Życie skoncentrowane tylko na sobie jest smutne i jałowe. Ten natomiast, kto tak jak Jezus żyje dla Boga i kieruje się miłością doświadcza prawdziwej radości – mówił Franciszek w rozważaniu przed modlitwą Anioł Pański. W pierwszych słowach przypomniał on główne myśli z dzisiejszego fragmentu Ewangelii. Nawiązuje on do sceny przedstawionej w ubiegłą niedzielę, kiedy to Jezus nazwał Piotra skałą, na której zbuduje swój Kościół.

„Dzisiaj, w uderzającym kontraście Mateusz ukazuje nam reakcję tego samego Piotra na słowa Jezusa, który ujawnia uczniom, że w Jerozolimie będzie musiał cierpieć, zostanie zabity i zmartwychwstanie. Piotr bierze Mistrza na bok i czyni mu wyrzuty, bo to – jak mówi – nie może zdarzyć się Jemu, Chrystusowi. Ale Jezus z kolei w surowych słowach upomina Piotra: «Zejdź Mi z oczu, szatanie! Jesteś Mi zawadą, bo nie myślisz o tym, co Boże, ale o tym, co ludzkie!» Chwilę wcześniej apostoł był błogosławiony ponieważ otrzymał od Ojca objawienie, był mocną skałą, na której Jezus mógł zbudować swoją wspólnotę. Zaraz potem Piotr staje się przeszkodą, kamieniem, ale nie kamieniem, na którym można budować, lecz kamieniem, który stoi Mesjaszowi w drodze. Jezus dobrze wie, że Piotr i inni mają wciąż przed sobą długą drogę zanim się staną Jego apostołami!” – powiedział Ojciec Święty.

W tym kontekście Jezus zwraca się do wszystkich, którzy idą za Nim, i w sposób jasny wskazuje im drogę, mówiąc: „Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje”. 

„Zawsze, także dzisiaj, istnieje pokusa pójścia za Chrystusem bez krzyża, co więcej, pokusa by nauczyć Boga właściwej drogi. Tak jak Piotr: O nie, Panie, nie tak, nigdy się to nie stanie. Ale Jezus nam przypomina, że Jego droga jest drogą miłości, i że nie ma prawdziwej miłości bez poświęcenia samego siebie. Wzywa nas, byśmy nie dali się zdominować przez mentalność tego świata, ale byśmy my chrześcijanie byli coraz bardziej świadomi konieczności – i wiążącego się z tym trudu – by iść pod prąd i pod górę” – mówił Ojciec Święty.

Papież przypomina, że Jezus uzupełnia swoje wskazania zapewnieniem: „Kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je”. W tych słowach, jak zauważa Franciszek, wyraża się wielka i nieprzemijająca mądrość. Są one wyzwaniem rzuconym egocentryzmowi i wypływającej z niego mentalności i postawie. 

„W tym paradoksie zawarta jest złota zasada, którą Bóg wpisał w naturę człowieka stworzoną w Chrystusie: reguła, że tylko miłość daje życiu sens i szczęście. Wykorzystywanie swych talentów, energii i czasu, jedynie po to, aby ocalić, strzec i realizować samych siebie, prowadzi w istocie do zagubienia się albo do życia smutnego i bezowocnego. Jeśli natomiast, tak jak Jezus, żyjemy dla Pana i kierujemy się w swym życiu miłością, to będziemy mogli zasmakować prawdziwej radości, a nasze życie nie będzie jałowe, lecz owocne” – powiedział Ojciec Święty.

Na zakończenie Franciszek odesłał wiernych do Eucharystii, bo właśnie tam urzeczywistnia się w sposób sakramentalny to, o czym Jezus mówił apostołom. 

„Podczas Eucharystii ponownie przeżywamy tajemnicę krzyża. Ale nie tylko wspominamy, lecz dokonujemy pamiątki Ofiary odkupieńczej, w której Syn Boży całkowicie traci siebie, aby otrzymać siebie ponownie od Ojca i w ten sposób odnaleźć nas, którzy byliśmy straceni, wraz ze wszystkimi stworzeniami. Za każdym razem, kiedy uczestniczymy we Mszy św., miłość Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego przekazuje się nam jako pokarm i napój, abyśmy mogli naśladować Go w codziennej drodze, w konkretnej posłudze braciom. Niech Najświętsza Maryja Panna, która poszła za Jezusem aż na Kalwarię, towarzyszy również nam i pomoże, byśmy nie lękali się krzyża, ale krzyża z przybitym doń Jezusem, a nie krzyża bez Jezusa; byśmy nie lękali się krzyża, na którym cierpi się z miłości do Boga i braci, bo to cierpienie, dzięki łasce Chrystusa, owocuje zmartwychwstaniem” – powiedział Ojciec Święty.

kb/ rv

Po odmówieniu modlitwy Anioł Pański Franciszek pozdrowił zgromadzonych na placu św. Piotra wiernych. Zapewnił też o swej bliskości z ofiarami kataklizmów, przed wszystkim w Stanach Zjednoczonych. 

„Zapewniając po raz kolejny o mej duchowej solidarności z mieszkańcami Azji Południowej, którzy wciąż cierpią z powodu skutków powodzi, chcę wyrazić również moje najgłębsze współczucie dla cierpień mieszkańców Teksasu i Luizjany dotkniętych huraganem i wyjątkowymi opadami deszczu, które spowodowały ofiary śmiertelne, wielotysięczne przesiedlenia i ogromne szkody materialne. Proszę Najświętszą Maryję Pannę, Pocieszycielkę strapionych, by wyjednała u Pana łaskę pocieszenia dla tych naszych tak ciężko doświadczonych braci” – powiedział Ojciec Święty.

kb/ rv

Fragment kości opatrzony napisem, że są to relikwie św. Piotra, znaleziono niedawno w rzymskiej dzielnicy Zatybrze. Odkrycia dokonano podczas remontu położonego w pobliżu brzegów Tybru kościoła Santa Maria in Cappella, pod mensą ołtarza konsekrowanego pod koniec XI wieku, w niewielkiej urnie pochodzącej z tego samego okresu.

Umieszczone tam napisy identyfikują też relikwie innych papieży pierwszych wieków, świętych Korneliusza, Kaliksta i Feliksa. Znalezisko przekazano od razu do przechowania i zbadania wikariatowi diecezji rzymskiej.

Na razie nie można jeszcze nic powiedzieć o pochodzeniu relikwii ani ich autentyczności. O tych, które odkryto podczas prowadzonych z woli Piusa XII wykopalisk pod Bazyliką Watykańską, wiemy przynajmniej tyle, że znajdowały się w historycznie udokumentowanym miejscu czci grobu Apostoła i że są to fragmenty kości człowieka, który żył w I wieku po Chrystusie. Wiadomo, że szczątki św. Piotra przenoszono w pierwszych wiekach w różne miejsca Wiecznego Miasta.

Ołtarz we wspomnianym kościele na rzymskim Zatybrzu konsekrowano za pontyfikatu Urbana II, który rezydował na Wyspie Tyberyjskiej, ponieważ pałac papieski na Lateranie zajmował wtedy antypapież Klemens III. Istnieje przypuszczenie, że kościoła Santa Maria in Cappella papież Urban używał jako swej kaplicy.

ak/ rv, la stampa

Z udziałem ok. 50 tys. rolników na Jasnej Górze odbyły się ogólnopolskie dożynki. To największe święto dziękczynienia za plony i chleb obecny na polskim stole. To okazja do podziękowania rolnikom za ich pracę, poszanowanie dla tradycji i przywiązanie do wiary. Tegoroczne dożynki były również sposobnością do modlitwy za poszkodowanych przez nawałnice i podziękowaniem za solidarność i konkretną bezinteresowną pomoc. 

 „Dożynki są podsumowaniem całorocznej pracy rolnika. Dziękujemy za dobre plony, za to, że będziemy mieli co jeść. Najważniejsze, żeby młodzi brali przykład. Musimy zaszczepić naszemu pokoleniu, żeby ono szło za Ojczyzną. Nie wszyscy sprzątnęli, bo pada, przeszedł huragan, zniszczył tyle domów”.

W kazaniu abp Stanisław Gądecki przypomniał, że ważniejsza od uprawy roli jest uprawa własnego sumienia:

„dlatego potrzebna nam jest nie tylko ekologia środowiska materialnego, ale jeszcze bardziej ekologia człowieka, rozumiana jako troska o jego zdrowy rozwój duchowy, od którego w dużej mierze zależy los środowiska materialnego”.

Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski podkreślał, że troski i wyzwania świata rolniczego każą nam z wielkim szacunkiem patrzeć na pracę rolnika, która, ze względu na uzależnienie od natury, jest wystawiona na większe ryzyko, niż praca innych gałęzi gospodarki. Zauważył stagnację w poziomie dochodów rolniczych i fakt, że ze względu na zróżnicowane dopłaty w Unii Europejskiej polscy rolnicy pozostają kolonią Zachodu. - A jednak rolnicy nie powinni stracić wiary w pomoc Bożą, bo Pan wie czego nam potrzeba – mówił abp Gądecki.

Tradycyjne wieńce dożynkowe nawiązywały do tegorocznego hasła dziękczynienia: „Do naszej Matki i Królowej” w trzechsetną rocznicę koronacji.

I. Tyras, Jasna Góra

Słuchaj:     

W Magazynie: Misja w Sudanie Południowym – rozmowa o. Pawła Pasierbka SJ z salezjańskim misjonarzem ks. Janem Marciniakiem.

Słuchaj:   

Słuchaj: