczerego i konstruktywnego dialogu, w którym wszyscy mają równą godność. Nie małą rolę odgrywa tutaj religia niestety spychana przez pewne uprzedzenia laicystyczne do sfery wyłącznie prywatnej i uczuciowej. Stąd bierze się także swego rodzaju poprawość ideowa, która w religii widzi zagrożenie dla siebie i swojej hegemonii. 

„Chrześcijanie są powołani do promowania dialogu politycznego, zwłaszcza tam, gdzie jest on zagrożony, a zdaje się dominować konflikt. Chrześcijanie są powołani do przywrócenia godności polityce rozumianej jako najwznioślejsza służba dla dobra wspólnego, a nie jako przejmowanie władzy. Wymaga to również odpowiedniej formacji, ponieważ polityka nie jest «sztuką improwizacji», ale wzniosłym wyrazem altruizmu i poświęcenia osobistego na rzecz wspólnoty. Bycie liderem wymaga studiów, przygotowań i doświadczenia” – mówił Ojciec Święty.

Papież zauważył, że Europa powinna być wspólnotą integrującą, która nie oznacza jednolitego wyrównywania. Jesteśmy bowiem ludźmi jednoczącymi wtedy, gdy potrafimy docenić różnice, przyjmując je jako wspólne i ubogacające dziedzictwo. W tym kontekście Franciszek przypomniał o obowiązku chrześcijan wypływającym z Ewangelii do przyjmowana przybyszów. 

„Jednak nie jest to sprzeczne z obowiązkiem każdej władzy rządowej, by zarządzać kwestią migracji «z cnotą właściwą rządzącym, to znaczy roztropnością», która musi brać pod uwagę zarówno potrzebę otwartego serca, jak i możliwości pełnej integracji osób, które przyjeżdżają do kraju, na poziomie społecznym, gospodarczym i politycznym. Nie można sobie wyobrazić, aby zjawisko migracyjne mogło być procesem masowym i bez żadnych zasad, ale nie można też wznosić murów obojętności i strachu. Natomiast sami imigranci nie mogą przeoczyć poważnego obowiązku znajomości, poszanowania, a także przyswajania sobie kultury i tradycji narodu, który ich przyjmuje” – kontynuował Papież.

Franciszek wspomniał także o trwającym w Europie od lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku konflikcie pokoleń. 

„Jeśli chodzi o przekaz nowym pokoleniom ideałów, które uczyniły Europę wielką, to można powiedzieć przesadnie, że zamiast tradycji obrano zdradę. Po odrzuceniu tego, co pochodziło od ojców, nastąpił zatem czas dramatycznej bezpłodności. Nie tylko dlatego, że w Europie rodzi się mało dzieci, a zbyt wielu jest tych, którzy zostali pozbawieni prawa, by się urodzić, ale również dlatego, że okazało się, iż jesteśmy niezdolni do przekazania ludziom młodym narzędzi materialnych i kulturowych, by stawić czoło przyszłości. Europa przeżywa pewien deficyt pamięci. Powrót do bycia wspólnotą solidarną oznacza ponowne odkrycie wartości swej przeszłości, aby ubogacić swoją  teraźniejszość i przekazać potomstwu przyszłość nadziei” – stwierdził Ojciec Świety.

Swoje przemówienie Franciszek zakończył wezwaniem do pokoju. Chrześcijanie winni się stać promotorami kultury pokoju, która wymaga prawdy,  sprawiedliwości i kreatywności. „Jeśli okopiemy się na swoich pozycjach, to w końcu polegniemy – stwierdził Papież. Nie jest to więc czas na budowanie okopów, ale czas na odwagę, by działać na rzecz pełnej realizacji marzenia ojców założycieli zjednoczonej i zgodnej Europy, wspólnoty narodów pragnących dzielić razem przyszłość rozwoju i pokoju”.

pp/rv

Potrzeba nawrócenia serc, otwarcia się na Boga i bliźniego, aby umacniać ludzi w przezwyciężaniu obojętności i w solidarnym życiu. Z niej jako cnoty moralnej i postawy społecznej może wypływać zaangażowanie na rzecz cierpiącej ludzkości – mówił Papież do uczestników konferencji poświeconej międzynarodowemu prawu humanitarnemu, a konkretnie ochronie cywilów w czasie konfliktów zbrojnych oraz roli organizacji huminitarnych i społeczeństwa.

W skierowanym do nich przemówieniu Ojciec Święty podkreślił, że pomimo czynionych wysiłków na rzecz ograniczania negatywnych skutków działań zbrojnych poprzez stanowienie odpowiedniego prawa zbyt często dowiadujemy się o okrutnych przestępstwach, poniżaniu człowieka i jego godności. 

„Zdjęcia osób pozbawionych życia, okaleczonych ciał, torturowanych naszych braci i sióstr, krzyżowanych, palonych żywcem, poniżanie zwłok ludzkich wołają do sumień ludzkich. Z drugiej strony nadchodzą wiadomości o starych miastach z ich tysiącletnimi bogactwami kulturalnymi obróconymi w ruinę, o zniszczonych szpitalach i szkołach, które stały się świadomymi obiektami ataku, pozbawiając w ten sposób całe pokolenia ich prawa do życia, zdrowia i nauki. Ile kościołów i innych budynków kultu było atakowach często w czasie celebracji liturgicznych, co spowodowało wiele ofiar wśród wiernych i duchownych zgromadzonych na modlitwie, naruszając podstawowe prawo do wolności religijnej.” – stwierdził Papież.

Franciszek podkreślił, że rozpowszechianie takich informacji może prowdzić do przesycenia i w konsekwencji do zobojętnienia, które w jakiejś mierze relatywizuje ciężar problemu. Wtedy trudno jest o współczucie i o ducha solidarności.

Papież wskazał także na pozytywne działania w tej kwestii. Nie brak bowiem osób, organizacji charytatywnych, których członkowie z narażeniem własnego zdrowia pomagają rannym, chorym, rozdzielają żywność. Życzył, aby organizacje huminitarne mogły zawsze działać w zgodzie  z fundamentalnymi prawami ludzkimi. A tam, gdzie prawo to jest łamane, aby ludzie uznali obowiązek moralny do szanowania i zachowania godności człowieka.  

pp/rv  

„Waszym powołaniem i misją jest uważne przyglądanie się otaczającej was rzeczywistości, bez zatrzymywania się na tym, co powierzchowne, a jednocześnie wpatrywanie się w tajemnicę Boga, by rozpoznać, gdzie się objawia” - powiedział  Papież Franciszek w przesłaniu do uczestników spotkania włoskich instytutów świeckich.

Odbywa się ono z okazji 70. rocznicy ustanowienia przez Piusa XII konstytucją apostolską Provida Mater Ecclesia tej nowej formy życia konsekrowanego, jaką są instytuty świeckie. Temat obrad to: „Poza i wewnątrz. Instytuty świeckie: historie pasji i proroctwa dla Boga i dla świata".

Papież podkreślił, że członkowie instytutów są wezwani, by pokornie i z pasją w Chrystusie odkrywać sens świata i historii. Oznacza to również ich prorocką obecność, polegającą na przekazywaniu tego, co Bóg chce powiedzieć światu. Ojciec Święty dodał, że miejscem ich działania jest „pozostawanie wewnątrz” świata, jako obecność przemieniająca w ewangelicznym duchu.

Na koniec Franciszek zaproponował kilka duchowych postaw, które mogą pomóc w podążaniu tą drogą, a które można streścić używając pięciu czasowników: modlić się, rozeznawać, dzielić się, dodawać odwagi i współodczuwać.

„Modlić się – napisał Papież - aby być zjednoczonym z Bogiem, blisko Jego serca. Słuchać jego głosu przed każdym wydarzeniem życia, chodzić w świetle, które przyjmuje Ewangelię i traktuje ją poważnie.

Rozeznawać, to znaczy odróżniać rzeczy istotne od drugorzędnych;  zdobywać mądrość, aby rosła z dnia na dzień, dzięki czemu będzie można zobaczyć, jakie są obowiązki, które trzeba podjąć i jakie zadania są priorytetowe. Dotyczy to rozeznawania osobistego, ale także wspólnotowego, do którego nie wystarczy tylko indywidualny wysiłek.

Dzielić los każdego człowieka, nawet jeśli wydarzenia na świecie są tragiczne i mroczne, nie zaniedbywać losów świata, bo go kocham, tak jak Jezus, aż do końca.

Dodawać odwagi: z łaską Chrystusa nigdy nie tracić zaufania, które szuka dobra w każdej rzeczy. Jest to zaproszenie, które otrzymujemy też w każdej celebracji eucharystycznej: ‹‹W górę serca››.

Mieć współczucie dla świata i dla ludzi. Nawet wtedy, gdy robią wszystko po to, by je stracić, dać się ogarnąć współczuciu, które pochodzi od Ducha Chrystusa, które czyni nas wolnymi i pełnymi pasji, pozwala nam «pozostawać wewnątrz», jako sól i drożdże”.

lgo/ rv

Spotkanie z Papieżem to jeden z ostatnich punktów programu watykańskiej debaty nad przyszłością Europy i kryzysem Unii Europejskiej. Wielu jej uczestników zwracało uwagę na potrzebę powrotu do pierwotnej wizji integracji europejskiej, opartej na chrześcijańskiej tożsamości kontynentu. Mówi europoseł Jacek Saryusz-Wolski. 

Dzisiejszy dzień był poświęcony na dyskusję w grupach roboczych. Zmieniło to atmosferę obrad i pozwoliło na bardziej ożywioną wymianę opinii – uważa ks. Piotr Mazurkiewicz, byłego sekeretarza generalnego COMECE. Jego zdaniem po wczorajszym, bardziej politycznym dniu, dziś można było mówić o oddolnej wizji Unii. 

Jedną z grup dyskusyjnych prowadził polski ambasador przy Stolicy Apostolskiej Janusz Kotański. Potwierdza on, że opinie na temat integracji europejskiej są podzielone. 

Dziś jeszcze w dyskusję nad przyszłością Europy włączy się również Ojciec Święty. Wieczorem uczestnicy spotkania, będą mogli sięgnąć do korzeni europejskiej kultury, zwiedzając Muzea Watykańskie.

kb/ rv

Ojciec Jan Schiavo był włoskim misjonarzem, ale w głębi czuł się Brazylijczykiem. Tak o nowym błogosławionym powiedział prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Kard. Angelo Amato wynosi go dziś do chwały ołtarzy w Caxias do Sul na południowym wschodzie Brazylii.

Nowy błogosławiony Kościoła katolickiego zmarł w 1967 r. w wieku 63 lat. Należał do Zgromadzenia św. Józefa, potocznie nazywanego murialdynami (od założyciela: św. Leonarda Murialdo) i ponad połowę swojego życia spędził w Brazylii. Tam poświęcił się m.in. pracy z biednymi, dla których otworzył wiele dzieł społecznych. Założył także gałąź żeńską swojego zgromdzenia.

Kard. Angelo Amato w wywiadzie dla Radia Watykańskiego mówił m.in. innymi o tym, co charakteryzowało jego życie. 

„Było pełne napięcia między świętością a dynamizmem apostolskim. Jeden ze świadków powiedział, że ludzie uważali go za świętego ze względu na jego sposób bycia, celebracji liturgii, modlitwy, gościnności. Wśród współbraci zdecydowana większość miała to samo zdanie, co ludzie świeccy. Twierdzili, że tak naprawdę był człowiekiem świętym. Jedna z sióstr zakonnych zauważyła, że wielu uważało o. Jana za świętego. Ta opinia znajdowała swoje oparcie w dobroci, pokorze, w życiu Ewangelią na co dzień. Natomiast jego życie wewnętrzne bazowało na miłości do Boga i powierzeniu się Bożej Opatrzności. Żył zawsze w obecności Boga, był kontemplatykiem. Jeden z ojców zaświadczył, że o. Jan bezgranicznie kochał Boga, a w konsekwencji kochał nas wszystkich” – powiedział kard. Amato.

pp/rv

„Wielu wiernych czeka na odpowiedź Papieża” powiedział kard. Walter Brandmüller w rozmowie z niemieckim dziennikiem Frankfurter Allgemeine Zeitung. Według niego pytanie, czy wolno udzielać Komunii Świętej osobom rozwiedzionym żyjącym w ponownym cywilnym związku jest wciąż aktualne i nie zostało wyjaśnione przez Papieża. Niemiecki purpurat odniósł się do tzw. „Dubia”, pytań, które on oraz kardynałowie Carlo Caffarra, Raymond Burke i Joachim Meisner wystosowali rok temu do Papieża Franciszka po publikacji adhortacji Amoris Laetitia. 

Kard. Brandmüller stwierdził, że dostaje mnóstwo telefonów i listów, w których wierni pytają, dlaczego kardynałowie nic nie robią, by wyjaśnić zamieszanie powstałe wokół interpretacji sakramentu małżeństwa. Niemiecki purpurat powiedział, że kardynałowie prosili w tej sprawie o audiencję u papieża Franciszka, ale do dziś nie otrzymali od niego odpowiedzi.

W rozmowie z dziennikiem Frankfurter Allgemeine Zeitung kard. Brandmüller podkreślił, że małżeństwo jest sakramentem i należy do materii dogmatyki. „Jest nierozerwalne. Kto twierdzi, że może za życia swojej zgodnie z prawem poślubionej żony rozpocząć nowy związek, ten podlega karze ekskomuniki, bo jest w błędzie i mówi herezje.”

Były przewodniczący Papieskiego Komitetu Nauk Historycznych wyraził zdziwienie, że prośba tysięcy wiernych o wyjaśnienie tej kwestii wciąż pozostaje bez odpowiedzi. Przyznał, że „bardzo się martwi, by coś nie wybuchło”. Jego zdaniem chodzi przecież o podstawowe pytanie, „czy coś co wczoraj było grzechem, może być dziś dobre?”

Przestrzegł, że jeśli na to pytanie padnie twierdząca odpowiedź, „to byłoby to herezją a w jej następstwie doszłoby do schizmy, do rozłamu w Kościele.”

T. Kycia/ Berlin/ rv

28 października w Republice Czeskiej obchodzona jest rocznica powstania w 1918 r. Czechosłowacji. W przeddzień święta państwowego w praskiej katedrze odbył się koncert dobroczynny. 

Powstanie niezależnego państwa w roku 1918 umożliwiło przyspieszenie prac związanych z dokończeniem budowy praskiej katedry. Choć budowę rozpoczęto w połowie XIV wieku, zakończono ją dopiero w 1929 r., w tysiączną rocznicę śmierci patrona Czech, św. Wacława. Do dzisiaj jednak nie zbudowano organów, które by odpowiadały wielkości praskiej katedry, od 85 lat był tam wykorzystywany instrument, który miał być tylko prowizoryczny. Kilka lat temu podjęto kroki zmierzające do budowy nowego instrumentu.

Piątkowy koncert był okazją do podziękowania darczyńcom oraz do zbiórki za pomocą telefonii komórkowej. Zbiórka taka była możliwa dzięki transmisji radiowej i telewizyjnej. W ramach koncertu wykonano dzieła Jana Sebastiana Bacha, Antonína Dvořáka, Bedřicha Smetany, Franciszka Schuberta oraz współczesnych czeskich kompozytorów – Petra Ebena, Pavla Šporcla i Jana Kučery. Głównym wykonawcą była najstarsza czeska orkiestra symfoniczna z Karlowych Warów.
W czasie koncertu, przy okazji zapowiedzi poszczególnych utworów, czescy artyści mówili o swojej wierze i żywej więzi z Kościołem katolickim. Koncert zakończyła modlitwa, którą prowadził kard. Dominik Duka, arcybiskup Pragi i prymas Czech. Towarzyszyli mu członkowie Ekumenicznej Rady Kościołów Republiki Czeskiej.

H. Kaczmarek OP/ Praga/ rv

Po ogłoszeniu przez parlament Katalonii niepodległości, hiszpański rząd przejął bezpośrednią kontrolę nad tym regionem i odwołał tamtejszy rząd na czele z Carlesem Puigdemontem. W Madrycie i innych miastach odbyły się manifestacje w obronie jedności kraju. Także biskupi apelują o jedność i unikanie konfrontacji. 

Przewodniczący Episkopatu kard. Ricardo Blázquez wyraził swoje poparcie dla zachowania konstytucyjnego porządku w Hiszpanii, który został naruszony przez wczorajsze wydarzenia w Katalonii. “Deklaracja niepodległości, jaka miała miejsce wczoraj w Katalonii napełnia smutkiem”, podkreślił kard. Blázquez.

“Moje serce płacze. Jako pasterz Barcelony podzielam ból i cierpienie ludzi”, powiedział kard. Juan José Omella. “Po dwóch latach pobytu w Barcelonie mogę powiedzieć, że głęboko kocham Barcelonę i Katalonię – są to wspaniali ludzie. I kocham także Hiszpanię, jak również Europę, do której należymy. Pragnę i proszę Pana, aby pomógł nam uniknąć konfrontacji, a budować przyszłość w pokoju”, powiedział kard. Omella.

Do modlitwy o pokój i jedność zachęca biskup polowy Juan del Río: “Jedność stoi ponad konfliktem. Módlcie się o pokój”. Z kolei sekretarz Episkopatu ks. José María Gil Tamayo podkreśla, że “uszanowanie państwa prawa oraz konstytucji gwarantuje nasze pokojowe współżycie”.

Rząd ogłosił wybory w Katalonii na 21 grudnia. Separatyści już zapowiedzieli, że je zbojkotują. Wzywają też do stawiania biernego oporu wobec działań rządu.

M. Raczkiewicz CSsR/ Madryt/ rv

Słuchaj:     

Słuchaj:  

W magazynie: ostatnia audycja z cyklu "Daję słowo", w której przedstawiamy komentarz do niedzielnych czytań liturgicznych.

I czytanie: Wj 22, 20-26
II czytanie: 1 Tes 1, 5c-10
Ewangelia: Mt 22, 34-40