Papież Franciszek mianował dotychczasowego biskupa pomocniczego archidiecezji krakowskiej Grzegorza Rysia metropolitą łódzkim. Arcybiskup nominat ma 53 lata. Urodził się w Krakowie i tam wstąpił do seminarium. Po święceniach kapłańskich najpierw pracował jako wikariusz parafii w Kętach, a następnie, po studiach specjalistycznych, uzyskał doktorat z historii. Potem był m.in. rektorem seminarium duchownego archidiecezji krakowskiej, w której w 2011 r. Benedykt XVI mianował go biskupem pomocniczym.

Arcybiskupa nominata Grzegorza Rysia zapytaliśmy o pierwsze odczucia towarzyszące tej nominacji oraz o doświadczenie, jakie z Krakowa zabierze ze sobą do Łodzi.

Słuchaj:      

Abp Grzegorz Ryś: „Jedyne, co mam w sobie, to modlitwę za ten Kościół, do którego mnie Pan Jezus posyła, i wielkie pragnienie uczenia się tego Kościoła. Jak tylko się tam pojawię, będę słuchał, rozmawiał, uczył się. Czuję się trochę jak apostołowie, kiedy się przeprawiali na drugą stronę jeziora. Ostro wiało, fale były wysokie, a oni wyruszają w nieznany kraj, bo Pan Jezus wysłał ich na drugą stronę. Ale najważniejsze pytanie tego tekstu to: «Kim jest Jezus?». Zawsze na początku takiego wydarzenia trzeba sobie położyć takie kerygmatyczne pytanie. Na ten moment chcę patrzeć Panu Jezusowi w oczy i słuchać, czego On chce”.

RW: Księże arcybiskupie, to taka wymiana. Ksiądz arcybiskup Marek przyszedł z Łodzi, aby bogactwem łódzkiego Kościoła ubogacić Kraków, a teraz ksiądz arcybiskup Grzegorz jedzie z doświadczeniem Krakowa do Łodzi. Co ksiądz arcybiskup zabierze ze sobą?

Abp G. Ryś: „Urodziłem się w tym mieście i przeżyłem w nim ponad pół wieku. To jest przede wszystkim Kościół, który daje głęboki sens zakorzenienia; Kościół, który istnieje ponad tysiąc lat. To jest Kościół wielkich postaci. Jego charyzmatem przez całe tysiąc lat jest niewątpliwie miłosierdzie. Ale nie wszystkie z tych rzeczy są tylko specyfiką Krakowa. To są rzeczy ważne dla całego Kościoła. Każdy Kościół przeżywa je na swój sposób, jest sobą w doświadczaniu tych najważniejszych momentów naszej wiary. Tu się otwiera przestrzeń wzajemnego wzbogacania się w poszanowaniu różnorodności, ale też w doświadczeniu podstawowej jedności”.

pp/ rv

Ojciec Święty mianował bp. Romualda Kamińskiego koadiutorem w diecezji warszawsko-praskiej. Oznacza to, że zostanie on ordynariuszem tej diecezji, kiedy Papież przyjmie rezygnację z tej posługi abp. Henryka Hosera, który w listopadzie kończy 75. rok życia.

Bp Kamiński, który ma 62, lata, był dotychczas biskupem pomocniczym w Ełku, a wcześniej kapłanem diecezji, w której obecnie został koadiutorem. Do kapłaństwa przygotowywał się w seminarium warszawskim. Inkardynowany do stołecznej archidiecezji, po święceniach w 1981 r. był wikariuszem w Otwocku, a później administratorem Domu Arcybiskupów Warszawskich. W latach 1983-1992 był referentem w Sekretariacie Prymasa Polski i kapelanem kard. Józefa Glempa.

W 1992 r. ks. Romuald Kamiński został kanclerzem kurii nowo powstałej diecezji warszawsko-praskiej. W 2005 r. Benedykt XVI mianował go biskupem pomocniczym w Ełku.

Jak powiedział w rozmowie z Radiem Watykańskim, powierzona mu przez Papieża misja jest dla niego wielkim zaskoczeniem. 

Przyszły biskup warszawsko-praski wskazał też na główne pola swej pasterskiej posługi. 

kb/ rv

O rozeznaniu duchowym i duszpasterskim, koniecznym w biskupim posługiwaniu, mówił Papież do uczestników dorocznego spotkania dla wyświęconych w ostatnich miesiącach biskupów. Zostało ono zorganizowane wspólnie przez dwie Kongregacje: ds. Biskupów i dla Kościołów Wschodnich. Biorą w nim udział hierarchowie z całego świata, w tym także dwóch z Polski: arcybiskup białostocki Tadeusz Wojda i biskup pomocniczy częstochowski Andrzej Przybylski.

Franciszek zwrócił uwagę, że autentyczne rozeznanie pochodzi od Ducha Świętego i biskupi muszą o nie zawsze prosić w modlitwie. Jest to Jego dar dla całego Kościoła. Biskup ma przeżywać swoje pasterskie rozeznanie jako członek Ludu Bożego. 

„Biskup nie jest samowystarczalnym «ojcem-władcą» ani też «samotnym pasterzem», przestraszonym i odizolowanym. Rozeznanie biskupa jest zawsze działaniem wspólnotowym, które nie pomija bogactwa opinii jego prezbiterów i diakonów, Ludu Bożego i tych wszystkich, którzy mogą dać mu swój pożyteczny wkład. W pogodnym dialogu nie obawia się on dzielić z innymi swoim rozeznaniem, czasem nawet je modyfikując. Dzielić się ze współbraćmi w biskupstwie, z którymi zjednoczony jest sakramentalnie, a wtedy rozeznanie staje się kolegialne. Ze swoimi kapłanami, dla których jest gwarantem takiej jedności, jakiej nie narzuca się siłą, ale tworzy się ją z cierpliwością i mądrością rękodzielnika. Z wiernymi świeckimi, którzy mają «wyczucie» prawdziwej nieomylności wiary w Kościele: oni wiedzą, że Bóg nie ustaje w swojej miłości i nie wypiera się swoich obietnic. Zachęcam was zatem, byście pielęgnowali postawę słuchania, wzrastając w wolności rezygnowania z własnego punktu widzenia, kiedy okazuje się on niepełny i niewystarczający, aby przyjąć punkt widzenia Boga”.

Ojciec Święty wskazał, że misją biskupów nie jest realizowanie własnych projektów czy rozwiązań wypracowanych abstrakcyjnie. „Rozeznanie oznacza pokorę i posłuszeństwo – pokorę co do własnych projektów, a posłuszeństwo względem Ewangelii” – powiedział Papież. 

„Zalecam wam szczególną delikatność względem kultury i pobożności ludu. Nie są one czymś, co musimy tolerować, ani zwykłymi tylko narzędziami do manewrowania czy «kopciuszkiem», którego trzeba zawsze trzymać w ukryciu, bo nie jest godny wejść do eleganckiego salonu koncepcji i wyższych racji wiary. Przeciwnie, trzeba się troszczyć o nie i prowadzić z nimi dialog, ponieważ nie tylko stanowią podłoże, które strzeże rozumienia siebie samych przez ludzi, ale są rzeczywistym podmiotem ewangelizacji, którego wasze rozeznanie nie może pominąć. Taki charyzmat, darowany wspólnocie wierzących, trzeba koniecznie uznawać, odwoływać się do niego i uwzględniać go w procesie rozeznania prowadzonym normalnie przez pasterzy Kościoła”.

Franciszek podkreślił ponadto, że biskupi muszą dostosowywać się do cierpliwości Boga i wybranego przez Niego czasu, który nie zawsze odpowiada naszym kryteriom. Nie pozwala On gorliwcom wyrywać przed czasem kąkolu spośród pszenicy, jak czytamy w ewangelicznej przypowieści.

ak/ rv

Tylko dzięki kontemplacji możemy wniknąć w tajemnicę miłości, jaką jest krzyż – powiedział Franciszek na Mszy w Domu św. Marty. Po przerwie wakacyjnej Papież dziś rano powrócił do publicznego odprawiania Eucharystii w kaplicy domu, gdzie mieszka. Nicią przewodnią homilii była refleksja nad czytaniami liturgicznymi święta Podwyższenia Krzyża. Franciszek przypomniał, że w Ewangelii usłyszeliśmy dziś słowa skierowane do Nikodema, w których Jezus używa dwóch czasowników: zstępować i wstępować. „To właśnie Jezus zstąpił z nieba – stwierdził Papież – abyśmy my mogli do niego wstąpić. I na tym polega tajemnica krzyża”. 

„To jest zstąpienie Jezusa: aż do samego dołu, do upokorzenia ogołocił się On dla  miłości i dlatego Bóg Go wywyższył, aby wstąpił do nieba. Tylko wtedy, gdy będziemy zdolni zrozumieć to zstąpienie aż na sam dół, będziemy mogli zrozumieć zbawienie, które nam daje to misterium miłości” – powiedział Ojciec Święty.

Papież zaznaczył jednak, że wejście w tajemnicę miłości krzyża nie jest łatwe. Zagrażają nam bowiem dwie pokusy: jedna, to widzieć Jezusa bez krzyża, a więc takiego, który jest tylko mistrzem duchowym, a druga, gdy widzi się sam krzyż, ale bez Jezusa. 

„Chrystus bez krzyża, który nie jest Panem: jest mistrzem, nikim więcej. To jest to, czego, wprawdzie nieświadomie, szukał być może Nikodem. To jedna z pokus. Tak, Jezus, który jest dobrym nauczycielem, ale... Jezusem bez krzyża. Kto was zauroczył taką wizją? To gniew Pawła, że ukazuje się Jezusa Chrystusa, ale nie ukrzyżowanego. Inną pokusą jest krzyż bez Chrystusa, udręka pozostawania na ziemi, w poniżeniu, obarczeniu grzechem, bez nadziei. To rodzaj duchowego «masochizmu». Sam krzyż, ale bez nadziei, bez Chrystusa” – mówił Franciszek.

Jednak krzyż bez Chrystusa – kontynuował Ojciec Święty – byłby „tajemnicą tragiczną”, jak tragedie teatralne z pogańskiej starożytności. 

„Krzyż jednak jest tajemnicą miłości, krzyż jest wierny, krzyż jest szlachetny. Może dziś moglibyśmy znaleźć kilka minut i zadać sobie pytanie: Czy Chrystus ukrzyżowany jest dla mnie misterium miłości? A może idę za Jezusem bez krzyża, za mistrzem duchowym, który daje mi pocieszenie, dobre rady? Czy też idę za krzyżem, na którym nie ma Jezusa, ciągle narzekając, z tym duchowym «masochizmem»? Albo pozwalam się nieść tajemnicy uniżenia, całkowitego ogołocenia i wywyższenia [Chrystusa] Pana?” – pytał Papież.

Franciszek zakończył homilię życząc, aby Pan dał nam łaskę nie tyle zrozumienia, co wejścia w tę tajemnicę miłości. A „wtedy sercem, rozumem, ciałem, wszystkim będziemy mogli coś zrozumieć”.

pp/ rv

Papież mianował podsekretarza Kongregacji Nauki Wiary. Został nim włoski kanonista ks. Matteo Visioli. Jest on absolwentem i wykładowcą Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego. Ks. Visioli to kapłan diecezji parmeńskiej. Był tam dotychczas wikariuszem ds. duszpasterskich, a także dyrektorem instytucji charytatywnej Caritas Children. Wykłada prawo kanoniczne na różnych włoskich uczelniach. Ma 51 lat.

Kongregacja Nauki Wiary uchodzi za najważniejszą dykasterię Kurii Rzymskiej. Zajmuje się nie tylko kwestiami doktrynalnymi, ale również dyscyplinarnymi, w tym przypadkami wykorzystywania seksualnego nieletnich.

kb/ rv

W diecezjalnym Kongresie Eucharystycznym w Bolonii wziął udział duchowy zwierzchnik prawosławia. Na zakończenie spotkania Patriarcha Ekumeniczny wygłosił w tamtejszym seminarium konferencję na temat: „Duch Święty w misterium liturgii”. Bartłomiej I przedstawił zagadnienia tajemnicy Kościoła i Eucharystii. Następnie odpowiedział na pytanie, jak sprawić, aby Duch Święty był obecny w życiu wiernych: 

„Z pokorą, z miłosierdziem, bez jakiejkolwiek próżności i samozadowolenia, z posłuszeństwem głosowi Bożemu, który pozwala nam składać dziękczynienie i stawia nas w obliczu braci, zwłaszcza ubogich; z modlitwą zanoszoną zawsze i wszędzie, wewnętrzną i zewnętrzną, bez żadnego egoizmu, tak aby Jego łaska mieszkała w nas, a to wymaga wielkiej duchowej walki. Dlatego święci Ojcowie i asceci dawali się przeniknąć modlitwą serca, modlitwą szczególnie trynitarną: «Panie Jezu Chryste, Synu Boży, zmiłuj się nade mną  grzesznym»” – powiedział Bartłomiej.

Dziękując prawosławnemu patriarsze na zakończenie konferencji, arcybiskup Bolonii Matteo Zuppi powiedział: 

„Duch ciągle się udziela. Jego obecność i słowa pomagają nam nie tylko kontemplować misterium Eucharystii, tajemnicę i centrum całego naszego życia, która tworzy i odtwarza naszą wspólnotę. Idąc razem możemy dojść do pełnej jedności, także wokół Eucharystii. Ale ona już istnieje: w słowach Ducha, w Jego przyjaźni, braterstwie, nauczaniu. One pomagają Kościołowi pielgrzymować i odpowiadać na tak liczne pytania tłumu oraz cieszyć się obecnością Chrystusa w Eucharystii” – dodał abp Zuppi.

lgo/ rv

Do Fatimy przybyła wraz ze swoimi biskupami Narodowa Pielgrzymka z Ukrainy. Zorganizowana w Roku Fatimskim przez rzymskokatolicką Konferencję Episkopatu Ukrainy, jest ona modlitewnym wołaniem o pokój i duchowe odrodzenie kraju. 

Do Fatimy pielgrzymi z rzymskokatolickich diecezji Ukrainy dotarli już wczoraj. Wśród nich liczną grupę stanowią klerycy ze wszystkich trzech działających na terenie kraju rzymskokatolickich seminariów duchownych. Jak mówi przewodniczący Konferencji Episkopatu Ukrainy, metropolita lwowski abp Mieczysław Mokrzycki, „poprzez naszą obecność tutaj przy Matce Boskiej chcemy wyrazić naszą wdzięczność, a także podziękować Matce Boskiej za Jej troskę o pokój na świecie oraz modlić się o nawrócenie Ukrainy i o wyproszenie pokoju dla naszego kraju”.

Podczas sprawowanej dziś w Fatimie Mszy św. dla pielgrzymów z Ukrainy abp Mokrzycki zawierzył Ukrainę opiece Najświętszej Maryi Panny.

M. Krawiec SSP Lwów / rv 

Słuchaj:      

W Magazynie: „Gdzie dziśœjest miejsce katechezy?” - rozmowa Zdzisławem Pytką, katechetą oraz o. Grzegorzem Kramerem SJ, proboszczem parafii p.w. NSPJ w Opolu z Tomaszem Siniewem z Radia Doxa w Opolu– 14’40”. 

Słuchaj:     

Mszy przewodniczył bp Ryszard Kasyna, biskup diecezjalny pelpliński, a homilię wygłosił o. Polikarp Nowak, franciszkanin z Watykanu. 

Słuchaj: