Më 6 mars kalendari kujton të Lumen Rozë nga Viterbo.
Roza lindi më 1233 nga prindërit Gjoni e Katerina, bujq të kamur, që jetonin në Santa
Maria in Pogjo. Sapo i kishte mbushur 17 vjet, u sëmur për vdekje. Një vegim që pati
gjatë sëmundjes e nxiti të hynte në të Tretin Urdhër të Shën Françeskut, duke vijuar
të jetojë në familje. Sapo u shërua, nisi të përshkojë rrugët e Viterbos me një kryq
ose një figurë në dorë, duke u lutur me zë të lartë e duke i ftuar të gjithë ta donin
Krishtin, Zojën e Bekuar e Kishën. Askush nuk e kishte ngarkuar ta kryente një detyrë
të tillë. Ndërkaq Viterbo kalonte një periudhë krize, për shkak të konfliktit ndërmjet
Selisë së Shenjtë e perandorit Federiku III. Konflikti përfundoi me pushtimin e qytetit
nga perandori në vitin 1240, pushtim që zgjati deri më 1247. Roza nisi një fushatë
të zjarrtë për të përforcuar fenë katolike, duke iu kundërvënë grupeve që nuk besonin,
në një qytet ku sundonin gibelinët, të lidhur me perandorin e armiq të papës. Ishte
një nismë shpirtërore, por e lidhur ngushtë me situatën politike, prandaj ndërsa ashpërsohej
gjithnjë më tepër lufta ndërmjet Guelfëve e Gibelinëve, Roza u internua së bashku
me familjen. U kthye në atdhe vetëm pas vdekjes së Federikut III, kur Viterbo kaloi
përsëri në duart e papës. Por banorët e qytetit nuk e dëgjuan më zërin e Rozës udhëve.
Jeta e vajzës qe tepër e shkurtër. Ajo mbylli sytë më 6 mars 1251. U varros pa arkivol,
drejt e në tokë, në varrezën pranë Kishës së Zojës në Pogjo. Një vit më vonë varri
u hap e trupi i së Lumes u gjet krejtësisht i patretur. Më 1252 Papa Inoçenci IV
urdhëroi që ky trup të mbartej brenda në Kishë, mendoi ta shpallte Rozën shenjtore
dhe urdhëroi të fillonte procesi kanonik, që nuk filloi kurrë. Kjo nuk e pengoi famën
e shenjtërisë së saj të përhapej aq me shpejtësi, sa në vitin 1457 Kalisti III kërkoi
fillimin e një procesi të ri. Por menjëherë pas kësaj kërkese, Papa vdiq. Gjithnjë
më 1457 papa Aleksandri IV urdhëroi që trupi i Rozës të rivarrosej në kuvendin e klariseve.
E ka shumë mundësi të ketë qenë i pranishëm në mbartjen e relikeve të së Lumes, sepse
duke qenë Roma krejt e pasigurt, papët banuan në Viterbo deri në vitin 1281. Ndonëse
Roza nuk u shpall shenjte me rit solemn, emri i saj u radhit ndërmjet shenjtorëve
në botimin e vitit 1583 të Mesharit romak. Pak nga pak nisën t’i kushtoheshin Kisha,
kapela e shkolla në Itali e vende të tjera, deri në Amerikën latine. E Lumja Rozë
përkujtohet më 6 mars, ditën kur lindi për qiell, por festimet më të njohura për nder
të saj kremtohen në shtator, për të përkujtuar mbartjen e trupit të së Lumes në Shenjtëroren
që i është kushtuar. Prandaj në këto festime trupi i Rozës, i mbajtur mbi supe, shëtitet
nëpër rrugët e Viterbos. Në vitin 1922 papa Benedikti XV e shpalli Rozën pajtore
të të rejave të veprimit katolik. Rozë do të thotë trëndafil, po simboli i së Lumes
është një lule tjetër, zambaku i bardhë, simbol i të gjitha virgjërave.