O Zot, dua t’i mësoj udhët e jetës!

Mos prit nga unë,
Zoti yt,
që të hapi dyert e thesareve.
Por në se dëshiron,
do të mësoj udhët e takimit;
me to, edhe ato të mahnitjes,
të së papriturës.
Atëherë, ndoshta, do të nxësh
se s’ jam gjithnjë
atje ku më pret!
Kur ti mendon se më gjete,
Unë jam gjetiu!

Jam tjetri,
krejtësisht Tjetri.
Edhe në muzg të jetës,
kur ti mendon se ke thënë gjithçka,
do të të zbuloj mundësi të reja!
Të presin ende përpara,
se shtigjet nuk kanë fund!

Në se kalon përmes natës,
do të zbulosh një qiell plot yje:
hapësirë ku s’mund të shkelësh,
animi drejt Absolutit,
që të vë për udhë.
E hijen do t’ia shohësh
në mes të hënës së plotë,
në zhumhurin e valëve,
e në vallen e yjeve!

Ylli ikën larg ligësisë,
lë pas Kashtën e Kumtrit,
udhë e bardhë si qumështi,
në univers pa anë,
ku ndizen të gjitha flakët:
flakë vatrash e flakë zemrash
që Hyjin kanë për Zot!
Ai sot përpara teje
po hap një fletë të re, në kalendarin e kohëve!